22 Μαρτίου 2016

Ρεαλπολιτίκ με υποθήκες

http://content-mcdn.ethnos.gr/filesystem/images/20160322/engine/newego_LARGE_t_1101_54651149_type13145.jpg

«Πούλησε η ΕΕ την ψυχή της» όπως διατείνεται ο αρθρογράφος των «Financial Times» Wolfgang Munchau με τη συμφωνία με την Τουρκία για τη διαχείριση του Προσφυγικού; Για να πουλήσεις κάτι πρέπει να υπάρχει, και στη διπλωματική διαβούλευση, διμερή ή πολυμερή, δεν υπάρχει ψυχή από τότε που υπάρχουν συγκροτημένα κράτη που προσπαθούν να διασφαλίσουν τα συμφέροντά τους.Η συμφωνία έχει κενά, επισφάλειες, αμφίσημες διατυπώσεις αλλά είναι μονόδρομος και για τις δύο πλευρές, που για το ορατό μέλλον έχουν κάθε συμφέρον να εξαντλήσουν όλες τις προσπάθειες για την τήρηση των συμφωνηθέντων. Μια ρεαλπολιτίκ δεν κρίνεται από τη συμβατότητά της με αρχές και αξίες αλλά από την αποτελεσματικότητά της, και στο σημείο αυτό υπάρχουν νόμιμες αμφιβολίες για τη δυνατότητα και των δύο πλευρών να υλοποιήσουν τα συμφωνηθέντα. Η συμφωνία με την ΕΕ για το Προσφυγικό έχει ως ζητούμενο από πλευράς Ερντογάν - Νταβούτογλου επιπλέον νομιμοποίηση- σταθεροποίηση την ώρα που προσπαθούν να ιδρύσουν καθεστώς Σουλτανικής Προεδρίας και να θέσουν εκτός πολιτικής σκηνής το φιλοκουρδικό κόμμα HDP και να πλήξουν αποφασιστικά την ένοπλη παρουσία του ΡΚΚ στις νοτιοανατολικές επαρχίες.

Η επίθεση αυτοκτονίας το Σάββατο στην κεντρική λεωφόρο Ιστικλάλ της Κωνσταντινούπολης, που αποδίδεται σε τζιχαντιστή, έρχεται να προστεθεί σε σειρά επιθέσεων στην Αγκυρα οι οποίες χρεώθηκαν στο ΡΚΚ και την αδελφή κουρδοσυριακή οργάνωση PYD με φόντο τη σκληρή καταστολή και χειραγώγηση των αντιπολιτευόμενων ΜΜΕ από την κυβέρνηση. Η σημερινή Τουρκία παρουσιάζει αθροιστικά την ένταση και αβεβαιότητα που υπήρχε τα δύο τελευταία χρόνια του Μεντερές στην εξουσία την περίοδο 1958-60, οπότε είχε κορυφωθεί η αυταρχική εκτροπή με στόχο κάθε μορφή αντιπολίτευσης, αλλά και την ανεξέλεγκτη βία της περιόδου 1978-80 επί κυβερνήσεων Ετζεβίτ και Ντεμιρέλ.
Ο Μεντερές ανετράπη από στρατιωτικό πραξικόπημα τον Μάιο του 1960 και ο Ντεμιρέλ τον Σεπτέμβριο του 1980. Οι Ερντογάν-Νταβούτογλου υπέγραψαν τη συμφωνία με την ΕΕ σε μια αγωνιώδη προσπάθεια να κλείσουν ανοικτά εξωτερικά μέτωπα: Με το Ιράν, ο ΥΠΕΞ του οποίου βρέθηκε πρόσφατα στην Αγκυρα, με το Ισραήλ με τη μεσολάβηση των ΗΠΑ και με την Αίγυπτο με τη μεσολάβηση της Σαουδικής Αραβίας.
Και στην καλύτερη δυνατή για την Αγκυρα έκβαση των παραπάνω προσπαθειών δεν υπάρχει εγγύηση μερίσματος εσωτερικής σταθεροποίησης. Η εμπλοκή στη Συρία και η απότομη στροφή στο Κουρδικό από τις συνομιλίες στην ένοπλη καταστολή, συν η προσπάθεια εγκαθίδρυσης προσωποπαγούς προεδρικού καθεστώτος πυροδοτούν μια εσωτερική αστάθεια που δεν ελέγχεται με διπλωματικές πρωτοβουλίες.
kapopoulos@pegasus.gr
http://www.ethnos.gr/giorgos_kapopoulos/arthro/realpolitik_me_ypothikes-64349935/