Η Κοντή μνήμη και οι Αργυραμοιβοί

Πρίν από λίγες μέρες ο Κος Σπύρος Λίτσας δημοσίευσε στην εφημερίδα Δημοκρατία της -στην οποία και αρθρογραφεί- άρθρο με τίλο "Το σύστημα θέλει να έχει πολίτες με κοντή μνήμη". Το άρθρο αυτό πέρασε σχετικά απαρατήρητο  ίσως γιατί εμπεριείχε επώδυνες αλήθειες. Η Συνέπεια και η Συνέχεια Λόγου και Πράξης στον χρόνο και στον τόπο είναι μιας άγνωστη παράμετρος για πολλούς όσους αναπτύσσουν την πολιτική τους σκέψη στο σύνολο των κοινωνικών επιπέδων της Ελληνικής πολιτικής ζωής . Αυτό όμως αποτελεί το βασικό χαρακτηριστικό με βάση το οποίο διαχωρίζεται η αληθοφάνεια απο τον φαρισαϊσμό, ο ψευδοφανής απο τον πειστικό.Άραγε γνωρίζουν πολλοί πως όταν λόγος και πράξη κινούνται σε εκ διαμέτρου αντίθετες πορείες του καθιστά απλούς δημαγωγούς στην καλύτερη περίπτωση και στην χειρότερη περίπτωση  χαρακτηρίζει υπαλλήλους όποιας μορφής  σε διατεταγμένη υπηρεσία;

Οι «αστοχίες» του ΕΛΙΑΜΕΠ

Το ΕΛΙΑΜΕΠ ιδρύθηκε προ ολίγων δεκαετιών ως Ελληνικό Ιδρυμα Αμυντικής και Εξωτερικής Πολιτικής και στη συνέχεια μετονομάσθηκε σε Ελληνικό Ιδρυμα Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής. Αρχικά χρηματοδοτούνταν από τα υπουργεία Εξωτερικών και Αμύνης, αλλά το 2007 αποφασίστηκε η διακοπή της χρηματοδότησής του από το Ελληνικό Δημόσιο. Εχει επανειλημμένως επικριθεί ως εκφραστής της υποχωρητικότητας στην εξωτερική πολιτική. Χωρίς να αμφισβητώ την καλή πρόθεση των στελεχών του, πιστεύω ότι οι αντιλήψεις τους περί διπλωματίας και Ιστορίας έρχονται σε αντίθεση με την επιθετική εξωτερική πολιτική που χρειάζεται ο Ελληνισμός.

Στον ουρανό της Ανατολής θα πετάξουν περιστέρια ή γεράκια;

Πόσα γνωρίζουμε για το Ιράν; Πολύ λιγότερα από ό,τι πιστεύουμε. Αρχικώς, το σιιτικό Ισλάμ είναι λιγότερο «αυστηρό» δογματικά από ό,τι η σουνιτική εκδοχή του. H χανιμπαλιστική σχολή, μήτρα του σαλαφισμού και του ουαχαμπισμού, ανήκει στη σουνιτική εκδοχή του Ισλάμ. Ο μέσος Ιρανός πολίτης δεν έχει σχέση με τους ζηλωτές Φρουρούς της Επανάστασης, ενώ νιώθει έναν εσωτερικό διχασμό, αφού δεν έχει τίποτε κοινό με τον αραβικό αλλά ούτε πλέον με τον δυτικό κόσμο. Αν σε κάτι επέτυχε απόλυτα ο Ρουχολάχ Μουσαβί Χομεϊνί ήταν να κόψει βιαίως τις γέφυρες μεταξύ της ιρανικής κοινωνίας και του δυτικού κόσμου.   

Αμυντική συμφωνία θα υπογράψει στην Αθήνα ο ρώσος υπουργός Άμυνας

Συμφωνία στον τομέα της αμυντικής - τεχνικής συνεργασίας θα υπογραφεί κατά τη διήμερη επίσκεψη του ρώσου υπουργού Άμυνας Σεργκέι Σοϊγκού στην Αθήνα, τη Δευτέρα 2 και την Τρίτη 3 Δεκεμβρίου, όπως δήλωσε ο αναπληρωτής υπουργός Άμυνας της Ρωσίας Ανατόλι Αντόνοφ.Σε συνέντευξη Τύπου, που παραχώρησε στη Μόσχα, επισήμανε ότι με αυτή τη συμφωνία Ελλάδα και Ρωσία θα ολοκληρώσουν τη διαμόρφωση της «νομικής βάσης» των σχέσεών τους στον τομέα αυτό.

Γερμανός πρέσβης: Η Περιφέρεια Πελοποννήσου μπορεί να πάρει την τύχη στα χέρια της

«Είμαι πεπεισμένος πλέον ότι η Περιφέρεια Πελοποννήσου έχει τη δύναμη να πάρει τη τύχη της στα χέρια της, γιατί διαθέτει εξαιρετικά προϊόντα, σπουδαίο πολιτιστικό απόθεμα, πανέμορφα τοπία με ιδιαιτερότητες, αλλά το σπουδαιότερο, περηφάνια».Τα παραπάνω δήλωσε ο Πρέσβης της Γερμανίας στην Ελλάδα Βόλφγκανγκ Ντολντ απευθυνόμενος στον Περιφερειάρχη Πελοποννήσου Πέτρο Τατούλη κατά τη διάρκεια συνάντησης εργασίας, για τον τουρισμό, τα αγροτικά προϊόντα και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, με θεσμικούς και παραγωγικούς φορείς του συνόλου της Πελοποννήσου, την Παρασκευή.

Μουκτάντα αλ-Σαντρ: Σκοτεινό το άμεσο μέλλον του Ιράκ

Απειλή η θρησκευτική βία μεταξύ σιιτών και σουνιτών, λέει ο ηγέτης των πρώτων

Το μέλλον του Ιράκ ως ενιαίας και ανεξάρτητης χώρας απειλείται από την θρησκευτική εχθρότητα και τη βία μεταξύ σιιτών και σουνιτών, λέει ο Μουκτάντα αλ-Σαντρ, πανίσχυρος θρησκευτικός ηγέτης των σιιτών στην ιρακινή πολιτική.Προειδοποιεί, μάλιστα, για τον κίνδυνο ότι «ο λαός του Ιράκ θα διαλυθεί, η κυβέρνησή του θα διαλυθεί... και θα είναι εύκολο για εξωτερικές δυνάμεις να καταλάβουν τον έλεγχο της χώρας».Σε συνέντευξη στην βρετανική εφημερίδα The Independent από την ιερή πόλη Νατζάφ, στα νοτιοδυτικά της Βαγδάτης - στην πρώτη συνέντευξη που έδωσε σε δυτικό δημοσιογράφο για σχεδόν 10 χρόνια - ο αλ-Σαντρ εξέφρασε απαισιοδοξία λέγοντας ότι «το άμεσο μέλλον του Ιράκ είναι σκοτεινό».

Ο ΑΣΤΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΚΟΡΥΦΑΙΟΙ ΑΦΑΝΕΙΣ

tου ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ

Ο Μαρξ περιγράφει την αστική τάξη στο Κομμουνιστικό Μανιφέστο με σχεδόν ασυγκράτητο λυρικό οίστρο. Τη βλέπει να κυριαρχεί στον Κόσμο, μεγαλουργώντας. Φυσικά ο Μαρξ ήθελε (και επιδίωκε) την ανατροπή της επειδή εκμεταλλεύεται την ανθρώπινη εργασία. Δεν είναι μια τάξη Δικαιοσύνης. Ωστόσο το όργανο ανατροπής της αστικής κυριαρχίας, οι προλετάριοι, δεν δικαιώνει τον μεγάλο θεωρητικό της Επανάστασης. Αλλά ούτε η αστική τάξη ακολουθεί ακριβώς την πορεία που προδιέγραφε ο Μαρξ. Ήδη πριν από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο ο Γερμανός Όσβαλντ Σπένγκλερ έκανε λόγο, στο διάσημο έργο του «Η Παρακμή της Δύσης» (1914), για μια σύντομη περίοδο αυταρχικής και βίαιης επιβολής της Δύσης στον Κόσμο και την αναπόφευκτη πτώση της, μαζί και της αστικής τάξης. Γεγονός είναι ότι αστικές αξίες όπως το ήθος, η (ατομική) αξιοπρέπεια ή το «οικονομείν» ξεχαρβαλώθηκαν και όταν ο Πολιτισμός καταρρέει, το Έθνος/ φορέας του Πολιτισμού παρακμάζει, φθίνει, εξαφανίζεται, συμπαρασύροντας το σύνολο της κοινωνίας.

Ο χαμαιλεοντισμός της Μαρίν Λεπέν Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου

Στέλεχος του ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου επί ηγεσίας Ζαν Μαρί Λεπέν, ο Ιβ Μπλο εξανίσταται με τα καμώματα της κόρης του 85χρονου πολιτικού: «Η Μαρίν Λεπέν είναι η τελευταία μαρξίστρια στη Δύση», γράφει με αφορμή το τελευταίο βιβλίο της, για να προσθέσει: «Οι ψηφοφόροι της, που ανησυχούν για τη μετανάστευση και την ασφάλεια, θα εκπλαγούν με το χάσμα ανάμεσα στις δικές τους αγωνίες και τις αναζητήσεις της Κόκκινης Μαρίν»! Παρά την εξόφθαλμη υπερβολή τους, οι αντιδράσεις του Μπλο έχουν μια ορισμένη βάση. Στην προσπάθειά της να διευρύνει περαιτέρω την εκλογική βάση του Εθνικού Μετώπου, πέρα από το 18% που απέσπασε στις περυσινές προεδρικές εκλογές, η Μαρίν Λεπέν εμφανίζει ένα περισσότερο δημοκρατικό προσωπείο, αποστασιοποιείται από ακραίες ρατσιστικές θέσεις και καταφεύγει συστηματικά στην κοινωνική δημαγωγία, με ιδεολογικά δάνεια ακόμη και από τη μαρξιστική Αριστερά.

Τέλος του ιρανικού καθεστώτος φέρνει η συμφωνία με ΗΠΑ!

Απλώς ζήτημα χρόνου είναι από δω και πέρα η επιστροφή του Ιράν στον ρόλο που έπαιζε επί σάχη, πριν από την ισλαμική επανάσταση του αγιατολάχ Χομεϊνί στις αρχές του 1979, ως υποτελούς συμμάχου των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή! Αυτό θα γίνει φυσικά με νέους όρους, με νέα πρόσωπα, με ισλαμικές ιδιομορφίες, αλλά η ουσία θα είναι ίδια. Ισως να είχε ξενίσει κάποιους αναγνώστες του «Εθνους» ο κατηγορηματικός τρόπος διατύπωσης της άποψης από τη στήλη αυτή, λίγα 24ωρα μετά την εκλογή ως προέδρου του Ιράν του φιλοδυτικού Χασάν Ροχανί, ότι η εκλογή αυτή «συνιστά θρίαμβο της πολιτικής των ΗΠΑ». Ισχυριζόμασταν τότε (20 Ιουνίου 2013) ότι η εκλογή του Ροχανί «σηματοδοτεί την κάμψη του φρονήματος αντίστασης του ιρανικού λαού» και ότι «οι Ιρανοί δείχνουν να είναι έτοιμοι να υποταχθούν στις ΗΠΑ»!

Εγιναν... Τούρκοι οι Ισραηλινοί-«Ναι μεν, αλλά» από τις χώρες του Κόλπου

Η Αγκυρα διαβλέπει νέες δυνατότητες εμπορικών-ενεργειακών συναλλαγών μετά τη Συμφωνία της Γενεύης, ενώ το Τελ Αβίβ εκτοξεύει απειλές για το θεαθήναι, αφού η Ουάσιγκτον εγκρίνει...

Της ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΤΖΑΒΑΡΑ k.tzavara@eleftherotypia.net

«Ιστορικό λάθος» χαρακτήρισε ο πρωθυπουργός του Ισραήλ, Μπενιαμίν Νετανιάχου τη συμφωνία της Γενεύης, εκφράζοντας με ξεκάθαρο τρόπο την αντίδραση της χώρας του στις εξελίξεις. «Για πρώτη φορά οι ισχυροί του κόσμου συμφώνησαν για τον εμπλουτισμό ουρανίου στο Ιράν, αγνοώντας τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας που οι ίδιοι είχαν επιδιώξει», πρόσθεσε.

Ισλαμικός… «εμφύλιος» στην Τουρκία

Ενας υπόγειος πόλεμος διεξάγεται μεταξύ του Ερντογάν και ενός μετριοπαθούς θρησκευτικού κινήματος με επικεφαλής τον πανίσχυρο πρώην ιμάμη Γκιουλέν
Της Μαργαρίτας Βεργολιά
 «Μια αδυσώπητη πολιτική διαμάχη σιγοβράζει στην Τουρκία. Ομως οι αντίθετες πλευρές δεν είναι δύο πολιτικά κόμματα, όπως θα συνέβαινε σε μια κανονική δημοκρατία», σχολιάζει στην ιστοσελίδα μεσανατολικών αναλύσεων al-Monitor ο Ραζίμ Οζάν Κιουτάχιαλι, αρθρογράφος στην φιλοκυβερνητική «Sabah».
 Πράγματι, πρωταγωνιστές αυτή τη φορά δεν είναι οι παραδοσιακοί αντίπαλοι: οι ισλαμιστές και οι κεμαλιστές. «Στη μία πλευρά», εξηγεί ο Τούρκος αρθρογράφος, «βρίσκεται ένα πολιτικό κόμμα», το κυβερνών AKP. «Στην άλλη είναι ένα θρησκευτικό κίνημα» που προβάλλεται ως εκφραστής του μετριοπαθούς Ισλάμ. Και «η πραγματική μάχη διεξάγεται για το ποιος τελικά θα κυβερνήσει τη χώρα», η οποία προετοιμάζεται πυρετωδώς πια για μια κρίσιμη εκλογική χρονιά…

Ο Αναστασιάδης και ο «Βάρβαρος»

Του ΜΑΡΙΟΥ ΕΥΡΥΒΙΑΔΗ
Ο σουρεαλισμός των διαπραγματεύσεων στην Λευκωσία μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων αποκαλύφθηκε σε  όλο του το μεγαλείο για ακόμη μια φορά και λίγο μετά την εξαγγελθείσα συνάντηση του Αναστασιάδη με το iç-oğlan (το παιδί που κάνει τα θελήματα του «εσωτερικού χώρου») της Άγκυρας, τον Έρογλου.Ενώ είχε προαγγελθεί το δείπνο για την 25η Νοεμβρίου, ήδη από τις 22 Νοεμβρίου τα διεθνή και τοπικά ΜΜΕ μας ενημέρωναν, σύμφωνα με επίσημη ανακοίνωση, ότι η Τουρκία «δέσμευσε» περιοχές που περιλαμβάνουν τμήμα των χωρικών υδάτων όπως και της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) της Κύπρου. Ο «δεδηλωμένος σκοπός» της δέσμευσης είναι η διεξαγωγή σεισμογραφικών ερευνών από το τουρκικό ερευνητικό σκάφος, Barbaros Hayrettin Paşa, από τις 22 Νοεμβρίου μέχρι και τις 18 Δεκεμβρίου.

Colpo grosso με την προσέγγιση Κεμαλικών και Γκιουλέν… Συμμαχία εναντίον Ερντογάν;

Των Μιχαήλ Βασιλείου και Δρ. Γιώργου Φίλη
Αν το δούμε κι αυτό, τότε θα τα… έχουμε δει όλα! Η σύγχρονη Τουρκία ομοιάζει έντονα με την «αυλή των θαυμάτων» και περιμένουμε να δούμε μήπως στο βάθος του τούνελ της αστάθειας που βιώνει σε πολλά επίπεδα η γείτονα, μήπως υπάρχουν κάπου νόες, που έχουν συλλάβει την ιδέα μιας… «détente» (ύφεση) ανάμεσα στο Ισλάμ και τον κεμαλισμό, θέτοντας την πορεία της χώρας σε εντελώς νέα μονοπάτια.
Και όλα αυτά με έναν και μόνο χαμένο: Τον σημερινό πρωθυπουργό Ερντογάν, η υπέρ του δέοντος ενίσχυση του οποίου, σε συνδυασμό με την περιορισμένη όπως αποδεικνύεται διανοητική του ικανότητα να χειριστεί την ισχύ του, χωρίς να θεωρεί ότι όλη η υφήλιος οφείλει να προσαρμοστεί στα δικά του μέτρα, έχει προκαλέσει μείζονες διαταραχές ευαίσθητων ισορροπιών.

Το γαλλικό αδιέξοδο

Του ΚΩΣΤΑ ΛΑΠΑΒΙΤΣΑ (*)

Ποιος θυμάται σήμερα τις ελπίδες που έτρεφαν τόσοι -και στην Ελλάδα- για την προεδρία Ολάντ; Η πραγματικότητα αποδείχθηκε τελείως αντίθετη, με τη δημοτικότητα του Ολάντ σε ελεύθερη πτώση, την εμφάνιση οργανωμένης λαϊκής δυσαρέσκειας και την εντυπωσιακή άνοδο του ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου. Παράλληλα η Γαλλία έχει χάσει την ικανότητα να διαμορφώνει την πορεία της Ευρωπαϊκής Ενωσης.Τα αίτια είναι οικονομικά στη ρίζα τους. Η γαλλική οικονομία παρουσιάζει αναιμικούς ρυθμούς μεγέθυνσης, που ίσως φτάσουν στο 1% του χρόνου. Η ανεργία ήδη βρίσκεται στο 11% και το δημόσιο χρέος ξεπέρασε το 95% του ΑΕΠ. Υπάρχει μεγάλη απώλεια ανταγωνιστικότητας και οι διεθνείς εμπορικές συναλλαγές έχουν γίνει ελλειμματικές. Η αξιοπιστία του Δημοσίου έχει πληγεί από δύο διαδοχικές υποβαθμίσεις των οίκων αξιολόγησης. Η χώρα λιμνάζει οικονομικά, πράγμα που αντανακλάται κατά μήκος και πλάτος της κοινωνίας.

Συναίνεση για την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας

Του ΝΑΠΟΛΕΟΝΤΟΣ ΜΑΡΑΒΕΓΙΑ (*)

Εχει περάσει περισσότερο από μισός αιώνας από τότε που η χώρα μας συνδέθηκε θεσμικά με την Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (1962) τη σημερινή Ευρωπαϊκή Ενωση. Εχουν περάσει περισσότερα από 30 χρόνια από τότε που έγινε πλήρες μέλος της (1981) και περισσότερα από 10 χρόνια από τότε που η ελληνική οικονομία επίσημα υιοθέτησε το ευρώ (2002).Ολα αυτά τα χρόνια έγιναν προφανώς πολλά θετικά βήματα για τον εξορθολογισμό των πολιτικών και κοινωνικών συμπεριφορών, για τη σταθεροποίηση των δημοκρατικών θεσμών και για την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη στη χώρα μας. Ταυτόχρονα δημιουργήθηκαν και πολλά κενά και ελλείμματα, τόσο στο πολιτικό, στο κοινωνικό, όσο και στο οικονομικό πεδίο.

ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ '44: Ο ΑΡΗΣ ΚΑΙ Ο ΣΑΡΑΦΗΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΕΔΕΣ ΣΤΗΝ ΗΠΕΙΡΟ Ο «διχασμός» της ηγεσίας του ΕΛΑΣ

Το όλο θέμα οδηγήθηκε σε συμβιβασμό, που κατέληξε στη συμφωνία της Βάρκιζας τον Φεβρουάριο του 1945

Του Φοίβου Οικονομίδη

Στη διάρκεια των Δεκεμβριανών η ηγεσία του ΕΛΑΣ άλλαξε ξαφνικά χέρια. Στις 2 Δεκεμβρίου 1944 αποφασίστηκε η επανασύσταση της Κεντρικής Επιτροπής του ΕΛΑΣ, που αποτελέστηκε από το γραμματέα του ΚΚΕ Γιώργη Σιάντο και τους στρατηγούς Μάντακα και Χατζημιχάλη.Κατά κάποιον τρόπο το Γενικό Στρατηγείο του ΕΛΑΣ, με στρατιωτικό αρχηγό τον Στέφανο Σαράφη και καπετάνιο τον Αρη Βελουχιώτη, πέρασε σε δεύτερη μοίρα.
Η Κ.Ε. του ΕΛΑΣ ανέλαβε να διευθύνει τη μάχη του Δεκέμβρη σε Αθήνα-Πειραιά.Στο Γενικό Στρατηγείο ανατέθηκε η διάλυση των δυνάμεων του ΕΔΕΣ στην Ηπειρο και του Τσαούς Αντών (Φωστερίδης) στη Μακεδονία, όπως επίσης «η ασφάλεια των συνόρων, η επιτήρηση των αγγλικών φρουρών της ζώνης του και η ασφάλεια από αποβάσεις στην περιοχή του». Ιδιαίτερα οριζόταν σύντομη ενέργεια εναντίον των δυνάμεων του ΕΔΕΣ υπό τον Ν. Ζέρβα για να μη μεταφερθούν οι δυνάμεις του στην Αθήνα και ενισχύσουν το αγγλικό και κυβερνητικό στρατόπεδο.

Η διόρθωση ενός λάθους…

Του Χριστόδουλου Γιαλλουρίδη

• Μπροστά σε μια στιγμή-καμπή για το μέλλον της Κύπρου
• Δεν έχει καμία σημασία να συζητούμε σήμερα για διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία. Οφείλει η ηγεσία της χώρας να επαναφέρει το θέμα της δημοκρατίας στο προσκήνιο
  
• Η ΚΥΠΡΟΣ το 1974 έπρεπε να υιοθετήσει τη γραμμή της διόρθωσης του λάθους του 1960 και του αγώνα για την άρση των συνθηκών που επέβαλε η τραγωδία της κατοχής

Η προβιά των γκρίζων λύκων

Του Δρα Γιάννου Χαραλαμπίδη
ΤΟ ΔΕΙΠΝΟ μεταξύ Αναστασιάδη-Έρογλου απέδειξε ότι δεν υπάρχει, δεν υπήρχε και δεν θα υπάρξει κοινή βάση συνομιλιών και λύσης, διότι δεν υπάρχει ισοζύγιο δυνάμεων...

• Το κοινό ανακοινωθέν και ο φαύλος κύκλος του Κυπριακού
• Οι πηγές που τροφοδοτούν την τουρκική στάση, ποιος πυροβολεί την ΕΕ, τα ταμπού της Λευκωσίας και εναλλακτικές επιλογές δράσης
  
• Ο ΡΟΛΟΣ του ΝΑΤΟ στο Κυπριακό και τα ρωσικά συμφέροντα

Η Αναγκαιότητα της Ανάδυσης της Ιστορικής μνήμης

Με αφορμή τα δύο σχετικά άρθρα απο τον Ιστότοπο Πόντος και Αριστερά (Η Ρεπούση, ο Καλεντερίδης, η Γενοκτονία και η ελληνική απατεωνιά… ,- ) , ως και απ οτον Ιστότοπο Ινφογνώμων  ( Η γενοκτονία, ο Νταβούτογλου, και ο ρόλος της "δημοκρατίας" και των βουλευτών στο αντιρατσιστικό

Να πιάσουμε  απο την αρχή τον μίτο του ζητήματος της Γενοκτονίας των χριστιανικών λαών της Ανατολίας (Ελλήνων και Αρμενίων) των Κούρδων και των  Ασσσυροχαλδαίων. Το ιστορικό πλαίσιο στο οποίο έλαβαν χώρα ήταν  ο μετασχηματισμός της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας σε Τουρκικό Έθνος-Κράτος  . Στην ομαλή μετάβαση αυτή και στην διαδικασία ομογενοποίησης η παρουσία λαών με αρχέγονα ιστορικά ερείσματα στην περιοχή της Ανατολίας αποτελούσε το πλέον σοβαρό εμπόδιο, Επίσης η Γενοκτονία του Μικρασιάτικου Ελληνισμού και η Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού και του Ελληνισμού της Ανατολικής Θράκης  αποτελούν μέρος της Γενοκτονίας των λαών της Ανατολίας και συνιστούν και οι τρείς  το σχήμα της Γενοκτονίας του Ελληνισμού της Ανατολίας