Σε περιόδους ρευστότητας πολιτικής και κοινωνικής η πρόσδεση στο όποιο άρμα ιδεολογικό, πολιτικό, συντεχνιακό ή όποιου άλλου Ιδεολογήματος συνιστά το μέγιστο λάθος, μεγαλύτερο από ότι αν το πράξει σε περιόδους σταθερότητας. Τούτο διαφαίνεται απο την απάντηση στο ερώτημα γιατί είμαστε εδώ; Πολλοί θα δώσουν μια ηχηρή, βαρύγδουπη απάντηση, συναισθηματικά φορτισμένη και με μεγάλο ψυχικό φορτίο το οποίο και θα αγγίζει ευαίσθητες χορδές του κοινωνικού συνόλου.Τέτοιες απαντήσεις χρίζουν ιδαίτερης προσοχής γιατί απλά αποτελούν προβιές που υποκρύπτπουν ιδεοτελείς συμπεριφορές
Ας ανασύρουμε από την πολιτιστική σερμαγιά του Ελληνισμού την ρήση του Νίκου Καζαντζάκη "Ν’ αγαπάς την ευθύνη,να λες εγώ, εγώ μονάχος μου,θα σώσω τον κόσμο,Αν χαθεί, εγώ θα φταίω" όσο και αυτή του Κορνήλιου Καστοριάδη "«εγώ θα διορθώσω το ρωμέικο;».-Ναι, κύριε, εσύ θα διορθώσεις το ρωμέικο, στον χώρο και στον τομέα όπου βρίσκεσαι". Κατά συνέπεια το Να είμαστε εδώ είναι πράξη ευθύνης απέναντι στα όσα μας παρέδωσαν ( όστις στερημένος από τα μέσα της προκοπής, εκατήντησεν εις αθλίαν κατάσταση, και αυτή αύξαινε κάθε ήμερα χειρότερα) και στις προκλήσεις του σήμερα . Ο δε συνδυασμός τους αποτελεί την ατραπό για την συνεχιση της πορείας στο διάβα του χόρονου.
Σε περιόδους ρευστότητας πολιτικής και κοινωνικής προτιμότερο το να υπηρετείς ιδέες, αξίες, αρχές, ιδανικά και να χρησιμοποιείς όλα τα νοητικά εργαλεία που σου παρέδωσε ο Ελληνικός πολιτισμός καθώς και να έχεις ανοικτό πνεύμα σε ότι καλύτερο και ουσιαστικότερο προσφέρει στο γίγνεσθαι, η διεθνής πολιτική σκέψη, ο παγκόσμιος πολιτισμός.Τούτο δε να το μεταφέρεις στην καθημερινότητα με μεθοδικό και συστηματικό τρόπο .Δεν αποτελεί μεμπτό τούτο να παράγει ωφέλημα όποιας άλλης μορφής., η ανατροπή αυτής της σχέσης όμως αποτελεί ηθικό ολίσθημα και χαμαιλεοντισμό .
Είναι θετικό στοιχείο ο επανακαθορισμός, η εκ νέου αξιολόγηση και ο επαναπροσδιορισμός, αποτελεί μάλιστα και κρίσιμη αλλά και κομβικής σημασίας παράμετρο της εξέλιξης του ανθρώπου. Τούτο το τελευταίο όμως πραγματώνεται όταν το πνεύμα συμβαδίζει με το ήθος και τον ψυχικό πολιτισμό , όταν παράγεται Πολιτικός Πολιτισμός σε καθημερινή βάση με συνέπεια και συνέχεια και μόνο τότε.Σε όποια άλλη περίπτωση θα ομιλούμε για οβιδιακές μεταμορφώσεις.
