Η ουτοπία είναι ένα απαραίτητο οξυγόνο της Αριστεράς και -δυστυχώς- πολλές φορές γίνεται το ασφυξιογόνο αέριο των αριστερών. Ένα αέριο που δηλητηριάζει σχέσεις, ιδέες, απόψεις, τακτικές και μετατρέπει την αισιοδοξία σε φαταλιστική αδυναμία ή σε τυφλή «επαναστατική» γυμναστική.
Αναρωτιέμαι αν πρέπει αυτή τη στιγμή η Ελλάδα και η αριστερή διακυβέρνηση να περάσουν και πάλι τις ίδιες ασθένειες του παρελθόντος που στοίχισαν τόσο ακριβά στην πορεία των πολιτικών πραγμάτων.