Τον τρόμο σκορπά στην Νιγήρια η Μπόκο
Χαράμ. Τη νύχτα της Μ. Δευτέρας ομάδα ενόπλων της ισλαμιστικής οργάνωσης
απήγαγαν τουλάχιστον 100 κορίτσια από σχολείο θηλέων στην πολιτεία
Μπόρνο, στα Βορειοανατολικά της χώρας. Η τύχη των μαθητριών παραμένει
άγνωστη, ενώ αρκετά παιδιά κατάφεραν να ξεφύγουν.Την ίδια ημέρα 75 νεκροί και 150 τραυματίες ήταν ο απολογισμός της
βομβιστικής επίθεσης στην πρωτεύουσα Αμπούζα. Πρόκειται για την πλέον
πολύνεκρη ενέργεια στην πόλη. Από τις αρχές του 2014 στα χτυπήματα της
οργάνωσης έχουν σκοτωθεί σχεδόν 800 άνθρωποι.Η Μπόκο Χαράμ ιδρύθηκε από τον Μοχάμεντ Γιουσούφ, το 2002. Στόχος
της η ίδρυση ισλαμικού κράτους στην πολυπληθέστερη αφρικανική χώρα, στο
οποίο θα εφαρμόζεται η Σαρία. Η ιδεολογία του ριζοσπαστικού Ισλάμ έχει
πολλά κοινά σημεία με τους Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν. Στη διάλεκτο Χαούσα,
Μπόκο Χαράμ σημαίνει: «Η δυτική παιδεία είναι αμαρτία». Οι οπαδοί της
είναι εχθροί της δυτικής σκέψης, του πολιτισμού και της εκπαίδευσης.
16 Απριλίου 2014
Σκάνδαλο-μαμούθ στο Κόσοβο
Ο πρώην πρεσβευτής των ΗΠΑ, Κρίστοφερ Ντελ, μετά τη λήξη της
θητείας του προσελήφθη από την κατασκευαστική Bechtel, η οποία -μέσω της
δικής του μεσολάβησης- ανέλαβε να κατασκευάσει τον πανάκριβο
«Πατριωτικό Αυτοκινητόδρομο»
Της Βίκυς Καπετανοπούλου
Το νόμιμο είναι και ηθικό; Καίριο το ερώτημα, που απαντάται κατά το δοκούν και κατά το… συμφέρον από ισχυρούς πολιτικούς κι επιχειρηματικούς παράγοντες σχεδόν σε κάθε γωνιά του καπιταλιστικού μας κόσμου. Πόσω μάλλον στη βαλκανική μας γειτονιά, που (δυσ)φημίζεται διεθνώς για τις σχέσεις διαπλοκής και διαφθοράς μεταξύ πολιτικής κι επιχειρηματικής ελίτ.Το ίδιο -αναπάντητο προς το παρόν- ερώτημα περί νομιμότητας και ηθικής τίθεται και στην περίπτωση του πρώην πρεσβευτή των ΗΠΑ στο Κόσοβο, Κρίστοφερ Ντελ, ο οποίος μετά τη λήξη της θητείας του προσελήφθη από τον αμερικανικό κατασκευαστικό κολοσσό Bechtel, που -μέσω της δικής του μεσολάβησης- ανέλαβε να κατασκευάσει την οδική αρτηρία σύνδεσης της Πρίστινας με τα Τίρανα, παρά το εξοντωτικό κόστος για τον προϋπολογισμό του Κοσσυφοπεδίου.
Το νόμιμο είναι και ηθικό; Καίριο το ερώτημα, που απαντάται κατά το δοκούν και κατά το… συμφέρον από ισχυρούς πολιτικούς κι επιχειρηματικούς παράγοντες σχεδόν σε κάθε γωνιά του καπιταλιστικού μας κόσμου. Πόσω μάλλον στη βαλκανική μας γειτονιά, που (δυσ)φημίζεται διεθνώς για τις σχέσεις διαπλοκής και διαφθοράς μεταξύ πολιτικής κι επιχειρηματικής ελίτ.Το ίδιο -αναπάντητο προς το παρόν- ερώτημα περί νομιμότητας και ηθικής τίθεται και στην περίπτωση του πρώην πρεσβευτή των ΗΠΑ στο Κόσοβο, Κρίστοφερ Ντελ, ο οποίος μετά τη λήξη της θητείας του προσελήφθη από τον αμερικανικό κατασκευαστικό κολοσσό Bechtel, που -μέσω της δικής του μεσολάβησης- ανέλαβε να κατασκευάσει την οδική αρτηρία σύνδεσης της Πρίστινας με τα Τίρανα, παρά το εξοντωτικό κόστος για τον προϋπολογισμό του Κοσσυφοπεδίου.
David Ignatius: Η Ουκρανία πιό σημαντική για τη Ρωσία παρά για τη Δύση
Ο γεωστρατηγικός άξονας Ισραήλ-Κύπρου-Ελλάδος Οι τουρκικοί σχεδιασμοί για την περιοχή
By Ιωάννης Θ. Μάζης (06/04/2012)Από την εικόνα της παγκόσμιας καταναλώσεως ενεργειακών πόρων
προκύπτει ότι το 2005 «το φυσικό αέριο κάλυπτε το 23% της συνολικής
διεθνούς ενεργειακής καταναλώσεως και κατετάγη αμέσως μετά το πετρέλαιο
(37% της συνολικής καταναλωθείσης διεθνώς ενέργειας) και τον άνθρακα
(24%)» [1].
Ειδικότερα στα 27 κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ενώσεως η κατανάλωση φυσικού αερίου το 2007 «έφθασε τα 471Gm3, ποσότητα πού αντιστοιχεί στο 17 % της παγκόσμιας αγοράς» [2].
Κύριοι προμηθευτές της τον ίδιο χρόνο και μάλιστα με ρυθμούς αυξητικούς 3% ετησίως ποσότητες πού καλύπτουν άνω του ημίσεως της καταναλώσεως παγκοσμίως είναι η Ρωσική ομοσπονδία που την προμηθεύει με το 1/4 των συνολικών αναγκών της μέσω της ρωσικής Gazprom, και ακόμη η Νορβηγία, και η Αλγερία. Υπενθυμίζουμε ότι η Ρωσία (23%), ο Καναδάς (11%), η Νορβηγία (9%) και η Αλγερία (7%) εξάγουν το 50% του φυσικού αερίου τους στις διεθνείς αγορές.
Ειδικότερα στα 27 κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ενώσεως η κατανάλωση φυσικού αερίου το 2007 «έφθασε τα 471Gm3, ποσότητα πού αντιστοιχεί στο 17 % της παγκόσμιας αγοράς» [2].
Κύριοι προμηθευτές της τον ίδιο χρόνο και μάλιστα με ρυθμούς αυξητικούς 3% ετησίως ποσότητες πού καλύπτουν άνω του ημίσεως της καταναλώσεως παγκοσμίως είναι η Ρωσική ομοσπονδία που την προμηθεύει με το 1/4 των συνολικών αναγκών της μέσω της ρωσικής Gazprom, και ακόμη η Νορβηγία, και η Αλγερία. Υπενθυμίζουμε ότι η Ρωσία (23%), ο Καναδάς (11%), η Νορβηγία (9%) και η Αλγερία (7%) εξάγουν το 50% του φυσικού αερίου τους στις διεθνείς αγορές.
Οι Δυτικοί σύμμαχοι του Πούτιν Γιατί η ευρωπαϊκή ακροδεξιά είναι με το μέρος τού Κρεμλίνου
Mitchell A. Orenstein Δεδομένου ότι ένας από τους λόγους που ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ
Πούτιν εισέβαλε στην Κριμαία, όπως είπε, ήταν να αποτρέψει τους «Ναζί»
από την εξουσία στην Ουκρανία, ίσως αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι το
καθεστώς του πλησιάζει όλο και πιο πολύ τα ακροδεξιά κόμματα σε όλη την
Ευρώπη. Αλλά, και στις δύο περιπτώσεις, τα κίνητρα του Πούτιν δεν είναι
κυρίως ιδεολογικά. Στην Ουκρανία θέλει απλά να αρπάξει έδαφος που
πιστεύει ότι δικαίως του ανήκει. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση ελπίζει ότι η
υποστήριξή του στα περιθωριακά κόμματα θα αποσταθεροποιήσει τους εχθρούς
του και θα εγκαταστήσει στις Βρυξέλλες πολιτικούς οι οποίοι θα
επικεντρωθούν στη διάλυση της ΕΕ και όχι στη διεύρυνση της.
Μπαίνει και η Αίγυπτος στο παιχνίδι των αγωγών
Σύμφωνα με δημοσιεύματα στον τουρκικό Τύπο κινδυνεύει η συνεργασία του Ισραήλ με την Κύπρο
Του Τάσου Τσακίρογλου
Ανακατατάξεις στο θέμα των «συμμαχιών» για τους αγωγούς εξαγωγής φυσικού αερίου από την Ανατολική Μεσόγειο στην Ευρώπη φέρνει, σύμφωνα με δημοσιεύματα του τουρκικού Τύπου, η επαναπροσέγγιση Ισραήλ – Τουρκίας. Είναι χαρακτηριστικός ο τίτλος στην «Daily Sabah»: «Το Ισραήλ αναμένεται να εγκαταλείψει την Κύπρο και να κάνει εταίρο την Τουρκία».Το δημοσίευμα αναφέρεται στις συνομιλίες του Τελ Αβίβ με το Κάιρο και την Αγκυρα, επιλογή που, εάν ευοδωθεί, θα προκαλέσει πλήγμα σε Κύπρο και Ευρώπη. Σύμφωνα με την ίδια πηγή, η κατασκευή του αγωγού της Τουρκίας αναμένεται να ξεκινήσει το 2015.
Του Τάσου Τσακίρογλου
Ανακατατάξεις στο θέμα των «συμμαχιών» για τους αγωγούς εξαγωγής φυσικού αερίου από την Ανατολική Μεσόγειο στην Ευρώπη φέρνει, σύμφωνα με δημοσιεύματα του τουρκικού Τύπου, η επαναπροσέγγιση Ισραήλ – Τουρκίας. Είναι χαρακτηριστικός ο τίτλος στην «Daily Sabah»: «Το Ισραήλ αναμένεται να εγκαταλείψει την Κύπρο και να κάνει εταίρο την Τουρκία».Το δημοσίευμα αναφέρεται στις συνομιλίες του Τελ Αβίβ με το Κάιρο και την Αγκυρα, επιλογή που, εάν ευοδωθεί, θα προκαλέσει πλήγμα σε Κύπρο και Ευρώπη. Σύμφωνα με την ίδια πηγή, η κατασκευή του αγωγού της Τουρκίας αναμένεται να ξεκινήσει το 2015.
Ουκρανία: Το βήμα χωρίς επιστροφή
Γεωπολιτικό θρίλερ
Το παρελθόν
πάντοτε μας επηρεάζει καθοριστικά για το πώς σκεπτόμαστε το μέλλον, και
η διαπίστωση αυτή επιβεβαιώνεται από την κρίση στην Ουκρανία: Ολοι όσοι
μιλούν για κίνδυνο επιστροφής στον Ψυχρό Πόλεμο έχουν κατά νου τη
συντεταγμένη σύγκρουση δύο μπλοκ, δύο ιδεολογιών και δύο μοντέλων που
κυριάρχησε στη διεθνή σκηνή από το 1947 μέχρι το 1989-91.Η πραγματικότητα
είναι πιο σκληρή, για να μην πούμε εφιαλτική: Στη σκιά μιας
παρατεταμένης ψυχροπολεμικής σύγκρουσης Δύσης-Ρωσίας θα υπάρξει
πολλαπλασιασμός της αστάθειας και της αβεβαιότητας αλλά και των
ασύμμετρων απειλών σε παγκόσμια κλίμακα.
Πρώτον θα υπάρξει ιδανικό πεδίο ενίσχυσης της κάθε είδους θρησκευτικής και εθνικιστικής τρομοκρατίας από τον Καύκασο μέχρι την ευρύτερη Μέση Ανατολή, καθώς η σημερινή συνεργασία Ουάσιγκτον-Μόσχας για τη Συρία και το Ιράν θα διακοπεί.
Πρώτον θα υπάρξει ιδανικό πεδίο ενίσχυσης της κάθε είδους θρησκευτικής και εθνικιστικής τρομοκρατίας από τον Καύκασο μέχρι την ευρύτερη Μέση Ανατολή, καθώς η σημερινή συνεργασία Ουάσιγκτον-Μόσχας για τη Συρία και το Ιράν θα διακοπεί.
Αρχίζει η κατασκευή του πυρηνικού σταθμού στο Άκκουγιου Εννέα χρόνια θα διαρκέσουν τα έργα, με το κόστος να εκτιμάται στα 20 δισ. δολάρια
Ο τουρκικός στρατός φακελώνει τους Αλεβίδες και την Αριστερά Προσωπικά στοιχεία συλλέγει το Πολεμικό Ναυτικό
Του Νίκου Στέλγια Στη ναυτική βάση Γιόλτζουκ του Μαρμαρά, το αρχηγείο του τουρκικού Πολεμικού Ναυτικού ελέγχει προσωπικά στοιχεία των αξιωματικών του τουρκικού στόλου.Του ανταποκριτή μας στην Κωνσταντινούπολη.Ένα νέο σκάνδαλο, το οποίο έχει στο επίκεντρο του το τουρκικό Πολεμικό Ναυτικό βρίσκει αντίκτυπο στον τουρκικό τύπο. Με αφορμή το δημοσίευμα της Τετάρτης της «Cumhuriyet», η τουρκική κοινωνία εστιάζει για μια ακόμη φορά στο φαινόμενο του φακελώματος στον τουρκικό στρατό.Την Τετάρτη, η «Cumhuriyet» αναφέρει ότι στη ναυτική βάση Γιόλτζουκ του Μαρμαρά, το αρχηγείο του τουρκικού Πολεμικού Ναυτικού έχει προχωρήσει σε εξονυχιστικό έλεγχο των προσωπικών στοιχείων των αξιωματικών του τουρκικού στόλου. Στο νέο φακέλωμα συμπεριλαμβάνονται πληροφορίες, οι οποίες αφορούν την προσωπική ζωή των αξιωματικών.
Παγιδευμένος στη διπλωματία ο ανεκτίμητος Απόλλωνας Η Ευρώπη είναι υποχρεωμένη να διαπραγματευτεί με τη Χαμάς
Deutsche Welle: Τι ήθελε στο Κίεβο ο επικεφαλής της CIA; «Οι ΗΠΑ κατευθύνουν τις ενέργειες της Ουκρανίας» λέει η Μόσχα
Σύροι εξεγερμένοι με αμερικανικά όπλα!
Επιμέλεια: Παναγιώτης Γρηγορίου-Βίντεο δείχνει αντάρτες με ρουκέτες κατασκευασμένες στις ΗΠΑ.Αναλυτές αναφέρουν ότι ο εξοπλισμός ενδέχεται να προέρχεται από άλλη
χώρα εκτός των ΗΠΑ, όπως η Σαουδική Αραβία, ίσως εν γνώσει της
Ουάσιγκτον
Βίντεο που έχουν αναρτηθεί στο Διαδίκτυο δείχνουν Σύρους εξεγερμένους
να χρησιμοποιούν εξοπλισμό που μοιάζει να είναι αμερικανικές
αντιαρματικές ρουκέτες, δήλωσαν ειδικοί, τα πρώτα σημαντικά αμερικανικής
κατασκευής όπλα που χρησιμοποιούνται στον εμφύλιο στη Συρία. Αυτό θα
ήταν ένα σημάδι μιας περαιτέρω διεθνοποίησης της σύγκρουσης, με νέες
ρουκέτες που φέρονται να προέρχονται από τη Ρωσία και μη επανδρωμένα
αεροσκάφη από το Ιράν να έχουν εντοπιστεί στα χέρια των δυνάμεων του
Σύρου προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ. Προς το παρόν δεν έχει επιβεβαιωθεί
ανεξάρτητα η αυθεντικότητα των βίντεο, ενώ κάποιοι αναλυτές αναφέρουν
ότι ο εξοπλισμός ενδέχεται να προέρχεται από άλλη χώρα εκτός των ΗΠΑ,
όπως η Σαουδική Αραβία, ίσως εν γνώσει της Ουάσιγκτον.
Εμπλοκές στο Αιγαίο, δύο χρόνια μετά -ΠΑΝΑΓΗΣ ΓΑΛΙΑΤΣΑΤΟΣ
Πέτρος Θεοχαρίδης- Τι δεν λέει το Ρόιτερ για το φυσικό αέριο
ΕΙΝΑΙ γεγονός ότι προκάλεσε εντύπωση το τελευταίο
ρεπορτάζ του Ρόιτερ για το φυσικό αέριο και την εκμετάλλευση των
κοιτασμάτων της περιοχής μας. Σε άλλους, προκάλεσε εντύπωση αλλά και
ανησυχία, αφού «αποκαλύπτει» πως η καθυστερήσεις στην Κύπρο οδηγούν το
Ισραήλ σε άλλες λύσεις και ειδικά σε συνεργασία με την Τουρκία.Προκάλεσε εντύπωση όμως και κάτι άλλο: Το γεγονός ότι το ρεπορτάζ
δείχνει να μην λαμβάνει καθόλου υπόψη το τι γίνεται στο Ισραήλ. Όπου, η
ανάπτυξη του κύριου κοιτάσματος που αφορά εξαγωγές -του Λεβιάθαν-
καθυστερεί για δύο κυρίως λόγους: Πρώτον, το γεωτρύπανο που θα κάνει τις
επόμενες γεωτρήσεις -περιλαμβανομένων κι αυτών για πετρέλαιο σε μεγάλο
βάθος- έχει καθυστερήσει κατά τέσσερις μήνες να κατασκευαστεί, κάτι που
προκαλεί καθυστέρηση σε όλο το πρόγραμμα γεωτρήσεων.
Η Αυτονομία των Κούρδων Ξεκινά απο τις Επαρχίες Σιρνάκ και Χακάρι
Ο Χριστιανισμός στη Μέση Ανατολή μετά την “Αραβική Άνοιξη”
Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ
Ο όρος «Αραβική Άνοιξη» χρησιμοποιήθηκε δημοσιογραφικά από το αμερικανικό περιοδικό Foreign Policy, τον Ιανουάριο του 2011, για να προσδιορίσει τις λαϊκές εξεγέρσεις στη Μέση Ανατολή, οι οποίες είχαν σκοπό την ανατροπή δικτατορικών καθεστώτων και την αντικατάστασή τους με δημοκρατικά εκλελεγμένες κυβερνήσεις. Ο όρος αυτός αποτελεί υπαινιγμό προς την «Άνοιξη των Λαών», εν σχέσει με τις επαναστάσεις στην Ευρώπη το 1848 και, ως δυτικό κατασκεύασμα, αποτελεί μία από τις πολλές περιπτώσεις κατά τις οποίες χρησιμοποιείται αδόκιμα ένας όρος με ευρωπαϊκές ιστορικές παραστάσεις και εμπειρίες.
Μέσα στο ίδιο πλαίσιο, διάφοροι αναλυτές είδαν τις εξελίξεις στον αραβικό κόσμο ως το ιστορικά ισοδύναμο της κατάρρευσης του κομουνισμού στην Ανατολική Ευρώπη το 1989, παραγνωρίζοντας το γεγονός ότι στην Ανατολική Ευρώπη ήταν καθολικό το αίτημα να υιοθετήσουν οι κοινωνίες τις δημοκρατικές δομές της δυτικής Ευρώπης.
Ο όρος «Αραβική Άνοιξη» χρησιμοποιήθηκε δημοσιογραφικά από το αμερικανικό περιοδικό Foreign Policy, τον Ιανουάριο του 2011, για να προσδιορίσει τις λαϊκές εξεγέρσεις στη Μέση Ανατολή, οι οποίες είχαν σκοπό την ανατροπή δικτατορικών καθεστώτων και την αντικατάστασή τους με δημοκρατικά εκλελεγμένες κυβερνήσεις. Ο όρος αυτός αποτελεί υπαινιγμό προς την «Άνοιξη των Λαών», εν σχέσει με τις επαναστάσεις στην Ευρώπη το 1848 και, ως δυτικό κατασκεύασμα, αποτελεί μία από τις πολλές περιπτώσεις κατά τις οποίες χρησιμοποιείται αδόκιμα ένας όρος με ευρωπαϊκές ιστορικές παραστάσεις και εμπειρίες.
Μέσα στο ίδιο πλαίσιο, διάφοροι αναλυτές είδαν τις εξελίξεις στον αραβικό κόσμο ως το ιστορικά ισοδύναμο της κατάρρευσης του κομουνισμού στην Ανατολική Ευρώπη το 1989, παραγνωρίζοντας το γεγονός ότι στην Ανατολική Ευρώπη ήταν καθολικό το αίτημα να υιοθετήσουν οι κοινωνίες τις δημοκρατικές δομές της δυτικής Ευρώπης.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)