Αν
και ο Τούρκος Πρωθυπουργός έχει κάνει μικρή στροφή στην πολιτική του
πρόσφατα, θυμίζοντας τις εξαγγελίες για μηδενικά προβλήματα με τους
γείτονες (δήλωση ότι δεν θα εισαχθεί πετρέλαιο από τους Κούρδους του
Ιράκ, επισκέψεις των Ιρακινών και Ιρανών υπουργών Εξωτερικών στην
Άγκυρα), τελικά η τουρκική εξωτερική πολιτική παραμένει η ίδια: με σειρά
προβλημάτων με όλους τους γείτονες.
Ο ECONOMIST χαρακτηρίζει τον Recep Tayyip Erdogan σταδιακά όλο και πιο παρανοϊκό (“Turkey and its Neighbours. A Reset? A New Tone in Turkey’s Foreign Policy”). Ο εναγκαλισμός του με κόμματα που συνδέονται με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα των Σουνιτών στις πρώην οθωμανικές κτήσεις έχει σταθεί αιτία για κατηγορίες σεκταρισμού. Τόσο οι Δυτικοί σύμμαχοι της χώρας, όσο και οι ηγέτες του Ιράν και του Ιράκ, ανησυχούν έντονα για τους δεσμούς με τους τζιχαντιστές που πολεμούν εναντίον του Bashar Assad και των Κούρδων στη Συρία.
Οι εκκλήσεις για επιστροφή του Muhammed Morsi στην εξουσία έχουν προκαλέσει θυμό στους νέες ηγέτες της Αιγύπτου και ψύχραναν τη σχέση με τη Σαουδική Αραβία. Τέλος φαίνεται να έχει λάβει και ο μήνας του μέλιτος με τον Αμερικανό Πρόεδρο, μετά την ανακοίνωση της Τουρκίας για συμπαραγωγή πυραυλικού αμυντικού συστήματος με κινεζική εταιρία που είναι υπό αμερικανικές κυρώσεις.
Η Τουρκία επέλεξε τους κινεζικούς πυραύλους για λόγους κόστους και επειδή οι Κινέζοι συμφώνησαν να μοιραστούν την τεχνογνωσία τους (ταιριάζει με τα όνειρα του Erdogan να ηγηθεί μιας ισλαμικής υπερδύναμης). Παρά την επιμονή Erdogan ότι θα επικυρώσει την κινεζική συμφωνία, πολλοί εκτιμούν ότι πρόκειται απλώς για διαπραγματευτική τακτική, ώστε να υποχρεωθούν οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί να προσφέρουν καλύτερους όρους.
Το άνοιγμα στο Ιράκ έγινε εξαιτίας των πιέσεων Τούρκων επιχειρηματιών, που υποστηρίζουν πως πληρώνουν το τίμημα για τις διαφωνίες της Τουρκίας με τους γείτονές της, ενώ το άνοιγμα στο Ιράν ακολούθησε αντίστοιχο άνοιγμα από πλευράς Obama. Ακόμη και η βάση του Erdogan ανησυχεί με την εμμονή του με την ανατροπή του Προέδρου Assad, καθώς δεν φαίνεται να έχουν ληφθεί σοβαρά μέτρα για τον περιορισμό των ξένων μαχητών που εισέρχονται στη Συρία.
http://www.economist.com/news/europe/21589494-new-tone-turkeys-foreign-policy-reset
Ο ECONOMIST χαρακτηρίζει τον Recep Tayyip Erdogan σταδιακά όλο και πιο παρανοϊκό (“Turkey and its Neighbours. A Reset? A New Tone in Turkey’s Foreign Policy”). Ο εναγκαλισμός του με κόμματα που συνδέονται με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα των Σουνιτών στις πρώην οθωμανικές κτήσεις έχει σταθεί αιτία για κατηγορίες σεκταρισμού. Τόσο οι Δυτικοί σύμμαχοι της χώρας, όσο και οι ηγέτες του Ιράν και του Ιράκ, ανησυχούν έντονα για τους δεσμούς με τους τζιχαντιστές που πολεμούν εναντίον του Bashar Assad και των Κούρδων στη Συρία.
Οι εκκλήσεις για επιστροφή του Muhammed Morsi στην εξουσία έχουν προκαλέσει θυμό στους νέες ηγέτες της Αιγύπτου και ψύχραναν τη σχέση με τη Σαουδική Αραβία. Τέλος φαίνεται να έχει λάβει και ο μήνας του μέλιτος με τον Αμερικανό Πρόεδρο, μετά την ανακοίνωση της Τουρκίας για συμπαραγωγή πυραυλικού αμυντικού συστήματος με κινεζική εταιρία που είναι υπό αμερικανικές κυρώσεις.
Η Τουρκία επέλεξε τους κινεζικούς πυραύλους για λόγους κόστους και επειδή οι Κινέζοι συμφώνησαν να μοιραστούν την τεχνογνωσία τους (ταιριάζει με τα όνειρα του Erdogan να ηγηθεί μιας ισλαμικής υπερδύναμης). Παρά την επιμονή Erdogan ότι θα επικυρώσει την κινεζική συμφωνία, πολλοί εκτιμούν ότι πρόκειται απλώς για διαπραγματευτική τακτική, ώστε να υποχρεωθούν οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί να προσφέρουν καλύτερους όρους.
Το άνοιγμα στο Ιράκ έγινε εξαιτίας των πιέσεων Τούρκων επιχειρηματιών, που υποστηρίζουν πως πληρώνουν το τίμημα για τις διαφωνίες της Τουρκίας με τους γείτονές της, ενώ το άνοιγμα στο Ιράν ακολούθησε αντίστοιχο άνοιγμα από πλευράς Obama. Ακόμη και η βάση του Erdogan ανησυχεί με την εμμονή του με την ανατροπή του Προέδρου Assad, καθώς δεν φαίνεται να έχουν ληφθεί σοβαρά μέτρα για τον περιορισμό των ξένων μαχητών που εισέρχονται στη Συρία.
http://www.economist.com/news/europe/21589494-new-tone-turkeys-foreign-policy-reset
