Στην αρχή
της δημοσιονομικής κρίσης της Αθήνας την άνοιξη του 2010 η Γερμανία,
που δεν ήθελε σε καμιά περίπτωση να συρθεί σε δεσμεύσεις συνολικής
θωράκισης της ΟΝΕ, ανέδειξε τις ιδιαίτερες ελληνικές παθογένειες σε
κυρίαρχο στοιχείο και επέβαλε επικοινωνιακά την εικόνα της ελληνικής
εξαίρεσης εντός μίας υγιούς Ευρωζώνης.
Στη λογική της γνωστής από την ψυχανάλυση «Ταύτισης με τον επιτιθέμενο» το δέχτηκαν σε έναν πλειοψηφικό βαθμό πολιτική ηγεσία και κοινή γνώμη στην Ελλάδα, μία στρεβλή ανάγνωση της κρίσης που συνεχίστηκε ακόμη και όταν μετά τη συμφωνία Σαρκοζί - Μέρκελ στην Ντοβίλ τον Οκτώβριο του 2010 οι αγορές εξαπέλυσαν το πρώτο κύμα πίεσης με θύματα την Ιρλανδία και την Πορτογαλία, με τεκτονικού τύπου σεισμικά κύματα στην Ισπανία και την Ιταλία αλλά και με σοβαρούς κλυδωνισμούς που έπληξαν τη Γαλλία και το Βέλγιο
Στη λογική της γνωστής από την ψυχανάλυση «Ταύτισης με τον επιτιθέμενο» το δέχτηκαν σε έναν πλειοψηφικό βαθμό πολιτική ηγεσία και κοινή γνώμη στην Ελλάδα, μία στρεβλή ανάγνωση της κρίσης που συνεχίστηκε ακόμη και όταν μετά τη συμφωνία Σαρκοζί - Μέρκελ στην Ντοβίλ τον Οκτώβριο του 2010 οι αγορές εξαπέλυσαν το πρώτο κύμα πίεσης με θύματα την Ιρλανδία και την Πορτογαλία, με τεκτονικού τύπου σεισμικά κύματα στην Ισπανία και την Ιταλία αλλά και με σοβαρούς κλυδωνισμούς που έπληξαν τη Γαλλία και το Βέλγιο
Όταν ο ίδιος ο ιστότοπος της «Διαύγειας», ο οποίος δημιουργήθηκε ώστε να υπάρχει μια στοιχειώδης δυνατότητα παρακολούθησης των αποφάσεων της «διοίκησης», παραμένει ένας δαιδαλώδης λαβύρινθος για τον κοινό χρήστη του διαδικτύου, με στοιχεία ατάκτως ερριμμένα, ποιος ο λόγος να ισχυρίζεσαι ότι είναι «όλα στο φως»;