Ο χρόνος είναι μία έννοια τεχνητή –συγκλίνουν πια φυσικοί και στοχαστές.
Αν
κάποιος μπορούσε να σταθεί σε μία γωνιά έξω από το σύμπαν, θα έβλεπε
όλες τις φάσεις τις ζωής του σαν σταματημένα στην αιωνιότητα καρέ, χωρίς
χθες σήμερα και αύριο.
Το
διάβαζα τις προάλλες αυτό κάπου, σε ένα εξαιρετικά καλογραμμένο άρθρο
εκλαϊκευμένης επιστήμης και από τη μια μεριά μου προκαλούσε μέθη για τα
πόσα δεν ξέρουμε και δεν καταλαβαίνουμε αλλά, από την άλλη, ταυτόχρονα
με έκανε να νιώθω έντονα το συγκεκριμένο σταματημένο καρέ στο οποίο η
ζωή μου έχει κάνει pause. Και δεν έχει καθαρή εικόνα αυτό το καρέ.Είναι γκρίζο με κόκκο διάστικτο και έντονο τόσο, που το αποτυπωμένο στιγμιότυπο είναι θολό και χυμένο.