Ανθρώπους που προτιμούσαν να ακούν και να μετουσιώνουν σε τέχνη τα μηνύματα της κοινωνίας. Ήταν μια γενιά πνευματική, στοχαστική και συνάμα επαναστατική στο έργο της. Μια γενιά μειοψηφική σε σχέση με αυτό που ακολούθησε. Οι άνθρωποι που λίγο ως πολύ αργότερα μη αποδεχόμενοι το παιχνίδι που στήθηκε και τον λαϊκισμό του ΠΑΣΟΚ, του ΚΚΕ και του ΣΥΝ αποσύρθηκαν στον ιδιωτικό τους βίο, εκτός κάποιων εξαιρέσεων. Ακόμα και ο Μικρούτσικος κατανοώντας – πιθανόν – τη λανθασμένη του επιλογή να γίνει υπουργός του Ανδρέα, χάθηκε από τα media σαν αυτοεξόριστος στο σπίτι του και μόνο μετά από καιρό βγήκε να μιλήσει μουσικά κι όχι πολιτικά….
- Η τηλεόραση να παίζει σιγά. Οι φωνές όμως σε λίγο θα ξυπνήσουν τα παιδιά, ακόμα κι αν η ένταση του ήχου είναι χαμηλά. Τη λένε Ζωή Κωνσταντοπούλου. Με μονότονο τρόπο φωνάζει «βοήθεια». Δίχως χρώμα στη φωνή. Δίχως ψυχή. Καμία επαναστατικότητα. Πιο πριν, στον ίδιο δέκτη ο Αλέξης Τσίπρας. Να μιλάει με εκνευρισμό, «πειράζοντας» από αμηχανία διαρκώς τα μικρόφωνα που είχε μπροστά του. Να προκαλεί την εύκολη συγκίνηση. Τη συγκίνηση της ατάκας. Το παιχνίδι εξάλλου γνωστό: πιο «μάγκας» αυτός που λέει τα περισσότερα. Αυτός που «προσβάλλει» …καλύτερα. Ο εξυπνάκιας της παρέας. Ο «έχων τον τελευταίο λόγο». Γι’ αυτό εξάλλου δεν πάλευε ζητώντας να δευτερολογήσει μετά την ομιλία Σαμαρά; Για να έχει τον «τελευταίο λόγο». Να μην φύγει από τη Βουλή «ρουμπωμένος» όπως λέγαμε και στις παλιές παρέες στα Ταμπούρια του Πειραιά. Πιο μετά,ψάξιμοστο διαδίκτυο. Έξαλλος ο Σκουρλέτης να δίνει «τα ρέστα του» κατά των γονιών του Σαμαρά, ενώ όλα αυτά φέρνουν στο νου και την δημόσια παρέμβαση Τατσόπουλου (του γνωστού….διανοούμενου) κατά του Γλέζου που τον χαρακτήρισε έτσι για να σπάσουμε και λίγη πλακίτσα «γεροντάκο στο Αστερίξ».
Η διαπίστωση όμως μία.
Πόσο Θεέ μου αλλάξανε οι καιροί μέσα σε σαράντα χρόνια; Πως από τον «πνευματικό» Ηλία Ηλίου, τον φιλόσοφο Λεωνίδα Κύρκο, τον λαϊκό στοχαστή Χαρίλαο Φλωράκη ή τον ποιητή Αλέκο Παναγούλη, η αριστερά εξελίχθηκε σε έναν χώρο του φθηνού «πνεύματος». Μια αριστερά που κατάντησε σε αυτό που ο Σαββόπουλος στην Παράβαση στους Αχαρνείς τους λέει: «τώρα με χειρουργεί μια αλλήθωρη νεολαία, μια …τσογλανοπαρέα που κάνει κριτική».
