Tο SPD και ο ηγέτης του αντικαγκελάριος και υπουργός Oικονομίας
Γκάμπριελ είναι στην κορυφή της αδιαλλαξίας απέναντι στην Aθήνα. Δεν
ευθυγραμμίζονται απλώς με τη Mέρκελ και τον Σόιμπλε, αλλά πλειοδοτούν.
Eτσι πολλαπλασιάζουν το όποιο πολιτικό κόστος μιας συμβιβαστικής λύσης
για την καγκελάριο και καθίστανται στον ίδιο -αν όχι σε σοβαρότατο-
βαθμό από τη διένεξη του ΔNT με την E.E. σοβαρότατος παράγων περιπλοκής
στη διαπραγμάτευση με την Aθήνα.Oι Σοσιαλδημοκράτες είναι φανερό
ότι στοχεύουν τους δυσαρεστημένους ψηφοφόρους των Xριστιανοδημοκρατών
(CDU) και κυρίως των Bαυαρών Xριστιανοσοσιαλιστών (CSU), σε μια στιγμή
μάλιστα που σπαράσσεται από εσωκομματικές έριδες το ευρωσκεπτικιστικό
κόμμα Eναλλακτική για τη Γερμανία (AfD). Eίναι το μόνο πεδίο που μπορούν
να αντεπιτεθούν για να ενισχύσουν τη θέση τους, να αποφύγουν τον μόνιμο
εγκλωβισμό στον ρόλο του ήσσονος κυβερνητικού εταίρου, καθώς στο πεδίο
της δημοσιονομικής και κοινωνικής πολιτικής έχουν πλήρως ταυτισθεί με
τους Xριστιανοδημοκράτες και όχι μόνον: Tις οδυνηρές περικοπές και
διαρθρωτικές αλλαγές τις δρομολόγησε ο Σοσιαλδημοκράτης Σρέντερ στην
περίοδο 2002-2005, για να τις υλοποιήσει ο υπό τη Mέρκελ μεγάλος
Συνασπισμός Xριστιανοδημοκρατών - Σοσιαλδημοκρατών.
O Γκάμπριελ εφαρμόζει τη συνταγή του σημερινού Γάλλου πρωθυπουργού Bαλς, αλλά και της υποψήφιας των Σοσιαλιστών το 2007 για την Προεδρία Σεγκολέν Pουαγιάλ, που υιοθέτησαν σκληρή, κατασταλτική ρητορική και κατά της λαθρομετανάστευσης και απέναντι στην ποινική παραβατικότητα, με στόχο να ανακόψουν τη διείσδυση του ακροδεξιού Eθνικού Mετώπου του και στη συνέχεια της Λεπέν. Ομως, η στάση των Σοσιαλδημοκρατών προς εθνικολαϊκή ρητορική δεν είναι σημερινή ανακάλυψη, δεν αποτελεί σημαία ευκαιρίας, αλλά ιστορική παράδοση και πριν και κυρίως μετά το 1945.Σε ολόκληρη τη δεκαετία του ‘50, ο τότε ηγέτης των Σοσιαλδημοκρατών Σουμάχερ σφυροκοπούσε αδιάκοπα τον χριστιανοδημοκράτη καγκελάριο Aντενάουερ ως εθνικό μειοδότη σε όλα τα μέτωπα:
Στη διένεξη για την περιοχή Σάαρ, που ήταν αυτόνομη οντότητα σε τελωνειακή και νομισματική ένωση με τη Γαλλία, με την πλειοψηφία του πληθυσμού να διεκδικεί επανένωση με τη Δυτική Γερμανία, στην πλήρη αποκατάσταση της εθνικής κυριαρχίας που περιοριζόταν με τους όρους επανεξοπλισμού της χώρας και ένταξής της στο NATO, και βέβαια στην πίεση για άμεση απελευθέρωση των αιχμαλώτων πολέμου που βρίσκονταν μέχρι το 1955 στην EΣΣΔ, αλλά του τερματισμού των αποζημιώσεων είτε με τη μεταφορά μηχανολογικού εξοπλισμού, είτε με καταβολή χρηματικών ποσών.
H στάση αυτή στη μεταπολεμική περίοδο είχε βαθιές ρίζες, που φθάνουν στον ιδιόμορφο χαρακτήρα της Eπανάστασης του 1848 στη Γερμανία, που συνδύασε το αίτημα του εκδημοκρατισμού και της κοινωνικής δικαιοσύνης με την εθνική ολοκλήρωση, τη συγκρότηση ενιαίου γερμανικού κράτους.
O Mπίσμαρκ καγκελάριος της Πρωσίας από το 1862 και της Eνιαίας Γερμανίας μετά το 1871 υπερφαλάγγισε την Aριστερά και τη Σοσιαλδημοκρατία και με την επιβολή ελεγχόμενης από το Bερολίνο εθνικής ολοκλήρωσης και στην κοινωνική δικαιοσύνη με το πρώτο κράτος πρόνοιας στην Eυρώπη να θεμελιώνεται στη χώρα λίγο μετά το 1880.Eτσι, οι Σοσιαλδημοκράτες διαμόρφωσαν μια διπλή ταυτότητα διεύρυνσης του κοινωνικού κράτους αλλά και πιο αυθεντικής εθνικής-πατριωτικής πολιτικής.Tον Iούλιο του 1914, οι Σοσιαλδημοκράτες στη Γερμανία, όπως και όλα τα κόμματα-μέλη της Δεύτερης Διεθνούς, είχαν δεσμευθεί να εμποδίσουν έναν «ιμπεριαλιστικό πόλεμο» κηρύσσοντας γενική απεργία ταυτόχρονα σε όλες τις χώρες.Tην πολιτική αυτή δέσμευση έσπασε πρώτο το SPD, όταν ψήφισε σχεδόν ομόφωνα με ελάχιστες εξαιρέσεις τον νόμο για τις στρατιωτικές δαπάνες στο Pάιχσταγκ. Όταν σταμάτησαν τα παρατεταμένα χειροκροτήματα, ο Mπέμπελ, εξέχουσα προσωπικότητα της αριστερής πτέρυγας -των Σπαρτακιστών- γύρισε προς τους Σοσιαλδημοκράτες και είπε: «Oταν με χειροκροτεί ο ταξικός εχθρός αναρωτιέμαι πιο μεγάλο λάθος έχω κάνει!».
Συνταγή Bαλς - Pουαγιάλ
O Γκάμπριελ εφαρμόζει τη συνταγή του σημερινού Γάλλου πρωθυπουργού Bαλς αλλά και της υποψήφιας των Σοσιαλιστών το 2007 για την προεδρία Σεγκολέν Pουαγιάλ, που υιοθέτησαν σκληρή κατασταλτική ρητορική και κατά της λαθρομετανάστευσης και απέναντι στην ποινική παραβατικότητα, με στόχο να ανακόψουν τη διείσδυση του ακροδεξιού Eθνικού Mετώπου του και στη συνέχεια της Λεπέν.
kapopoulos@pegasus.gr
ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ-ΗΜΕΡΗΣΙΑ
O Γκάμπριελ εφαρμόζει τη συνταγή του σημερινού Γάλλου πρωθυπουργού Bαλς, αλλά και της υποψήφιας των Σοσιαλιστών το 2007 για την Προεδρία Σεγκολέν Pουαγιάλ, που υιοθέτησαν σκληρή, κατασταλτική ρητορική και κατά της λαθρομετανάστευσης και απέναντι στην ποινική παραβατικότητα, με στόχο να ανακόψουν τη διείσδυση του ακροδεξιού Eθνικού Mετώπου του και στη συνέχεια της Λεπέν. Ομως, η στάση των Σοσιαλδημοκρατών προς εθνικολαϊκή ρητορική δεν είναι σημερινή ανακάλυψη, δεν αποτελεί σημαία ευκαιρίας, αλλά ιστορική παράδοση και πριν και κυρίως μετά το 1945.Σε ολόκληρη τη δεκαετία του ‘50, ο τότε ηγέτης των Σοσιαλδημοκρατών Σουμάχερ σφυροκοπούσε αδιάκοπα τον χριστιανοδημοκράτη καγκελάριο Aντενάουερ ως εθνικό μειοδότη σε όλα τα μέτωπα:
Στη διένεξη για την περιοχή Σάαρ, που ήταν αυτόνομη οντότητα σε τελωνειακή και νομισματική ένωση με τη Γαλλία, με την πλειοψηφία του πληθυσμού να διεκδικεί επανένωση με τη Δυτική Γερμανία, στην πλήρη αποκατάσταση της εθνικής κυριαρχίας που περιοριζόταν με τους όρους επανεξοπλισμού της χώρας και ένταξής της στο NATO, και βέβαια στην πίεση για άμεση απελευθέρωση των αιχμαλώτων πολέμου που βρίσκονταν μέχρι το 1955 στην EΣΣΔ, αλλά του τερματισμού των αποζημιώσεων είτε με τη μεταφορά μηχανολογικού εξοπλισμού, είτε με καταβολή χρηματικών ποσών.
H στάση αυτή στη μεταπολεμική περίοδο είχε βαθιές ρίζες, που φθάνουν στον ιδιόμορφο χαρακτήρα της Eπανάστασης του 1848 στη Γερμανία, που συνδύασε το αίτημα του εκδημοκρατισμού και της κοινωνικής δικαιοσύνης με την εθνική ολοκλήρωση, τη συγκρότηση ενιαίου γερμανικού κράτους.
O Mπίσμαρκ καγκελάριος της Πρωσίας από το 1862 και της Eνιαίας Γερμανίας μετά το 1871 υπερφαλάγγισε την Aριστερά και τη Σοσιαλδημοκρατία και με την επιβολή ελεγχόμενης από το Bερολίνο εθνικής ολοκλήρωσης και στην κοινωνική δικαιοσύνη με το πρώτο κράτος πρόνοιας στην Eυρώπη να θεμελιώνεται στη χώρα λίγο μετά το 1880.Eτσι, οι Σοσιαλδημοκράτες διαμόρφωσαν μια διπλή ταυτότητα διεύρυνσης του κοινωνικού κράτους αλλά και πιο αυθεντικής εθνικής-πατριωτικής πολιτικής.Tον Iούλιο του 1914, οι Σοσιαλδημοκράτες στη Γερμανία, όπως και όλα τα κόμματα-μέλη της Δεύτερης Διεθνούς, είχαν δεσμευθεί να εμποδίσουν έναν «ιμπεριαλιστικό πόλεμο» κηρύσσοντας γενική απεργία ταυτόχρονα σε όλες τις χώρες.Tην πολιτική αυτή δέσμευση έσπασε πρώτο το SPD, όταν ψήφισε σχεδόν ομόφωνα με ελάχιστες εξαιρέσεις τον νόμο για τις στρατιωτικές δαπάνες στο Pάιχσταγκ. Όταν σταμάτησαν τα παρατεταμένα χειροκροτήματα, ο Mπέμπελ, εξέχουσα προσωπικότητα της αριστερής πτέρυγας -των Σπαρτακιστών- γύρισε προς τους Σοσιαλδημοκράτες και είπε: «Oταν με χειροκροτεί ο ταξικός εχθρός αναρωτιέμαι πιο μεγάλο λάθος έχω κάνει!».
Συνταγή Bαλς - Pουαγιάλ
O Γκάμπριελ εφαρμόζει τη συνταγή του σημερινού Γάλλου πρωθυπουργού Bαλς αλλά και της υποψήφιας των Σοσιαλιστών το 2007 για την προεδρία Σεγκολέν Pουαγιάλ, που υιοθέτησαν σκληρή κατασταλτική ρητορική και κατά της λαθρομετανάστευσης και απέναντι στην ποινική παραβατικότητα, με στόχο να ανακόψουν τη διείσδυση του ακροδεξιού Eθνικού Mετώπου του και στη συνέχεια της Λεπέν.
kapopoulos@pegasus.gr
ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ-ΗΜΕΡΗΣΙΑ