Ηδη από τον Οκτώβριο 2014 με το άρθρο
«Η Κρίση στην Ευδαίμονα Αραβία» είχαμε αναδείξει την δυναμική που είχε
το κίνημα των Χούδι για το μέλλον της Υεμένης και την σταθερότητα της
αραβικής χερσονήσου καθώς και την αναλογία αυτού του μετώπου με εκείνο
της Μεσοποταμίας στο πλαίσιο της σηιτο-σουνιτικής σύγκρουσης στην Μ.
Ανατολή. Η εξέλιξη των γεγονότων επιβεβαιώνει την ανωτέρω προοπτική και
στέλλει μηνύματα αποσταθεροποίησης όχι μόνο στην αραβική χερσόνησο αλλά
και την Αφρική.
22 Απριλίου 2015
ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΕΥΡΩΠΗ Στο στόχαστρο της Κομισιόν για κατάχρηση δεσπόζουσας θέσης η Gazprom
Σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε σήμερα από τις Βρυξέλλες, η επίτροπος Ανταγωνισμού Μαργκρέτ Βεστάγκερ, δήλωσε πως η Επιτροπή θεωρεί ότι η Gazprom παρεμποδίζει τον ανταγωνισμό στις αγορές προμήθειας φυσικού αερίου οκτώ κρατών μελών (της Βουλγαρίας, της Τσεχικής Δημοκρατίας, της Εσθονίας, της Ουγγαρίας, της Λετονίας, τη Λιθουανίας, της Πολωνίας και της Σλοβακίας).
Μοναδικής ιστορικής αξίας υλικό για τη σφαγή 1,5 εκατομμυρίων Αρμενίων Τα πάντα για τη γενοκτονία των Αρμενίων, σε μία ιστοσελίδα
Η μαύρη επέτειος από τα 100 χρόνια της
γενοκτονίας των Αρμενίων, συνοδεύτηκε από εκδηλώσεις συμπαράστασης σε
όλο τον κόσμο, από την αναγνώριση της από τον Πάπα και τη γερμανική
Βουλή, αλλά και από τις πιέσεις της ευρωβουλής προς την Τουρκία να κάνει
το αυτονόητο. Να αναγνωρίσει επιτέλους τη γενοκτονία. Την ίδια στιγμή
αυξάνονται οι πιέσεις προς τις ΗΠΑ για αναγνώριση της γενοκτονίας.Τα γεγονότα του 1915 και όσα ακολούθησαν με τον εκτοπισμό εκατομμυρίων
Αρμενίων δεν αμφισβητούνται πλέον από κανέναν παρά μόνο από την Τουρκία
και από όσους έχουν πολιτικούς λόγους να το αρνούνται.
Ωστόσο η πρόσφατη παραίνεση της Ευρώπης προς την Άγκυρα είναι ένα ξεκάθαρο μήνυμα πως αν μια χώρα θέλει να λέγεται πολιτισμένη πρέπει να συμφιλιωθεί με το παρελθόν της και να αναλάβει τις ευθύνες της. Με αφορμή τα 100 χρόνια από τα τραγικά γεγονότα, η συντακτική επιτροπή του περιοδικού Αρμενικά δημιούργησε μια ιστοσελίδα για την αρμενική γενοκτονία, με τεκμήρια και σπάνιο υλικό.
Ωστόσο η πρόσφατη παραίνεση της Ευρώπης προς την Άγκυρα είναι ένα ξεκάθαρο μήνυμα πως αν μια χώρα θέλει να λέγεται πολιτισμένη πρέπει να συμφιλιωθεί με το παρελθόν της και να αναλάβει τις ευθύνες της. Με αφορμή τα 100 χρόνια από τα τραγικά γεγονότα, η συντακτική επιτροπή του περιοδικού Αρμενικά δημιούργησε μια ιστοσελίδα για την αρμενική γενοκτονία, με τεκμήρια και σπάνιο υλικό.
Η Τουρκία μεταξύ της Ανατολής και της Δύσης
Η μονοήμερη επίσκεψη του προέδρου Recep Tayyip
Erdogan στο Ιράν στις 7 Απριλίου, λειτουργεί ως ένα ακόμη παράδειγμα της
αδίστακτης φύσης του προέδρου της Τουρκίας. Ωστόσο, παρά τις
επανειλημμένες προσπάθειες για περισσότερο από μία δεκαετία, ο Τούρκος
ηγέτης έχει αποτύχει να δημιουργήσει έναν κεντρικό ρόλο για την χώρα του
σε μια περιοχή που μαστίζεται από θρησκευτικές, εθνικές και οικονομικές
διαμάχες. Σε μια προσπάθεια να κερδίσει σε όλα τα μέτωπα, έχει
αποξενώσει φίλους και εχθρούς, καθώς επίσης και τους συμμάχους στο ΝΑΤΟ.
Η πλειοψηφία αυτών των συμμάχων στο ΝΑΤΟ είναι επίσης μέλη της
Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Τουρκία από καιρό φιλοδοξεί να γίνει μέλος της ΕΕ,
και τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τις επίσημες δηλώσεις, ο Erdogan και το
κόμμα Δικαιοσύνη και Ανάπτυξη, συμμερίζονται αυτόν τον στόχο.
Ο Αζναβούρ για τη Γενοκτονία των Αρμενίων
«Τόσο λίγα έχουν αλλάξει από το 1915»
Η Γενοκτονία των Αρμενίων και η μη αναγνώρισή της
από την Τουρκία είναι ένα από τα πιο δύσκολα θέματα στη διεθνή
διπλωματία. Με αφορμή, όμως, τη συμπλήρωση ενός αιώνα από τα εγκλήματα
εις βάρος της αρμενικής κοινότητας στην Οθωμανική Αυτοκρατορία που
οδήγησαν στον θάνατο ενάμισι εκατομμυρίου ανθρώπων, οι φωνές που ζητούν
τη διεθνή αναγνώριση πληθαίνουν. Μία απ' αυτές και του Σαρλ
Αζναβούρ. Ο Γαλλοαρμένιος τραγουδιστής, συνθέτης και ηθοποιός σε εκτενές
άρθρο του στη σαββατιάτικη «Μοντ» αναφέρθηκε στις αρμενικές ρίζες του
και εξέφρασε τους προβληματισμούς του για το ζήτημα. Ο 90χρονος
Αζναβούρ, μολονότι γεννήθηκε στο Παρίσι μια και οι γονείς του επιβίωσαν
από τους διωγμούς βρίσκοντας καταφύγιο στη Γαλλία, δεν έχει χάσει την
αρμενική ταυτότητά του.
Πώς διοικούν οι τζιχαντιστές το χαλιφάτο του τρόμου
Με το Κοράνι στην πιο
ακραία εκδοχή και με την πιο βάρβαρη βία διοικούν οι τζιχαντιστές του
Ισλαμικού Κράτους (IS) το χαλιφάτο του τρόμου που έχουν ιδρύσει στη
Συρία και στο Ιράκ.
Στην ιδεολογία τους ο Αλλάχ έχει τις απαντήσεις για όλα - τα πάντα
βρίσκονται στο Κοράνι και στη σαρία. Ετσι, ο νόμος, η τάξη και η απονομή
της δικαιοσύνης διαμορφώνονται σε όλα τα εδάφη που κυβερνά το IS με την
αρχή της «khilafa ala minhaj al-nubuwwa» («χαλιφάτο κατά τη μέθοδο του
Προφήτη»). Δηλαδή, κατά το υπόδειγμα που έθεσε ο ίδιος ο Μωάμεθ πριν από
1.400 χρόνια.Αλλά πώς το εφαρμόζουν οι τζιχαντιστές σήμερα και πόσο αποτελεσματικά;
Πού πάμε;
Είναι μάλλον απίθανο πλέον να φτάσουμε σε
συμφωνία με τους πιστωτές μας. O χρόνος δεν επαρκεί και οι δηλώσεις
στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ θέτουν για τις διαπραγματεύσεις όρους οι οποίοι
αποκλείουν τη σύμπτωση απόψεων με την άλλη πλευρά: 1) την ακεραιότητα
μισθών και συντάξεων, 2) την αύξηση του κατώτερου μισθού πέραν της
ανταγωνιστικής μας ικανότητας, 3) τη μη ιδιωτικοποίηση της δημόσιας
περιουσίας και 4) την επιστροφή των απολυμένων στο Δημόσιο. Με την
κατάρρευση που θα ακολουθήσει, η χώρα θα μπει σε αχαρτογράφητα ύδατα και
ίσως και σε μια περίοδο εκθεμελίωσης κομμάτων, παλαιών θεσμών και
βέβαια της οικονομίας. Δεν μπορεί έτσι να αποκλειστεί και κάποια μορφή
αυταρχικής διακυβέρνησης.
H Mόσχα απέναντι στην E.E.
H σεναριολογία για το εύρος και το περιεχόμενο της διμερούς
συνεργασίας Eλλάδας - Pωσίας επιμένει να κινείται σε επίπεδο εικονικής
πραγματικότητας, παρά το γεγονός ότι η πρόσφατη επίσκεψη του
πρωθυπουργού στη Mόσχα έδωσε τις πραγματικές διαστάσεις της δυναμικής
των διμερών σχέσεων. H έλευση στην Aθήνα του επικεφαλής της Gazprom
τροφοδότησε νέο απίστευτο κύκλο σεναριολογίας εντός κι εκτός συνόρων.Δεν είναι μόνον η παράδοση της ρωσικής τσαρικής, σοβιετικής και ρωσικής
μετακομμουνιστικής διπλωματίας που είναι βαθιά συντηρητική, απεχθάνεται
τις ανατροπές συμμαχιών και την ανάμειξη στις εσωτερικές ισορροπίες και
συσχετισμούς στρατιωτικών συμμαχιών και υπερεθνικών ολοκληρώσεων και
χαρακτηρίζει απαξιωτικά παρόμοια σενάρια ως «adventurism»
(τυχοδιωκτισμό).
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)