Μάλιστα, στο κείμενό του ο Μουρ περιγράφει τον Τραμπ ως «άθλιο, αμόρφωτο, επικίνδυνο κλόουν τον μισό χρόνο και κοσμικό τον υπόλοιπο [χρόνο]».
Οι πέντε λόγοι που ανέφερε τότε ο Μουρ ήταν:
1. Μαθηματικοί λόγoι ή «Καλώς ήρθατε στο δικό μας Brexit»
Η εκλογή προέδρου στη χώρα δεν γίνεται απευθείας. Γίνεται σε κάθε πολιτεία και οι πιο πολυπληθείς είναι οι πιο σταγητικές. Ωστόσο και οι αναποφάσιστες πολιτείες παίζουν καθοριστικό ρόλο. Βάσει αυτής της λογικής, ο Μάικλ Μουρ σημειώνει ότι το Μίτσιγκαν, το Οχάιο, η Πενσιλβάνια και το Ουισκόνσιν, πολιτείες παραδοσιακά δημοκρατικές, εξέλεξαν από το 2010 Ρεπουμπλικανούς κυβερνήτες.Ο Μουρ πιστεύει ότι αυτή η αλλαγή οφείλεται σε νόμο που έφερε ο Κλίντον το 1994 για να υποστηρίξει τη συμφωνία NAFTA. Οι πολιτείες αυτές, των οποίων η οικονομία στηρίζεται στις επιχειρήσεις μεταποίησης, στο μέταλλο και στη βιομηχανία αυτοκινήτων, υποφέρουν τρομερά από αυτή τη συμφωνία. Είναι λοιπόν λογικό που ο λαϊκιστικός λόγος του Ντόναλντ Τραμπ βρίσκει απήχηση εκεί.
2. «Η πληγωμένη τιμή του τελευταίου λευκού Αμερικανού»
Σύμφωνα με τον Μουρ, όλες οι υποσχέσεις υπέρ των δικαιωμάτων των γυναικών, των ομοφυλόφιλων, των τρανσέξουαλ και των μειονοτήτων τραυμάτισαν την περηφάνια του κλασικού ετεροφυλόφιλου λευκού Αμερικανού. Αυτός ο λευκός Αμερικανός αναγκάστηκε να παρακολουθήσει στο ημίχρονο του Super Bowl «τη συναυλία της Beyoncé και μιας στρατιάς μαύρων γυναικών με το μεσαίο δάχτυλο υψωμένο, φωνάζοντας για ισότητα», λέει ο Μουρ. Ο σκηνοθέτης αμφιβάλλει αν ο μέσος Αμερικανός, ο οποίος ανέχθηκε τις οδηγίες ενός μαύρου προέδρου επί οκτώ χρόνια, θα αντέξει την ιδέα να δέχεται εντολές από μια γυναίκα.
3. Το πρόβλημα είναι η Χίλαρι
«Μπορούμε να είμαστε ειλικρινείς, τουλάχιστον μεταξύ μας; Και πριν το κάνουμε αυτό αφήστε με να πω το εξής: Πραγματικά, μου αρέσει η Χίλαρι» γράφει ο Μουρ στο τρίτο λόγο που δίνει για τη νίκη του Τραμπ.«Η ψήφος της υπέρ του πολέμου στο Ιράκ με έκανε να ορκιστώ ότι δεν θα την ψηφίσω ποτέ» συνεχίζει, ωστόσο, υπογραμμίζει ότι ο Τραμπ τον έκανε να αλλάξει γνώμη. «Το πρόβλημα δεν είναι ο Τραμπ αλλά η Χίλαρι», γράφει και στηρίζει την άποψή του σε μια δημοσκόπηση όπου 70% των ψηφοφόρων πιστεύουν ότι η Χίλαρι δεν είναι άξια εμπιστοσύνης και ότι είναι ανειλικρινής. Ο Μουρ προσθέτει ότι η Χίλαρι είναι πολύ αντιδημοφιλής και επειδή εν πολλοίς η εκλογή προέδρου στις ΗΠΑ παίζεται με το παιχνίδι της γοητείας και την ικανότητα να κινητοποιεί κάποιος τον λαό, το στοίχημα είναι χαμένο εκ των προτέρων για την Χίλαρι.
4. Η απογοήτευση των ψηφοφόρων του Σάντερς
Ο έτερος υποψήφιος των Δημοκρατικών Μπέρνι Σάντερς, ο οποίος έχασε στην κούρσα για τον Λευκό Οίκο, κάλεσε τελικά τους ψηφοφόρους του να ψηφίσουν υπέρ της Χίλαρι. Ωστόσο, σημειώνει ο Μουρ, αυτοί οι ψηφοφόροι θα πάνε στην κάλπη με βαριά καρδιά και χωρίς να κινητοποιήσουν τους δικούς του να ψηφίσουν. «Πολλοί από αυτούς θα μείνουν σπίτι τους», σημειώνει ο Μουρ.
5. Η ψήφος «ριάλιτι»
«Εκατομμύρια Αμερικανοί θα ψηφίσουν Τραμπ. Όχι γιατί συμφωνούν μαζί του, ούτε γιατί αγαπούν το τεράστιο εγώ του, αλλά από περιέργεια». Υποστιρίζει, μάλιστα πως ορισμένοι ψηφοφόροι που κανονικά θα ψήφιζαν Δημοκρατικούς, θα πουν «άντε, θα ψηφίσω Τραμπ για να δω τι θα συμβεί». Ο Μουρ πιστεύει ότι το εκλογικό σώμα έγινε ένα κοινό σαν αυτά που ψηφίζουν στα ριάλιτι σόου και επομένως ψηφίζουν με βάση ό,τι τους διασκεδάζει περισσότερο και « ο Τραμπ είναι μακράν ο πιο διασκεδαστικός υποψήφιος που είδε ποτέ η Αμερική»..
