Οι ευθύνες του Αλ Μαλίκι, o ρόλος της CΙΑ και η εμπλοκή του Ιράν

Όταν το 2007 το αμερικανικό Πεντάγωνο ζητούσε για πρώτη φορά από τον επικεφαλής των αμερικανικών δυνάμεων στο Ιράκ την άποψή του για πιθανή μελλοντική αποχώρηση των στρατευμάτων τους από τη χώρα, ο στρατηγός Πετρέους απαντούσε ως εξής: «Θα πρέπει να περιορίσουμε τις δαπάνες για στρατιωτικές επιχειρήσεις, οι οποίες μέχρι στιγμής επέφεραν τα αντίθετα από τα ζητούμενα, και να επενδύσουμε στην επαναπροσέγγιση μεταξύ των τοπικών αρχόντων και φυλών».

Πράγματι, μέχρι και την αποχώρηση του τελευταίου Αμερικανού στρατιώτη από τη Βαγδάτη η Ουάσιγκτον μπορεί να μην είχε γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ σουνιτών, σιιτών και Κούρδων, ωστόσο είχε δημιουργήσει ένα πρώτο πλαίσιο για πιθανή συγκατοίκηση μεταξύ σουνιτών και σιιτών.

Τα αίτια της τουρκικής απομόνωσης

ΝΙΚΟΣ ΣΤΕΛΓΙΑΣ

Λίγους μήνες πριν από το ξέσπασμα της μεγάλης λαϊκής εξέγερσης στην Αίγυπτο, διάφορα τουρκικά κέντρα στρατηγικών μελετών έφεραν στο προσκήνιο της τουρκικής επικαιρότητας ένα σημαντικό σχέδιο. Σύμφωνα με τους Τούρκους ακαδημαϊκούς, αξιωματούχους και αναλυτές, υπό την καθοδήγηση του Τούρκου πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και του υπουργού Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου, στη νέα περίοδο, η Τουρκία έπρεπε να προχωρήσει στην ίδρυση μιας συνομοσπονδίας, στην οποία θα λάμβαναν μέρος χώρες όπως η Συρία, η Ιορδανία, η «ΤΔΒΚ» («Τουρκική Δημοκρατία Βόρειας Κύπρου») και η Παλαιστίνη. Μελλοντικά, μετά την επίλυση του παλαιστινιακού ζητήματος, το Ισραήλ θα είχε τη δυνατότητα να συμμετέχει σε αυτή τη συνομοσπονδία, η οποία θα βασιζόταν στη σταδιακή οικονομική ένωση των χωρών της Ανατολικής Μεσογείου.

Ουκρανία, Ιράκ και σχέσεις ΕΕ με Τουρκία και Αλβανία στην ατζέντα των συνόδων ΕΕ και ΝΑΤΟ

Οι εξελίξεις σε Ουκρανία, Ιράκ, Συρία αλλά και οι σχέσεις Ευρωπαϊκής Ένωσης με την Τουρκία και την Αλβανία, που ενδιαφέρουν ιδιαίτερα σε διμερές επίπεδο την Ελλάδα, βρίσκονται στην ατζέντα των συνόδων της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, στις οποίες θα πάρει μέρος την εβδομάδα αυτή, σε Λουξεμβούργο και Βρυξέλλες, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Εξωτερικών Ευάγγελος Βενιζέλος.

Την Κυριακή το βράδυ στο Λουξεμβούργο ο κ. Βενιζέλος μετέχει σε άτυπη συνάντηση υπουργών Εξωτερικών ευρωπαϊκών και αραβικών χωρών για την κατάσταση στην Μ. Ανατολή και τη Β. Αφρική. Η συνάντηση αυτή έρχεται σε συνέχεια της συνόδου των Υπουργών Εξωτερικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Αραβικού Συνδέσμου που φιλοξενήθηκε από την ελληνική Προεδρία στην Αθήνα στις 10 και 11 Ιουνίου.

Σε τελικό στάδιο υλοποίησης βρίσκεται, σύμφωνα με καλά πληροφορημένη πηγή της «Κ», σχέδιο της ΕΛ.ΑΣ. για την αγορά μη επανδρωμένων αεροσκαφών (UAV – Unmmaned Aerial Vehicle). Αυτό επιβεβαίωσε μιλώντας πριν από λίγα εικοσιτετράωρα στην «Κ» κορυφαίος αξιωματικός της Αστυνομίας, διευκρινίζοντας, πάντως, ότι δεν έχουν υπάρξει οριστικές αποφάσεις σχετικά με τον αριθμό και τον ακριβή τύπο των αεροσκαφών που θα επιλεγούν. Σύμφωνα, πάντως, με πληροφορίες, το υπουργείο Δημόσιας Τάξης βρίσκεται ήδη σε προχωρημένες συζητήσεις με ισραηλινών συμφερόντων εταιρείες που εξειδικεύονται στην κατασκευή μη επανδρωμένων αεροσκαφών. Πρόθεση των επιτελών της ΕΛ.ΑΣ. είναι να χρησιμοποιήσουν τα εν λόγω αεροπλάνα για τον έλεγχο των συνόρων, αλλά και σε αντιτρομοκρατικές επιχειρήσεις μέσα στον αστικό ιστό.

Μεταμοντέρνα αποικία της μεταλλαγμένης Ευρώπης

Του Σταύρου Λυγερού, http://www.epikaira.gr
Προσπαθώντας απεγνωσμένα να δημιουργήσει θετικές εντυπώσεις και να αγοράσει πολιτικό χρόνο, ο Σαμαράς σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο σε κορώνες αβάσιμης αισιοδοξίας. Τα γεγονότα, όμως, είναι πεισματάρικα. Εάν κανείς συγκρίνει τις προβλέψεις όχι μόνο των μνημονιακών κυβερνήσεων, αλλά και της Κομισιόν και του ΔΝΤ και του ΟΟΣΑ για την εξέλιξη της ελληνικής οικονομίας από το 2010 και μετά, θα διαπιστώσει τεράστιες αποκλίσεις από την πραγματικότητα. Για την ακρίβεια, πρόκειται για κραυγαλέες διαψεύσεις. Η ανάκαμψη παραμένει ακόμα ζητούμενο, ενώ τα οικονομικά και κοινωνικά ερείπια πολλαπλασιάζονται.

Υποσύστημα ασφάλειας και συνεργασίας στην Ανατολική Μεσόγειο

Του ΜΑΡΙΟΥ ΕΥΡΥΒΙΑΔΗ, http://www.philenews.com, http://www.mignatiou.com
Θα μπορούσε να οικοδομηθεί και λειτουργήσει αποτελεσματικά ένα μη-Νατοϊκό υποσύστημα ασφάλειας στην Ανατολική Μεσόγειο στο οποίο να συμμετέχει και η Κύπρος ως ισότιμος εταίρος κατά τρόπο που να εξισορροπεί ή και να περιορίζει την βουλιμική συμπεριφορά της ´Αγκυρας;Η σύντομη απάντηση είναι ναι, μπορεί. Και το θετικό είναι ότι υφίσταται ήδη και λειτουργεί με επιτυχία στη περιοχή ένα τέτοιο μη-Νατοϊκό υποσύστημα εδώ και αρκετές δεκαετίες. Η αναφορά εδώ είναι στην Συμφωνία Camp David του 1978 μεταξύ Αιγύπτου και Ισραήλ που οδήγησε το 1979, στην πανηγυρική Συνθήκη Ειρήνης μεταξύ Αιγύπτου και Ισραήλ (Egypt-Israel Peace Treaty) στον Λευκό Οίκο, μετά την διαμεσολάβηση του αμερικανού Προέδρου Κάρτερ ο οποίος, και η χώρα του οποίου, λειτούργησαν καταλυτικά στη συνομολόγηση και βιωσιμότητα της.

Ενεργειακή (αν)ασφάλεια

Του Χρίστου Χαραλάμπους

• Παράπονα εταιρειών για απουσία ουσιαστικής παρακολούθησης της ΑΟΖ
• Θορυβημένες, εταιρείες καταγγέλλουν παρασκηνιακά ότι αντί να ενημερώνονται προληπτικά για παραβάσεις στην ΑΟΖ, οι ίδιες ενημερώνουν τις Κυπριακές αρχές για τις παρενοχλήσεις που δέχονται …
• -Σε άρον - άρον αναβάθμιση των ραντάρ της προχωρεί η Κυπριακή Δημοκρατία την ίδια ώρα που το Ισραήλ επανέφερε το θέμα των δύο πυραυλάκατων
• -Βελτιωμένους όρους αποπληρωμής πρότεινε το Τελ Αβίβ αντιλαμβανόμενο τα κενά και αδυναμίες και τις ανησυχίες των εταιρειών που επενδύουν εκατομμύρια.

Τουρκικό βέτο στη Ρωσία

Του Δρα Γιάννου Χαραλαμπίδη-Πώς η Μόσχα προσεγγίζει τις σχέσεις της με Λευκωσία και Άγκυρα-Ποια συμφέροντα διακυβεύονται και η Μόσχα δεν εμπλέκεται στην εκμετάλλευση του φυσικού αερίου στην κυπριακή ΑΟΖ-ΠΟΙΕΣ συγκλίσεις και αποκλίσεις συμφερόντων προκαλεί η εναλλακτική κυπριακή οδός ενέργειας

Η κρίση στην Κριμαία δημιουργεί νέα δεδομένα και λογικό είναι εξεταστεί το ευρύτερο γεωστρατηγικό και γεωπολιτικό σκηνικό, για να γίνουν μελλοντικά πιο σταθερά βήματα σε επίπεδο ΕΕ και αλλού σε σχέση με το Κυπριακό. Υπάρχει, συναφώς, ένα ερώτημα και ένας μύθος: Ποιες ήταν και ποιες είναι οι σχέσεις Ρωσίας-Κύπρου και μέχρι πού μπορούν να φτάσουν;

Σουνίτες, Σιΐτες και ενεργειακές εμπλοκές

Γράφει ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος
www.andrianopoulos.gr
Να ανακεφαλαιώσω συνοπτικά εδώ όσα μέχρι σήμερα με διάφορα κείμενά μου έχω σημειώσει. Από την ώρα που οι ΗΠΑ εξασφάλισαν επάρκεια αλλά και δυνατότητα εξαγωγής ενέργειας, λόγω κοιτασμάτων σχιστολίθων και αμμόλοφων του Καναδά, έχει αισθητά μειωθεί το ενδιαφέρον τους για τη Μέση Ανατολή.Συνακόλουθα βελτιώνονται οι σχέσεις τους με το Ιράν, ενώ απεξαρτώνται από τα καπρίτσια της Σαουδικής Αραβίας κι από την έμμεση υποχρέωση να στηρίζουν τις όποιες της -και θρησκευτικές, αν και αντι-δυτικές ακόμη- επιδιώξεις. Με τη συνετή πολιτική του Σιίτη Αγιατολάχ Σιστανί από τη Νατζέφ του Ιράκ, βρέθηκε ένας τρόπος συμβίωσης Σουνιτών και Σιιτών στη χώρα αυτή και σχηματίσθηκε κυβέρνηση.

ΚΙΝΗΣΗ-ΜΑΤ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ Ενας ισλαμιστής εμπόδιο στον δρόμο του Ερντογάν προς την προεδρία

Του Γιώργου Παυλόπουλου
Κίνηση-ματ επιχειρεί να κάνει η τουρκική αντιπολίτευση στον Ταγίπ Ερντογάν, με τον υποψήφιο που επέλεξε για τις προεδρικές εκλογές του Αυγούστου. Κι αυτό διότι πρόκειται για τον Εκμελετίν Ιχσάνογλου, έναν πολιτικό και ακαδημαϊκό που διαθέτει μεγάλο κύρος στον κόσμο και το κατεστημένο του Ισλάμ, εντός και εκτός Τουρκίας, καθώς έχει διατελέσει και γενικός γραμματέας του Οργανισμού Ισλαμικής Συνεργασίας. Αξίζει δε να σημειωθεί ότι τον Ιχσάνογλου θα στηρίξουν από κοινού οι κεμαλιστές του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP) και οι ακροδεξιοί του Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης (MHP), όπως ανακοίνωσαν στις αρχές της εβδομάδας οι πρόεδροί τους, Αχμέντ Κιλιντσντάρογλου και Ντεβλέτ Μπαχτσελί αντιστοίχως.

Ντόμινο ανατροπών φέρνει το Ιράκ ΠΕΤΡΟΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Ενα πράγμα είναι βέβαιο στο χαοτικό σκηνικό της Μεσοποταμίας: το Ιράκ θα καθορίσει την κληρονομιά του Μπαράκ Ομπάμα, αν και όχι ακριβώς με τον τρόπο που θα επιθυμούσε. Ο πολιτικός που έγινε ο πρώτος μαύρος πρόεδρος των ΗΠΑ με σημαία την εναντίωσή του στον πόλεμο του Τζορτζ Μπους, πιέζεται αφόρητα να συρθεί και ο ίδιος σε νέες στρατιωτικές περιπέτειες στη χώρα-Νέμεση της Αμερικής, δυόμισι χρόνια μετά την επιστροφή και του τελευταίου Αμερικανού στρατιώτη στα πάτρια εδάφη. Ενδεικτική αυτών των πιέσεων ήταν η δήλωση του Ρεπουμπλικανού προέδρου της Βουλής, Τζο Μπέινερ: «Οι τζιχαντιστές έχουν φτάσει στα 100 χιλιόμετρα από τη Βαγδάτη. Και τι κάνει ο πρόεδρός μας; Κάνει... σιέστα»!Ο αντιπολιτευτικός οίστρος προδίδει επιλεκτική μνήμη. Δεν ήταν ο Δημοκρατικός Ομπάμα, αλλά ο Ρεπουμπλικανός Μπους εκείνος που επέβαλε τον Νούρι αλ Μαλικί για πρωθυπουργό του κατεχόμενου, τότε, Ιράκ, το 2006. Επέλεξε τον σιίτη πολιτικό, παρά τις πασίγνωστες, στενές σχέσεις του με το Ιράν -όπου είχε ζήσει επί σειρά ετών ως εξόριστος, επί καθεστώτος Σαντάμ Χουσεΐν- κυρίως γιατί συνοδευόταν από τη φήμη του «σκληρού άνδρα», ικανού να τσακίσει την ιρακινή αντίσταση. Και ο Μαλικί, με τη βοήθεια των Αμερικανών, το πέτυχε ― αλλά με τι τίμημα; Εναν τρομερό, διετή εμφύλιο πόλεμο, που άφησε πίσω του βαθύ, τεκτονικό ρήγμα ανάμεσα στη σουνιτική μειονότητα και την κυβέρνηση του σιίτη πρωθυπουργού.

Ο ΚΛΕΦΤΗΣ ΤΗΣ ΒΑΓΔΑΤΗΣ Το «ξήλωμα» μιας χώρας που βολεύει όλους

Γράφει ο Κάσσανδρος, ειδικός συνεργάτης
www.kassandros.gr
Τα γεγονότα που συμβαίνουν στο Ιράκ προσομοιάζουν λίγο με ιστορίες της Σεχραζάτ ή παραμύθια της Χαλιμάς.
Ιστορία πρώτη
Στη Μοσούλη ήταν εγκατεστημένες δύο πλήρεις μεραρχίες του τακτικού ιρακινού στρατού, μια μεραρχία στρατοχωροφυλακής και άλλες δυνάμεις που συνολικά ανήρχοντο σε 78.000 ένστολους.Ο Κυβερνήτης της Μοσούλης πέντε ημέρες πριν εκδηλωθεί η επίθεση της οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος Ιράκ-Συρίας (ISIS ) προειδοποίησε την κεντρική κυβέρνηση και μίλησε για το θέμα αυτό στην τηλεόραση.

ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΟΡΕΝΣ ΣΤΟΝ ΜΠΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΟΜΠΑΜΑ Από το Αραβικό Βασίλειο στη «Βαλκανοποίηση» της Μέσης Ανατολής

Του Γιώργου Καπόπουλου
kapopoulos@pegasus.gr
Το 1915 ήταν μια άσχημη χρονιά για το Λονδίνο και τον πρώτο Λόρδο του Ναυαρχείου νεαρό και φιλόδοξο πολιτικό άνδρα Ουίνστον Τσόρτσιλ. Τον Δεκέμβριο τα βρετανικά στρατεύματα έφευγαν από την Χερσόνησο της Καλλίπολης χωρίς να πετύχουν να καταλάβουν τα Στενά των Δαρδανελίων. Ο οθωμανικός στρατός με τοπικό διοικητή τον συνταγματάρχη Μουσταφά Κεμάλ και υπό την επίβλεψη των δύο Γερμανών στρατηγών που ο Κάιζερ Γουλιέλμος ο Δεύτερος είχε παραχωρήσει στην κυβέρνηση των Νεοτούρκων, του Λίμαν φον Σάντερς και του Φον Ντερ Γκολτς Πασά, ταπείνωσαν τη Βρετανική Αυτοκρατορία.