Με τον Γιαννάκη Ομήρου-Οι τελευταίες δεκαετίες οδήγησαν τον πλανήτη σε μια παρατεταμένη εποχή
αταξίας, ανασφάλειας και περιφερειακών συγκρούσεων. Σε μια εποχή
απελευθέρωσης των διεθνών αγορών κεφαλαίου και εργασίας. Στην εποχή της
επικράτησης και κυριαρχίας των άπληστων νόμων της αγοράς και τη
φρενιτιώδη διεθνοποίησή της.Στην αποθέωση του οικονομικού ορθολογισμού και του ελεύθερου
ανταγωνισμού. Κι ενώ η παγκοσμιοποίηση οδήγησε σε μια τεράστια αύξηση
του παγκόσμιου πλούτου, το χάσμα μεταξύ πλούσιων και φτωχών χωρών αλλά
και των ανθρώπων μεγεθύνθηκε, με το 1,2 δισεκατομμύριο ανθρώπων να μην
έχουν πρόσβαση σε υγιεινό πόσιμο νερό. Ο μισός πληθυσμός της γης ζει με
λιγότερα από δυο δολάρια την ημέρα.
Η οικονομική πολιτική των κρατών σε εθνική κλίμακα διαλύεται από την ασυδοσία ενός διεθνοποιημένου κεφαλαίου. Όμως δεν είναι μόνο η οικονομική πολιτική των κρατών που διαλύεται σε εθνική κλίμακα. Κινδυνεύουν οι ίδιοι όροι της ζωής του ανθρώπου πάνω στον πλανήτη. Η υποβάθμιση των περιβαλλοντικών συνθηκών, η επαπειλούμενη οικολογική καταστροφή, η εμπορευματοποίηση των αγαθών είναι το αποτέλεσμα μιας αχαλίνωτης κερδοσκοπίας. Και όλα αυτά με την τραγική μοίρα των αδυνάτων, των κοινωνικά και οικονομικά αποκλεισμένων, την καταστροφή του κράτους πρόνοιας.
Με εκατομμύρια παιδιά να ζουν σε συνθήκες εργασιακής δουλείας ή πορνείας, όταν δεν δολοφονούνται ομαδικά σαν ενοχλητικοί αλήτες. Απέναντι σε αυτόν τον παραλογισμό της παγκοσμιοποίησης, το καθήκον μας είναι να φέρουμε τους πολίτες ξανά στην πολιτική, για να αγωνιστούμε συλλογικά και αποτελεσματικά για τις αξίες της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης και της κοινωνικής συνοχής.
Να αγωνιστούμε για να σταματήσει η συσσώρευση κεφαλαίων στις μητροπόλεις του διεθνούς κεφαλαίου, που στερούν τις υπό ανάπτυξη χώρες από κρίσιμους πόρους. Πόρους που χρειάζονται για τη δημόσια υγεία και τη δημόσια παιδεία, πόρους που χρειάζονται για την προστασία του περιβάλλοντος, για την κοινωνική συνοχή, για την αντιμετώπιση της φτώχιας και του κοινωνικού αποκλεισμού.
Το καθήκον μας είναι να ενώσουμε τις δυνάμεις μας για να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά την επέλαση εκείνων των διεθνών οικονομικών κύκλων, που επιχειρούν την καθυπόταξη των παγκόσμιων αγορών. Εκείνες τις δυνάμεις με τις οποίες συντάσσεται και τμήμα του πολιτικού προσωπικού, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου σε ρόλο υπηρέτη, σε ρόλο διεκπεραιωτή των επιθυμιών και των προσταγών τους.
Απέναντι σε όλα αυτά τα προβλήματα του νέου πολυσύνθετου παγκοσμιοποιημένου οικονομικού και πολιτικού περιβάλλοντος, θα πρέπει να διαμορφώσουμε μια στρατηγική, έτσι που να επιτυγχάνουμε την αναδιανομή του εισοδήματος και του πλούτου σε ένα καθεστώς αυξημένου διεθνούς ανταγωνισμού ελεύθερης κυκλοφορίας των κεφαλαίων, ούτως ώστε να εξασφαλίζεται ισότητα ευκαιριών και δυνατοτήτων.
Αυτή πρέπει να είναι η απάντηση στην άναρχη παγκοσμιοποίηση. Να διαμορφώσουμε μηχανισμούς κοινωνικής παρέμβασης, για να εξασφαλίσουμε μιαν ανταγωνιστική οικονομία με ανθρώπινο πρόσωπο. Να κατοχυρώσουμε την ισορροπία ανάμεσα στην παραγωγικότητα και την κοινωνική δικαιοσύνη.
Απέναντι στην τραγική μοίρα των οικονομικά αδύνατων και των κοινωνικά αποκλεισμένων, απέναντι στην κραυγή της αγωνίας της ιστορίας και του πολιτισμού της ανθρωπότητας, οφείλουμε να πούμε όχι και στην ασύδοτη επέλαση του κοσμοπολιτισμού και στην αδιέξοδη απομόνωση.
Για να επικρατήσει ένας δικαιότερος κόσμος, στον οποίο οι άνθρωποι θα ζουν με αξιοπρέπεια. Η παγκοσμιοποίηση των οικονομιών και η νέα μονοπολιτική τάξη πραγμάτων οδηγεί όμως και σε αυθαιρεσίες, περιφερειακές συγκρούσεις, επεμβάσεις και καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Το Αφγανιστάν, το Ιράκ, το συνεχιζόμενο λουτρό αίματος στη Μέση Ανατολή, το απεχθές και καταδικαστέο φαινόμενο της τρομοκρατίας, καταδεικνύουν την ανάγκη μιας νέας διεθνούς τάξης.
Μιας διεθνούς τάξης που θα βασίζεται στην επιβολή του διεθνούς νόμου, που θα ενδυναμώνει τους συλλογικούς - διεθνικούς θεσμούς.
Μιας διεθνούς τάξης που θα στηρίζεται στην αειφόρο ανάπτυξη και στη μεταρρύθμιση του παγκόσμιου συστήματος διακυβέρνησης. Με αποτελεσματική ρύθμιση των διεθνών αγορών και με δημοκρατικούς παγκόσμιους θεσμούς, που θα διαμορφώνουν και θα εφαρμόζουν πολιτικές εν ονόματι όλων των λαών.
Μόνο έτσι θα μπορέσει η Διεθνής Κοινότητα να αντιμετωπίσει τον παραλογισμό και τον κυνισμό της σημερινής παγκοσμιοποίησης, μετατρέποντάς την από εφιάλτη σε ευκαιρία. Μόνο έτσι η Διεθνής Κοινότητα θα είναι σε θέση να ενεργεί για τη διαφύλαξη και την επικράτηση της ειρήνης, την προαγωγή της ασφάλειας και της κοινωνικής δικαιοσύνης, και τον σεβασμό των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ Λ. ΟΜΗΡΟΥ
Πρόεδρος Βουλής των Αντιπροσώπων
και Πρόεδρος Κ.Σ. ΕΔΕΚ
