Να
πιάσουμε απο την αρχή τον μίτο του ζητήματος της Γενοκτονίας των
χριστιανικών λαών της Ανατολίας (Ελλήνων και Αρμενίων) των Κούρδων και
των Ασσσυροχαλδαίων. Το ιστορικό πλαίσιο στο οποίο
έλαβαν χώρα ήταν ο μετασχηματισμός της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας σε
Τουρκικό Έθνος-Κράτος . Στην ομαλή μετάβαση αυτή και στην διαδικασία ομογενοποίησης
η παρουσία λαών με αρχέγονα ιστορικά ερείσματα στην περιοχή της Ανατολίας
αποτελούσε το πλέον σοβαρό εμπόδιο, Επίσης η Γενοκτονία του Μικρασιάτικου
Ελληνισμού και η Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού και του Ελληνισμού της
Ανατολικής Θράκης αποτελούν μέρος της Γενοκτονίας των λαών της Ανατολίας
και συνιστούν και οι τρείς το σχήμα της
Γενοκτονίας του Ελληνισμού της Ανατολίας
Για να γίνει κατανοητό το ζήτημα της Γενοκτονίας θα πρέπει να αναφέρουμε με
τις δύο μορφές της, την Ερυθρά
γενοκτονία, ως την συστηματική σφαγή των λαών της Ανατολίας στην Οθωμανική
Αυτοκρατορία από τους Νεότουρκους (1914-1918) και απο τον Μουσταφά Κεμάλ
πασά (1920-1923) και στην Λευκή Γενοκτονία, η οποία ορίζεται η
συστηματική εξαφάνιση κάθε ίχνους φυσικής πολιτιστικής και
πολιτισμικής παρουσίας των Λαών της Ανατολίας . Στόχος οι Λαοί
αυτοί να αποκοπούν απο τις πηγές πολιτιστικού ανεφοδιασμού τους, η διάρρηξη της
όποιας συνεκτικότητας τους , η διακοπή της ιστορικής συνέχειας τους με
σκοπό να εξαφανισθούν παντελώς ως οντότητες . Στην διαδικασία αυτή η
συστηματική και μεθοδική εξόντωση των λαών αυτών καθώς και η ιδεολογία του
παντουρκισμού (του εκτουρκισμού κάθε φυσικού, πολιτισμικού και
πολιτιστικού στοιχείου) κατείχαν περίοπτη θέση
Ερχόμαστε στα καθ' ημάς. .Πρώτιστα στο τεκμήριο ελληνικότητας. Όλοι οι Έλληνες
έχουμε μία πατρίδα και κύριο μέλημα μας είναι να την κρατάμε ενιαία,
αδιαίρετη, ανεκχώρητη και ατραυμάτιστη. Καμία διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στους
Έλληνες δεν είναι νοητή από όπου και αν αυτή προέρχεται στο όνομα της
όποιας λογικής και αν χαράσσεται .Όλους μας έχει ανάγκη η πατρίδα μας και
κανείς δεν κατέχει το αμάχητο τεκμήριο της αυθεντικής και αλάθητης
στρατηγικής ούτε οι άλλοι διαθέτουν το επίσης αμάχητο τεκμήριο της θυσίας και
της αθωότητας. Και οι μεν και οι δε οφείλουν καθημερινά να αποδεικνύουν ότι
διέπονται από το σταθερό και μόνιμο τεκμήριο της ελληνικότητας. Κι αυτό
πρέπει να είναι διάχυτο παντού.
Επόμενος
σταθμός η Ιστορική μας μνήμη. Απέναντι σε αυτήν πρέπει να είμαστε δίκαιοι
αδιαφορώντας για το όποιο ψυχικό και συναισθηματικό φορτίο κουβαλούμε στις πλάτες
μας Ποιές αποδείξεις καταθέτουμε; 1) Το τραύμα της Μικρασιατικής καταστροφής του 1922, της
Γενοκτονίας του Ελληνισμού της Ανατολίας αποτέλεσε απούλωτη πληγή για τον
Ελληνισμό. Στο κυρίαρχο πολιτικό σύστημα της τότε Δεξιάς δε σοβαρό εμπόδιο και
φορτίο στην άσκηση της πολιτικής σε εσωτερικό και εξωτερικό
επίπεδο. Οι λόγοι προφανείς από την μία μεριά οι σοβαρές πολιτικές ευθύνες της
και από την άλλη η αδυναμία αφομοίωσης του προσφυγικού Ελληνισμού .Κομβικής σημασίας
παράμετρος η ιδεολογική μεταστροφή του προσφυγικού Ελληνισμού προς την Αριστερά
και το γεγονός πως ιστορικές τους εμπειρίες προκαλούσαν εμπόδια στο να
καταστεί το δόγμα της ελληνοτουρκικής φιλίας (στην βάση της ιστορικής λήθης) ως
το κυρίαρχο. Ούτε όμως η Ελλαδική Αντιπολίτευση και δη η Αριστερά μπόρεσε να
ξεφύγει από αυτό το πλέγμα για τους ίδιους λόγους
Η επώδυνη
διαδικασία της επανένωσης δυστυχώς βασίστηκε στην απεμπόληση των ιδιαίτερων ιστορικών εμπειριών των Ελλήνων της
Ανατολικής Θράκης της Μικράς Ασίας και του Εύξεινου Πόντου .Κατά συνέπεια
η αναγκαιότητα της μέγιστη δυνατή συρρίκνωση της ισχύος που
αυτές διέθεταν απέκτησε επιτακτικό χαρακτήρα. Απόρροια αυτών των συνθηκών
αποτέλεσαν οι λεγόμενες λευκές σελίδες της Ελληνικής ιστορίας, τα σοβαρά
και μεγάλα κενά στην ιστορική μας μνήμη Τούτο δε το στοιχείο της
ιστορικής παραχάραξης επιβλήθηκε με τρόπο βίαιο σε όλα τα επίπεδα της Ελληνικής
Κοινωνίας
2) Η Δεκαετία του 1980 αποτέλεσε την απαρχή της αμφισβήτησης της κυρίαρχης
ιδεολογίας της δεξιάς κατά συνέπεια προσέδωσε στο κίνημα και στο κύμα της «αντι-μνήμης», τον ζωτικό χώρο για να αναπτυχθεί και
να επιδιώξει να καταστεί αυτή η κύρια ιστορική μνήμη του Ελληνισμού
(αμφισβήτηση στο σύνολο τους τόσο των κυρίαρχων ιδεολογημάτων όσο και της
απαίτησης για επιλεκτική λήθη.).Οι εξελίξεις στην πρώην ΕΣΣΔ προσέδωσαν ακόμα
μεγαλύτερη δυναμική στην κίνηση αυτή καθώς οι Ελλαδίτες
Πόντιοι πρώτης δεύτερης και τρίτης ακόμα γενιάς
κουβαλούσα τόσο το φορτίο τους τραύματος της Γενοκτονίας και της Μικρασιατικής
Καταστροφής όσο και του τραύματος της ήττας της Αριστεράς στον Εμφύλιο αλλά και
της αντιμετώπισης του Ελληνισμού αυτού από το Σταλινικό καθεστώς .
3)Το επόμενο στάδιο είναι οι αιρετικές ιστορικές ερμηνείες στην βάση της
αμφισβήτησης της επίσημης εκδοχής των γεγονότων .Προέρχονται κυρίως από την
Αριστερά και τον λεγόμενο "προοδευτικό χώρο" οι κινήσεις αυτές. Είναι
αλήθεια πως η Ελληνική αριστερά είναι παγιδευμένη στον διεθνισμό της .Κατά
συνέπεια η εθνική συνείδηση ( η γνώση και το βίωμα της ιδιαίτερης φύσης
του Έθνους μας)ως συνδετικός κρίκος έρχονται σε δεύτερη μοίρα και
προτάσσονται άλλα χαρακτηριστικά. Την ίδια ώρα η παγκοσμιοποίηση ως οικονομικός
όρος συνάντησε σοβαρά εμπόδια στην επικράτηση του. Τούτο με την σειρά έδωσε
μεγαλύτερη ώθηση στην τάση της εθνικής αποδόμησης και του εθνομηδενισμού. Παρά το γεγονός ότι φορείς της
παγκοσμιοποίησης προβάλλονται ομάδες προσώπων , η μη σύνδεση τους με
συγκεκριμένα γεωπολιτικά και γεωστρατηγικά συμφέροντα ισχυρών κρατών αποτελεί
ολίσθημα σοβαρό και παράγει πλάνη
Tά όσα λαμβάνουν χώρα εντός του Ποντιακού Ελληνισμού με τις αντιπαραθέσεις εκατέρωθεν
σε όλα τα επίπεδα δεν θα ήθελα να τα προσεγγίσω, ο λόγος προφανής δεν
εμπίπτουν στο φάσμα της εξέτασης του ζητήματος αυτού, σύν το γεγονός ότι τούτη
την παράθεση την θεωρώ εθνικά επιζήμια καθώς και επίσης πως δεν είμαι ο πλέον
κατάλληλος να φέρω εις πέρας μια τέτοια προσέγγιση
Πίσω λοιπόν απο την "ιστορική έρευνα " αυτή αναθεωρητική έρευνα
έχουν συνταχθεί και στοιχηθεί συγκεκριμένες ελίτ και επίσης και συγκεκριμένοι φορείς.
Το δημοκρατικό μας πολίτευμα τους παρέχει όλα εκείνα τα μέσα για να αναπτύξουν
και να καταθέσουν τις απόψεις του. Η ορθή και δίκαιη χρήση αυτών των μέσων όμως
αποτελεί υποχρέωση τους και θεσμική και εθνική.Η όποια εκτροπή καταδεικνύει οτι υπηρετούν άλλα κίνητρα και οτι αποτελούν
βραχίονες άσκησης πολιτικής εξωγενών παραγόντων.
Η κοινωνική συνοχή αποτελεί τον πλέον ισχυρό πολλαπλασιαστή ισχύος που
διαθέτει ένα Έθνος και μια χώρα. Ο διχασμός από όπου και αν προέρχεται στο
όνομα της οποίας λογικής και αν αναπτύσσεται αποτελεί εθνικά επιζήμια πράξη.
Κατά συνέπεια όσοι αποδίδουμε στους "απέναντι" επικίνδυνες και διχαστικές
λογικές θα πρέπει να απαντήσουμε στο ερώτημα έχουμε καταφέρει να πείσουμε την
Ελληνική κοινωνία σε συνολικό επίπεδο; Δυστυχώς η απάντηση είναι όχι και τούτο
γιατί υποβόσκει σε μεγάλο βαθμό το αντιπροσφυγικό συναίσθημα κατάλοιπο της
δεκαετίας του 1920-1930 και των πολιτικών που εφάρμοσε ο πολιτικός κόσμος της
Ελλάδας μέχρι τις απαρχές της δεκαετίας του 1980.Στην ουσία πρόκειται για έναν
ιδιότυπο ρατσισμό του οποίου τα ποιοτικά χαρακτηριστικά ήταν και παραμένουν
ανησυχητικά
Υπο αυτές τις συνθήκες η φωνή προπαγάνδας του
τουρκικού εθνικισμού βρήκε εύφορο έδαφος και εξαιτίας και της οικονομικής
σχέσης ευήκοα ώτα Όπως επίσης και η εκμετάλλευση του αντιτουρκισμού
αποτελεί επίσης απαράδεκτη πρακτική ειδικά όταν χρησιμοποιείται έντεχνα σε μια
προσπάθεια να παρασυρθεί ο πολιτικός αντίπαλος και στην συνέχεια να
υπερφαλαγγιστεί . Η πρακτική αυτή εφαρμόστηκε και με τους ιεροδιδασκάλους της
Θράκης .Αν κάποιοι νομίζουν ότι με αυτά τα ανατολίτικα τερτίπια δύναται να
χειρισθούν εθνικά ζητήματα τέτοιας εμβέλειας ας ανατρέξουν στον τρόπο που το
Κουρδικό στοιχείο στην Επαρχία του Ντιγιαρμπακίρ απεδέχθη την ευθύνη των
Κούρδων στην συμμετοχή τους στις γενοκτονίες των Λαών της Ανατολίας (στο πλευρό
των Νεότουρκων και του Μουσταφά Κεμάλ)
ως και στον τρόπο που ανέλαβαν να αποκαταστήσουν μνημείο υψηλού
συμβολισμού για τους Αρμένιους
O πλέον ασφαλής τρόπος για να καταστεί η Ελλάδα το πλέον ανυπόληπτο
κράτος στον κόσμο:
- είναι να συνεχίσει να αναπαράγει το αντιπροσφυγικό συναίσθημα στα όρια ενός
ιδιότυπου κοινωνικού ρατσισμού,
-είναι να συνεχιστεί η αντιπαράθεση της πρόταξης της Γενοκτονίας του
Ποντιακού Ελληνισμού ή του Μικρασιατικού Ελληνισμού και όχι η σύζευξη τους σε Γενοκτονία
Ελληνισμού,
-είναι να συνδεθεί αυτή η καλλιέργεια της ιστορικής μνήμης σε συλλογικό
επίπεδο με τυχόν διεργασίες εντός της Τουρκίας
-είναι επίσης να μην συνδεθεί σε όλα τα επίπεδα με την Γενοκτονία των
Αρμενίων και αυτή του Κουρδικού Λαού.
-είναι να επιτρέψει υπο το πρίσμα της ιστορικής έρευνα οι δράσεις ιστορικού
αναθεωρητισμού να λάβουν χαρακτήρα συλλογικής δράσης στόχος και σκοπός της οποίας τείνει να
καταστεί η εθνική αποδόμηση και ο εθνομηδενισμός
-είναι να συνεχίσει με τρόπο αποσπασματικό να αντιμετωπίζει την Ελληνική μειονότητα
στην Τουρκία
Ο τρόπος που η Τουρκία προσεγγίζει το παρελθόν της , ο τρόπος που αναγάγει
το πολιτικό ισλάμ (έκδοσης Ταγίπ Ερντογάν και Φετουλλάχ Γκουλέν) ως το πεδίο
εφαρμογής της πολιτικής της εντός και εκτός αυτής, ο επιλεκτικός τρόπος διαχείρισης
του οθωμανικού παρελθόντος της, δεν αφήνει και πολλά περιθώρια ώστε να
πιστεύει ο οιοσδήποτε ότι σε βραχύ χρονικό διάστημα θα μεταλλαχθεί από κράτος παρίας σε ένα
δημοκρατικό κράτος κατα συνέπεια δεν είναι δυνατόν με την χρήση στρεβλού χάρακα να καθορίζουμε σωστή πορεία. 
Με αφορμή τα δύο σχετικά άρθρα απο τον Ιστότοπο Πόντος και Αριστερά (Η Ρεπούση, ο Καλεντερίδης, η Γενοκτονία και η ελληνική απατεωνιά… ,- ) , ως και απ οτον Ιστότοπο Ινφογνώμων ( Η γενοκτονία, ο Νταβούτογλου, και ο ρόλος της "δημοκρατίας" και των βουλευτών στο αντιρατσιστικό