Έρευνα ΕΚΠΑ: Απαισιόδοξοι μεν, έτοιμοι να κινητοποιηθούμε δε...

Τις ψυχολογικές επιδράσεις των όσων ο ελληνικός λαός ζει και βλέπει γύρω του τα τελευταία 5 χρόνια αναλύει μία μεγάλη έρευνα του Εργαστηρίου Ψυχολογικών Εφαρμογών & Επικοινωνιακού Σχεδιασμού του Εθνικού & Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.  Το tvxs.gr παρουσιάζει σήμερα το πρώτο μέρος της έρευνας για την υποσυνείδητη επίδραση των εικόνων της κρίσης στην  αισιοδοξία, στην αίσθηση πολιτικής επάρκειας και στην πρόθεση κοινωνικής και πολιτικής δράσης.

Από τη Θεωρία των Παιγνίων στον πραγματικό κόσμο της Διπλωματίας

Του Αλέξανδρου Μαλλιά
Τις μέρες αυτές, με αφορμή τη διαπραγματευτική τακτική που ακολουθεί η ελληνική κυβέρνηση και, προσωπικά, ο υπουργός Οικονομικών κ. Γιάνης Βαρουφάκης στη διαπραγμάτευση με τους εταίρους μας στην Ευρωζώνη, πολλά γράφτηκαν και ακόμη περισσότερα λέχθηκαν για την Θεωρία των Παιγνίων. Επιπλέον, περισσότεροι είναι εκείνοι που, ξαφνικά, ανακάλυψαν διάφορα παίγνια-παραδείγματα.
Είναι λοιπόν μια μέθοδος ανάλυσης, ένα μοντέλο διαπραγμάτευσης και τακτικής που έχει γενική εφαρμογή; Αρκεί κάποιος να «γεμίσει τα τετραγωνάκια», για να πετύχει τη μεγιστοποίηση του κέρδους στο δύσκολο και, εν πολλοίς, άνισο διπλωματικό παιχνίδι ή έστω την εξισορρόπηση των κερδών με τις ζημίες; Κατά την κλασική εφαρμογή της -προ ΝΑSH- Θεωρίας των Παιγνίων, η συνήθης κατάληξη ήταν το λεγόμενο «zero sum game»(παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος). Ήτοι, τα κέρδη και οι ζημίες δύο αντίπαλων πλευρών ισορροπούν και εξισούνται.

Πώς φθάσαμε σε αυτή την κατάσταση

Του ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΟΥΖΟΥΝΟΓΛΟΥ, καθηγητή ΕΜΠ
Παρόλο που η παρατεταμένη κρίση που ζει ο Ελληνικός λαός έχει συμπληρώσει μια πενταετία, από ελάχιστους αναγνωρίζεται ότι αυτή  έχει βαθιές  πολιτιστικές  και ιδεολογικές ρίζες και για τον λόγο αυτό αντιμετωπίζεται ως μόνο οικονομικό ζήτημα. Η κατάσταση αυτή  εμποδίζει την συζήτηση για τα θεμελιώδη αίτια της κρίσης και την αντιμετώπιση της.Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η κύρια αιτία της κρίσης είναι ο τρόπος δόμησης του πολιτικού βίου της Χώρας που καθορίστηκε από τα πρώτα βήματα του ελεύθερου βίου της, αμέσως μετά από τη δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια (1831). Είναι λίγο γνωστό ότι ο κύριος ηθικός αυτουργός της δολοφονίας αυτής που στιγμάτισε την πορεία του τόπου μέχρι σήμερα έχει ως ηθικό αυτουργό  τον Αδαμάντιο Κοραή. Ο Κοραής υπήρξε μοιραίο άτομο και θεμελιωτής της ιδεοληψίας της απεμπόλησης της χιλιόχρονης παράδοσης της Ρωμιοσύνης δηλαδή αυτό που αποκαλούμε σήμερα Βυζάντιο. Κατά τον Κοραή, με αυτά που διδάχθηκε από τους «διαφωτιστές» όπως τον Βολταίρο,  το Βυζάντιο ήταν το βασίλειο του σκότους και έπρεπε η νέα Ελλάδα για να έχει λαμπρό μέλλον να περιορίσει τα σύνορα της στην Αττικόβοιωτία και να επαναφέρει την αττική διάλεκτο στην γλώσσα και δεν χρειαζόταν τίποτα άλλο αφού όλα θα ερχόταν μόνα τους η παραγωγή, η δημιουργία,  η ισχύς…

Τα αρχαία ελληνικά και οι αποζημιώσεις των ναζί

Toυ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΑΣΩΝΙΤΗ-  Η είδηση μεταδόθηκε από την Γαλλία, 20-5, βάζοντας φωτιά στην  νοητική μας ραστώνη, αν  με την λέξη αυτή δεν εξωραΐζουμε την μνημειώδη αβελτηρία μας σε βασικούς τομείς. Στην Γαλλία, λοιπόν, οι καθηγητές της μέσης εκπαίδευσης απήργησαν για 24 ώρες και κατέβηκαν στους δρόμους μ’ ένα αίτημα εξωπραγματικό, για τα ελληνικά δεδομένα. Να μη καταργηθεί η διδασκαλία λατινικών και αρχαίων ελληνικών στα σχολεία! Την ίδια στιγμή στην Ελλάδα, η κοινωνία, έχοντας χάσει κάθε αντανακλαστικό από την καταχρηστική διεκδίκηση κάθε είδους υπερβολικού ή παράλογου αιτήματος, έμαθε, αν έμαθε, ότι ο υπουργός παιδείας, με τις επαμφοτερίζουσες αποφάσεις και ανακοινώσεις, περιορίζει την διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών και του μαθήματος της λογοτεχνίας στα σχολεία,  αντικαθιστά δε την λογοτεχνία με κάποια ιστορία των κοινωνικών επιστημών.

Το κλειδί στο Κυπριακό: Τι συμβαίνει στον άξονα ΗΠΑ-Τουρκία Του Νίκου Στέλγια

Δευτέρα πρωί... Το twitter παίρνει φωτιά. Στην Ελλάδα μια νέα εβδομάδα ξεκινά με σενάρια καταστροφής. Ακούμε την Ντόρα να μιλά για μέτρα κυπριακού τύπου. Λίγες ώρες πριν, ο ελληνικός τύπος διαρρέει την πληροφορία ότι ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ξεκαθάρισε ότι δεν πρόκειται να ακολουθήσει το παράδειγμα του Προέδρου Νίκου Αναστασιάδη. Την ίδια ώρα, μεγάλη κινητικότητα παρατηρείται και στην γειτονική Τουρκία. Μόλις δυο εβδομάδες χωρίζουν την Τουρκία από την κρίσιμη σημασίας βουλευτικές εκλογές. Τα ποσοστά του κυβερνώντος κόμματος καταγράφουν μικρή αλλά σταθερή καθοδική πορεία. Πλέον όλα τα σενάρια ανοιχτά; Θα καταφέρει ο Ερντογάν να αλλάξει αυτή την αρνητική εικόνα; Δεν αποκλείεται... Άλλωστε για αυτό τον λόγο, οπαδοί εκατοντάδων συντηρητικών ομάδων κατεβαίνουν στην πλατεία του Σουλταναχμέτ και υψώνουν την φωνή τους: Θέλουμε την επαναλειτουργία της Αγίας Σοφίας ως τέμενος. Για μια ακόμη φορά η θρησκεία, το Ισλάμ, μετατρέπεται σε ένα εργαλείο στα χέρια της κυβέρνησης. Το έργο είναι παλαιό. Το έχουμε ξαναδεί. Σε κρίσιμες στιγμές το σουνιτικό Ισλάμ λειτουργεί πάντα ως σωσίβιο για την Άγκυρα.

Η συνιστώσα Σόιμπλε (στο Ποτάμι του Σταύρου)

  Ο ΣΤΑΘΗΣ ΣΤΟΝ ΕΝΙΚΟ Η συνιστώσα Σόιμπλε (στο Ποτάμι του Σταύρου) Παρ’ ότι στον ελληνικό Τύπο δεν αρθρογραφούν ο Μαρκ Τουαίην κι ο Εντγκαρ Αλαν Πόε, ούτε ο Αρθουρ Κόναν Ντόυλ ή ο Στίβεν Κινγκ, αφθονεί το παράδοξο. Επί παραδείγματι, ο ΔΟΛ καλεί καθημερινώς τον κ. Τσίπρα να ξεριζώσει από μέσα του τον κ. Λαφαζάνη και να γίνει άνθρωπος - δηλαδή κεντροαριστερός. Σ’ αυτήν την περίπτωση, νομίζω ότι ένας εξορκισμός θα ήταν πιο αποδοτικός. Εξελθε πνεύμα μιαρόν και σοσιαλιστικόν, έξελθε πνεύμα ακάθαρτον και λαϊκίστικον, έξελθε - για να βρει την υγειά του και ο κ. Σταύρος Θεοδωράκης, τον οποίον η σκληρότης του κόσμου τούτου καταδίκασε στην ανάγκη να κάνει ο έρμος κάθε Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή ανασχηματισμό στην κυβέρνηση και κάθε Τρίτη, Πέμπτη και Σάββατο αναδόμηση στον ΣΥΡΙΖΑ. Εχετε ξαναδεί ποτέ αρχηγό κόμματος να υπαγορεύει (με τη συνέπεια και την επιμονή που ένας καντηλανάφτης ανάβει τα καντήλια μιας εκκλησίας) σε άλλον πρόεδρο κόμματος με ποιους να πάει (απ’ το κόμμα του) και ποιους ν’ αφήσει; Ισως να πρόκειται για παγκόσμια πρωτοτυπία η οποία θα πρέπει να αξιοποιηθεί. Καλό θα ήταν λοιπόν ο κ. Σταύρος Θεοδωράκης να υπαγορεύει κάθε μέρα στον κ. Πρετεντέρη τι να γράφει, στη θεία μου τη Φωτούλα τι να μου μαγειρεύει, και στον κ. Σαμαρά τι να κάνει με την κυρία Μπακογιάννη.

Οι χορτάτοι της… Ζιμπάμπουε

Οι μεν, οι εκπρόσωποι του πολιτικού συστήματος που οδήγησε τον ελληνικό λαό στα Τάρταρα της χρεοκοπίας, διατείνονται ότι αν δεν συνεχίσουμε να πληρώνουμε το ΔΝΤ και τα κάθε λογής αρπακτικά των «αγορών», τότε – όπως είπε η κυρία Μιράντα Ξαφά - θα γίνουμε «Ζιμπάμπουε»…

    Οι δε, της κυβέρνησης, διατείνονται ότι συνεχίζουν τις διαπραγματεύσεις με τους «θεσμούς» αναζητώντας έναν «έντιμο συμβιβασμό», όπου σαν «έντιμη» ορίζεται μια συμφωνία βάσει της οποίας θα συνεχίζουμε να πληρώνουμε το ΔΝΤ και τα ίδια αρπακτικά…
    Γιατί, όμως, «πρέπει» να πληρώνουμε; Ποιους «πρέπει» να πληρώνουμε; Μέχρι πότε και πόσα «πρέπει» να πληρώσουμε;
    Ως προς το τελευταίο, το μέχρι πότε και πόσα πρέπει να τους πληρώνουμε, τα τελευταία στοιχεία του Οργανισμού Διαχείρισης Δημόσιου Χρέους είναι αποκαλυπτικά:  Η αποπληρωμή του ελληνικού δημόσιου χρέους που ξεπερνά τα 312,5 δισ. ευρώ, με τα έως σήμερα δεδομένα, χωρίς δηλαδή να υπολογίζεται ένας νέος δανεισμός ή κάποια νέου τύπου «αναδιάρθρωση», εκτείνεται μέχρι το 2057!
    Ούτε λίγο ούτε πολύ, δηλαδή, η Ελλάδα έχει υποθηκευτεί για τα επόμενα 40 και πλέον χρόνια.
    Σύμφωνα με τα στοιχεία:

• Από τώρα και μέχρι το τέλος του 2015 η Ελλάδα καλείται να πληρώσει σε τόκους και χρεολύσια  το τρομακτικό ποσό των 16,2 δισ. ευρώ.   
• Μέχρι το 2020 το ποσό φτάνει τα 56,383 δισ. ευρώ.
• Και το διάστημα από το 2021 μέχρι το 2030 τα ποσό εκτινάσσεται στα 75 δισ. ευρώ!

Τουρκία:Ταραχές πριν τα εγκαίνια αεροδρομίου από τον Ερντογάν Μολότοφ, δακρυγόνα και αντλίες νερού στην επαρχία Χακιάρι

 Ταραχές ξέσπασαν την Τρίτη στη νότια Τουρκία, σε περιοχή που κατοικείται κυρίως από Κούρδους, λίγη ώρα πριν τα εγκαίνια αεροδρομίου που επρόκειτο να τελέσει ο Ταγίπ Ερντογάν, λιγότερο από δύο εβδομάδες πριν από τις βουλευτικές εκλογές της 7ης Ιουνίου.

Περίπου 50 κουκουλοφόροι που είχαν συγκεντρωθεί σε δρόμο της πόλης Γιουκσέκοβα, στην επαρχία Χακιάρι, εκτόξευσαν πέτρες και βόμβες μολότοφ στους αστυνομικούς οι οποίοι απάντησαν με δακρυγόνα και νερό υπό πίεση, ανέφερε στον ιστότοπό της η εφημερίδα Radikal.

Στην πόλη είχαν ενισχυθεί τα μέτρα ασφαλείας με την ευκαιρία των εγκαινίων του νέου αεροδρομίου, του «Σαλαντίν αλ Αγιούμπι» από τον πρόεδρο Ερντογάν και τον πρωθυπουργό Αχμέτ Νταβούτογλου. Το αεροδρόμιο φέρει το όνομα του σουλτάνου Σαλαντίν, ο οποίος ήταν από την πλευρά του πατέρα του ήταν κουρδικής καταγωγής και κατέκτησε την Ιερουσαλήμ τον 12ο αιώνα από τους σταυροφόρους.

Ο Δένδιας, η κληρονομιά του Ράλλη και ο… μαρτυριάρης Αβέρωφ!

Ο υπουργός Άμυνας Νίκος Δένδιας είναι σοβαρός πολιτικός – ή τουλάχιστον έτσι δείχνει: Με τον αέρα αυτόν, λοιπόν, το πρωί της Παρασκευής, από τη συχνότητα του Σκάι και με αφορμή ερώτηση του Άρη Πορτοσάλτε, για την περίοδο 1981, έσπευσε να πει :»(…) Κατ’ αρχήν, η κυβέρνηση Γεωργίου Ράλλη παρέδωσε τη χώρα στο ΠΑΣΟΚ το ’81 με έλλειμμα της τάξης, μάξιμουμ, με όποιο τρόπο και αν το μετρήσεις, του 28%.(..) Η χώρα ποτέ δεν χρειαζόταν να δανειστεί χρήματα από κανέναν. Είχε μπροστά της δε ανοιχτές πηγές χρηματοδότησης, όπως, αν θυμάστε, τα ΜΟΠ, τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα, το 1ο πακέτο Ντελόρ, σειρά ΕΣΠΑ τα οποία ήρθαν. Ήρθε κρουνός χρημάτων στη χώρα, ο οποίος δυστυχώς δεν χρησιμοποιήθηκε κατάλληλα.

Τα Βαλκάνια παραμένουν πυριτιδαποθήκη

Οι πρόσφατες συγκρούσεις στην πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας έδειξαν ότι η Χερσόνησος του Αίμου παραμένει απειλή για την ευρωπαϊκή ειρήνη

Μέλη οικογενειών ένοπλων Αλβανών που σκοτώθηκαν στις πρόσφατες συγκρούσεις με την αστυνομία στην πΓΔΜ διαδηλώνουν στην Πρίστινα, στο Κοσσυφοπέδιο, με λάβαρα και εμβλήματα του (επισήμως διαλυμένου από το 1999) Απελευθερωτικού Στρατού του Κοσσυφοπεδίου (UCK) «Πρέπει να εξευρωπαΐσουμε τα Βαλκάνια, ώστε να αποφύγουμε τη βαλκανοποίηση της Ευρώπης». Εγραψα αυτά τα λόγια το 1991, όταν ξεσπούσε ο πόλεμος ανάμεσα στα κράτη που διαδέχθηκαν τη Γιουγκοσλαβία.Σχεδόν ένα τέταρτο του αιώνα αργότερα, τα Βαλκάνια συνεχίζουν να αποτελούν απειλή για την ευρωπαϊκή ειρήνη. Οι πρόσφατες συγκρούσεις στην πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας (πΓΔΜ) που άφησαν οκτώ αστυνομικούς και 14 αλβανούς μαχητές νεκρούς επαναφέρουν το ενδεχόμενο της βίας. Δεν γνωρίζουμε αν η αιματοχυσία αυτή αποτελεί το άνοιγμα μιας παλαιάς πληγής ή κάτι νέο, μια αντίδραση κατά της σλαβικής κυβέρνησης που φαίνεται αποφασισμένη να αγκαλιάσει τον εθνοτικό σοβινισμό.

ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΟΛΩΝ, ΕΝΟΨΕΙ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΤΗΣ 7ΗΣ ΙΟΥΝΙΟΥ Τα σενάρια μη αυτοδυναμίας εκνευρίζουν τον «σουλτάνο»

Ο πρόεδρος της Τουρκίας κάθε άλλο παρά... υπερκομματικός αποδεικνύεται και τα δίνει όλα για τη νίκη του Αχμέτ Νταβούτογλου και του ΑΚΡ στις εκλογές της 7ης Ιουνίου.

Του Γιώργου Παυλόπουλου

Συνέντευξη Ερντογάν: Δεν εμπιστευόμαστε εγγυήσεις της ΕΕ στην Κύπρο

Σε σχέση με το ενδεχόμενο να καταστεί η ΕΕ εγγυήτρια της Κύπρου μετά τη λύση του Κυπριακού, ο κ. Ερντογάν είπε ότι «δεν είναι μια δίκαιη προσέγγιση αυτή, δεν είναι δυνατόν να γίνει αποδεκτό επειδή η ΕΕ δεν έχει εκπληρώσει τα δικά της καθήκοντα. Εμείς πώς θα εμπιστευτούμε την δική της δικαιοσύνη;» Η Τουρκία δεν θα εγκαταλείψει τα εγγυητικά της δικαιώματα στην Κύπρο, δήλωσε ο Τούρκος Πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν, προσθέτοντας ότι η Άγκυρα δεν αποδέχεται ως εγγυήτρια δύναμη την ΕΕ επειδή δεν έχει εκπληρώσει τα καθήκοντά της και δεν την εμπιστεύεται.Σε συνέντευξή του στο κανάλι NTV, ο Ταγίπ Ερντογάν είπε: «Εάν βγει ένα θετικό αποτέλεσμα σε αυτές τις διαπραγματεύσεις, το Κυπριακό θα λυθεί. Θα γίνει ένα βήμα τόσο από την βόρειο Κύπρο όσο και από την νότιο γα δύο συνιστώσες πολιτείες. Αυτή είναι η ευχή μας αλλά να το πω καθαρά ότι εμείς ποτέ δεν θα αφήσουμε τα εγγυητικά μας δικαιώματα».

Επικίνδυνη πόλωση στην Τουρκία

Οπαδοί του Ταγίπ Ερντογάν στα χθεσινά εγκαίνια του νέου αεροδρομίου Σαλαντίν, στην πόλη Γιουκσέκοβα της επαρχίας Χακαρί, παραδοσιακού προπυργίου της ένοπλης αυτονομιστικής οργάνωσης των Κούρδων, ΡΚΚ.

Ανησυχίες για το ενδεχόμενο ανεξέλεγκτης κλιμάκωσης της πόλωσης που ήδη χαρακτηρίζει την πολιτική ατμόσφαιρα στην Τουρκία ενόψει των βουλευτικών εκλογών της 7ης Ιουνίου προκάλεσε το νέο κρούσμα βίας, με στόχο, αυτή τη φορά, υποψήφια του ισχυρότερου αντιπολιτευόμενου κόμματος.
Η ηλικίας 51 ετών δικηγόρος Ελί Ντογάν Τουρκμέν, υποψήφια του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP), δέχθηκε τρεις πυροβολισμούς στα πόδια χθες το πρωί, καθ’ οδόν προς πρόγευμα εργασίας με επιχειρηματίες, στα Αδανα. Η υποψήφια του κεμαλικού κόμματος πήρε εξιτήριο από το νοσοκομείο όπου είχε διαμετακομισθεί, καθώς τα τραύματά της δεν ενέπνεαν ανησυχία, ενώ οι δράστες διέφυγαν με νοικιασμένο αυτοκίνητο. Ο κυβερνήτης Αδάνων, Μουσταφά Μπουγιούκ, απέκλεισε το ενδεχόμενο να είχε η επίθεση πολιτικά κίνητρα και έκανε λόγο για πιθανή διένεξη μεταξύ της Τουρκμέν και πρώην πελάτη της.

ΕΡΧΕΤΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ;

π. Γεώργιος Μεταλληνός

Τό 1983 μιά ἐπιφυλλίδα τοῦ διακεκριμένου Διανοουμένου, Καθηγητῆ Χρήστου Γιανναρᾶ, στήν ἐφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ» προκάλεσε τόν κύκλο τῶν Εὐρωπαϊστῶν μας, αἰφνιδιάζοντας συνάμα καί τήν ὑπνώττουσα ἀστοχριστιανική συνείδηση τῶν συντηρητικῶν «ἐθνικιστῶν» Χριστιανῶν. Ὁ τίτλος ἦταν: «Finis Graeciae;» (Τό τέλος τῆς Ἑλλάδος;). Προκλήθηκε θόρυβος καί ἒντονες ἀντιδράσεις. Γιατί; Στίς 28 Μαρτίου 1979 εἶχε ὑπογραφεῖ ἡ ἒνταξή μας στήν Ἑνωμένη Εὐρώπη, καί δέν εἶχαν ἀκόμη κοπάσει οἱ πανηγυρισμοί τῶν πάντα ἀνυποψίαστων εὐρωπαϊστῶν μας.Ὁ Χρῆστος Γιανναρᾶς ἀνῆκε στήν ὁμάδα ἐκείνων, πού μόνιμα ἀντιμετωπίζουμε κριτικά τήν ἀπόφαση αὐτή καί χαρακτηριστήκαμε ἀπό τόν μαρξιστή κ. Γιάννη Μηλιό τοῦ «Ὁδηγητῆ» καί τόν ἀκροδεξιό Θεολόγο Καθηγητή Παναγιώτη Χρήστου, «Νεοορθόδοξοι». Ἀνάμεσά τους ὁ μακαρίτης Κωστῆς Μοσκώφ, ὁ Κώστας Ζουράρης καί πολλοί ἂλλοι, μέχρι τούς σεβαστούς ἁγιορεῖτες π. Γεώργιο Καψάνη καί π. Βασίλειο Γοντικάκη. Ὃλοι ἐκεῖνοι, δηλαδή, πού λάβαμε μέρος στόν χριστιανομαρξιστικό Διάλογο καί ἀντιμετωπισθήκαμε μέ καχυποψία ἀπό τά ἀσύμπτωτα μεταξύ τους ἂκρα τοῦ ἰδεολογικοῦ μας φάσματος.

Ενας άγιος των καταπιεσμένων

Η αγιοποίηση του δολοφονημένου αρχιεπισκόπου του Ελ Σαλβαδόρ, Οσκαρ Αρνούλφο Ρομέρο, από το Βατικανό το περασμένο Σάββατο αποτελεί, δίχως άλλο, τομή για την επίσημη αντιμετώπιση των κοινωνικά ριζοσπαστικών ρευμάτων που έχουν αναπτυχθεί εδώ και δεκαετίες στους κόλπους της Καθολικής Εκκλησίας. Αν μη τι άλλο, η περίπτωση του Ελ Σαλβαδόρ αποτελεί μία από τις πιο χαρακτηριστικές αυτού του φαινομένου.
Η δράση
Σε μια κοινωνία σημαδεμένη από τη μαζική σφαγή 30.000 χωρικών κατά την καταστολή της αγροτικής εξέγερσης του 1932, όπου διαδοχικές στρατιωτικές δικτατορίες λειτουργούσαν ως εγγυήτριες της μεγάλης γεωκτησίας και του ελέγχου της οικονομικής ζωής από 14 οικογένειες, η Καθολική Εκκλησία πρόσφερε μεταπολεμικά τη μόνη θεσμική κάλυψη για την ανάπτυξη μιας κοινωνικής αντιπολίτευσης.

Τα δύο πρόσωπα της ίδιας χώρας

Συντάκτης: Νίκος Φραγκόπουλους

Οι προηγούμενες ημέρες στα Σκόπια χαρακτηρίστηκαν από δύο μεγάλες συγκεντρώσεις, αυτή της κεντροαριστερής αντιπολίτευσης του Ζόραν Ζάεβ και της λαϊκιστικής δεξιάς κυβέρνησης του Νίκολα Γκρούεφσκι, οι οποίες διεξήχθησαν την ώρα που η πολιτική κρίση βαθαίνει όλο και περισσότερο στη χώρα και από την οποία απειλείται σε μεγάλο βαθμό η κυβέρνηση της ΠΓΔΜ.Στη συγκέντρωση που πραγματοποίησε η αντιπολίτευση, την προπερασμένη Κυριακή, είδα 40.000 υποστηρικτές της και όχι μόνο, οι οποίοι προσήλθαν με τη θέλησή τους, με ζωγραφισμένη την αγωνία στα πρόσωπά τους για το μέλλον της χώρας τους, αλλά και με μεγάλη δόση αισιοδοξίας ότι πολύ σύντομα τα πράγματα θα αλλάξουν, ο Γκρούεφσκι θα πέσει και η χώρα θα αποκτήσει και πάλι τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της.

Οχι στη σταθερότητα!

Μια δεύτερη ανάγνωση του αποτελέσματος των τοπικών εκλογών στην Ισπανία αναδεικνύει ένα μήνυμα που αφορά το σύνολο της Ευρωζώνης: Ενα «όχι» στη σταθερότητα με οποιοδήποτε κόστος, μια ψήφος που προκύπτει περισσότερο ως καταδίκη των πεπραγμένων της απερχόμενης κυβέρνησης και όχι υψηλών προσδοκιών για το όποιο διάδοχο σχήμα. Με δυο λόγια, ένα σκηνικό στο οποίο δεν αποδίδουν, αντίθετα κινδυνεύουν να γίνουν μπούμερανγκ οι επικοινωνιακές στρατηγικές που επενδύουν στον φόβο.Μια πλειοψηφία πολιτών στην Ισπανία δήλωσε ότι δεν την αφορά η ανακήρυξη της Μαδρίτης και της Λισαβόνας ως success story, ένα επικοινωνιακό πυροτέχνημα όταν ζουν στον εφιάλτη του σπιράλ αποπληθωρισμού, στην παρατεταμένη ύφεση και τη μακροχρόνια ανεργία. Μια πλειοψηφία που φοβάται ότι με τη μονοκομματική σταθερότητα θα συνεχισθεί και θα ενταθεί η δημοσιονομική λιτότητα και έτσι, αντί να φοβάται, θέλει την αστάθεια μιας κυβέρνησης συνασπισμού η οποία δεν θα μπορεί εκ των πραγμάτων να συνεχίσει την ίδια πολιτική.