Του ΑΡΙΣΤΟΥ ΜΙΧΑΗΙΔΗ – http://www.philenews.com
Από τότε που εικοσάχρονα παιδιά την ώρα της θυσίας τους το μόνο που είχαν στα χείλη να πουν ξεψυχώντας ήταν: «Μάστρε πεθαίνω, ζήτω η Ελλάς» (Μάκης Γιωργάλλας, ετών 21, πυροβολήθηκε παραμονή Πρωτοχρονιάς του 1956 και ξεψύχησε στα χέρια του Γρηγόρη Αυξεντίου). Ή, έγραφαν στο τελευταίο τους γράμμα πριν οδηγηθούν στην αγχόνη: «Είναι καλό πράγμα να πεθαίνει κανείς για την Ελλάδα» (Ευαγόρας Παλληκαρίδης, ετών 19, απαγχονίστηκε μεσάνυκτα 13 Μαρτίου 1957).
Από τότε που εικοσάχρονα παιδιά την ώρα της θυσίας τους το μόνο που είχαν στα χείλη να πουν ξεψυχώντας ήταν: «Μάστρε πεθαίνω, ζήτω η Ελλάς» (Μάκης Γιωργάλλας, ετών 21, πυροβολήθηκε παραμονή Πρωτοχρονιάς του 1956 και ξεψύχησε στα χέρια του Γρηγόρη Αυξεντίου). Ή, έγραφαν στο τελευταίο τους γράμμα πριν οδηγηθούν στην αγχόνη: «Είναι καλό πράγμα να πεθαίνει κανείς για την Ελλάδα» (Ευαγόρας Παλληκαρίδης, ετών 19, απαγχονίστηκε μεσάνυκτα 13 Μαρτίου 1957).