Συντάκτης: Νίκος Φραγκόπουλους
Οι προηγούμενες ημέρες στα
Σκόπια χαρακτηρίστηκαν από δύο μεγάλες συγκεντρώσεις, αυτή της
κεντροαριστερής αντιπολίτευσης του Ζόραν Ζάεβ και της λαϊκιστικής δεξιάς
κυβέρνησης του Νίκολα Γκρούεφσκι, οι οποίες διεξήχθησαν την ώρα που η
πολιτική κρίση βαθαίνει όλο και περισσότερο στη χώρα και από την οποία
απειλείται σε μεγάλο βαθμό η κυβέρνηση της ΠΓΔΜ.Στη συγκέντρωση που πραγματοποίησε η αντιπολίτευση, την προπερασμένη
Κυριακή, είδα 40.000 υποστηρικτές της και όχι μόνο, οι οποίοι προσήλθαν
με τη θέλησή τους, με ζωγραφισμένη την αγωνία στα πρόσωπά τους για το
μέλλον της χώρας τους, αλλά και με μεγάλη δόση αισιοδοξίας ότι πολύ
σύντομα τα πράγματα θα αλλάξουν, ο Γκρούεφσκι θα πέσει και η χώρα θα
αποκτήσει και πάλι τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της.
Είδα μαζί Σλαβομακεδόνες και Αλβανούς: οι πρώτοι να κρατούν στα χέρια τους τη σημαία της χώρας τους και οι δεύτεροι να κρατούν την αλβανική σημαία (το εθνικό σύμβολο των απανταχού στον κόσμο Αλβανών) και όλα αυτά σε μια σπάνια σύμπλευση, σε μια χώρα όπου οι εθνοτικές ισορροπίες ήταν πάντοτε εύθραυστες και τα τελευταία εννέα χρόνια που βρίσκεται στην εξουσία ο Ν. Γκρούεφσκι έχουν οξυνθεί σε επικίνδυνο βαθμό.
Είδα Σλαβομακεδόνες ομιλητές να απευθύνονται στο συγκεντρωμένο πλήθος στα σλαβομακεδονικά, είδα Αλβανούς να απευθύνονται στα αλβανικά, είδα ευρωβουλευτές να απευθύνονται στα αγγλικά, ακόμη και στα βουλγάρικα (ο Βούλγαρος πρόεδρος των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών, Σεργκέι Στανίσεφ). Είδα να τους χειροκροτούν και να τους επευφημούν όλοι οι συγκεντρωμένοι.
Είδα να λέω στους υπεύθυνους για την ασφάλεια της συγκέντρωσης της αντιπολίτευσης ότι είμαι δημοσιογράφος από την Ελλάδα και να μου χαμογελούν και να μου διευκολύνουν την πρόσβαση για να φτάσω στο σημείο όπου ήταν συγκεντρωμένοι οι δημοσιογράφοι ώστε να καλύψουν τη συγκέντρωση.Είδα μια κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρα, είδα το ευρωπαϊκό πρόσωπο της χώρας αυτής, στην οποία ζω και εργάζομαι τα τελευταία 13 χρόνια.
Την επόμενη ημέρα (Δευτέρα) είδα και τη συγκέντρωση του κυβερνώντος κόμματος VMRO-DPMNE του Νίκολα Γκρούεφσκι, στην οποία παραβρέθηκε σχεδόν ίδιος αριθμός ανθρώπων με αυτόν στη συγκέντρωση της αντιπολίτευσης. Εκεί, είδα ένα τελείως διαφορετικό πρόσωπο της ίδιας χώρας.
Είδα οπαδούς του Γκρούεφσκι να κρατούν σημαίες με τον Ηλιο της Βεργίνας και χαρτονένιους μεγάλους σταυρούς. Τους είδα να φορούν μπλουζάκια με ζωγραφισμένο σε αυτά τον Πούτιν, τους ίδιους που σε άλλες συγκεντρώσεις του κόμματός τους κρατούσαν σημαίες της Αμερικής, όμως τώρα έχουν πειστεί από την προπαγάνδα των φιλοκυβερνητικών μέσων ενημέρωσης ότι η Δύση θέλει να ρίξει την πατριωτική κυβέρνηση του Ν. Γκρούεφσκι και να φέρει στην εξουσία τη «μαριονέτα» της που ακούει στο όνομα Ζόραν Ζάεβ.
Τους άκουσα να μιλάνε μεταξύ τους και να λένε «καταραμένοι Αλβανοί, που θέλετε να κάνετε κουμάντο στη χώρα μας» και «απαίσιοι Ελληνες, που θέλετε να μας αλλάξετε το όνομά μας». Φοβήθηκα να τους πω ότι είμαι δημοσιογράφος από την Ελλάδα και έφυγα για το σπίτι μου, απ' όπου παρακολούθησα από τις τοπικές τηλεοράσεις το υπόλοιπο μέρος της συγκέντρωσης. Είδα το πιο αναχρονιστικό, αποκρουστικό και λούμπεν πρόσωπο της ίδιας χώρας. Στις συγκεντρώσεις της αντιπολίτευσης και της κυβέρνησης στα Σκόπια είδα δύο διαφορετικά πρόσωπα της ίδιας χώρας.
Είδα μαζί Σλαβομακεδόνες και Αλβανούς: οι πρώτοι να κρατούν στα χέρια τους τη σημαία της χώρας τους και οι δεύτεροι να κρατούν την αλβανική σημαία (το εθνικό σύμβολο των απανταχού στον κόσμο Αλβανών) και όλα αυτά σε μια σπάνια σύμπλευση, σε μια χώρα όπου οι εθνοτικές ισορροπίες ήταν πάντοτε εύθραυστες και τα τελευταία εννέα χρόνια που βρίσκεται στην εξουσία ο Ν. Γκρούεφσκι έχουν οξυνθεί σε επικίνδυνο βαθμό.
Είδα Σλαβομακεδόνες ομιλητές να απευθύνονται στο συγκεντρωμένο πλήθος στα σλαβομακεδονικά, είδα Αλβανούς να απευθύνονται στα αλβανικά, είδα ευρωβουλευτές να απευθύνονται στα αγγλικά, ακόμη και στα βουλγάρικα (ο Βούλγαρος πρόεδρος των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών, Σεργκέι Στανίσεφ). Είδα να τους χειροκροτούν και να τους επευφημούν όλοι οι συγκεντρωμένοι.
Είδα να λέω στους υπεύθυνους για την ασφάλεια της συγκέντρωσης της αντιπολίτευσης ότι είμαι δημοσιογράφος από την Ελλάδα και να μου χαμογελούν και να μου διευκολύνουν την πρόσβαση για να φτάσω στο σημείο όπου ήταν συγκεντρωμένοι οι δημοσιογράφοι ώστε να καλύψουν τη συγκέντρωση.Είδα μια κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρα, είδα το ευρωπαϊκό πρόσωπο της χώρας αυτής, στην οποία ζω και εργάζομαι τα τελευταία 13 χρόνια.
Την επόμενη ημέρα (Δευτέρα) είδα και τη συγκέντρωση του κυβερνώντος κόμματος VMRO-DPMNE του Νίκολα Γκρούεφσκι, στην οποία παραβρέθηκε σχεδόν ίδιος αριθμός ανθρώπων με αυτόν στη συγκέντρωση της αντιπολίτευσης. Εκεί, είδα ένα τελείως διαφορετικό πρόσωπο της ίδιας χώρας.
Είδα οπαδούς του Γκρούεφσκι να κρατούν σημαίες με τον Ηλιο της Βεργίνας και χαρτονένιους μεγάλους σταυρούς. Τους είδα να φορούν μπλουζάκια με ζωγραφισμένο σε αυτά τον Πούτιν, τους ίδιους που σε άλλες συγκεντρώσεις του κόμματός τους κρατούσαν σημαίες της Αμερικής, όμως τώρα έχουν πειστεί από την προπαγάνδα των φιλοκυβερνητικών μέσων ενημέρωσης ότι η Δύση θέλει να ρίξει την πατριωτική κυβέρνηση του Ν. Γκρούεφσκι και να φέρει στην εξουσία τη «μαριονέτα» της που ακούει στο όνομα Ζόραν Ζάεβ.
Τους άκουσα να μιλάνε μεταξύ τους και να λένε «καταραμένοι Αλβανοί, που θέλετε να κάνετε κουμάντο στη χώρα μας» και «απαίσιοι Ελληνες, που θέλετε να μας αλλάξετε το όνομά μας». Φοβήθηκα να τους πω ότι είμαι δημοσιογράφος από την Ελλάδα και έφυγα για το σπίτι μου, απ' όπου παρακολούθησα από τις τοπικές τηλεοράσεις το υπόλοιπο μέρος της συγκέντρωσης. Είδα το πιο αναχρονιστικό, αποκρουστικό και λούμπεν πρόσωπο της ίδιας χώρας. Στις συγκεντρώσεις της αντιπολίτευσης και της κυβέρνησης στα Σκόπια είδα δύο διαφορετικά πρόσωπα της ίδιας χώρας.
