Του Αλέξανδρου Ασωνίτη,- Έχει να κρύψει κάτι, φοβάται κάτι, τι συμβαίνει; Ή είναι απλώς η παροιμιώδης αδιαφορία τους για την θέση της Ελλάδας στον σύγχρονο κόσμο και την Ιστορία; Πώς μπορούν να εξηγηθούν οι επιλογές της κυβέρνησης για τον εορτασμό –πάλι καλά- της απελευθέρωσης της Αθήνας από τους Ναζί, στις 12 Οκτωβρίου 1944; Τότε που τα γερμανικά καμιόνια κατέβαιναν την Πανεπιστημίου και δεν καταδεχόταν ΚΑΝΕΙΣ ν’ ασχοληθεί μαζί τους (δείτε τα σχετικά κινηματογραφικά επίκαιρα), ενώ στην Ιταλία οι Ιταλοί προπηλάκιζαν τους αποχωρούντες τέως συμμάχους τους Γερμανούς. Έτσι ή κάπως έτσι αθωώθηκε η Ιταλία, και κανείς Ιταλός δεν καίει σημαίες τους ούτε μιλάει για Ιταλαράδες.
Ας πάρουμε, λοιπόν, το κεντρικό σύνθημα του εορτασμού: Η ΑΘΉΝΑ ελεύθερη. Κεφαλαία γράμματα η ΑΘΗΝΑ, το ελεύθερη με άτονα μικρά, ξεχειλωμένα τόσο, που δυσκολεύεσαι να διαβάσεις την λέξη: ελεύθερη. Δεν χρειάζεται να ‘σαι γραφίστας, για να καταλάβεις που εστιάζουν οι διοργανωτές: όχι βέβαια στο κακογραμμένο και στραβό: Ελεύθερη, αλλά στην λέξη: Αθήνα. Αν όμως κάποια απ’ τις δύο λέξεις ήθελε έμφαση, ήταν η λέξη: ελεύθερη, όχι η: Αθήνα. Σημασία έχει η λευτεριά που κόστισε 400.000 χιλιάδες νεκρούς, όχι ποια πόλη ελευθερώθηκε. Και το ελεύθερη δεν έπρεπε να είναι με έντονο μπλε ή κόκκινο ή με κεφαλαία; Το νόημα έχουν τα κεφαλαία στην Αθήνα, σαν να πρόκειται για πινακίδα λεωφορείου;
Κι ας πούμε ότι αυτό είνια μια ανοησία μου ή ιδιοτροπία μου. Για ποιο λόγο οι εκδηλώσεις γίνονται στο ΕΑΤ/ΕΣΑ (που ο σύνδεσμός αντιστασιακών έχει μετονομάσει σε Μουσείο Δημοκρατικού Αντιδικτατορικού Αγώνα, λές και υπάρχει και δικτατορικός αντιδικτατορικός αγώνας. το ΕΑΤ/ΕΣΑ από μόνο του συμβολίζει όλη την χουντική αθλιότητα και καταστροφή, γιατί να το αλλάξουν; Είχα γράψει σχετικώς στο περιοδικό «Πολίτες» του Δημήτρη Παπαχρήστου και μου απάντησαν ότι δεν τους σέβομαι, αν θυμάμαι καλά).
Για ποιο λόγο, λοιπόν, γίνονται εκεί; Τι δουλειά έχει το ΕΑΤ/ΕΣΑ με την κατοχή και την απελευθέρωση των Αθηνών; Γιατί δεν γίνονται στα ναζιστικά κολαστήρια στην οδό Κοραή 4, στα υπόγεια της Κομμαντατούρ, που περιφρονούν όλες οι κυβερνήσεις και όπου υπάρχει αναρτημένη κι η φρικιαστική αυθεντική τεράστια χιτλερική σημαία που ανέμιζε έξω από το κτήριο; Και που, όποιος την αντικρύσει, αρκεί για να καταλάβει τι σημαίνει ναζισμός. Η θωριά της και μόνο, η απόχρωση του κόκκινου (μοιάζει με το κόκκινο της τουρικής), σε πυροβολεί, σε εξουθενώνει με ένα μόνο κοίταγμα.
Γιατί, λοιπόν, δεν γίνονται εκεί εκδηλώσεις; Επειδή το κτήριο ανήκει (καλά διαβάζετε, ανήκει) στην Εθνική Ασφαλιστική (κτήρια της ήταν και τα άλλα δύο κολαστήρια: της οδύ Μέρλιν 6 –νυν Χόντος- και της οδού Ελπίδος 5 ή 7, στην πλατεία Βικτωρίας, νυν πολυκατοικία, νομίζω) και δεν το έχει στην δικαιοδοσία του το κράτος; Ναζιστικές φυλακές ανήκουν σε μια εταιρεία! Παγκόσμια πρωτιά! Γιατί δεν απαλλοτροιώνει τον χώρο το κράτος; Πότε θα το κάνει;
Οι φυλακές της οδού Κοραή (στο δεύτερο υπόγειό τους ένας θάλαμος αντρών, μετά των γυναικών, στο πρώτο υπόγειο ένας χώρος για τους δικούς παραπτωματίες, και τα κελιά της απομόνωσης που γκρέμισε η εθνική ασφαλιστική, γιατί;), οι φυλακές αυτές μένουν επί 73 ολόκληρα χρόνια αποκλεισμένες απ’ την Ιστορία. Οι μόνες ναζιστικές φυλακές μέσα στον ιστό μιας πόλης, οι μόνες που έγιναν φυλακές από τους Ναζί κι όμως η πολιτική τάξη τις περιφρονεί. Μετά το 1944 έγιναν αποθηκευτικοί χώροι, μέχρι το 1993. Ξανάκλεισαν, ξανάνοιξαν το 2007 χάρις στην αρθρογραφία μου στην Ελευθεροτυπία, και πλέον υπάρχει περιορισμένο ωράριο εισόδου.
Γιατί λοιπόν δεν τις αναδεικνύουν, όταν δεν υπάρχει μάλιστα μουσείο εθνικής αντίστασης; Γιατί δεν πάει ποτέ κανείς πολιτικός (μόνο ο Μητσοτάκης -!!!- είχε πάει, νομίζω), γιατί δεν αποθέτουν ένα στεφάνι, γιατί δεν βάζουν κατευθυντήριες πινακίδες ως ιστορικός χώρος, γιατί δεν τις περιλαμβάνουν οι οδηγοί της Αθήνας, γιατί δεν τις επισκέπτοναι οι ξένοι προσκεκλημένοι, αυτά τα Άουσβιτς και Νταχάου της τσέπης;
Παραθέτω από μνήμης ανατριχιαστικά συνθήματα στους τοίχους: «Διψώ. Νερό. Σκοτώστε εμένα για να ζήσει ο αδελφός μου ο Μιχάλης. Η αισχρά Αγγλία θα τιμωρηθεί για τα εκλήματά της…. Στην φυλακή με κλείσανε χωρίς καμμία αιτία και τρέμουν τα ποδάρια μου από την αγωνία… Δέκα μέρες χωρίς νερό, μόνο μυρίζοντας γιασεμί…. ονόματα καταδοτών.
Επαναλαμβάνω: γιατί αυτόν τον συγκλονιστικό χώρο η πολιτικη ελίτ τον αποκρύβει από τον ελληνικό λαό, την Ιστορία του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και την Παγκόσμια Ιστορία;
Έχω γράψει τουλάχιστον 7 άρθρα στην Ελευθεροτυπία, από το 2006 έως το 2012, προτείνοντας και την μετατροπή του χώρου σε μουσείο, δεν αντέδρασε κανείς. Προ ετών, μέσω της Ρένας Δούρου, πρότεινα στον Μανώλη Γλέζο και τον Αλέξη Τσίπρα να επισκεφθούν τον χώρο ακριβώς στις 12 Οκτωβρίου, κανένα αποτέλεσμα.
Τι συμβαίνει, λοιπόν; Η πολιτική ελίτ έχει διαπράξει κάτι και το ξέρουν οι Γερμανοί; Φοβούνται, γενικά κι αόριστα; Τους απειλούν οι Γερμανοί; Είναι απλώς τόσο ανόητοι και τόσο αδιάφοροι για όλα; Βαριούνται; Νοιάζονται μόνο για το όνειδος του γελοίου εμφυλίου, που τους εξασφαλίζει πλουσιοπάροχα οφέλη;
Ποιος φταίει γι’ όλ’ αυτά; Ο ελληνικός βδελυρός κωλολαός κι οι Ελληναράδες του ή οι πολιτικοί μας;
Η απάντηση δική σας.