Προσπαθώ κοπιωδώς να καταλάβω τι ακριβώς «διαπραγματεύεται» η κυβέρνηση για το εθνικό θέμα κάτω από τη σημερινή ισορροπία δυνάμεων και γιατί κρύβει τα 40 συμφωνημένα κείμενα. Τα καλά συνήθως βγαίνουν προς τα έξω με ταχύτητα φωτός! Οι «διαπραγματεύσεις» αποτελούν για όλους μας θέμα ζωής και θανάτου και σίγουρα δεν θα έπρεπε να είναι ενδοοικογενειακή υπόθεση των κυβερνόντων. Όμως, και χωρίς ενημέρωση μπορούμε μόνοι να προβλέψουμε τη μετά βεβαιότητας ολέθρια ήττα που θα υποστούμε στο τέλος των «συνομιλιών».  Αρχίζουμε από τα αναμφισβήτητα: α) οι ΗΠΑ διόρισαν την Τουρκία περιφερειακό αστυφύλακα μετά που η Βρετανία μεταβίβασε σε αυτές τον αποικιακό της χώρο. Η Τουρκία συνεχίζει να επιτελεί τον ρόλο περιφερειακού αστυφύλακα επιτυχώς («Etudes Helleniques: Chypre: La voie a suivre, ΚΕΕΚ (Canada) and University of Crete, Gutenberg, ISBN 0824-8621) β) για τις ΗΠΑ, Ελλάδα και Κύπρος αποτελούν γεω-στρατηγικό αναλώσιμο/σκουπίδι (ibid) γ) «συνομιλούμε» υπό τη σκιά στρατού κατοχής και άρα συζητούμε  συνομολόγηση όρων παράδοσης και δ) αυτή ταύτη την στιγμή η Τουρκιά βομβαρδίζει καθημερινά δύο γειτονικές της χώρες, Ιράκ και Συρία, με άδεια των ΗΠΑ. Προς περαιτέρω επίρρωση, όταν πριν λίγο καιρό η Τουρκία εισέβαλε στην κυπριακή ΑΟΖ, οι ΗΠΑ αντί να την επιπλήξουν κάλεσε «τις δύο πλευρές να αποφεύγουν τις προκλήσεις»! Και, κατά τους τελευταίους ανηλεείς  βομβαρδισμούς των Κούρδων από την Τουρκία, οι ΗΠΑ κάλεσαν τους Κούρδους (sic) «να σταματήσουν να προκαλούν την Τουρκία»!