Ποιο είναι το μήνυμα από την εκλογή του Κόρμπιν στην ηγεσία του Εργατικού Κόμματος στη Βρετανία;Ενα είναι πάντως βέβαιο: Αν το 1995 οι Εργατικοί με την ανάδειξη του
Μπλερ διαμήνυσαν ότι δεν στοχεύουν στην επιστροφή στη Βρετανία του 1979
-πριν από τη νίκη της Θάτσερ και των συντηρητικών- και υποσχέθηκαν
καλύτερη από τον Μέιτζορ διαχείριση μιας δεδομένης κληρονομιάς, σήμερα
οφείλουν να διαμηνύσουν ότι το μετα-θατσερικό μοντέλο Μπλερ, Γκόρντον,
Μπράουν και η αριστερή παραλλαγή του από τον Μίλιμπαντ δεν λέει τίποτε
στους ψηφοφόρους.Η απόρριψη του μετα-θατσερικού μοντέλου πήρε μορφή παροξυσμού στη Σκοτία, το άλλοτε φέουδο των Εργατικών, όπου οι πολίτες αναζητούν στο Σκοτικό Εθνικό Κόμμα την ανεξαρτησία, την κοινωνική συνοχή και την προστασία που δεν εγγυάται κανένα από τα δύο μεγάλα κόμματα.Περισσότερο όμως από το μετα-θατσερικό μοντέλο, εκτός εποχής αρχειοθετημένο οριστικά είναι το μοντέλο που διαμόρφωσαν οι Εργατικοί την περίοδο 1945-79 για μια βιομηχανική ώρα και μια ισχυρή εργατική τάξη που δεν υπάρχουν πλέον.
Ο Κόρμπιν πρέπει πρώτα απ' όλα να διαψεύσει την προσέγγιση που θέλει την εκλογή του ως αναπαλαίωση και περιχαράκωση στην ταυτότητα και να δημιουργήσει την προσδοκία μιας άλλης διαχείρισης, με δεδομένο ότι η κρίση του 2008 έπληξε ανεπανόρθωτα την παραδοχή της αυτορύθμισης των αγορών.Παρότι εκλέγεται στην αρχή της δεύτερης πενταετίας Κάμερον, ο Κόρμπιν έχει μπροστά του δύο μεγάλες προκλήσεις και κινδύνους, που μπορεί όμως να αποδειχθούν και ευκαιρία:Τον εγκλωβισμό του ενοίκου της Ντάουνινγκ Στριτ για διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την παραμονή ή όχι της χώρας στην ΕΕ στα τέλη του 2016 - αρχές του 2017.Τη συνέχεια που θα έχει η διεκδίκηση ανεξαρτησίας από τη Σκοτία, μια δυναμική που θα επηρεαστεί αποφασιστικά από το «ναι» ή το «όχι» του Ηνωμένου Βασιλείου στην ΕΕ.
Στις 7/5 ο Κάμερον δεν πέτυχε έγκριση της οικονομικής του διαχείρισης, αλλά απορρόφησε τη συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων που έναν χρόνο πριν, στις ευρωεκλογές του 2014, είχαν αναδείξει πρώτη πολιτική δύναμη το Κόμμα Ανεξαρτησίας του Ηνωμένου Βασιλείου του Φάρατζ. Η διαμάχη για τη θέση της Βρετανίας στην ΕΕ με συμμετοχή αλά καρτ μετά το Μάαστριχτ είναι παραπλανητική, σκιάζει το πραγματικό δίλημμα. Η μεγαλύτερη πρόκληση για τον Κόρμπιν είναι νέες ισορροπίες μεταξύ κρατικού παρεμβατισμού και αγοράς στα δεδομένα τόσο της παγκοσμιοποίησης όσο και στις ανάγκες μιας μεταβιομηχανικής χώρας.
kapopoulos@pegasus.gr
