Και πάλι "επιτήδειος ουδέτερος" η Τουρκία

Του Κώστα Ράπτη
Ζήτημα να διακόψει ο Barack Obama τον παραθερισμό του στο Martha΄s Vineyard προκειμένου να συγχαρεί για την εκλογική του νίκη τον Tayyip Erdoğan δεν τέθηκε. Άλλωστε ο πρωθυπουργός και αυριανός πρόεδρος της Τουρκίας έχει πάψει προ πολλού να ανήκει στον στενό κύκλο των ξένων ηγετών με τους οποίους ο “πλανητάρχης” έχει συχνή τηλεφωνική επικοινωνία και έχει υποβαθμισθεί σε συνομιλητή του αντιπροέδρου Biden. Ωστόσο ο Λευκός Οίκος ανακοίνωσε ότι “προσβλέπει” στη συνεργασία με τον νικητή των τουρκικών προεδρικών εκλογών. Μπορεί οι τουρκο-αμερικανικές σχέσεις να μην χαρακτηρίζονται (βοηθούντος και του φιλο-ισραηλινού λόμπι, από την θέρμη αλλοτινών καιρών, όμως η Ουάσιγκτον ποτέ δεν λησμονεί τη χρησιμότητα της Τουρκίας για την υλοποίηση των σχεδίων της στη Μέση Ανατολή – ιδίως των πιο σκοτεινών.

Η ΑΟΖ, η Ελλάδα και το μάθημα της Αλβανίας

Του Θεόδωρου Καρυώτη, http://www.mignatiou.com
Ακολουθήσαμε, 40 χρόνια τώρα, μια παθητική εξωτερική πολιτική και ποτέ δεν αναπτύσσουμε πρωτοβουλίες. Υπογράψαμε μια άριστη οριοθέτηση θαλάσσιων ζωνών το 2009 με την Αλβανία που ήταν απόλυτα συμβατή με το Δίκαιο της Θάλασσας και πρέπει εδώ να τονιστεί ότι το ελληνικό ΥΠΕΞ, το 2009, δημιούργησε μια άψογη συμφωνία που τιμά ιδιαίτερα την ομάδα που την διαπραγματεύτηκε.
Δημιουργούσε όμως ένα κακό προηγούμενο για την Τουρκία διότι αυτή η συμφωνία έδινε πλήρη δικαιώματα στα ελληνικά νησιά και η οριοθέτηση έγινε βάσει της «μέσης γραμμής» που αντιπαθεί τόσο η Τουρκία και φυσικά αποτελούσε ένα πολύ κακό προηγούμενο γι’  αυτήν.Έτσι, ζήτησε από την Αλβανία να την ακυρώσει  και τα κατάφερε.
Τώρα οι Αλβανοί προκαλούν λέγοντας ότι θα βάλουν στη φυλακή την επιτροπή που διαπραγματεύτηκε αυτή τη συμφωνία.

"Όχι γερμανικά όπλα στους Κούρδους"

To Βερολίνο δεσμεύεται από το νομοθετικό πλαίσιο και δεν θα παράσχει όπλα στους Κούρδους του βορείου Ιράκ. «Είναι χρέος των Αμερικανών να νοιαστούν για το Ιράκ» υποστηρίζει ο Φόλκερ Κάουντερ.
  Το Βερολίνο δεν προτίθεται να μιμηθεί το αμερικανό παράδειγμα και να προχωρήσει στον εξοπλισμό των Κούρδων του βορείου Ιράκ ώστε να μπορέσουν να αναχαιτίσουν τους τζιχανιστές της ισλαμιστικής οργάνωσης IS. Όπως υποστηρίζεται, δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις να γίνει κάτι τέτοιο. Την επίσημη γερμανική στάση υποστήριξε και ο επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας των Χριστιανοδημοκρατών Φόλκερ Κάουντερ, σε συνέντευξή του στο πρωινό μαγκαζίνο του πρώτου καναλιού της γερμανικής δημόσιας τηλεόρασης, ARD.

Η παραπληροφόρηση γύρω από την Αργεντινή ΙΙ

Του Κώστα Βεργόπουλου, http://www.avgi.gr
Σε προσφατη εξομολογηση του, ο αμερικανος δικαστης Τομας Γκριεζα που καταδικασε σε δευτερο βαθμο την Αργεντινη να πληρωσει κατα προτεραιοτητα τα «κερδοσκοπικα ταμεια», προτου αποπληρωσει τους δανειστες που ειχαν αποδεχθει την απομειωση κατα 70% των απαιτησεων τους παραδεχεται οτι εξ αρχης στοχος του ηταν οχι τοσο να λειτουργησουν τα CDS υπερ των κερδοσκοπων, οσο κυριως να θεσει την οφειλετρια χωρα σε καθεστως «επιλεκτικης χρεωκοπιας».

Τι Γάζα, τι Κομμένο και Δίστομο…

To Παλαιστινιακό ζήτημα δεν είναι ζήτημα τοπικής κλίμακας.Η Διάσταση του ξεπερνά το περιφερειακό επίπεδο και πολύ εύκολα ορίζεται ως παγκόσμιας εμβέλειας ζήτημα και ως τούτο και μόνο μπορεί να αναλυθεί στην γεωπολιτική και γεωστρατηγική του διάσταση. Παράλληλα πρίν εμπλακούμε στα διπολικά λογικά σχήματα Εβραίοι-Άραβες, Ισραήλ -Παλαιστίνιοι, .Επί τροχάδην θα μπορούσε να αποτυπωθεί μια ιστορική αναδρομή του ζητήματος αυτού ώστε να γίνει αντιληπτό το πως και γιατί φτάσαμε ως εδώ. Ουσιαστικά δύο λαοί σε ένα κομμάτι γης καλούνται να συνυπάρχουν την ώρα που η παρουσία του ενός εκ των πραγμάτων συνεπάγεται τον εξοβελισμό του άλλου και την ώρα που η διαμάχη τους αποτελεί προϊόν βαθιάς ιστορικής διεργασίας.Για τον λόγο αυτό τα τεκταινόμενα στην Λωρίδα της Γάζας δεν μπορούν ιστορικά να παραλληλισθούν με καμιά άλλη ιστορική περίοδο .

Οι επικρατέστεροι διάδοχοί του Ερντογάν AFP, REUTERS, A.P., ΑΠΕ

Η χθεσινή δήλωση του απερχόμενου προέδρου της Τουρκίας, Αμπντουλάχ Γκιουλ, ότι σκοπεύει να επιστρέψει στο κυβερνών κόμμα της Δικαιοσύνης και της Ανάπτυξης (AKP) αφότου παραδώσει τον θώκο του στον Ερντογάν, τροφοδότησε εκ νέου τα σενάρια περί μίμησης του προτύπου Πούτιν-Μεντβέντεφ για εναλλαγή των δύο ανδρών στην εξουσία Από χθες, λοιπόν, ο Γκιουλ θεωρείται ο επικρατέστερος διάδοχος του Ερντογάν στην πρωθυπουργία, χωρίς ωστόσο να αποκλείονται οι υποψηφιότητες του υπουργού Εξωτερικών, Αχμέτ Νταβούτογλου, και του αντιπροέδρου της κυβέρνησης, Αλί Μπαμπατσάν, για το ίδιο πόστο. Υπενθυμίζεται ότι ο Γκιουλ είχε χρηματίσει για λίγο πρωθυπουργός το 2002 και διετέλεσε υπουργός Εξωτερικών από το 2003 έως το 2007.

Δεν Πείθει ο Έρντογαν για την Γάζα του Ευάγγελου Βενέτη

Η έντονη ρητορική στην οποία επιδίδεται ο πρωθυπουργός της Τουρκίας την τελευταία πενταετία στο Παλαιστινιακό τον έχει καταστήσει επικοινωνιακά εντός και εκτός Τουρκίας σε έναν από τους κύριους υπερασπιστές των Παλαιστινίων: άφησε άναυδο τον Σιμόν Πέρεζ στο Νταβός το 2009, υποστήριξε τους Τούρκους ακτιβιστές του Μαβί Μαρμαρά το 2010 και έχει καταφερθεί επανειλημμένα φραστικά εναντίον του Τελ Αβίβ με αφορμή τις κατά καιρούς κρίσεις που λαμβάνουν χώρα στην Γάζα. Ο χρόνος όμως πέρασε και οι εν λόγω κινήσεις φαντάζουν ανεπαρκείς εμπρός στις εξελίξεις. Εκτός από λόγια και κινήσεις εντυπωσιασμού έχει προβεί σε πράξεις ουσίας ο Έρντοαν; Ουσιαστικά όχι.

Διαρκής «διωγμός» των χριστιανών από τη Μέση Ανατολή

Τα «πογκρόμ» κατά των Χριστιανών σε πόλεις της Μέσης Ανατολής που έχουν καταλάβει οι τζιχαντιστές. Η φορολόγηση της... «παραμονής» στο Ιράκ, τα σημαδεμένα σπίτια και οι βιαιοπραγίες. Η κατάσταση σε Συρία και Αίγυπτο.

Η προέλαση των τζιχαντιστών ανάγκασε χιλιάδες χριστιανούς του Ιράκ να εγκαταλείψουν τις εστίες τους με κατεύθυνση το Κουρδιστάν. Υστερα από 2.000 χρόνια, που οι χριστιανοί κατοικούν στην Μοσούλη, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του Ιράκ, τώρα αναγκάζονται να την εγκαταλείψουν μαζικά.Μετά την ίδρυση του χαλιφάτου από τους φανατικούς ισλαμιστές, αυτοί αποφάσισαν να επιβάλουν φορολογία στους "αλλόθρησκους", προκειμένου να τους επιτρέψουν να συνεχίσουν την παραμονή στην πόλη τους. Μάλιστα οι εξτρεμιστές σημάδεψαν τα σπίτια χριστιανών, ώστε να είναι εμφανής ο διαχωρισμός. Ακολούθησαν οι σφαγές...Κάποιος θα μπορούσε να μιλήσει για ένα φαινόμενο τοπικού χαρακτήρα, αν δεν είχαν προηγηθεί ανάλογα φαινόμενα στο άμεσο παρελθόν σε Συρία και Αίγυπτο.

Εξηγώντας την άνοδο του Ταγίπ Ερντογάν

Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ*
Το πραξικόπημα στην Τουρκία το 1980 υπήρξε η προφανής πτώχευση της τουρκικής εκκοσμίκευσης, αφού πλέον το ίδιο το κράτος αναγκάζεται να ακολουθήσει μία συμφιλιωτική προσέγγιση με το πολιτικό Ισλάμ, προκειμένου να αντισταθμίσει την άνοδο του κομμουνισμού που παρουσιάστηκε την δεκαετία του 1970.
Στις μεγαλύτερες πόλεις στα δυτικά της χώρας, κάποτε γη της επαγγελίας για την εκβιομηχάνιση της Τουρκίας, τρεις δεκαετίες ασταμάτητης μετανάστευσης από την ύπαιθρο, σε συνδυασμό με τα προγράμματα «δομικής προσαρμογής» του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, είχαν οδηγήσει στα όρια της τη δυνατότητα της οικονομίας να προσφέρει καινούριες δουλειές. Το πρόγραμμα του ΔΝΤ σήμανε το τέλος των κρατικών επιχορηγήσεων στον ιδιωτικό κατασκευαστικό και το γεωργικό τομέα.

Αλλάζουν τα σύνορα στον αραβικό κόσμο Καταλύτης η επικείμενη ανεξαρτησία του ιρακινού Κουρδιστάν

Στις αρχές Ιουλίου ο πρόεδρος του αυτόνομου Κουρδιστάν (στο Βόρειο Ιράκ) Μασούντ Μπαρζανί ζήτησε από το κουρδικό κοινοβούλιο να διοργανώσει «το ταχύτερο δυνατόν» δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ως προς το αποτέλεσμα. Η γέννηση ενός νέου κράτους είναι ζήτημα χρόνου. Ο ισραηλινός πρωθυπουργός Βενιαμίν Νετανιάχου έχει ήδη εκδηλώσει την υποστήριξή του προς ένα ανεξάρτητο Κουρδιστάν, το οποίο καθίσταται πλέον δυνατό γιατί φαίνεται ότι υπάρχει η ανοχή της Τουρκίας που επί δεκαετίες εξοργιζόταν και μόνο στην αναφορά του όρου «Κουρδιστάν».

Η παραπληροφόρηση γύρω από την Αργεντινή

Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΡΓΟΠΟΥΛΟΥ, http://www.enet.gr
Απελπίζει ο αριθμός των «αργεντινολογούντων» στη χώρα μας και η παραπληροφόρηση σχετικά με την περιπέτεια της μακρινής Αργεντινής. Πολλοί την αγάπησαν, αλλά περισσότεροι την προτιμούν σφάγιο στο βωμό της ιδεοληψίας τους.
Η συγκυβέρνηση επιχαίρει με την ιδέα ότι η «χρεοκοπία» της Αργεντινής ακυρώνει κάθε εναλλακτική δυνατότητα πέρα από τη δική της υποταγή στα ουκάζια των πιστωτών. Από την Αριστερά, πλεονάζουν οι «ειδικοί» που επιχαίρουν επίσης, αλλά για τον ακριβώς αντίθετο λόγο: την «αντίσταση» στα «αρπακτικά» των αγορών. Ωστόσο, η πρόεδρος της Αργεντινής διαψεύδει αμφοτέρους, αφού ουδέποτε εκήρυξε «επίσημη χρεοκοπία», ούτε «παύση πληρωμών», καθ’ όσον συνεχίζει να πληρώνει, και εάν οι πληρωμές δεν εισπράττονται από τους δανειστές, δεν ευθύνεται η ίδια, αλλά ο Νεοϋορκέζος δικαστής Γκρίεζα, που τις μπλοκάρει στην τράπεζα Μέλον. Ενώ κάποιοι συγχαίρουν την Αργεντινή για δύο χρεοκοπίες, 2001 και 2014, και άλλοι τις επισείουν τιμωρητικά έναντι όσων ονειρεύονται εναλλακτική οδό, στην πραγματικότητα ουδέποτε έλαβε χώρα «μονομερής διαγραφή χρέους» με πρωτοβουλία του οφειλέτη.

Tο τέλος ενός άλλοθι της Aθήνας

H νίκη του Eρντογάν που σταθεροποιεί πλέον την πολιτική του ηγεμονία στη μορφή προσωποπαγούς εξουσίας τουλάχιστον μέχρι το 1919 και πιθανόν και για μια δεύτερη πενταετία, τερματίζει πλέον ότι είχε απομείνει από την αξιοπιστία της επίσημης γραμμής της Aθήνας ότι μέσα από την ευρωπαϊκή προοπτική του ανατολικού μας γείτονα θα λυθούν οι ελληνοτουρκικές διαφορές και το Kυπριακό,Στην εκκίνησή της το 1995 η πολιτική αυτή ήταν ρεαλιστική: τότε είπαμε «ναι» στην τελωνειακή ένωση Tουρκίας - E.E. με αντίτιμο την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων για την Kύπρο αποσυνδεδεμένων από τη λύση του Kυπριακού ως προαπαιτούμενο.Oταν τον Δεκέμβριο του 1999, στο Eλσίνκι, η Tουρκία ανακηρύχθηκε υποψήφια προς ένταξη χώρα, η ευρωπαϊκή προοπτική ήταν παράγων διαμόρφωσης των εσωτερικών ισορροπιών στην πολιτική σκηνή της χώρας, καθώς λειτουργούσε ως μοχλός πίεσης υπέρ του εκδημοκρατισμού.Στην ίδια λογική ο Eρντογάν, που μοιραζόταν στην ουσία την εξουσία με το κεμαλικό κατεστημένο επωφελήθηκε από την απόφαση του Δεκεμβρίου του 2004 να αρχίσουν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις τον Oκτώβριο του 2005.

Ποιος είναι ο στόχος του Ομπάμα στο Ιράκ

Ο αμερικανός πρόεδρος, αφού αρχικά υποτίμησε τον κίνδυνο του Ισλαμικού Κράτους, τώρα επικρίνεται για σπασμωδικές κινήσεις

Δεν πάει πολύς καιρός, μόλις τον περασμένο Ιανουάριο, που ο Μπαράκ Ομπάμα αναφερόταν υποτιμητικά στην απειλή που αποτελούσε το Ισλαμικό Κράτος. Επιδεικνύοντας εξαιρετική έλλειψη διορατικότητας, σε συνέντευξή του προς το περιοδικό «New Yorker» ο αμερικανός πρόεδρος είχε δηλώσει ότι το να συγκρίνουμε το Ισλαμικό Κράτος με την Αλ Κάιντα είναι «σαν να συγκρίνουμε μια ασήμαντη πανεπιστημιακή ομάδα μπάσκετ με μια ομάδα του ΝΒΑ».

Και όμως, με αφορμή αυτήν ακριβώς την οργάνωση, ο Ομπάμα έδωσε την περασμένη Παρασκευή το πράσινο φως να σηκωθούν αμερικανικά αεροσκάφη να βομβαρδίσουν στόχους στο Ιράκ - πράγμα που δεν είχε κάνει ούτε για τα χημικά όπλα που έριξε ο Μπασάρ αλ Ασαντ σε αμάχους πέρυσι στη Συρία.

Ο σκληρός Σεπτέμβριος της ΕΕ

Ακόμη και στην κορύφωση της κρίσης της Ευρωζώνης πριν από δύο χρόνια υπήρχε ακόμη, άντεχε η παράδοση ή το φετίχ των θερινών διακοπών. Φέτος, και μάλλον απρόσμενα, η θερινή χαλάρωση και ηρεμία έσπασαν. Οσοι νόμιζαν ότι ξεχνούν την ΕΕ - Ευρωζώνη και τα προβλήματά της μετά τη συνέντευξη Ντράγκι την πρώτη Πέμπτη του Ιουλίου και την ομιλία στα μέσα του ίδιου μήνα του Γιούνκερ στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου στο Στρασβούργο γελάστηκαν. Η υπεραισιόδοξη ρητορική Ρέντσι ήταν από ό,τι φαίνεται μία ασπιρίνη με περιορισμένη χρονική επίδραση.

Οι σκιές ενός θριάμβου

Η χθεσινή νίκη του Ερντογάν ήταν προεξοφλημένη από καιρό, ακόμη και από τους ίδιους τους αντιπάλους του. Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο το κεμαλικό CHP και το εθνικιστικό MHP επέλεξαν ως κοινό υποψήφιό τους έναν σχετικά άγνωστο, μετριοπαθή ισλαμιστή. Ετσι δηλώνουν εμμέσως πλην σαφώς ότι δεν υπάρχει πολιτικό μέλλον για αμιγή, καθαρή κοσμική και κεμαλική εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης.
Ολοι όσοι δεν μπορούν να αμφισβητήσουν την κυριαρχία Ερντογάν εστιάζουν στις αρνητικές παρενέργειες της εμπλοκής του στη Μέση Ανατολή. Ετσι αγνοούν ή επιλέγουν σκοπίμως να υποβαθμίσουν μια σταθερά της πολιτικής στην Τουρκία, τη σχέση συγκοινωνούντων δοχείων ανάμεσα στην εσωτερική πολιτική και την περιφερειακή και διεθνή πολιτική.

«Ο Ερντογάν επωφελήθηκε από κρατικούς πόρους για την προεκλογική του εκστρατεία» Δηλώσεις εκλογικών παρατηρητών του ΟΑΣΕ

Ο πρωθυπουργός και νεοεκλεγείς πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έκανε αθέμιτη χρήση κρατικών πόρων στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας του για την προεδρία, ενώ η κάλυψη από τα μέσα ενημέρωσης ήταν προκατειλημμένη υπέρ του, δήλωσαν εκλογικοί παρατηρητές του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία την Ευρώπη (ΟΑΣΕ).
«Κρατικοί πόροι προσέφεραν στον πρωθυπουργό ένα πλεονέκτημα», δήλωσε η Όσα Λίντεσταμ, Σουηδή βουλευτής και μέλος της αποστολής παρατηρητών του ΟΑΣΕ στην Τουρκία.

Ξαφνικό τουρκικό ενδιαφέρον για τα ελληνικά νησιά Ερώτηση του Ρεπουμπλικανικού κόμματος στον τούρκο υπουργό Άμυνας

Ο υπαρχηγός του τουρκικού Ρεπουμπλικανικού κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης Σεζγκίν Τανρίκουλου με ερωτηση την οποία υπέβαλε στη βουλή ζητά από τον υπουργό Άμυνας Ισμέτ Γιλμάζ να εξηγήσει γιατί η Ελλάδα δημιούργησε στρατιωτικά φυλάκια σε δυο νησιά τα οποία, κατά τη γνώμη του, θα έπρεπε να ανήκουν στην Τουρκία και τα οποία η Ελλάδα είχε προηγουμένως καταλάβει αμαχητί.

Ο κ. Τανρίκουλου αναφέρει ότι φωτογραφίες που έχουν  αναρτηθεί στην επίσημη ιστοσελίδα των ελληνικών ένοπλων δυνάμεων δείχνουν τον αρχηγό του ελληνικού Στρατού να επιθεωρεί τις στρατιωτικές βάσεις στα νησιά.

Ελλάδα - Ρωσία: Η "κόκκινη αρκούδα" που δεν τρώει ελληνικά ροδάκινα αλλά πουλάει όπλα

Πριν μερικά χρόνια μας “χώριζαν” -υποτίθεται- η αγορά των τεθωρακισμένων BMP που κάποιοι στην Αθήνα περίμεναν πως και πως . Τώρα μας “χωρίζουν” τα ροδάκινα και τ΄ άλλα φρούτα που επιστρέφουν από τη Ρωσία λόγω του εμπάργκο που αποφάσισε ο Πούτιν . Οι ελληνορωσικές σχέσεις πάντα έβρισκαν μια αφορμή για να μην ολοκληρωθούν ποτέ . Παρέμεναν και παραμένουν ένα “φλερτ” με καλές και κακές στιγμές. Ευθύνονται και οι δύο πλευρές με την ελληνική να έχει ίσως μεγαλύτερο μερίδιο.
Το περίφημο άνοιγμα του Κώστα Καραμανλή στο οποίο πολλοί αποδίδουν και την πτώση της κυβέρνησής του -σκεπάζοντας έτσι και τα λάθη- δεν προχώρησε ποτέ. Μαζί και οι όποιες συμφωνίες εξοπλισμών που είχαν συζητηθεί και περιελάμβαναν και τα περίφημα BMP. Με την κυβέρνηση Παπανδρέου να “παγώνει” τελείως τις ελληνορωσικές σχέσεις.

Τουρκία: Πιέσεις για μείωση επιτοκίων

Οι εκκλήσεις της τουρκικής κυβέρνησης για μείωση των επιτοκίων μετά την εκλογή του Ταγίπ Ερντογάν θα διατηρηθούν στο ακέραιο, δεσμεύτηκε ο υπουργός Οικονομικών Νιχάτ Ζεϊμπέκι σε χθεσινή συνέντευξή του στο Ρόιτερς. Η Τουρκία προβάλλει ως περιφερειακή οικονομική δύναμη εδώ και δέκα χρόνια υπό την πρωθυπουργία Ερντογάν και ύστερα από μία παρατεταμένη περίοδο οικονομικού χάους.
Την ίδια στιγμή όμως διευρύνονται οι ανησυχίες ότι η συγκέντρωση τόσων εξουσιών στα χέρια ενός ανθρώπου με ανορθόδοξες απόψεις για την οικονομία, όπως η πεποίθησή του ότι τα υψηλά επιτόκια προκαλούν υψηλό πληθωρισμό, θα μπορούσαν να βλάψουν την τουρκική οικονομία. Ο Τούρκος υπουργός Οικονομικών έδωσε μία πρόγευση όσων αναμένεται να γίνουν στον τομέα της οικονομικής πολιτικής το προσεχές διάστημα. «Τα επιτόκια της κεντρικής τράπεζας πρέπει να μειωθούν», ανέφερε χαρακτηριστικά. Η Κεντρική Τράπεζα πρέπει να προηγηθεί των αγορών. Αν ακολουθείς τις αγορές, τότε εκείνες σε ορίζουν», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Ζεϊμπέκι. «Η πολιτική μας είναι σαφής. Πιστεύουμε ότι τα επιτόκια είναι σημαντικά για την αναζωογόνηση της εσωτερικής ζήτησης, τις επενδύσεις και την ανάπτυξη», εξήγησε.

Ιράκ: Φως για έξοδο από το πολιτικό χάος

Τα βλέμματα ολόκληρης της υφηλίου μπορεί να είναι στραμμένα στα μέτωπα του πολέμου και στις σκηνές φρίκης, αλλά στα πολιτικά αρχηγεία δεν σταματούν ούτε στιγμή να τονίζουν πως το πρόβλημα του Ιράκ είναι κατά βάση πολιτικό.

Οι φρικαλεότητες των τζιχαντιστών οδηγούν μαζικά στον δρόμο της προσφυγιάς τη θρησκευτική μειονότητα των Γεζίντι που έχει μακραίωνη ιστορία στο ΙράκΓια τους Δυτικούς, η νούμερο ένα προτεραιότητα ετούτη τη στιγμή είναι να σχηματιστεί στη Βαγδάτη ένας κυβερνητικός συνασπισμός εθνικής ενότητας και ευρείας συμμετοχής που θα έχει τη στήριξη σιιτών, σουνιτών και Κούρδων. Και στο πολιτικό μέτωπο του Ιράκ ωστόσο, όπως άλλωστε και στο στρατιωτικό, κυριαρχεί... ο αλληλοσπαραγμός. Το Ιράκ παραμένει επί της ουσίας ακυβέρνητο από τον περασμένο Απρίλιο οπότε διεξήχθησαν βουλευτικές εκλογές στη χώρα.Οι τζιχαντιστές εκμεταλλεύτηκαν το κενό εξουσίας σε Ιράκ και Συρία. Πάτησαν πάνω στη δυσφορία των αποκλεισμένων από την κεντρική διοίκηση σουνιτικών πληθυσμών και άρχισαν να παίρνουν τον έλεγχο της χώρας σκορπώντας παράλληλα τον τρόμο και τον θάνατο. Ακόμη κι αυτό ωστόσο δεν κατάφερε να ενώσει τα πολιτικά στρατόπεδα απέναντι στον κοινό εχθρό.

ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΜΠΑΧΑ ΓΙΟΥΝΓΚΟΡ ΓΙΑ ΤΗΝ DEUTSCHE WELLE Τι σηματοδοτεί για την Τουρκία η νίκη Ερντογάν

Η ψήφος των Τούρκων ψηφοφόρων, που είχαν το δικαίωμα για πρώτη φορά να ψηφίσουν τον πρόεδρό τους, ήταν σαφής: ο Ταγίπ Ερντογάν ξεπέρασε με άνεση το όριο του 50% από τον πρώτο γύρο. Το αποτέλεσμα αυτό είναι δημοκρατικά σωστό και άρα αδιαμφισβήτητο. Αυτή είναι η μια όψη του νομίσματος.

Η ψήφος των Τούρκων ψηφοφόρων, που είχαν το δικαίωμα για πρώτη φορά να ψηφίσουν τον πρόεδρό τους, ήταν σαφής: ο Ταγίπ Ερντογάν ξεπέρασε με άνεση το όριο του 50% από τον πρώτο γύρο. Το αποτέλεσμα αυτό είναι δημοκρατικά σωστό και άρα αδιαμφισβήτητο. Αυτή είναι η μια όψη του νομίσματος. Στην άλλη όψη επικρατεί ο φόβος για την περαιτέρω μετάλλαξη της Τουρκίας σε ισλαμική δημοκρατία - που θα έχει περισσότερες θρησκευτικές επιταγές στην καθημερινότητα του πολίτη.Η νίκη του Ερντογάν αποσυνθέτει ακόμη περισσότερο το μεταρρυθμιστικό έργο του ιδρυτή της Τουρκικής Δημοκρατίας, Κεμάλ Ατατούρκ. Η ελίτ των κεμαλιστών δεν ήθελε να το συνειδητοποιήσει τα προηγούμενα χρόνια, αλλά η αλαζονεία της απέναντι σε πολλά προβλήματα που δυσχέραιναν την καθημερινή ζωή των ανθρώπων, οδήγησε στο σημερινό πολιτικό «στάτους κβο» στην Τουρκία. Εξαιτίας της (αλαζονείας της) μπόρεσε το ισλαμοσυντηρητικό κόμμα του Ερντογάν ΑΚΡ να επεκτείνει τη δύναμή του μετά την πρώτη του νίκη το 2002 με 34% και να φτάσει στις εκλογές πριν από τρία χρόνια να πάρει σχεδόν το 50% των ψήφων. Τελικά, το ΑΚΡ κερδίζει κάθε εκλογική αναμέτρηση και επισφράγισε την επικράτησή του ως συντριπτική πολιτική δύναμη με την ανάδειξη του αρχηγού του και επικεφαλής της κυβέρνησης ως προέδρου της δημοκρατίας.