Υπήρχαν αρκετοί που υποστήριζαν  ότι δεν έπρεπε να αναμένονταν πολλά από τις λαϊκές εξεγέρσεις που άρχισαν πριν από τρία χρόνια στις χώρες του αραβικού κόσμου, βασιζόμενοι στη σκληρή ιστορική αλήθεια με βάση την οποία πρόοδος και Ισλάμ ακολουθούν εδώ και αιώνες διαφορετικούς δρόμους. Ο όρος Ισλάμ έχει συνταυτιστεί με τις λέξεις τρομοκρατία, φονταμενταλισμός, μισαλλοδοξία και την πνευματική και πολιτιστική οπισθοδρομικότητα. Το πιο σημαντικό θεωρητικό θεμέλιο αυτής της προσέγγισης το βρίσκουμε στο βιβλίο του Σ. Χάντιγκτον «Η σύγκρουση των πολιτισμών», στο οποίο υποστηρίζεται ότι ο ισλαμικός πολιτισμός βρίσκεται σε σύγκρουση με όλους του άλλους πολιτισμούς, με κυριότερο τον δυτικό πολιτισμό. Όμως, από την Ιστορία προκύπτει ότι το κλασικό Ισλάμ δεν ήταν ασυμβίβαστο με τον ορθό λόγο. Υπήρξε περίοδος που οι Άραβες μεσουρανούσαν στα Γράμματα, στις Επιστήμες και τις Τέχνες, όπως προσπάθησα να αναλύσω σε σχετικό άρθρο μου στον «Φ» στις 8/3/2011 με τίτλο «Όταν μεσουρανούσαν οι Άραβες». Ήταν η εποχή της πραγματικής «Αραβικής Άνοιξης».