Κοιμούνται ύπνο βαθύ όσοι νομίζουν ότι μόνον η κυβέρνηση έχει να χάσει αν στραβώσει κι άλλο το... σίριαλ με τις τηλεοπτικές άδειες. Γιατί ένα μόνο είναι βέβαιο: Η κοινή γνώμη απαιτεί με κάποιον τρόπο να ρυθμιστεί το τοπίο. Να σταματήσει το παλαιό καθεστώς ανομίας και αυθαιρεσίας και να τηρήσουν οι καναλάρχες τις υποχρεώσεις τους προς το Δημόσιο και τον Ελληνα φορολογούμενο.
Το ποιος τρόπος επιλέγεται για να συμβεί αυτό σηκώνει μεγάλη συζήτηση. Αν όμως τελικά δεν συμβεί, στα μάτια του κόσμου κάποιος θα ευθύνεται. Μπορεί να φταίει η κυβέρνηση με τους καινοφανείς και άγαρμπους χειρισμούς της, μπορεί να φταίει η αντιπολίτευση, που έχει στυλώσει τα πόδια και εμφανίζεται να προκρίνει την επιστροφή στην προτεραία κατάσταση ασυδοσίας, μπορεί να φταίνε οι «νταβατζήδες», που δίνουν βρόμικη μάχη οπισθοφυλακής, μπορεί να φταίνε και οι δικαστές, αν φανεί ότι «χαρίζουν» 250.000.000 ευρώ στους υπερθεματιστές.
Το πώς θα εισπράξει ο απλός κόσμος την εικόνα ενός ναυαγίου στην υπόθεση της αδειοδότησης των καναλιών δεν είναι καθόλου βέβαιο, και όποιος ποντάρει εκεί διαπράττει μείζον πολιτικό σφάλμα. Με πρώτη και καλύτερη ασφαλώς τη Νέα Δημοκρατία, που θα είχε κλέψει τις εντυπώσεις αν, εκτός από τη στείρα άρνηση στη στελέχωση του ΕΣΡ, διατύπωνε συγκεκριμένες προτάσεις για την επόμενη μέρα της ακύρωσης του νόμου Παπά.
Δυστυχώς, έως την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, η αξιωματική αντιπολίτευση συγκεντρώνει όλα της τα πυρά στη ματαίωση της διαδικασίας, χωρίς να εξηγεί τι πρέπει να γίνει μετά. Ο αρχηγός της δεν φαίνεται να αντιλαμβάνεται ότι, χωρίς εναλλακτική πρόταση, ρίχνει απλά νερό στον μύλο των καναλαρχών. Επιδιώκοντας αποκλειστικά και μόνο την επιστροφή στη... «βολική» για τους επιχειρηματίες των media προτεραία κατάσταση, είναι σα να εκπληρώνει πολιτικό συμβόλαιο για να εισπράξει μεταχρονολογημένη επιταγή τηλεοπτικής στήριξης. Aσχημη εικόνα, ομολογουμένως, για κάποιον που επαγγέλλεται τη διαφάνεια, την αξιοκρατία, κυρίως όμως την αψήφιση του πολιτικού κόστους και των πιέσεων από τα μεγάλα συμφέροντα.
Αχρείαστα είναι επιπλέον και τα προκαταβολικά... πανηγύρια για την επικείμενη κρίση των δικαστών σχετικά με τη συνταγματικότητα του νόμου Παπά. Ακόμη και αν γνωρίζει με κάποιον τρόπο η Νέα Δημοκρατία την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, δεν επιτρέπεται να το δείχνει... Αν, βέβαια, από την άλλη, ο νόμος δεν καταπέσει, η ήττα του κ. Μητσοτάκη θα είναι διπλή. Γιατί η κρίση των δικαστών θα οφείλεται εν πολλοίς στη λανθασμένη στρατηγική του να υπονομεύει επί μήνες τη στελέχωση του ΕΣΡ.
Δεν χωρά αμφιβολία ότι ο νόμος Παππά προσκρούει στο Σύνταγμα από την άποψη ότι σε αυτό ρητώς ορίζεται ότι η αρμοδιότητα της αδειοδότησης ανήκει στο ΕΣΡ. Υπάρχει όμως και η επίκληση του δημοσίου συμφέροντος, που δυνητικά υπερκεράζει τη ρύθμιση αυτή του νομοθέτη. Αν δεν καθίσταται επί μακρόν δυνατή η στελέχωση του αρμόδιου οργάνου, επειδή το ισχυρό λόμπι των καναλαρχών μετέρχεται όλων των μέσων άμυνας, συμπεριλαμβανομένης και της αθέμιτης πολιτικής επιρροής, αρχίζει και πλήττεται το δημόσιο συμφέρον, το οποίο επιβάλλει την αδειοδότηση βάσει τιμήματος.
Αν, από την άλλη, ο νόμος κριθεί αντισυνταγματικός με βάση τη στενή ερμηνεία των διατάξεων, η Νέα Δημοκρατία θα έχει καταγάγει μία πολιτική νίκη, αλλά την επόμενη μέρα θα κληθεί να εξηγήσει πώς εννοεί την κατάργησή του. Πρέπει ή δεν πρέπει να πληρώσουν τέλη αδειοδότησης οι καναλάρχες (παλαιοί και επίδοξοι) για να εκπέμπουν νόμιμα; Κι αν ναι, πόσο πρέπει να πληρώσουν, δεδομένου ότι με τη διαδικασία καζίνο των Παππά - Κρέτσου έχει φανεί ότι, πέραν κάθε επιχειρηματικής λογικής, είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν πάρα πολλά... Είναι δυνατόν πολιτικό κόμμα ή μελλοντική κυβέρνηση να βγει και να πει εκ των υστέρων ότι πρέπει να πληρώσουν λιγότερα επειδή... εκβιάστηκαν;
Ο κ. Μητσοτάκης θα πρέπει λοιπόν να καλύψει την γκανιότα των 250.000.000. Το πώς θα το κάνει είναι δικό του πρόβλημα. Αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι ένα ναυάγιο διαρκείας στην αδειοδότηση των καναλιών θα πλήξει μεν πρωτίστως την κυβέρνηση, όμως θα... τσουρουφλίσει και πολλούς άλλους. Καλά θα κάνουν να το καταλάβουν αυτό όλοι οι εμπλεκόμενοι και ενδιαφερόμενοι...
Γιώργος Χαρβαλιάς
Γιώργος Χαρβαλιάς
