Σοφία Παπαϊωάννου Αργά την νύχτα μόλις έχει ανακοινωθεί το ασφαλές αποτέλεσμα ο
Αλέξης Τσίπρας μεταβαίνει στα Προπύλαια για την καθιερωμένη ομιλία
νίκης. Με ελαφρώς τρεμάμενα χέρια ανοίγει το μπλε ντοσιέ βγάζει την
ομιλία που θα διαβάσει. Η ομιλία είναι εμψυχωτική και προσεγμένη αφού
γνωρίζει ότι κάθε λέξη μπαίνει πια στο μικροσκόπιο. Τελειώνει την ομιλία
και φεύγει. Ο κόσμος από κάτω πανηγυρίζει και χορεύει. Ο Τσίπρας τότε
σε μία αυθόρμητη κίνηση, επιστρέφει πάλι στο βήμα και φωνάζει «έχει ο
λαός δικαίωμα στο πανηγύρι και στον χορό, πέντε χρόνια μας το στέρησαν».
Για μένα -επιτρέψτε μου-
τη διαδρομή μου, τους συντρόφους μου, τους φίλους μου, την οικογένειά
μου, η νίκη της Αριστεράς (και οι ιστορικές της διαστάσεις) έχει βαρειά
συναισθηματική φόρτιση. Συνεπώς σήμερα -και πάλι θα μου επιτρέψετε- δεν
θα γράψω υπό το κράτος της πολιτικής λογικής ή της σάτιρας, αλλά να
καταφύγω κι εγώ για μια φορά στην πλάκα, όπως ενίοτε και κατ’
οικονομίαν πάντα καταφεύγω, όταν υπάρχει ανάγκη αποφόρτισης. Ας
«κοιμηθούν» λοιπόν «για μια μέρα» η τραγωδία και η κωμωδία, δεν χάθηκε ο
κόσμος (τώρα που σώθηκε) - παρά
τις προβλέψεις Βούλτεψη!
Ξημέρωσε η Δευτέρα μετά τις εκλογές, και τα σούπερ μάρκετ εξακολούθησαν
να διαθέτουν χαρτί υγείας (για να σκουπίζει η Σοφία τα δάκρυά της). Το
μόνον δυσάρεστον είναι ότι ο κ. Πάγκαλος και η κυρία Αφροδίτη Αλ Σάλεχ
δεν εγκατέλειψαν τη χώρα, όπως είχαν υποσχεθεί ότι θα κάνουν αν
επικρατούσε ο ΣΥΡΙΖΑς. Ο οποίος όχι μόνον επικράτησε, αλλά για πρώτη
φορά απ’ την εποχή του μεσοπολέμου το έθνος διαθέτει Βουλή που δεν
περιέχει έναν Παπανδρέου μέσα της. Ωϊμέ-ουαί-βαβαί-παπαί- πλην όμως θαρρείτε, η νέα Βουλή περιέχει εντός της δύο Καραμανλήδες!