ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΕΤΑΞΑ πολιτικού μηχανικού-g.a.metaxas@gmail.com
Οι πόλεμοι, μας λέει ο Θουκυδίδης, αιτίες έχουν την απληστία, το φόβο και το συμφέρον. Η επικαιρότητα το επαληθεύει.Ο πόλεμος που μας περιέγραψε, ο Πελοποννησιακός πόλεμος, αφορμές είχε τα κερκυραϊκά επεισόδια, τα Ποτιδαιατικά και το Μεγαρικό. Δηλαδή: Η απληστία να αυξήσουν τη δύναμή τους έσπρωξε τους Αθηναίους (τους Γερμανοαμερικανούς) να υποκινήσουν τους αρχικά ουδέτερους Κερκυραίους (δηλαδή την Ουκρανία) να ξεφύγουν από την επιρροή της Πελοποννησιακής Συμμαχίας (της Ρωσίας).
Φυσικά με καταστροφικό εμφύλιο πόλεμο στην Κέρκυρα (ο εμφύλιος που ξεκίνησε με την Πορτοκαλί επανάσταση ακόμα συνεχίζεται στην Ουκρανία).Ο φόβος για το επικίνδυνο δυνάμωμα των εχθρών της έσπρωξε την Πελοποννησιακή Συμμαχία (τη Ρωσία) να αποσπάσει από την Αθηναϊκή Συμμαχία και να κάνει δική της βάση την Ποτίδαια (την Κριμαία).Το συμφέρον, η τρίτη αιτία πολέμου εμφανίζεται με το σκληρό «εμπάργκο» που επιβλήθηκε στα Μέγαρα (οι εκατέρωθεν οικονομικές κυρώσεις στο ουκρανικό ζήτημα).Βέβαια, έχουν αλλάξει από τότε πολλά από τα δεδομένα. Η ισορροπία του τρόμου μεταξύ των πυρηνικών υπερδυνάμεων – η τεχνολογία – οι θρησκευτικοί φανατισμοί – η μαζική τρομοκρατία κ.λπ.- έχει μεταβάλει τη μορφή των πολέμων.
Η φιλοσοφία όμως του πολέμου παρέμεινε η ίδια, εφόσον ο άνθρωπος παραμένει ο ίδιος.
Γι' αυτό και σε κάθε στροφή της Ιστορίας ανακαλύπτουμε το Θουκυδίδη να επεξηγεί, να προβλέπει, να παραδειγματίζει.«…δεν έχουμε να κάνουμε με μιαν απλή καταγραφή αξιομνημόνευτων γεγονότων αλλά με ένα έργο εφαρμοσμένης πολιτικής φιλοσοφίας… πολιτική ανάλυση της ανθρώπινης συμπεριφοράς και των κοινωνικών τάσεων στη διαχρονία τους», μας τονίζει ο Αντώνης Σαχπεκίδης στο βιβλίο του «Ο Πελοποννησιακός πόλεμος στον 21ο αιώνα».Ο τίτλος εύγλωττος και το βεληνεκές της διαπραγμάτευσης φτάνει μέχρι το εφιαλτικό σήμερα της παγκόσμιας και ιδιαίτερα της ελληνικής κρίσης.
Οι πόλεμοι, μας λέει ο Θουκυδίδης, αιτίες έχουν την απληστία, το φόβο και το συμφέρον. Η επικαιρότητα το επαληθεύει.Ο πόλεμος που μας περιέγραψε, ο Πελοποννησιακός πόλεμος, αφορμές είχε τα κερκυραϊκά επεισόδια, τα Ποτιδαιατικά και το Μεγαρικό. Δηλαδή: Η απληστία να αυξήσουν τη δύναμή τους έσπρωξε τους Αθηναίους (τους Γερμανοαμερικανούς) να υποκινήσουν τους αρχικά ουδέτερους Κερκυραίους (δηλαδή την Ουκρανία) να ξεφύγουν από την επιρροή της Πελοποννησιακής Συμμαχίας (της Ρωσίας).
Φυσικά με καταστροφικό εμφύλιο πόλεμο στην Κέρκυρα (ο εμφύλιος που ξεκίνησε με την Πορτοκαλί επανάσταση ακόμα συνεχίζεται στην Ουκρανία).Ο φόβος για το επικίνδυνο δυνάμωμα των εχθρών της έσπρωξε την Πελοποννησιακή Συμμαχία (τη Ρωσία) να αποσπάσει από την Αθηναϊκή Συμμαχία και να κάνει δική της βάση την Ποτίδαια (την Κριμαία).Το συμφέρον, η τρίτη αιτία πολέμου εμφανίζεται με το σκληρό «εμπάργκο» που επιβλήθηκε στα Μέγαρα (οι εκατέρωθεν οικονομικές κυρώσεις στο ουκρανικό ζήτημα).Βέβαια, έχουν αλλάξει από τότε πολλά από τα δεδομένα. Η ισορροπία του τρόμου μεταξύ των πυρηνικών υπερδυνάμεων – η τεχνολογία – οι θρησκευτικοί φανατισμοί – η μαζική τρομοκρατία κ.λπ.- έχει μεταβάλει τη μορφή των πολέμων.
Η φιλοσοφία όμως του πολέμου παρέμεινε η ίδια, εφόσον ο άνθρωπος παραμένει ο ίδιος.
Γι' αυτό και σε κάθε στροφή της Ιστορίας ανακαλύπτουμε το Θουκυδίδη να επεξηγεί, να προβλέπει, να παραδειγματίζει.«…δεν έχουμε να κάνουμε με μιαν απλή καταγραφή αξιομνημόνευτων γεγονότων αλλά με ένα έργο εφαρμοσμένης πολιτικής φιλοσοφίας… πολιτική ανάλυση της ανθρώπινης συμπεριφοράς και των κοινωνικών τάσεων στη διαχρονία τους», μας τονίζει ο Αντώνης Σαχπεκίδης στο βιβλίο του «Ο Πελοποννησιακός πόλεμος στον 21ο αιώνα».Ο τίτλος εύγλωττος και το βεληνεκές της διαπραγμάτευσης φτάνει μέχρι το εφιαλτικό σήμερα της παγκόσμιας και ιδιαίτερα της ελληνικής κρίσης.
