Ετσι δεν υπάρχει προοπτική όχι μόνο βελτίωσης, αλλά ούτε καν ελέγχου της επιδείνωσης των σχέσεων με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, ενώ υπάρχει βεβαιότητα επιδείνωσης των σχέσεων με την Τεχεράνη με επίκεντρο την κουρδική οντότητα που έχει δημιουργηθεί στη Βορειοανατολική Συρία. Δίχως υπερβολή το 2014 είναι η πιο κρίσιμη χρονιά όχι μόνον για τον Ερντογάν αλλά και για την Τουρκία: Μέσα στη χρονιά θα φανεί αν ο ηγέτης του ΑΚΡ θα στερεώσει ένα προσωποπαγές καθεστώς ή αν, σε αντίθετη περίπτωση, αρχίσει μία εν μέσω περιδινήσεων φθορά του με άγνωστη ακόμη την επόμενη μέρα.Η αναδίπλωση του Ερντογάν σε θρησκευτικές-εθνικιστικές αναφορές θα έχει σχέση συγκοινωνούντων δοχείων με τη διεθνή και περιφερειακή απομόνωση της Τουρκίας, καθώς η μία θα τροφοδοτεί την άλλη.
Τα παραπάνω δεν μπορούν να αποκρύψουν μια σκληρή πραγματικότητα για τον Ερντογάν: Μετά τον τρίτο εκλογικό του θρίαμβο το 2011 έχασε τον ρόλο του ηγέτη ενός ευρύτερου μετώπου που είχε ως σημαία τον εκδημοκρατισμό και αντίπαλο το κεμαλικό κατεστημένο - βαθύ κράτος. Ο Ερντογάν δεν μπόρεσε ή δεν θέλησε να κρατήσει αυτόν τον ρόλο και σήμερα είναι εγκλωβισμένος σε μία διχαστική ρητορική που αυξάνει την απομόνωση της χώρας.
kapopoulos@pegasus.gr-ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ
