Το παγκόσμιο σαλούν και τα πιστόλια του Ρίνγκο

Του Δρα Γιάννου Χαραλαμπίδη-Η ΛΕΡΝΑΙΑ ΥΔΡΑ ΤΗΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΧΑΛΙΦΑΤΟ ΤΗΣ ISIS

Η ανθρωπιστική κρίση, η εξαγωγή της, η αλληλεγγύη της Ευρώπης, το φυσικό αέριο της Κύπρου και τα ζητήματα ασφάλειας σε μια ομοσπονδιακή, αλλά και αποστρατιωτικοποιημένη νήσο

· Πώς η Κύπρος βρίσκεται στο επίκεντρο της σύγκρουσης που υπάρχει μεταξύ της δυτικής και της ισλαμικής παγκοσμιοποίησης

· Πώς ο φαύλος κύκλος του πολέμου κατά της τρομοκρατίας αποτυπώνεται στη λογική zero-sum-game

· Πώς οι Γερμανοί επιχειρούν να μετατρέψουν το κόστος της ανθρωπιστικής κρίσης σε όφελος

· Η ελλειμματική πολιτική της Ευρώπης και το χάος της Μ. Ανατολής και της Λιβύης

· Το τουρκοκυπριακό συνιστών κράτος, οι πυρήνες του Ισλάμ και πώς το αυτοκρατορικό AKP επηρεάζει τη λύση

Οι Πρόσφυγες και ο Ερντογάν

Το προσφυγικό πρόβλημα είναι το μεγάλο πρόβλημα της Ευρώπης. Όμως η λύση του δεν βρίσκεται στην Ευρώπη αλλά στην Ασία καί συγκεκριμένα το κλειδί της λύσης είναι στην τσέπη του Προέδρου Ερντογαν.O Ερντογάν είχε μέχρι τ o 2011 πολύ καλές σχέσεις με τον Άσσαντ. Όταν η Αραβική Άνοιξη έφτασε στην Συρία καί άρχισαν οι συγκρούσεις με το απολυταρχικό καθεστώς του Ασσάντ τότε αρχικά ο Ερντογάν συμβούλεψε τον Άσσαντ να κάνει δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις. Το προσφυγικό άρχισε τότε αλλά ο Ερντογάν κράτησε τους πρόσφυγες στην Τουρκία κοντά στα σύνορα με την Συρία.Ο Ερντογάν άλλαξε γνώμη όταν διαπίστωσε την ισχύ της αντιπολίτευσης του Ασσάντ την οποία αποφάσισε να προσεταιριστεί ,καταγγέλλοντας τον Άσσαντ ως δικτάτορα.
Ο Ερντογάν πήγε πολύ πιό πέρα. Άφησε ελεύθερους τους Άραβες καί άλλους Τζιχαντιστές να εισέλθουν στην Συρία,οπλισμένοι μάλιστα από τους Σαουδάραβες οι οποίοι είχαν αναλάβει το κόστος στήριξης των ακραίων σουνιτικών αυτών ομάδων,που είχαν δεσμούς ακόμη καί με την Άλ-Καΐντα καί οι περισσότερες εντάχθηκαν κατόπιν στο Ισλαμικό Κράτος.

Γερμανία-Ἑλλάς ...Μιά Σκοτεινή ‘Ιστορία

-Η Φρειδερίκη σε νεαρή ηλικία, ντυμένη με τη στολή της ομάδας της ναζιστικής νεολαίας-
-Ἡ ἐχθρική ἀντιμετώπιση τῆς Ἑλλάδας ἀπό τή Γερμανία δέν εἶναι νεοφανές σύμπτωμα καί ἡ ἀρχή του ἀνάγεται τουλάχιστον στό τελευταῖο τέταρτο τοῦ 19ου αἰώνα. Σημαντικότερες περιπτώσεις εἶναι οἱ ἑξῆς:

Τό 1878 προσυπέγραψε, ἄρα ἐνέκρινε, τή συνθήκη τοῦ Ἁγίου Στεφάνου μεταξύ Ρωσίας καί Τουρκίας, ἡ ὁποία δημιουργοῦσε τήν Μεγάλη Βουλγαρία καί στραγγάλιζε τήν Ἑλλάδα. Προκειμένου νά διεισδύσει στήν πλουτοφόρα Μέση Ἀνατολή (Ἰράκ, Παλαιστίνη) προσεταιρίστηκε τόν Σουλτάνο τῆς ὀθωμανικῆς παρακμῆς, Ἀμπντούλ Χαμίτ, διέθεσε ἄφθονο χρυσίον (παλιά μου τέχνη κόσκινο) μέ σκοπό νά εἰσέλθει στήν οἰκονομική ζωή τῆς αὐτοκρατορίας καί νά ἐκτοπίσει ἀπό αὐτήν, ἀφενός μέν τούς Ἀγγλο-Γάλλους οἱὁποῖοι ἐνέμοντο τά μεγάλα ἔργα (σιδηροδρόμους, πετρέλαια κ.λπ.) καί ἀφετέρου τίς μειονότητες (Χριστιανούς, Ἑβραίους, Ἀρμενίους κ.ἄ.) πού ἤλεγχαν ἐμπόριο, τράπεζες, ἀσφαλιστικές ἑταιρεῖες κ.λπ., μέ κυρίαρχο τό ἑλληνικό στοιχεῖο. Παράλληλα οἱ Γερμανοί «προθυμοποιήθηκαν» νά ἐκσυγχρονίσουν τόν Τουρκικό στρατό με σύγχρονους ἐξοπλισμούς κι ἐκπαιδευτικές ἀποστολές ὑπό τόν Στρατηγό Φόν ντέρ Γκόλτζ, ἐνῶ προσκαλοῦσαν στή Γερμανία τούς Τούρκους ἀξιωματικούς γιά ἐπιμόρφωση. Σέ ὅλους αὐτούς ὑπεδαύλιζαν τόν ἐθνικισμό-σωβινισμό, μέ ἀπώτερο σκοπό νά ἐξαφανιστοῦν οἱ μειονότητες καί νά τίς ὑποκαταστήσουν οἱἴδιοι οἱ Γερμανοί.

Η Ευρώπη των Συρματοπλεγμάτων, των Ωφελιμιστών, των Ηθικοπλαστών και των Εθνικών Κρατών

Του ΜΑΡΙΟΥ ΕΥΡΥΒΙΑΔΗ-Τις μέρες αυτές, όταν ο Πρωθυπουργός της Κροατίας που ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ο εντιμότατος κύριος Ζόραν Μιλάνοβιτζ, δεν βρίζει τον ομόλογό του της Ουγγαρίας που επίσης ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τον επίσης εντιμότατο κύριο Βίκτορ Όρμπάν οι δυο μαζί βρίζουν την Ελλάδα της Ευρωπαϊκης Ένωσης, ενώ , ξεχωριστά, βρίζουν το ιερατείο της Ευρωπαϊκής ´Ενωσης που εδρεύει στις Βρυξέλλες.Στους δέκτες των τηλεοράσεών μας βλέπουμε ποιό είναι το “ζόρι” των αθυρόστομων και όχι μόνο, αυτών των ηγετών. Είναι τα αλλεπάλληλα κύματα προσφύγων των πολέμων και οικονομικών μεταναστών που συνωστίζονται στις χώρες τους, καθοδόν προς ένα καλύτερο αλλά κυρίως ασφαλές μέλλον γι’ αυτούς και τις οικογένειές τους. Και δεν τους θέλουν. Ούτε να εγκατασταθούν, έστω και μερικοί απ´ αυτούς στις χώρες τους, αλλά ούτε και καν να τις διασχίζουν.

Το “όνειρο” της αναδιάρθρωσης, οι προσδοκίες του Αλέξη, και ο Ομπάμα

Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Με μεγάλες προσδοκίες φτάνει στη Νέα Υόρκη ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, στην πρώτη του επίσημη παρουσία σε γενική συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών. Στη διάρκειά της, θα παραβρεθούν και θα μιλήσουν οι πιό μεγάλες διεθνείς προσωπικότητες, συμπεριλαμβανομένων του Πάπα Φραγκίσκου, ο οποίος εκφώνησε την ομιλία του την Παρασκευή το πρωί, και οι προέδροι των ΗΠΑ και της Ρωσίας, Μπάρακ Ομπάμα και Βλαντιμίρ Πούτιν.
Για τον Ελληνα πρωθυπουργό, που προκάλεσε το ευρωπαϊκό κατεστημένο και σύστημα από τον Ιανουάριο που εκλέχθηκε μέχρι και σήμερα, έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον για να τον συναντήσουν αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων, αλλά και τα μεγαλύτερα μέσα μαζικής ενημέρωσης της Αμερικής, που του ζήτησαν συνεντεύξεις. Ομως, ο κ. Τσίπρας εστιάζει την προσοχή του στον αμερικανικό παράγοντα, καθώς μόνο οι Αμερικανοί έχουν ειλικρινώς προσφέρει «χείραν φιλίας» στον ίδιο και τον ελληνικό λαό στη διάρκεια του τελευταίου ταραγμένου εννεαμήνου, όταν βρέθηκε αντιμέτωπος με την σκληρότητα των δανειστών, οι οποίοι του επέβαλαν το τρίτο Μνημόνιο.

Εγκλημα κατά της ανθρωπότητας

Η ώρα της καταστροφής. «Γιατί κάψαμε τη Σμύρνη; Γιατί φοβηθήκαμε ότι αν έμεναν τα κτίρια στη θέση τους, δεν θα μπορούσαμε να απαλλαγούμε από τις μειονότητες» γράφει ο Falih Rifki Atay, επιφανής Τούρκος δημοσιογράφος που ανήκε στο στενό περιβάλλον του Μουσταφά Κεμάλ.

ΒΛΑΣΗΣ ΑΓΤΖΙΔΗΣ Ο Βρετανός ιστορικός Giles Milton θεωρεί ότι η Σμύρνη ήταν μια «κοσμοπολίτικη ελληνική πόλη» και ότι η καταστροφή της «είναι από τις στιγμές που άλλαξαν τον ρουν της Ιστορίας της Ελλάδας, αλλά ήταν εξίσου σημαντική και για τη Δύση». Ξαφνιάζεται επίσης για το γεγονός ότι «οι Ευρωπαίοι δεν διδάσκονται στα σχολεία τους την Ιστορία της Μικράς Ασίας» και θεωρεί ότι είναι «άδικο να έχει παραλειφθεί τόσο σημαντικό κεφάλαιο από τη διδασκαλία». Τονίζει επίσης ότι «στη Μικρά Ασία είχαμε μια γενοκτονία, εθνική εκκαθάριση, τεράστιες μετακινήσεις πληθυσμού, ανάμειξη πολλών κυβερνήσεων».

Νέα Υόρκη και Στρασβούργο

Ο Ομπάμα και ο Πούτιν θα συναντηθούν την επόμενη βδομάδα στη Νέα Υόρκη και λίγες μέρες αργότερα η Μέρκελ και ο Ολάντ θα απευθύνουν κοινή ομιλία στην ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο.Και από τα δύο αυτά φθινοπωρινά ραντεβού αναμένονται σημαντικές εξελίξεις, καθώς, σε αντίθετη περίπτωση, αν καταγραφούν σαν επικοινωνιακά πυροτεχνήματα, θα περιπλέξουν και θα διογκώσουν τα προβλήματα μεταξύ ΗΠΑ-Ρωσίας από την Ουκρανία μέχρι τη Μέση Ανατολή, αλλά και τις σοβαρές αποκλίσεις μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας για το μέλλον της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και ειδικότερα για τη διαχείριση της κρίσης της Ευρωζώνης, που μαζί με το προσφυγικό αποτελούν μια πρωτοφανή δοκιμασία της συνοχής και της ενότητας των 28 της ΕΕ και των 19 της ΟΝΕ.

ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΑΠΟΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΗΣ Oι σκληροί του ανατολικού μπλοκ δοκιμάζουν τις αντοχές της Ευρώπης

Το... διαβόητο, πλέον, χάσμα ανάμεσα στον φτωχό ευρωπαϊκό Νότο και τον πλούσιο Βορρά, που απειλούσε να διαλύσει την Ευρώπη εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, φαίνεται ότι ξεθωριάζει μπροστά στο νέο «σχίσμα» ανάμεσα στις δυτικές και ανατολικές χώρες της Γηραιάς Ηπείρου, με φόντο τη μαζική ροή προσφύγων και την κατανομή τους.

ΝΕΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ Αντιστέκονται οι Ελληνες της Σμύρνης

Στη Σμύρνη, την κοσμοπολίτικη πολιτεία των 6.000.000 κατοίκων, η μικρή παροικία των Ελλήνων γνωρίζει μια απρόσμενη άνθηση. Μετά από δεκαετίες ένας ορθόδοξος ιερέας έχει εγκατασταθεί μόνιμα στην πόλη, ο πρώτος από την καταστροφή του 1922.

ΤΟ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ ΑΛΛΑΖΕΙ ΤΑ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ Νέες γκρίζες ζώνες σε Αιγαίο & Κύπρο

Σε σκληρή δοκιμασία βάζουν την ελληνική εξωτερική πολιτική το προσφυγικό και οι ανακατατάξεις στην ισορροπία δυνάμεων στην Ανατολική Μεσόγειο που επιφέρουν οι εξελίξεις στο ενεργειακό και κυρίως η αναζήτηση λύσης στη συριακή κρίση που πλέον μέσω του προσφυγικού απειλεί τη σταθερότητα και εντός των συνόρων της Ευρώπης.

H ομογένειά μας αξίζει ένα συγνώμη

Σπύρος Λίτσας Μια κορυφαία στιγμή που θα σημάνει την αρχή της επιστροφής μας στη διεθνοπολιτική  κανονικότητα

Οσοι τα τελευταία χρόνια ταξιδεύουν στο εξωτερικό συνειδητοποιούν ότι το κύρος αλλά και το γόητρο της Ελλάδας έχει πληγεί σε σημείο σοκαριστικό. Για τη γενιά μου, που το πρώτο διεθνές πολιτικό ζύμωμα ήταν η πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού, η όλη κατάσταση θυμίζει την προβολή των κρατών του Συμφώνου της Βαρσοβίας μετά το 1989.Η Πολιτεία λοιπόν αυτό που πρωτίστως οφείλει να κάνει είναι να επιχειρήσει να πείσει το διεθνές στερέωμα ότι σε καμία των περιπτώσεων δεν είμαστε ένα κράτος παρίας. Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Ο καλύτερος τρόπος είναι να λεχθεί η αλήθεια.

«Ουδέποτε οι ΗΠΑ θα θυσιάσουν την Τουρκία»

Του Κωστάκη Αντωνίου-ΜΙΑ ΩΜΗ ΠΑΡΑΔΟΧΗ ΤΟΥ ΣΤΕΪΤ ΝΤΙΠΑΡΤΜΕΝΤ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΝΔΡΕΑ ΧΡΙΣΤΟΦΙΔΗ

Τι άκουσε ο τότε κυβερνητικός εκπρόσωπος του Σπύρου Κυπριανού, σε ένα σκοτεινό δωμάτιο του Αμερικανικού Υπουργείου Εξωτερικών. 
Οι δύο χάρτες της Τουρκίας και της Κύπρου σε προβολή, και η ωμή απεικόνιση της πραγματικότητας
Ποιο κόστος θα πληρώσει το Κυπριακό από τη συμφωνία Τουρκίας-ΗΠΑ και την είσοδο της Τουρκίας στον πόλεμο κατά του Ισλαμικού Κράτους;

Η Κύπρος ενώπιον παγκόσμιων ανατροπών

Του Χριστόδουλου Κ. Γιαλλουρίδη-Η Κύπρος, σε αυτόν τον αρμαγεδδώνα που λαμβάνει χώρα στον κόσμο, είναι ένα καρυδότσουφλο στον ωκεανό των προβλημάτων, που για να επιβιώσει πρέπει να στηριχθεί στην ταυτότητά της, τις αξίες και τον πολιτισμό της, την εμπέδωση της εσωτερικής ασφάλειας του Ελληνισμού και της ανάπτυξης συμμαχιών εξωτερικής εξισορρόπησης έναντι κινδύνων που επαπειλούν το νησί σήμερα περισσότερο παρά ποτέ…

Ο 21ος αιώνας ανέτειλε φέροντας μαζί του τις μεγάλες αλλαγές οικουμενικών διαστάσεων και δομικού επιπέδου, που εκδηλώθηκαν ήδη από τα τέλη του 20ού αιώνα με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού, την προσωρινή επικράτηση της Αμερικανικής Ηγεμονίας και την καλλιέργεια της ψευδαίσθησης περί της εγκαθίδρυσης ενός παγκόσμιου κράτους. Σε κάτι τέτοιο αναφέρθηκε λαμβάνοντας παγκόσμιες διαστάσεις η περίφημη προσέγγιση του Φράνσις Φουκουγιάμα περί του Τέλους της Ιστορίας και της ανάδειξης της Αμερικής ως παγκόσμιου ηγεμόνα.

Η σφηκοφωλιά

Η έξοδος προσφύγων από τη Συρία και το Ιράκ δεν θα σταματήσει εάν δεν επέλθει ειρήνη στην περιοχή και αρχίσει η ανοικοδόμηση. Βρισκόμαστε μακριά από την ημέρα εκείνη. Τον τελευταίο καιρό, όμως, επιταχύνονται οι εξελίξεις, οδηγώντας το δράμα σε μια κορύφωση που δεν γνωρίζουμε εάν θα είναι για καλό ή για κακό. Το σίγουρο είναι ότι η ταραχή θα είναι μεγάλη και η Ελλάδα και η Κύπρος θα επηρεαστούν απ’ όσα έρχονται.

Ανοχή της κατοχής

Όπως ορθά είπε ο Σόμερσετ Μομ «Η ανεκτικότητα είναι μια άλλη ονομασία για την αδιαφορία». Είναι δύσκολο να φανταστείς κράτος το οποίο βρίσκεται κάτω από στρατιωτική κατοχή μιας ξένης χώρας να μην κινείται προς κάθε κατεύθυνση καθημερινά για να διαμαρτυρηθεί για την κατάσταση αυτή, ιδίως όταν η κατοχή εμποδίζει μέρος του πληθυσμού του να κατοικεί στα σπίτια του, να απολαμβάνει τις περιουσίες του και να υπόκειται και σε άλλες τραγικές συνέπειες για 41 ολόκληρα χρόνια. Κάποιες διαμαρτυρίες μέσα-μέσα κάνουμε. Κάποιες προσφυγές στον ΟΗΕ έγιναν. Σιγά-σιγά όμως σίγησαν οι φωνές και οι διαμαρτυρίες και ο κυπριακός λαός μέσω της ηγεσίας του υποβάθμισε το πρόβλημα σε διακοινοτικές συνομιλίες. Αναφέρεται παρεμπιπτόντως και η Τουρκία ως το κλειδί. Όμως προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση της κατοχής στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με ελπίδα τον κ.  Ακιντζί και τις υποχωρήσεις μας, αδρανώντας έναντι της πραγματικής αιτίας της τραγωδίας.

Ο Γκρούεφσκι παρασημοφόρησε τον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους τον νεώτερο

Ο πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ Νίκολα Γκρούεφσκι παρασημοφόρησε τον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους Τζούνιορ, για τη συμβολή του στην οικοδόμηση φιλικών σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών. Ο κ. Γκρούεφσκι, σε εκδήλωση που διοργανώθηκε χθες στο Οχάιο των ΗΠΑ, από ομογενείς επιχειρηματίες της ΠΓΔΜ, εξήρε την συμβολή του Τζορτζ Μπους για τη σταθερότητα της ΠΓΔΜ και την υποστήριξη που προσέφερε στην ΠΓΔΜ.
«Κατά την περίοδο που ήσασταν Πρόεδρος της χώρας σας, η Δημοκρατία της Μακεδονίας και οι ΗΠΑ υπέγραψαν τη διακήρυξη στρατηγικής εταιρικής σχέσης. Θα ήθελα να γνωρίζετε ότι η αναγνώριση της Μακεδονίας με το συνταγματικό της όνομα από τις ΗΠΑ και η προσωπική υποστήριξη που παρείχατε κατά τη διάρκεια της συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι το 2008 θα μείνει χαραγμένη στη συλλογική μνήμη της χώρας μου» σημείωσε ο Νίκολα Γκρούεφσκι, απονέμοντας στον Τζορτζ Μπους την ανώτατη τιμητική διάκριση της ΠΓΔΜ.

Φερέφωνο της Τουρκίας ο Ακιντζί

«Οι Τουρκοκύπριοι υπέφεραν το '63 και οι Ελληνοκύπριοι το '74 και είναι καιρός να κλείσουμε αυτές τις πληγές», δήλωνε την ημέρα της νίκης του στις παράνομες εκλογές στα κατεχόμενα ο Μουσταφά Ακιντζί. Το ημερολόγιο έγραφε 26 Απριλίου 2015 και οι καμπάνες στο Προεδρικό και στα γραφεία του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ ηχούσαν χαρμόσυνα απενοχοποιώντας την Τουρκία, λες και το Κυπριακό έμεινε άλυτο για 41 χρόνια επειδή δεν υπήρχε ένας Ακιντζί στην ηγεσία της τουρκοκυπριακής κοινότητας.Μόλις 150 μέρες μετά, και πιο συγκεκριμένα την περασμένη Τρίτη, 22 Σεπτεμβρίου 2015, ο κ. Ακιντζί δήλωσε πως σε περίπτωση κατά την οποία τα κοιτάσματα του φυσικού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο «δεν χρησιμοποιηθούν με λογικό τρόπο μπορεί να αποτελέσουν στοιχείο απειλής και επιπλέον να γίνουν αιτία πολέμου, ενώ εάν χρησιμοποιηθούν συνετά, μπορεί να δημιουργηθεί μια επωφελής κατάσταση για όλους» (Φιλελεύθερος, 23/9/2015).

Οι προστάτες του κ. Ακιντζί

Παρακολουθώ και καταγράφω το πάθος των Ελληνοκυπρίων υποστηρικτών του κατοχικού ηγέτη Μουσταφά Ακιντζί, και ειλικρινά δεν γνωρίζω αν πρέπει να γελάσω ή να κλάψω. Στους ανθρώπους που νιώθουν την ανάγκη να υποστηρίξουν τον κ. Ακιντζί, συμπεριλαμβάνω και αρκετούς πολιτικούς, οι οποίοι παραμένουν με σταλινική, θα έλεγα, επιμονή «κολλημένοι» στη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, που βεβαίως δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα, στρατηγικά και μη, των Ελληνοκυπρίων.

Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, μπορεί να ομιλεί για το «κοινό του όραμα» με τον κατοχικό ηγέτη, αλλά ταυτόχρονα αναγνωρίζει και ΔΕΝ το κρύβει, πως η κατοχική δύναμη, η Τουρκία, δεν έχει πράξει το παραμικρό για να διευκολύνει τις διαπραγματεύσεις, παραμένοντας σταθερή στις πάγιες διχοτομικές θέσεις της.

Κολυμπούν στην αφέλεια

Είναι να απορεί κανείς γιατί αυτός ο φανατισμός και το άγχος να εξηγήσουν/ερμηνεύσουν κάποιοι τον κ. Μουσταφά Ακιντζί. Θα πρέπει να αναζητηθεί και σε μη πολιτικά πεδία ο λόγος που πρέπει να κρατούν κάποιοι ερμηνευτικό λεξικό για να επεξηγούν τα λεγόμενα του κ. Ακιντζί. Η αναφορά, για παράδειγμα, σε πόλεμο, εκτός από τον Ερντογάν, τον Νταβούτογλου και το πανίσχυρο Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας της Τουρκίας, δεν προβλήθηκε από κανέναν ως επιλογή. Το είπε (ο Ακιντζί) και γι' αυτό υπήρξε προσπάθεια για διευκρινίσεις από τον συνεργάτη του, ο οποίος ειρήσθω εν παρόδω δεν ανέτρεψε επί της ουσίας την πρώτη εντύπωση. Το θέμα δεν είναι μόνο το τι λέγει ο κ. Ακιντζί δημόσια αλλά και τι, ασφαλώς, συζητά στις διαπραγματεύσεις. Τι συμφωνεί κατά τις συζητήσεις και πώς τα αλλάζει μετά. Σε ποια θέματα επιμένει, τα οποία αντιστρατεύονται και βασικές αρχές, ευρωπαϊκό κεκτημένο, ενώ προδήλως διαιωνίζουν την εξάρτηση της Κύπρου από την Τουρκία. Έχει, για παράδειγμα, σχέση με το ευρωπαϊκό κεκτημένο η επιμονή στη διασφάλιση «πλειοψηφίας πληθυσμού και ιδιοκτησίας» της τουρκικής πλευράς στο τ/κ συνιστών κρατίδιο; Έχει σχέση με τη δημοκρατία η επιμονή για εκ περιτροπής προεδρία; Η αντίληψη για μιαν «άλλη δημοκρατία» δοκιμάστηκε ως συνταγή και αλλού (Βοσνία) και όλοι γίναμε μάρτυρες του αποτελέσματος. Πώς μπορεί να ερμηνευθεί η στάση του στο θέμα των υδρογονανθράκων, των εγγυήσεων, των εποίκων; Υπάρχουν σε αυτά συγκλίσεις; Όχι.