Όταν άλλοι πανηγύριζαν για την επερχόμενη και
διαρκή «ευημερία» που θα γνώριζε η Ελλάδα στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη,
εκείνος – άρθρο στην εφημερίδα «Τα Νέα» το 2000 - τόνιζε:
«Η κατάσταση για τη χώρα μας θα χειροτερέψει μετά την ένταξη στην ΟΝΕ
(…). Κατά συνέπεια θα έχουμε για τους εργαζόμενους λιτότητα χωρίς
τέλος». Η ορθότητα των
εκτιμήσεών του δεν προέκυπτε από κάποιες μαντικές ή προφητικές
ικανότητες. Ήταν απόρροια των ταξικών εργαλείων ανάλυσης της
οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής πραγματικότητας. «Εμείς – έλεγε στην «Ελευθεροτυπία» το 2004 – επιμένουμε στην πραγματικότητα, που είναι η ύπαρξη της ταξικής πάλης και το διακηρύσσουμε πανηγυρικά ψηφίζοντας ΚΚΕ». «Ονομάζεται Κώστας Κάππος,
είναι 37 ετών πατέρας ενός ανήλικου αγοριού. Στις 25 Απριλίου 1968 το
απόγευμα συνελήφθη. Κρατήθηκε στη Γενική Ασφάλεια ένα μήνα και μετά
οδηγήθηκε στο Διόνυσο. Βασανίστηκε ένα μήνα εκεί και τον ξανάφεραν στην
Ασφάλεια Αθηνών, από όπου οδηγήθηκε στη Λέρο. Καμία κατηγορία δεν
απαγγέλθηκε εις βάρος του. Κανένας μάρτυρας δεν τον κατάγγειλε για
τίποτα. Η δουλειά του ήταν λογιστής. Αρτιμελής, καλοφτιαγμένος, από τη
φύση του. Το μόνο που δεν ήξερε ήταν η αντοχή του. Αυτή την δοκίμασε
στον Διόνυσο και αργότερα στο Μπογιάτι. Όσοι τον ήξεραν πριν, είδαν ότι
τόσο η φυσιογνωμία του, όσο και η διάπλαση του είχαν αλλοιωθεί. Τα
βασανιστήρια είχαν αλλοιώσει τη διάπλαση και τη μορφή του. Δεκαέξι
βασανιστές, εκτός από εκείνους που έδιναν μόνο ξύλο, όργωσαν
κυριολεκτικά το κορμί του. Νοσηρές διάνοιες, σατανικοί εφευρέτες. Τέσσερεις
στο Διόνυσο, 12 στο Μπογιάτι. (…) 500 περίπου (οι) ώρες βασανιστηρίων,
που συνολικά πέρασε σε μπουντρούμια, φυλακές, στα κρατητήρια και στις
απομονώσεις (…)».
(Απόσπασμα από το βιβλίο «Η Επανάσταση που έρχεται»,
Επιλογή από άρθρα, κείμενα, συνεντεύξεις του Κώστα Κάππου,
εκδόσεις «Αλήθεια»).
Η αιματηρή διαμάχη με τους Κούρδους, η πολιτική
αβεβαιότητα και η επιβράδυνση της Κίνας οδηγούν σε πτώση του νομίσματος.
Πιέζεται η πιστοληπτική ικανότητα στη χώρα, η οποία απειλείται με
υποβάθμιση.
