Με προσωπικό κόστος πιστός σε όσα Εκείνοι όρισαν με το αίμα τους και τις ζωές εκθέτω όλα όσα πιστεύγω πως πάνε την ζωή ένα βήμα παραπέρα και πως θα βοηθήσουν την κοινωνία να γίνει πιο ανθρώπινη.Το δικό μου χρέος απέναντι στο άδικο στην ανηθικότητα, την κακοήθεια και σε οτι περιορίζει την ζωή. Θα μιλήσουν για δικαίωση, για επιταγή προς εξαργύρωση,μιλώ για έναν δρόμο που δεν έχει άκρη, γιατί ο αγώνας δεν παύει, το δύσβατο του, δεν αφαιρεί τίποτα απο το γαλήνιο του.
Στις εκλογές
γίνεται (υποτίθεται) πολιτική συζήτηση. Η στήλη – το ομολογούμε -
δυσκολεύεται να παρακολουθήσει τα φλέγοντα ζητήματα αυτής της
προεκλογικής περιόδου. Οπως το αν ο κ.Μειμαράκης είναι πιο ψηλός και πιο
«παχιός» από τον κ.Τσίπρα που είναι πιο κοντός και πιο λεπτός. Η’ το
άλλο φλέγον ζήτημα για τα «παράλληλα προγράμματα» που τάζουν οι δυο
μονομάχοι απευθυνόμενοι σε ψηφοφόρους που διαβιούν – προφανώς – σε
κάποια παράλληλα σύμπαντα.
Ο… «δογματισμός»
μας, λοιπόν, μας οδηγεί να σταθούμε τρεις μέρες πριν από τις εκλογές σε
ένα ζήτημα που αφορά το δικό μας σύμπαν. Το σύμπαν της κρίσης. Και
μάλιστα της κρίσης στο πλαίσιο της οποίας και την ίδια ώρα που 4
εκατομμύρια Έλληνες έχουν ριχτεί στα Τάρταρα της φτώχειας και της
ανέχειας, κάποιοι λίγοι, μετρημένοι στα δάκτυλα κερδίζουν.