http://assets.philenews.com/data/2014/12/03/skitso-04122014.jpg
Στις διεθνείς σχέσεις η θεωρία του πολιτικού ρεαλισμού αποτελεί μια από τις θεμελιώδεις σχολές σκέψης για την επεξήγηση της συμπεριφοράς και δράσης των κρατών, αλλά και ευρύτερα της σύστασης, λειτουργίας και οργάνωσης του διεθνούς συστήματος. Παρά τις διαφορετικές προσεγγίσεις που ενυπάρχουν σε αυτή τη σχολή σκέψης, από τον κλασικό ρεαλισμό μέχρι και τον νεορεαλισμό, όλοι συμφωνούν πως στη διεθνή πολιτική, ενόσω αυτή ασκείται σε ένα περιβάλλον διεθνούς αναρχίας, η φυσική κατάσταση πραγμάτων είναι ο πόλεμος, στον οποίο παρεμβάλλονται διαστήματα ειρήνης. Συνεπώς, και ανεξάρτητα από τα γενεσιουργά αίτια της υπάρχουσας φυσικής κατάστασης πραγμάτων, η ασφάλεια των κρατών εξαρτάται από την ισχύ (κυρίως στρατιωτική και οικονομική) που αυτά διαθέτουν στο διεθνές σύστημα. Στη βάση των θεωρούμενων αυτών πραγματικοτήτων, ο πολιτικός ρεαλισμός αναζητά το σύστημα διεθνούς ασφάλειας που θα μπορεί, κατά το δυνατόν, να ελέγχει/ρυθμίζει τόσο τις ασυμμετρίες ισχύος μεταξύ των κρατών, όσο και τις αλλαγές/διαφοροποιήσεις που αναπόφευκτα επισυμβαίνουν στην ισχύ που αυτά διαθέτουν στην πορεία του χρόνου. Από αυτό το σημείο, όμως, και μετά οι εκφραστές αυτής της σχολής σκέψης διαφωνούν ως προς το ποιο σύστημα διεθνούς ασφάλειας είναι καλύτερο, υποστηρίζοντας κάποιοι τον ηγεμονισμό και κάποιοι άλλοι την ισορροπία δυνάμεων υπό τη μορφή είτε ενός διπολικού, τριπολικού είτε πολυπολικού συστήματος.