Άσυλο διά πάσα νόσον;

Μετά την επιχείρηση της αστυνομίας, με την οποία τερματίστηκε η πολυήμερη (19 ημέρες) κατάληψη της Πρυτανείας του Πανεπιστημίου της Αθήνας, υπήρξαν κάποιες αντιδράσεις που προκάλεσαν αίσθηση. Κάποιοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και η οργάνωση της Νεολαίας του έκριναν ότι αυτό που έγινε ήταν "ωμή παραβίαση του πανεπιστημιακού ασύλου". Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά τους. Κατελήφθη η Πρυτανεία από φοιτητές του πανεπιστημίου; Όχι. Κατελήφθη από αντιεξουσιαστές, μεταξύ των οποίων πιστοποιήθηκαν ένας συνεργός του Παλαιοκώστα, ένας... περίεργος Ουκρανός, ένας Πολωνός πρώην πράκτορας και νυν έμπορος ναρκωτικών και δύο Αλγερινοί που διέμεναν στο ξενοδοχείο "Μεγάλη Βρετανία" και που πρόσφατα είχαν απελαθεί από την Αίγυπτο.

Η «κόκκινη γραμμή» των ιδεοληψιών

Συντάκτης: Χρήστος Μαχαίρας

Τι είναι πολιτική; Μήπως δεν είναι ο οργανωμένος τρόπος να επιδράσεις στα πράγματα και να επηρεάσεις τις εξελίξεις; Και αριστερή πολιτική; Μα, τι άλλο από το να επηρεάσεις τις εξελίξεις σε αριστερή και προοδευτική κατεύθυνση. Αντιρρήσεις πάντα θα υπάρχουν… Αν συμφωνήσουμε, ωστόσο, ότι η πολιτική ήταν και παραμένει ένα εγχείρημα που κινείται μεταξύ επιθυμιών και πραγματισμού, δεν μπορεί παρά να εκφράζει μια διαρκή άσκηση ισορροπίας πάνω στο τεντωμένο σχοινί της πραγματικότητας. Μια αέναη μάχη ανάμεσα στο εφικτό και το αναγκαίο, από την έκβαση της οποίας κρίνεται αν η πολιτική είναι συνώνυμη του ρεαλισμού ή συγγενής φαντασιώσεων.

Πωλ Κρούγκμαν εν Αθήναις: ένας επίλογος

Αν με ρωτούσατε το 2000 αν έπρεπε να μπείτε στο ευρώ θα σας απαντούσα «προς θεού, όχι!». Αν με ρωτούσατε το 2010, αν έπρεπε να δεχθείτε το πρόγραμμα της τρόϊκα ή να επιστρέψετε στην δραχμή, θα σας έλεγα «σκεφθείτε το καλά». Αλλά αν τώρα με ρωτάτε αν αξίζει να δοκιμάσετε την έξοδο από το ευρώ αντί μιας συμφωνίας με τους θεσμούς θα σας έλεγα «μην το σκέφτεστε».Σε αυτά τα απλά λόγια συνοψιζόταν- νομίζω- το βασικό μήνυμα που έφερε στην Αθήνα ο Πωλ Κρούγκμαν.Δεν είναι απαραίτητο να συμφωνεί κανείς μαζί του ως προς το τι έπρεπε να κάνει η Ελλάδα το 2000 ή το 2010. Όταν, όμως, κάποιος που δεν συγκαταλέγεται στους φανατικούς υποστηρικτές της ιδέας του ευρώ ή της δικής μας συμμετοχής στο κοινό νόμισμα- κάθε άλλο- λέει ότι, τώρα πια, η συμφωνία είναι σαφώς προτιμότερη από την έξοδο, η γνώμη του αξίζει να προσεχθεί.

Ψυχραιμία και επιμονή

Στη βάση όλης της δημόσιας συζήτησης στην Ελλάδα των τελευταίων ετών της κρίσης, βρίσκεται, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, η εξής θεμελιώδης παραδοχή: ότι η χώρα πρέπει δήθεν εν λευκώ να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις των δανειστών της και από το βαθμό της προσαρμογής αυτής θα κριθεί και το αν θα μείνουμε ή δεν θα μείνουμε στο ευρώ. Αυτή είναι η γενική θέση επί της οποίας χτίστηκαν όλα από το 2010 και μετά.Όμως, αυτή η θέση, είναι λανθασμένη. Δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.Είναι λανθασμένη μεταξύ άλλων διότι αγνοεί την πιο σημαντική από τις διαστάσεις της κρίσης: ότι δεν είναι η Ελλάδα που θα καθορίσει, είτε θετικά, είτε αρνητικά, το μέλλον όλων όσων γίνονται αυτή την ώρα στην Ευρώπη της έξαρσης της γερμανικής ηγεμονίας.

Ημίχρονο...

Αγία Σοφία, η παρακμή δύο πολιτισμών, εμείς θέλουμε να την κάνουμε... γήπεδο, οι Τούρκοι τζαμί. Εμείς μεταφορικώς, εκείνοι κυριολεκτικώς. Εις ό,τι αφορά εμάς, είναι πολλά τα χρόνια πια που τη συμπεριφορά μας δεν καθορίζουν το γούστο, τα γράμματα και το στυλ, αλλά ο νεοπλουτισμός, η αποκολοκύνθωση και η γλιτσογκλαμουριά. Εις ό,τι αφορά τους

Εντός, εκτός, αλλά όχι επί τα αυτά

Αυτήν τη στιγμή συγκρούονται δύο αδιέξοδα. Το δικό μας και το γερμανικό. Το δικό μας αδιέξοδο προκύπτει από την έλλειψη ρευστότητας και από την έλλειψη χρόνου. Το γερμανικό αδιέξοδο προκύπτει απ’ την αδήριτη διττή έκβαση ενός διλήμματος χωρίς εναλλακτική διαφυγής. Αν η έκβαση της διαπραγμάτευσης αφήσει στην Ελλάδα περιθώρια άσκησης φιλολαϊκής πολιτικής απ’ την κυβέρνηση της Αριστεράς, τότε η Ελλάδα δεν θα γίνει ειδική οικονομική ζώνη και το γερμανικό μοντέλο για ορισμένες χώρες και περιοχές της Ευρωπαϊκής Ενωσης θα ραγίσει. Αν, απ’ την άλλη, η έκβαση της διαπραγμάτευσης οδηγήσει στη συντριβή της Ελλάδας, το κόστος της χρεοκοπίας εντός ή εκτός ευρωζώνης θα είναι απροσδιόριστο.

Αστάθεια η μόνη σταθερά;

Οι Σκότοι εθνικιστές ρυθμιστές των πολιτικών ισορροπιών στη μετεκλογική Βρετανία είναι το μήνυμα που έρχεται από το Εδιμβούργο. Την ίδια στιγμή, με εφαλτήριο τη Βαρκελώνη, μια δεύτερη μετά το ριζοσπαστικό Podemos απειλή για τον δικομματισμό Λαϊκού Κόμματος - Σοσιαλιστών, οι Ciudadanos, καταγράφονται ως σημαντική δύναμη εθνικής εμβέλειας στην Ισπανία. Η κρίση αλλάζει, ανατρέπει το πολιτικό τοπίο της Ευρώπης, καθώς συνθλίβει τα προπύργια του δικομματισμού ακόμη και σε μια χώρα σαν τη Βρετανία, όπου το εκλογικό σύστημα πλειοψηφικό σε μονοεδρική περιφέρεια σε έναν γύρο είναι φτιαγμένο για να ευνοεί τη διπολική αντιπαράθεση.

Ερντογάν: Θα αποφύγει τον όρο γενοκτονία ο Ομπάμα

Την εκτίμησή του ότι ο Μπαράκ Ομπάμα δεν θα χρησιμοποιήσει τον όρο «γενοκτονία» στην επέτειο της συμπλήρωσης ενός αιώνα από τη μεγάλη σφαγή των Αρμενίων, την ερχόμενη Παρασκευή, εξέφρασε χθες ο Ταγίπ Ερντογάν.«Δεν θα ήθελα να χρησιμοποιήσει ο Ομπάμα τη λέξη "γενοκτονία" και δεν περιμένω να συμβεί κάτι τέτοιο» δήλωσε ο Τούρκος πρόεδρος, στη διάρκεια κοινής συνέντευξης Τύπου με τον Ιρακινό ομόλογό του, Φουάντ Μασούμ, στην Αγκυρα.Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα τιμήσουν την 100ή επέτειο της τραγωδίας, με τον υπουργό Οικονομικών Τζέικομπ Λιου να ταξιδεύει στην Αρμενία, όπου θα παραστεί στην επίσημη τελετή. Ωστόσο, ρεπορτάζ του τουρκικού Τύπου από την Ουάσιγκτον επιβεβαιώνουν την εκτίμηση του Ταγίπ Ερντογάν, καθώς αναφέρουν ότι ο Μπαράκ Ομπάμα θα αποφύγει, στη σχετική δήλωσή του, να περιλάβει τον επίμαχο όρο.

Η Τουρκία αυτονομείται αμυντικά από τη Δύση…

Η Τουρκία προβαίνει σε βήματα για την ενίσχυση της δικής της αμυντικής βιομηχανίας και τη μείωση της στρατιωτικής της εξάρτησης από τους συμμάχους της στο ΝΑΤΟ αναφέρει ανταπόκριση των Emre Peker (Κωνσταντινούπολη) και Naftali Bendavid (Βρυξέλλες) στη WALL STREET JOURNAL με τίτλο «Turkey Breaks From West on Defense».