Η Λωζάνη: Μια αντιπαράθεση με ιστορικό βάθος

by nikosmoudouros

Τα «ταμπού» του ισλαμικού κινήματος και ο διπλός πολιτικός στόχος

Τα πρωτοσέλιδα του ισλαμικού και φιλοκυβερνητικού έντυπου Τύπου στην Τουρκία στις 30 Σεπτεμβρίου 2016, ήταν περισσότερο από αποκαλυπτικά της ικανότητας του Έρντογαν, αλλά και του δικτύου εξουσίας του ισλαμικού κινήματος της χώρας στο να καθορίζουν σε τέτοιο βαθμό την επικαιρότητα. Οι γνωστές αναφορές του προέδρου της χώρας που έγιναν την προηγούμενη μέρα στην 27^η συνάντηση των τοπικών αρχόντων (μουχτάρηδων) όχι μόνο κυριάρχησαν, αλλά έδωσαν και το στίγμα του πολιτικού πλαισίου που διεκδικεί να δημιουργήσει η κυρίαρχη εξουσία για το επόμενο χρονικό διάστημα στην Τουρκία.

Ο νέος φόβος του «Σουλτάνου» : Οι ΗΠΑ ξεκίνησαν οικονομικό πόλεμο με την Τουρκία;

Anna Panagiotidou Η πρόσφατη υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της Τουρκίας από τον οίκο αξιολόγησης Moody’s τροφοδοτεί στην χώρα την παράνοια, αν και οικονομολόγοι επισημαίνουν ότι η οικονομική παρακμή της Τουρκίας είχε καθιερωθεί πριν από την απόπειρα πραξικοπήματος.Τον Μάιο του 2013, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα και ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν εγκωμίαζαν τη στρατηγική εταιρική σχέση μεταξύ των χωρών τους, ενώ η Moody’s αναβάθμιζε τη πιστοληπτική ικανότητα της Τουρκίας σε καλή.

Γιατί τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ στην Τουρκία στηρίζουν τον Τραμπ;

Μπορεί να διαπνέεται από ισλαμοφοβία και να εξαπολύει μύδρους κατά των μουσουλμάνων, όμως οι εφημερίδες και τα κανάλια που πρόσκεινται στον κόμμα του Ερντογάν δείχνουν σαφή προτίμηση στον Ντόναλντ Τραμπ έναντι της Χίλαρι Κλίντον, την οποία προτιμούν τα αντιπολιτευόμενα ΜΜΕ στην Τουρκία.Ο κυριότερος λόγος είναι η αντίδραση των δύο υποψηφίων για την προεδρία των ΗΠΑ απέναντι στον Γκιουλέν, που θεωρείται από την κυβέρνηση και τον πρόεδρο της Τουρκίας υπαίτιος και υποκινητής του πραξικοπήματος που εκδηλώθηκε στις 15 Ιουλίου και ματαιώθηκε μέσα σε λίγες ώρες.Ο Τραμπ εκδήλωσε αμέσως τη συμπαράστασή του στον Ερντογάν και το αίτημα έκδοσης του Γκιουλέν ενώ η Κλίντον άφησε υπαινιγμούς για το ρόλο των μυστικών υπηρεσιών και της ίδιας της τουρκικής κυβέρνησης στο αποτυχημένο πραξικόπημα.

Η Σαουδική Αραβία και η «τοξική σχέση» με τις ΗΠΑ

Η 11η Σεπτεμβρίου προκάλεσε μόνιμο ρήγμα στις σχέσεις του Ριάντ με την Ουάσιγκτον παρά τα αμοιβαία συμφέροντα. Πως η απώλεια εμπιστοσύνης επιδεινώθηκε από τη συμφωνία για το Ιράν και την άνοδο του ISIS.

Λίγες εβδομάδες μετά από τις φρικαλεότητες της 11ης Σεπτεμβρίου, βρέθηκα στη Σαουδική Αραβία, σε μια δημοσιογραφική αναζήτηση οργισμένων νέων ανδρών.
Συνάντησα αρκετούς στους δρόμους του Ριάντ και άκουσα να μου εκφράζουν πρόθυμα τον θαυμασμό τους για τον Οσάμα μπιν Λάντεν, τον γεννημένο στη Σαουδική Αραβία αρχηγό της Αλ Κάιντα που είχε στείλει 19 αεροπειρατές – 15 από τους οποίους ήταν Σαουδάραβες – να ρίξουν αεροπλάνα πάνω στους Δίδυμους Πύργους και στο Πεντάγωνο.

Ατέρμων σύγκρουση και επιπτώσεις

Αποτελεί γενική παραδοχή η διαπίστωση πως η κρίση της Μέσης
Ανατολής, ακόμη και αν οι πόλεμοι και οι συγκρούσεις εκεί τερματισθούν, όπερ δεν προβλέπεται στο προσεχές μέλλον, είναι μια κατάσταση της οποίας τις συνέπειες αναγκαστικά θα υφίσταται, όχι μόνο η ευρύτερη περιοχή, αλλά και η Ελλάδα ως γειτνιάζουσα προς την Τουρκία χώρα. Εμείς, δε, είμαστε εκ των πραγμάτων υποχρεωμένοι, παρά το γεγονός ότι δεν είχαμε την ευθύνη της δημιουργίας της κρίσης και των πολεμικών καταστροφικών αναμετρήσεων, να διαχειριστούμε το μείζον θέμα της προσφυγικής κρίσης, που συνεπάγεται εν πολλοίς συνεχή και αυξανόμενη ροή προσφύγων, η οποία φτάνει στην Τουρκία και από εκεί στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο ευρύτερα.

Ένας αιώνας Τούρκων διαπραγματευτών

Η Συνθήκη της Λωζάννης, η Τριμερής του Λονδίνου και το ξέσπασμα του Ερντογάν
Παρόλο που και οι Βρετανοί γνώριζαν ότι οι τουρκικές θέσεις δεν είχαν έρεισμα, εντούτοις προχώρησαν με τις φιλο-τουρκικές τους πολιτικές μέχρι σήμερα. Σύμφωνα με ουκ ολίγα βρετανικά έγγραφα, οι νομικοί σύμβουλοι του Φόρεϊν Όφις είχαν αποφανθεί καθαρά ότι δεν ευσταθούσαν οι τουρκικοί ισχυρισμοί, και η κυριαρχία της Κύπρου είχε ήδη καθοριστεί με την προσάρτησή της σε βρετανική αποικία στις 5 Νοεμβρίου 1914, πολύ πριν από τη Συνθήκη της Λωζάννης…

Ετεροβαρής σχέση

Η άφιξη σήμερα του Πούτιν στην Τουρκία, μια πολύ σύντομη ανταπόδοση της επίσκεψης Ερντογάν στη Ρωσία στα τέλη Αυγούστου, πιστοποιεί ότι η Μόσχα και η Αγκυρα θα προωθήσουν την εμβάθυνση της συνεργασίας τους με επίκεντρο τη Συρία. Από τη συνάντηση Πούτιν- Ερντογάν τον Αύγουστο μέχρι και σήμερα επιδεινώθηκαν ραγδαία, στα όρια της ρήξης, οι διμερείς σχέσεις ΗΠΑ-Ρωσίας, με την αναζήτηση κοινά αποδεκτής φόρμουλας τερματισμού του πολέμου στη Συρία να έχει παγώσει για άγνωστο χρονικό διάστημα.

Επί ξυρού ακμής οι σχέσεις ΗΠΑ - Ρωσίας

Τον Ιούλιο του 2009, ενώ δεν είχε κλείσει ακόμη το πρώτο του εξάμηνο στην προεδρία, ο Μπαράκ Ομπάμα διακήρυξε την πρόθεσή του για μια συνολική «επανεκκίνηση» των αμερικανορωσικών σχέσεων, που είχαν φτάσει στο ναδίρ επί του προκατόχου του Τζορτζ Μπους, με φόντο τον αμερικανικό πόλεμο στο Ιράκ και τη ρωσική εισβολή στη Γεωργία. Τρεις μήνες προτού μετακομίσει από τον Λευκό Οίκο, ο Μπαράκ Ομπάμα κινδυνεύει να παραδώσει τις αμερικανορωσικές σχέσεις στην κατάσταση που τις παρέλαβε ή και σε ακόμη χειρότερη. Σε μια ειρωνεία της Ιστορίας, ρόλο καταλύτη έπαιξαν και πάλι δύο μείζονες κρίσεις στην πρώην Σοβιετική Ενωση και τη Μέση Ανατολή, με τα επίκεντρά τους να μετατοπίζονται λίγο δυτικότερα – από τη Γεωργία στην Ουκρανία και από το Ιράκ στη Συρία.

Γιώργος Πρεβελάκης* – Σχολική «Σύγκρουση των Πολιτισμών»

Η έλευση των προσφύγων εισήγαγε στην Ελλάδα ένα περίπλοκο πρόβλημα το οποίο βρήκε απροετοίμαστους κράτος και κοινωνία. Οι ενήλικες πρόσφυγες έχουν κατά βάση υλικές ανάγκες· οι ανήλικοι, εκτός από στέγη, τροφή και περίθαλψη, χρειάζονται και σχολική παιδεία.

Καταγγελία για «διαπλοκή» αξιωματούχου της ΕΕ πίσω από το «τσάμικο»

Το βρώμικο παρασκήνιο που οδήγησε στην πρόσφατη απάντηση του επιτρόπου για τη διεύρυνση της Ε.Ε., Αυστριακού, Γιοχάνες Χαν, περί υπάρξεως «τσάμικου ζητήματος» στην ατζέντα του ελληνο-αλβανικού διαλόγου, αποκαλύπτει άκρως απόρρητο έγγραφο της ελληνικής αντιπροσωπείας στην Ευρωπαϊκή Ενωση.

Ο Παττακός και το «μυστρί»

Με αφορμή το θάνατο του Παττακού, όλο το χουντομάνι βγήκε επί σκηνής: Τα ναζί της Χρυσής Αυγής χέρι - χέρι με τα απριλιανά φαντάσματα, οι «δημοκράτες» απολογητές του δωσιλογισμού της Κατοχής με τους σεσημασμένους του άθλιου γκεμπελισμού περί των «δυο άκρων». Λογικό όλοι αυτοί να είναι φίλοι μεταξύ τους…
    Ακόμα λογικότερο το «φωτοστέφανο» που στολίζει τον μισανθρωπισμό τους: Η ανοησία. Αναπόφευκτο και το «εργαλείο» για να διαχύσουν το δηλητήριό τους: Η ιστορική άγνοια.
    Η ιστορική άγνοια αποτελεί λίπασμα για την πολιτική αφασία. Ο φασισμός μόνο έτσι γίνεται «ελκυστικός»: Πατώντας πάντα στο έδαφος της αφασίας και της άγνοιας.

Μια εξ’ αριστερών «ηγεμονία»

Γιάννης Μάρκοβιτς-Ο «Ηγεμόνας» είναι μια πολιτική πραγματεία του Φλωρεντίνου Νικολό Μακιαβέλι. Γράφτηκε το 1513 και δημοσιεύτηκε το 1532, πέντε χρόνια μετά το θάνατό του. Ήταν αφιερωμένη στον Λορέντζο Β’ των Μεδίκων και μνημονεύεται εξαιτίας του μειωτικού όρου «Μακιαβελικός». Τα διπλά ηθικά κριτήρια που αναφέρονται στην πραγματεία είναι καθοριστικής σημασίας για τον επιτυχημένο πολιτικό και τον εν δυνάμει ηγήτορα. Αυτός, σύμφωνα με τον Μακιαβέλι, οφείλει να διαχωρίζει την προσωπική ηθική από την ηθική που εφαρμόζει προκειμένου να διατηρήσει ένα κράτος ισχυρό στη διεθνή πολιτική σκηνή. Ο όρος «Μακιαβελικός» εμπεριέχει τις έννοιες της μηχανορραφίας, της δολοπλοκίας, του κυνισμού και του ωφελιμισμού, καθώς και την άρση κάθε ηθικού φραγμού για την επίτευξη των στόχων, προκειμένου ο «ηγεμόνας» να προστατέψει την ευημερία του, εξουδετερώνοντας με κάθε τρόπο και μέσο εσωτερικούς και εξωτερικούς «εχθρούς».

Ο Γαλαξιάρχης και ο Γαλαξίας Μαξίμου

Ανδρέας ΠετρουλάκηςΣτην Ελλάδα ο νεκρός δεδικαίωται. Και αυτό συνήθως μεταφράζεται ως βομβαρδισμός εξωραϊστικών υπερβολών και συχνά ανεδαφικών ωραιοποιήσεων για την πολιτεία του, που συχνά αδικούν τον αποδημήσαντα γιατί τον απεκδύουν από το πραγματικό ανθρώπινο βάρος του.