Είμαστε τελικά άνθρωποι
του τελευταίου λεπτού, της ύστατης στιγμής, που έλεγαν και οι
παλαίμαχοι αθλητικογράφοι τις ωραίες εποχές του ραδιοφώνου. Πρέπει να
μας βάλουν το μαχαίρι στον λαιμό για να κάνουμε, μερικές φορές και τα
αυτονόητα.Το έργο των απειλών και των εκβιασμών
της τρόικας ξαναπαίζεται στις οθόνες μας. Από τη μία οι κυβερνώντες,
που έχουν απαυδήσει με τη συμπεριφορά των τροϊκανών, παρακαλούν
γονατιστοί να βοηθήσει ο Θεός να τελειώσει το μαρτύριό τους, και από την
άλλη τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, που δίνουν υποσχέσεις γνωρίζοντας ότι δεν
μπορούν να υλοποιήσουν ούτε το 5%. Και στη μέση οι πολίτες, οι οποίοι
είναι τα μεγαλύτερα θύματα των πολιτικών.Δεν μπορούν να ελπίζουν σε τίποτα, διότι το πολιτικό σύστημα, ακόμα και αυτή την ώρα, κατά την οποία η χώρα και ο λαός βρίσκονται σε πλήρες αδιέξοδο, αδυνατεί να συνειδητοποιήσει ότι η ενότητα και η συναίνεση απαιτούνται πριν από τις εθνικές τραγωδίες. Διότι όταν συμβεί το κακό, τι να την κάνετε την ενότητα, τη σύμπνοια και άλλα κουραφέξαλα που κοπανάτε σε αυτές τις περιπτώσεις.
Η χώρα μας είναι αδύνατη οικονομικά -θα έλεγα πως κινείται και πάλι κοντά στα όρια της πτώχευσης-, διότι οι δανειστές που διαφεντεύουν τις τύχες της δεν έχουν αποφασίσει να λύσουν τα δεσμά. Ταυτόχρονα είναι αδύνατη και πολιτικά αλλά και διπλωματικά. Αν κάτι έδειξε η επίσκεψη του Αχμέτ Νταβούτογλου και η αδυναμία της κυβέρνησης να την «παγώσει» είναι ότι επιβλήθηκε από εξωτερικά κέντρα. Δεν θα προσφέρει τίποτα στη χώρα αυτή η επίσκεψη, διότι η Τουρκία θα συνεχίσει να προκαλεί και να απαιτεί.
Η νέα τουρκική εισβολή στην κυπριακή ΑΟΖ και οι απειλές στο Αιγαίο αποτελούσαν πολύ καλές δικαιολογίες για να ακυρώσει κανείς μια επίσκεψη οποιουδήποτε αξιωματούχου εκ Τουρκίας. Η Αθήνα δεν το έπραξε, αφήνοντας να εννοηθεί ότι ήθελε την επίσκεψη και ο Νίκος Αναστασιάδης. Κακώς...
Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές η τρόικα επέμενε στις θέσεις της. Οι επιλογές είναι σχεδόν μηδενικές. Ή γίνονται δεκτές οι απαιτήσεις των δανειστών και υλοποιούνται πραγματικά, όχι μόνο στα χαρτιά, ή η κυβέρνηση τολμά τη ρήξη. Η οικονομία δεν αντέχει άλλο την αβεβαιότητα...
ΜΙΧΑΛΗΣ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
