Ας δεχθούμε, χάριν συζήτησης, τις διαβεβαιώσεις του υπουργού
Εξωτερικών, Ι. Κασουλίδη ότι, κατά τη συνάντησή του με τον Αμερικανό
ομόλογό του, δεν προστέθηκε κανένα πρόβλημα στα ήδη πολλά που
αντιμετωπίζει η Λευκωσία. Και ότι από αμερικανικής πλευράς δεν έγινε
διασύνδεση του Κυπριακού με το φυσικό αέριο και την οικονομική κρίση.
Όμως, τότε, πώς να ερμηνεύσουμε μια πολύ προσεκτική αλλ’ αρκούντως
ενδεικτική των αμερικανικών προθέσεων, δήλωση του υπουργού Εξωτερικών,
Τζον Κέρι, που είπε τα εξής: «Είναι περιττό να πω ότι υπάρχουν σημαντικές δυνατότητες εξερεύνησης (φυσικού αερίου) στα ανοικτά των ακτών της Κύπρου, στην (αποκλειστική) οικονομική ζώνη. Και αυτό θα μπορούσε να είναι ένα μέρος της λύσης». Τις τελευταίες ημέρες έχουν πολλαπλασιαστεί οι δηλώσεις από πλευράς Ευρωπαίων εταίρων και του ΓΓ του ΝΑΤΟ και Τούρκων καθώς και δημοσιεύματα στον αγγλικό και αμερικανικό Τύπο, που επικαλούνται την οικονομική κρίση ως «ευκαιρία» για παράλληλη προσπάθεια επίλυσης του Κυπριακού.
Πώς αντιδρά η Λευκωσία; Ο πρόεδρος Αναστασιάδης απάντησε έντονα στον ΓΓ του ΝΑΤΟ καθώς και ο Κυβ. Εκπρόσωπος. Επίσης, ο υπουργός Εξωτερικών, μιλώντας προχθές στον Ινστιτούτο Brookings στην Ουάσιγκτον, ενώπιον διπλωματών, ακαδημαϊκών, αναλυτών και δημοσιογράφων (στον ίδιο χώρο που μας έκανε ρεζίλι ο Δ. Χριστόφιας…), επισήμανε και υπογράμμισε πως: Η ενέργεια δεν θα πρέπει να αποτελεί πηγή σύγκρουσης αλλά εργαλείο περιφερειακής ενσωμάτωσης.
Για να προσθέσει πως θα ήταν αντιπαραγωγική μια διασύνδεση της οικονομικής κρίσης ως «ευκαιρίας» για την επίλυση του Κυπριακού. Επίσης ο Ι. Κασουλίδης υπογράμμισε πως οι ανακαλύψεις υδρογονανθράκων στην περιοχή της λεκάνης της Λεβαντίνης μπορεί να αποτελέσουν παράγοντα αλλαγής του παιγνιδιού (game changer). Επισήμανε πως αυτά που θα επιτευχθούν, συνάδουν με τα ζωτικά συμφέροντα της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής.
Από τις δηλώσεις Κασουλίδη τον τελευταίο καιρό διαφαίνεται μια ολοκληρωτική σχεδόν στροφή προς την ΕΕ και τις ΗΠΑ, σε αντιδιαστολή προς την πολιτική που υιοθέτησε και ακολουθούσε ο Δ. Χριστόφιας. Από μια σκοπιά, η στροφή είναι σημαντική, αλλά θα είναι αποδοτική για τα συμφέροντα της Κύπρου; Βεβαίως, η Κυπριακή Δημοκρατία οφείλει να παραμείνει στην ΕΕ και στην ευρωζώνη. Βεβαίως, οφείλει να γεμίσει, επιτέλους, την άδεια καρέκλα της στις υπηρεσίες και στις δομές της Ένωσης. Και, βεβαίως, πρέπει να διατηρεί και να ενισχύει τις σχέσεις της με τις ΗΠΑ. Όμως, αφού ο Ι. Κασουλίδης αναφέρεται σε αλλαγή του παιγνιδιού, αυτό εξυπονοεί μερικά σημαντικά πράγματα.
Πρώτον, να ληφθούν υπόψη τα συμφέροντα και άλλων μεγάλων δυνάμεων -Γαλλίας, Γερμανίας, Ρωσίας, Κίνας- στην περιοχή μας.
Δεύτερον, οι εξελίξεις στις αραβικές χώρες εξαιτίας της «αραβικής άνοιξης» που μετατράπηκε σε βαρύ «αραβικό χειμώνα».
Τρίτον, οι σχέσεις μας με την Αίγυπτο και τον Λίβανο, σε συνάρτηση προς τις σχέσεις μας με το Ισραήλ.
Τέταρτον, ποιος είναι σήμερα ο ρόλος που η Ελλάδα μπορεί να παίξει έναντι της Κύπρου αλλά σε στενή συνάρτηση προς την επιστροφή της στην Αν. Μεσόγειο, λαμβάνοντας υπόψη τις τουρκικές επεκτατικές και ιμπεριαλιστικές βλέψεις και απειλές.
Πέμπτον, η αλλαγή του παιγνιδιού δεν αφορά μόνο τις ΗΠΑ αλλ’ όλες τις εμπλεκόμενες, άμεσα ή έμμεσα, χώρες και δυνάμεις. Η Κύπρος, όπως και το Ισραήλ αναβαθμίστηκαν γεωπολιτικά και ενεργειακά. Το μέγα ερώτημα, που η κυβέρνηση Αναστασιάδη καλείται να απαντήσει και να καθησυχάσει τους αγωνιούντες πολίτες, είναι: Πόσο ικανή, σοβαρή, αξιόπιστη και υπεύθυνη είναι να παίξει αυτό το πολύπλοκο, ευαίσθητο, επικίνδυνο και στην κόψη του ξυραφιού, γεωπολιτικό παιγνίδι;
Γι’ αυτό, καλούμε ξανά την κυβέρνηση, τον Πρόεδρο και τους υπουργούς να μιλούν όσο το δυνατόν λιγότερο, να σκέφτονται περισσότερο, να αναλύουν βαθύτερα και να πράττουν πάρα πολλά. Τα έργα και τα αποτελέσματά τους θα κρίνουν την πολιτική τους και όχι οι αχρείαστες φλυαρίες τους.
http://www.sigmalive.com/simerini/columns/thesi/562123
