Ομοίως, οι Ηνωμένες Πολιτείες προσέφεραν την υποστήριξή τους προς
τους ισλαμιστές μαχητές κατά τη διάρκεια των πολέμων της Λιβύης και της
Συρίας, αλλά μετά από την επίτευξη των στόχων τους, δηλαδή την ανατροπή
του καθεστώτος Καντάφι και την εξασθένηση του αντι-ισραηλινού καθεστώτος
του Άσαντ, εγκατέλειψαν τους πρόσκαιρους συμμάχους τους και τελικά
κήρυξαν πόλεμο κατά εκείνης της παράταξης των Σύρων μαχητών, που
δημιούργησε το ισλαμικό κράτος, καταλαμβάνοντας τη Μοσούλη και το Ανμπάρ
στο Ιράκ το 2014.Οι περιφερειακοί σύμμαχοι των Ηνωμένων Πολιτειών στη Μέση Ανατολή, ωστόσο, δεν είναι τόσο εξοικειωμένοι και έμπειροι στη μακιαβελική γεωπολιτική.
Διακατέχονται από την πεποίθηση ότι οι συμμαχίες και οι έχθρες στη διεθνή πολιτική σκηνή είναι μόνιμες και οι δυνάστες, κατά το πλείστον, της Μέσης Ανατολής διατηρούν τη συνέχιση της ίδιας πολιτικής επ “αόριστον, όπως προβλέπουν τα γεράκια της Ουάσιγκτον, που συνάπτουν συμμαχίες για ένα σύντομο χρονικό διάστημα για την επίτευξη των στρατηγικών τους στόχων.
Αυτό συνέβη και στην περίπτωση των δυνάμεων ασφαλείας του Πακιστάν που συνέχισαν να εξοπλίζουν και να εκπαιδεύουν τους Αφγανούς τζιχαντιστές και τους μαχητές του Κασμίρ όλη τη δεκαετία του ’90 και μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2001, ακόμη και αφότου οι Ηνωμένες Πολιτείες απέσυραν την υποστήριξή τους, πράγμα που έγινε ήδη από το 1988.
Παρομοίως και η συνδεδεμένη με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα κυβέρνηση της Τουρκίας έκανε το ίδιο λάθος να δώσει αδιακρίτως την υποστήριξη της στους Σύρους αντάρτες, ακόμη και μετά τη μερική απόσυρση της στήριξης των Ηνωμένων Πολιτειών και την κήρυξη του πολέμου ενάντια στο ισλαμικό κράτος, τον Αύγουστο του 2014.
Κρατώντας τα προσχήματα, προκειμένου να διατηρηθεί η βιτρίνα της δικαιοσύνης και της ηθικής, που είναι απαραίτητη στη διεθνή πολιτική και επειδή όλες οι δυτικές δυνάμεις τηρούν αυστηρά αυτόν τον κώδικα συμπεριφοράς, οι ΗΠΑ φρόντισαν, βέβαια, προηγουμένως να κυκλοφορήσουν ευρέως τα βίντεο φρίκης των τζιχαντιστών του ISIS.
Ωστόσο, υπάρχουν και οι αστάθμητοι παράγοντες, όπως ήταν η κατάρριψη του ρωσικού Sukhoi Su-24 τον Νοέμβριο του περασμένου χρόνου, από την Τουρκία και το πρόσφατο πραξικόπημα, για το οποίο η Άγκυρα στρέφει τα βέλη της στην Ουάσινγκτον, καθώς θεωρεί υπεύθυνο τον ιμάμη Γκιουλέν, που ζει εδώ και χρόνια, στις ΗΠΑ.
Όμως η γκρίνια της Άγκυρας είχε αρχίσει από το 2014, όταν οι Αμερικανοί στράφηκαν στους Κούρδους, αρχικά του Ιράκ και μετέπειτα της Συρίας, με τους οποίους και συμμάχησαν στον πόλεμο κατά του Ισλαμικού Κράτους.
Να μην ξεχνάμε, ωστόσο, ότι η σύγκρουση στη Συρία και το Ιράκ είναι στην πραγματικότητα μία τριαδική αντιπαράθεση μεταξύ των σουνιτών Αράβων, των Σιιτών (στο Ιράκ) και Αλεβιτών (στη Συρία) Αράβων και των Κούρδων σουνιτών.
Παρά το γεγονός, πάντως, ότι μετά την κήρυξη του πολέμου εναντίον του Ισλαμικού Κράτους, η κυβέρνηση Ομπάμα πρόσφερε την υποστήριξή της προς την σιιτική κυβέρνηση του Ιράκ, δεν συμμάχησε με τους Σιίτες Αραβες επειδή γνωρίζει ότι βρίσκονται κάτω από την επιρροή του Ιράν.
Ως εκ τούτου, η αμερικανική κυβέρνηση δεν είχε καμία άλλη επιλογή από το να συμμαχήσει με τους Κούρδους.
Οι λεγόμενες Δημοκρατικές Δυνάμεις της Συρίας, οι οποίες πρόσφατα κατέλαβαν τη Μανμπίζ (αρχαία Ιεράπολη) της Συρίας κοντά στα σύνορα με την Τουρκία πριν από δυο εβδομάδες, δεν είναι τίποτα περισσότερο από Κούρδους μαχητές μαζί με μερικούς Άραβες φύλαρχους, μόνο και μόνο για να δείχνουν πιο αντιπροσωπευτικοί των κατοίκων της περιοχής.
Όσον αφορά, τώρα, τους περιφερειακούς «παίκτες» του εμφυλίου στη Συρία, δηλαδή τη Σαουδική Αραβία, την Ιορδανία και το Κατάρ, δεν μπορούν να προβάλλουν σοβαρές επιφυλάξεις για αυτή τη στενή συνεργασία μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και των Κούρδων στη Συρία και το Ιράκ, γιατί ενδιαφέρονται περισσότερο για τον περιορισμό της επιρροής του Ιράν στην περιοχή.
Μοναδική παραφωνία η Άγκυρα που ετοιμάζεται να θέσει σε δοκιμασία τις μετά τον Ψυχρό Πόλεμο συμμαχίες και αντιπαραθέσεις των ΗΠΑ, καθώς φοβάται ότι με τη λήξη του πολέμου στο Ιράκ και τη Συρία είναι αναπόφευκτη η σύσταση κουρδικού κράτους στην περιοχή.
(Η κατανομή του κουρδικού πληθυσμού σε Τουρκία, Συρία, Ιράκ και Ιράν)
Η Τουρκία διαθέτει το δεύτερο μεγαλύτερο στρατό στο ΝΑΤΟ και οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν διεξάγει δεκάδες αεροπορικές επιδρομές εναντίον στόχων στη Συρία από την αεροπορική βάση του Ιντσιρλίκ, όπου περίπου πενήντα αμερικανικά Β-61 με βόμβες υδρογόνου έχουν αναπτυχθεί εκεί.
Όλα αυτά κινδύνεψαν να τιναχτούν στον αέρα όταν διαπιστώθηκε ότι ο διοικητής της αεροπορικής βάσης του Ιντσιρλίκ, στρατηγός Μπεκίρ Ερκάν Βαν μαζί με εννέα άλλους αξιωματικούς στήριξαν το πραξικόπημα για την ανατροπή του Ερντογάν.
Η Άγκυρα, αμέσως μετά στράφηκε στη Μόσχα, ο Ερντογάν ζήτησε συγγνώμη από τον Πούτιν και οι ΗΠΑ αύξησαν σε επίπεδο συναγερμού τα μέτρα ασφαλείας στις βάσεις τους στην Τουρκία.
http://insideoutborders.com/2016/08/24/temporary-alliances-resulting-in-conflict-and-wars/
