Μπορεί να τα βρουν το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα και το Κόμμα Εθνικιστικού Κινήματος, αλλά παραμένει το ερώτημα με τους Κούρδους του Κόμματος Ειρήνης και Δημοκρατίας. Θεωρείται πολύ πιθανόν ο Ερντογάν στο διάστημα που απομένει μέχρι τον Αύγουστο να προχωρήσει σε κινήσεις εντυπωσιασμού των Κούρδων.
Το δεύτερο ζήτημα του Ερντογάν είναι πώς θα γίνει η μετάβαση. Τα σενάρια κάνουν λόγο για πρωθυπουργοποίηση του νυν προέδρου της Δημοκρατίας, Αμπντουλάχ Γκιουλ, σε περίπτωση που ο Ερντογάν εκλεγεί πρόεδρος. Αν ο Ερντογάν θέσει υποψηφιότητα και δεν εκλεγεί, θα υπάρξει αδιέξοδο.
Αν επισπεύσει τις βουλευτικές εκλογές που κανονικά θα γίνουν τον Ιούνιο του 2015 και τις πραγματοποιήσει τον Αύγουστο μαζί με τις προεδρικές, μπορεί να έχει την πολυτέλεια να είναι επικεφαλής και στις δυο εκστρατείες, αλλά στην περίπτωση αυτή ο Γκιουλ δεν μπορεί να εκλεγεί πρωθυπουργός. Κι αυτό επειδή θα παραμένει πρόεδρος μέχρι την εκλογή του νέου προέδρου.
«Πακέτο»
Συνεπώς τους επόμενους μήνες ο Ερντογάν θα πρέπει να σιγουρευτεί. Διότι το αδιαμφισβήτητο πλέον στην Τουρκία είναι η σημασία της ηγετικής προσωπικότητάς του.Η χαρισματική ηγετική μορφή, ο εθνικισμός, το Ισλάμ και το «πνεύμα του καπιταλισμού» (ο όρος φιλελευθερισμός ποτέ δεν είχε στην Τουρκία την έννοια που έχει στη Δύση στην ιστορική της εξέλιξη) είναι οι διαστάσεις της τουρκικής συντηρητικής παράταξης από το 1946 που ισχύει ο πολυκομματισμός.Το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης του Ερντογάν τα έχει συγκεντρώσει όλα αυτά όσο κανένας άλλος στην πολιτική ιστορία της Τουρκίας. Συνεπώς η αναρρίχησή του στην προεδρία θα πρέπει να αφήσει ανέπαφη την ισχύ του κόμματός του.
Το δράμα του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος δεν είναι απλώς η εκλογική αποτυχία. Είναι το ότι δεν ξέρει τι πρέπει να κάνει. Μάλλον δεν μπορεί να κάνει και κάτι.Ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου δήλωσε μετά τις εκλογές ότι κοινωνιολόγοι πρέπει να αναζητήσουν πώς πρέπει να μεταπειστούν οι ψηφοφόροι του ΚΔΑ.Η «ανικανότητα» αυτή δεν οφείλεται στα όποια κεμαλιστικά, κρατικιστικά κ.λπ. στερεότυπα που ενδεχομένως διακατέχουν το ΡΛΚ. Πολύ απλά και το κόμμα αυτό δεν μπορεί παρά να στοχεύει την εξουσία για να την ασκήσει και όχι για να το κάνει αυτό ως αποτέλεσμα διαδικασιών πολιτικής εκπροσώπησης.
Αλλιώς, δεν θα είχε επιλέξει για το Δήμο Κωνσταντινούπολης έναν υποψήφιο αντιπαθή ακόμη και στη βάση του κόμματος για το δεξιόστροφο προφίλ του. Δεν θα είχε επιλέξει για το Δήμο της Αγκυρας έναν ακροδεξιό, πρώην μέλος του Κόμματος Εθνικιστικής Κίνησης. Και δεν θα άφηνε να εννοηθεί ότι έχει αν μη τι άλλο αισθήματα συμπάθειας προς τον χότζα Φετχουλάχ Γκιουλέν. Απλούστατα θα εμφανιζόταν με πολιτική και υποψηφίους που θα καταδείκνυαν την όποια σοσιαλδημοκρατική πρόταση.
Γνήσιο και «μαϊμού»
Αυτό που έχουν κάνει όλοι οι «κεντροαριστεροί» ηγέτες -περιλαμβανομένου του Μπουλέντ Ετζεβίτ μετά το 1980- είναι το ψάρεμα σε δεξιά νερά. Δηλαδή το ψάρεμα της εξουσίας κι ας πάν' στο διάολο τα υπόλοιπα. Στο κάτω κάτω αν υπάρχει το αυθεντικό δεξιό, για ποιο λόγο ο ψηφοφόρος να ψηφίσει τη μαϊμού;Ο μόνος κομματικός χώρος που λειτουργεί στη βάση της εκπροσώπησης στην Τουρκία είναι οι Κούρδοι. Εάν ληφθεί υπόψη και η εκλογική τους επιτυχία, είναι ο μόνος χώρος, το μέλλον του οποίου δεν είναι αόριστο. Αλλά πρόκειται για κόμμα αποκλειστικά κουρδικό. Μέσω του αντιπροέδρου του, το φιλοκουρδικό κόμμα είπε πως η στήριξη του κόμματος στην υποψηφιότητα Ερντογάν για την προεδρία θα εξαρτηθεί από την ικανοποίηση των αιτημάτων των Κούρδων. Κι αυτό σημαίνει ότι είναι ένα πανίσχυρο στον τόπο του κουρδικό κόμμα και όχι κόμμα Τουρκίας.
