Αλέξανδρος Κούτσης: Αίγυπτος και Σαουδική Αραβία "πνίγουν" το Παλαιστινιακό

• Γιάμαλη Αναστασία Για τον ρόλο της Αιγύπτου στο Παλαιστινιακό μετά την επίθεση του Ισραήλ στη Γάζα και για τα σχέδια Ερντογάν μετά τη νίκη του στις εκλογές μιλάει στην "Αυγή" o Aλέξανδρος Κούτσης, ομότιμος καθηγητής Μεσανατολικών Σπουδών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Παράλληλα, εξηγεί ποιο είναι το νήμα που συνδέει τις αναταραχές στη Μέση Ανατολή καθώς και τον ρόλο των Δυτικών δυνάμεων και κυρίως των ΗΠΑ στην περιοχή.

  Συνέντευξη στην Αναστασία Γιάμαλη

• Χαρίτος Πάνος Πέρασαν μόλις δύο μήνες από την ανακήρυξη του Χαλιφάτου στην ευρύτερη περιοχή του Ιράκ. Αυτές οι εξήντα ημέρες αποδείχθηκαν ικανές για να κατανοήσει ο εκτός Μέσης Ανατολής κόσμος τον τρόπο σκέψης, την ιδεολογία και τις πρακτικές της οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος για το Ιράκ και την Εγγύς Ανατολή (ISIS).Όχι πως η δράση της στη Συρία και στο Ιράκ, το προηγούμενο διάστημα, δεν αποτέλεσαν ικανό δείγμα γραφής. Τώρα όμως, με τις επιτυχίες να καταγράφονται στο πεδίο των μαχών και αρκετές ισλαμικές οργανώσεις να δηλώνουν την έμπρακτη συμπαράστασή τους στις δυνάμεις του ISIS, η οργάνωση νιώθει πως διατηρεί το στρατηγικό πλεονέκτημα σε ό,τι αφορά την εξέλιξη των πραγμάτων.

Στις φυλακές του Λορέτο με τον Τζον Κυριάκου

Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Ξεκινώντας το Σάββατο 12 Ιουλίου από την Ουάσιγκτον για το Λορέτο της Πενσιλβάνια, όπου και οι ομώνυμες φυλακές, τα αισθήματά μου ήταν ανάμεικτα.

– Προσμονή και αγωνία για τον αγαπημένο φίλο που θα έβλεπα ύστερα από 18 μήνες και ο οποίος καταδικάστηκε επειδή δεν φοβήθηκε και αποκάλυψε το μεγάλο μυστικό της αμερικανικής κυβέρνησης και συνάμα μια μεγάλη αλήθεια: ότι το χειρότερο βασανιστήριο του εικονικού πνιγμού ήταν φαινόμενο καθημερινό.
– Θυμός για τις συνθήκες κράτησής του, όπως αποκαλύπτει ο ίδιος συχνά-πυκνά μέσα από τις επιστολές προς φίλους του με τίτλο «Γράμμα από το Λορέτο» («Letter from Loretto»). Ενας από τους παραλήπτες των επιστολών είμαι και εγώ.

O Αυταρχικός (Αuthoritarian) Μακάριος, οι Επικριτές και η Εποχή του

Του καθηγητή ΜΑΡΙΟΥ ΕΥΡΥΒΙΑΔΗ
Δεν λειτουργούσαν, καταγγέλλουν νεόκοποι, όψιμοι και ακραιφνείς σήμερα δημοκράτες, δημοκρατικοί θεσμοί και δημοκρατικές διαδικασίες στην περίοδο που προήδρευε του κυπριακού κράτους ο πρώτος Πρόεδρος του, Αρχιεπίσκοπος Μακάριος.Και ότι πολλά αν όχι όλα τα σημερινά κακά και ανάποδα δέν θα είχαν έτσι, αν στην Κύπρο υπήρχε κράτος δικαίου και δημοκρατικές διαδικασίες. Και για το γεγονός αυτό και για όλα όσα ακολούθησαν ως συνέπεια φταίει ένας και μόνος, ο Μακάριος. Τελεία και παύλα. Έτσι εξηγούνται όλα- και κυρίως εξηγείται το Ιουλιανό πραξικόπημα. Διότι αυτό είναι το αμάρτημα που αναζητεί, συνεχώς, εξιλέωση. Το πραξικόπημα. Το προδοτικό πραξικόπημα.

“Χρησμός” Οτσαλάν γιά τη σύγκρουση με την Τουρκία

Ο ιστορικός ηγέτης της ένοπλης κουρδικής αυτονομιστικής οργάνωσης Εργατικό Κόμμα Κουρδιστάν (PKK), ο Αμπντουλάχ Οτζαλάν, εκτίμησε σε μια ανακοίνωση την οποία εξέδωσε χθες Σάββατο ότι η αιματηρή σύρραξη με το τουρκικό κράτος, η οποία διαρκεί πλέον 30 χρόνια, «φθάνει στο τέλος» της.«Με την ευκαιρία της 30ής επετείου (από την έναρξη) του αγώνα μας (την 15η Αυγούστου 1984), θέλω να δηλώσω ότι βρισκόμαστε πλέον στο σημείο να βιώνουμε ιστορικές εξελίξεις», μετά την διεξαγωγή των προεδρικών εκλογών της 10ης Αυγούστου, τις οποίες κέρδισε ο πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, σημείωσε ο ηγέτης του PKK, ο οποίος παραμένει φυλακισμένος στο νησί-φυλακή Ιμραλί, στη θάλασσα του Μαρμαρά, όπως μετέδωσε το πρακτορείο ειδήσεων Firat, το οποίο θεωρείται προσκείμενο στο κουρδικό κίνημα.

H ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

Με τον Γιαννάκη Ομήρου-Οι τελευταίες δεκαετίες οδήγησαν τον πλανήτη σε μια παρατεταμένη εποχή αταξίας, ανασφάλειας και περιφερειακών συγκρούσεων. Σε μια εποχή απελευθέρωσης των διεθνών αγορών κεφαλαίου και εργασίας. Στην εποχή της επικράτησης και κυριαρχίας των άπληστων νόμων της αγοράς και τη φρενιτιώδη διεθνοποίησή της.Στην αποθέωση του οικονομικού ορθολογισμού και του ελεύθερου ανταγωνισμού. Κι ενώ η παγκοσμιοποίηση οδήγησε σε μια τεράστια αύξηση του παγκόσμιου πλούτου, το χάσμα μεταξύ πλούσιων και φτωχών χωρών αλλά και των ανθρώπων μεγεθύνθηκε, με το 1,2 δισεκατομμύριο ανθρώπων να μην έχουν πρόσβαση σε υγιεινό πόσιμο νερό. Ο μισός πληθυσμός της γης ζει με λιγότερα από δυο δολάρια την ημέρα.

Προσωπική υπόθεση ευθύνης

Του Χριστόδουλου Κ. Γιαλλουρίδη

• Το βαθύ αίσθημα της αδικίας και του ξεριζωμού από τη γη των παιδικών χρόνων
• Οι Τούρκοι στην Κύπρο, στην Αλεξανδρέττα, παντού όπου πήγαν δεν κατέλαβαν τη γη απλά, δεν κυριάρχησαν, αλλά άλλαξαν τη χώρα, έδιωξαν τους ανθρώπους, αλλοίωσαν την κοινωνική και πληθυσμιακή σύνθεση…
• Η ΜΟΡΦΟΥ ήταν μια δυναμική, ελληνική κοινωνία, η οποία ήκμαζε ως κουλτούρα της ύλης και ως πνευματικότητα

Ο καβαλάρης της τουρκικής εξουσίας

Του Δρα Γιάννου Χαραλαμπίδη

• Τα ρωσικά αντίμετρα και ευκαιρία οικοδόμησης Σχεδίου Β μέσω ΕΕ
• Ποια τα επόμενα βήματα του Ερντογάν για να γίνει ο νέος Ατατούρκ, πώς εξελίσσεται το παιγνίδι εξουσίας με τον Γκιουλ, την αντιπολίτευση, τον στρατό και τους Κούρδους
• ΜΠΟΡΕΙ η Λευκωσία να ζητήσει από την ΕΕ επιβολή κυρώσεων κατά της Τουρκίας, αφού επιβλήθηκαν σε βάρος της Ρωσίας;

Μνήμη Κομμένου: Η παιδαγωγική του τρόμου‏

Χαράματα της 16ης Αυγούστου 1943 ο 12ος λόχος του τρίτου Τάγματος του 98ου Συντάγματος Ορεινών Καταδρομών της γερμανικής Μεραρχίας Έντελβαϊς, που είχε εισβάλει μόλις πριν από έναν μήνα στην Ήπειρο, φτάνει με στρατιωτικά φορτηγά έξω από το χωριό Κομμένο της Άρτας, ύστερα από διαδρομή περίπου μιας ώρας για να καλυφθεί η απόσταση Φιλιππιάδας-Κομμένου.Δεν πρόκειται για συνηθισμένη εκκαθαριστική επιχείρηση, ούτε για επιχείρηση επιβολής αντιποίνων μετά από προηγούμενη επίθεση ανταρτών εναντίον ανδρών ή υλικού της Βέρμαχτ.Σε αντίθεση με την τυπική δράση της γερμανικής κατοχικής δύναμης στην Ελλάδα, η επιχείρηση «Κομμένο» έχει έναν αντικειμενικό σκοπό: να τρομοκρατήσει τον πληθυσμό. Και μέσω του τρόμου να επιβάλει τη συμμόρφωσή του στη νέα τάξη, την τάξη της κατοχής, η οποία θεωρεί αταξία την αντίσταση –ενεργητική και παθητική– και την τιμωρεί δεόντως, μάλιστα χωρίς όρια στο είδος και την έκταση της ποινής.

ΣΥΝΘΗΚΗ ΛΩΖΑΝΝΗΣ (1923) ΚΑΙ ΠΡΩΤΗ ΑΠΟΠΕΙΡΑ (1914) ΑΝΤΑΛΛΑΞΙΜΟΙ Απανθρωπιά προς τις μειονότητες

Του ΒΛΑΣΗ ΑΓΤΖΙΔΗ*

Στις 23 Ιουλίου του 1923 ολοκληρώθηκαν οι διαπραγματεύσεις για την οριστική μεταπολεμική μορφή που θα έπαιρνε ο χώρος της παλιάς Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η οποία είχε ηττηθεί κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο.Η Συνθήκη των Σεβρών, που αρχικά διευθετούσε την περιοχή, αντικαταστάθηκε με τη νέα Συνθήκη μετά τη συντριβή του ελληνικού στρατού από τους κεμαλικούς και την ολοκλήρωση των Γενοκτονιών των χριστιανικών λαών της Ανατολής.Η πρώτη πράξη του τραγικού επιλόγου είχε υπογραφεί στη Λωζάννη στις 30 Ιανουαρίου του 1923, με τη μορφή του πρωτοκόλλου σύμβασης για υποχρεωτική ανταλλαγή ελληνικών και μουσουλμανικών πληθυσμών μεταξύ των δύο χωρών. Επιλέχτηκε τότε από τη διεθνή κοινότητα μια μέθοδος απάνθρωπης αντιμετώπισης των μειονοτικών θεμάτων, την οποία έχει ήδη αποκηρύξει με την Οικουμενική Διακήρυξη Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων το Διεθνές Σύμφωνο Ατομικών και Πολιτικών Δικαιωμάτων και η Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Σήμερα η «ανταλλαγή πληθυσμών» συνιστά παραβίαση κανόνων Διεθνούς Δικαίου.

Έρχεται ως πρόεδρος ο Ερντογάν Κατεχόμενα και Αζερμπαϊτζάν οι πρώτες του επισκέψεις άμα τη αννάληψη των καθηντων του

Στο Αζερμπαϊτζάν και στα κατεχόμενα θα πάει ο Ταγίπ Ερντογάν μόλις αναλάβει τα νέα του καθήκοντα ως Πρόεδρος της χώρας μετά τις 28 Αυγούστου, όπως ο ίδιος δήλωσε στους δημοσιογράφους.Ο κ. Ερντογάν ρωτήθηκε και για το έκτακτο συνέδριο του κόμματος και είπε ότι αυτό θα πραγματοποιηθεί μετά τις εκλογές του Ιουνίου του 2015. Να σημειωθεί ότι αυτό σημαίνει πως ο Αμπτουλάχ Γκιουλ δεν θα μπορεί να εκλεγεί πρόεδρος του κόμματος πριν τον Ιούνιο του 2015 και επομένως ούτε και μπορεί να γίνει πρωθυπουργός.

Οποιος καεί στον χυλό φοβάται τους τζιχαντιστές

Της Ελλης Πάνου Οι αμερικανικές βόμβες άρχισαν να πέφτουν πάλι στο Ιράκ, αλλά οι δραματικές εξελίξεις της τελευταίας εβδομάδας κρύβουν την πραγματικότητα στο έδαφος: η αντεπίθεση εναντίον των εξτρεμιστών του Ισλαμικού Κράτους δεν έχει ακόμα ξεκινήσει και στην πραγματικότητα τώρα αρχίζει να μπαίνει στη διεθνή ατζέντα.«Κουρασμένες» οι ΗΠΑ από τους πολέμους, πρέπει να αποφασίσουν εάν θα εμπλακούν ξανά, στ’ αλήθεια, στο Ιράκ, δυόμισι χρόνια μετά την αποχώρηση και των τελευταίων Αμερικανών στρατιωτών.Η Βρετανία, που δεν έχει ξεχάσει το χαστούκι στον Μπλερ από τις μεγάλες αντιπολεμικές διαδηλώσεις το 2003, νιώθει ότι κάτι πρέπει να κάνει, αλλά… διστάζει. Η Γαλλία, αφού έστειλε με ταξίδι-αστραπή στη Βαγδάτη τον υπουργό Εξωτερικών Φαμπιούς, τόνισε μεν το επείγον του πράγματος, αλλά προς το παρόν επιλέγει τα ημίμετρα. Η Γερμανία υποσχέθηκε «να εξαντλήσει όλα τα δυνατά πολιτικά και νομικά περιθώρια» για να βοηθήσει το Ιράκ. Ενώ η Ε.Ε. στο σύνολό της, αδυνατώντας -και πάλι- να χαράξει κοινή πολιτική μπροστά σε μια κλιμακούμενη κρίση, συγκαλεί άλλη μια σύνοδο υπουργών Εξωτερικών, αύριο, για το Ιράκ.

Ισραήλ, μια κοινωνία μηδενικής ανοχής

Της Χριστίνας Πάντζου. Η ισραηλο-παλαιστινιακή σύρραξη γνωρίζει κατάπαυση του πυρός, αλλά δύο πράγματα δεν έχουν σταματήσει έως σήμερα: οι διαδηλώσεις κατά της ισραηλινής πολιτικής και η συστηματική επίθεση κατά κάθε κριτικής που ασκείται στο Ισραήλ, με την ταμπέλα του «αντισημιτισμού, αντιεβραϊσμού, αντι-ισραηλισμού».Το περασμένο Σαββατοκύριακο περίπου 50.000 διαδήλωσαν στο Λονδίνο, γράφει το Εβραϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων Ynetnews. Παρόμοιες διαδηλώσεις έγιναν στο Παρίσι, τον Καναδά, ενώ στη Νότια Αφρική περισσότεροι από 100.000 κατέβηκαν στους δρόμους φωνάζοντας «Η κατοχή είναι έγκλημα», «Εξω το Ισραήλ από την Παλαιστίνη», «Το Ισραήλ είναι κράτος απαρτχάιντ».«Οσοι θέλουν να υπερασπιστούν το Ισραήλ πρέπει να διαχωρίσουν τη γλώσσα των διαδηλωτών από τις διεκδικήσεις τους. Να απορρίψουν τη ρητορική του μίσους, αλλά να αποδεχτούν τη νομιμότητα της άσκησης κριτικής στην ισραηλινή κυβέρνηση», επισημαίνει ο Βρετανός Εβραίος Τζόελ Μπράουνολντ στη Haaretz. «Οταν δεκάδες χιλιάδες στον κόσμο κάνουν πορείες κατά του Ισραήλ, δεν αρκεί οι Εβραίοι να ζουν σε λαμπρή απομόνωση τονίζοντας ότι όλοι όσοι τους περιβάλλουν υποδαυλίζουν το μίσος».

Νίκος Πλουμπίδης 60 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ

 

Η «υπόθεση Πλουμπίδη», με το μεγαλείο και την τραγικότητά της, θα παραμείνει για δεκαετίες ανοιχτό τραύμα στην Αριστερά γιατί συμπυκνώνει, στην πιο ακραία εκδοχή, τις αντιφάσεις που χαρακτηρίζουν τις ανθρώπινες διαδρομές των Ελλήνων κομμουνιστών. Αντιφάσεις που συχνά προσέλαβαν δραματικές διαστάσεις κατά τα χρόνια του Εμφυλίου και στη συνέχεια υπό το βάρος της ήττας.
Και όλα αυτά σε ένα εγκληματικά εκδικητικό περιβάλλον από την πλευρά των νικητών του Εμφυλίου, οι οποίοι επινοώντας την κατηγορία της κατασκοπίας και ανασύροντας τον μεταξικό νόμο 375/1936 συνέχισαν μέχρι και το 1955 (όταν εκτελέστηκαν στην Κρήτη και τη Θεσσαλονίκη αντίστοιχα οι Χρ. Καρανταής και Ν. Καρδαμύλας) τις ανθρωποθυσίες που πριν από λίγα χρόνια (από τον Ιούλιο του 1946 μέχρι τον Οκτώβριο του 1949) είχαν οδηγήσει στο εκτελεστικό απόσπασμα πάνω από 3.000 αγωνιστές της Αριστεράς (μεταξύ των οποίων και εκατοντάδες γυναίκες).