Το παραπάνω ερώτημα με αποδέκτη την καγκελάριο Μέρκελ το θέτει ο ίδιος ο ηγέτης του Podemos σε χθεσινή του συνέντευξη στο Reuters, σε μια στιγμή που η έγκυρη El Pais δημοσιεύει δημοσκόπηση η οποία επιβεβαιώνει την πρωτιά του νέου αυτού κόμματος που δημιουργήθηκε πριν από έναν χρόνο.
Ριζοσπαστική Αριστερά είτε με ιστορικές ρίζες στο κομμουνιστικό κίνημα και στην αριστερή σοσιαλδημοκρατία, είτε κινηματική εναλλακτική, είτε και τα δύο μαζί σε μια θολή και ετερόκλητη εκδοχή, ή λαϊκιστική αντιευρωπαϊκή Δεξιά σε όλες τις εκφάνσεις της;
Αυτό είναι το πραγματικό δίλημμα στο οποίο θα πρέπει να απαντήσουν στο Βερολίνο οι συγκυβερνώντας Μέρκελ και Γκάμπριελ, ένα δίλημμα πανευρωπαϊκό, πιο περίπλοκο και πιο απαιτητικό για επεξεργασμένη απάντηση, μακριά από τη σημερινή παιδαριώδη υπεραπλούστευση η δύστροπη και απροσάρμοστη Αθήνα ως εξαίρεση (με παρέα ίσως την παραβατική στον προϋπολογισμό της Γαλλία) απέναντι σε μια Ευρωζώνη που «έκανε τα μαθήματά της», όπως αρέσκεται να προτρέπει τους εταίρους της η καγκελάριος.
Στη Γαλλία η Λεπέν αφήνει σε δεύτερο ή τρίτο πλάνο την ξενοφοβία, τον ρατσισμό και τη σκληρή κατασταλτική ρητορική και σηκώνει το λάβαρο μιας λαϊκής εξέγερσης κατά της γερμανικής Ευρώπης.
Στην Ιταλία η ρατσιστική και ξενόφοβη Λέγκα του Βορρά εγκαταλείπει την απαξίωση του παρασιτικού Νότου, με τον ηγέτη του κόμματος Σαλβίνι να εκφωνεί αντιγερμανικούς λόγους στη Νάπολι και στο Παλέρμο και να ζητά την επιστροφή στη λιρέτα!
Επόμενα ραντεβού την Κυριακή 22-3, όταν στον πρώτο γύρο των νομαρχιακών εκλογών στη Γαλλία το Εθνικό Μέτωπο της Λεπέν θα αναδειχθεί πρώτο κόμμα, αλλά και τον Μάιο στη Βρετανία, όταν ο λαϊκιστής Φάραζ θα εκτοξευθεί στις βουλευτικές εκλογές παγιδεύοντας τον Κάμερον σε δημοψήφισμα για έξοδο από την ΕΕ μέχρι το 2017.
Η Αριστερά στην Ευρωζώνη σε όλες τις εκφάνσεις της εγγράφει την πολιτική της σε ευρωπαϊκό πλαίσιο. Οσο το Βερολίνο επιμένει να αγνοεί την κοινωνική δυσαρέσκεια που εκφράζει, όσο θα διαμηνύει ότι το Δημοσιονομικό Σύμφωνο είναι δεδομένο και αδιαπραγμάτευτο, τόσο θα την εμφανίζει ως αναποτελεσματική, τόσο θα πριμοδοτεί το καθαρό απλουστευτικό και απόλυτο μήνυμα της ακροδεξιάς για επιστροφή στην εθνική κυριαρχία με έξοδο από την Ευρωζώνη και την ΕΕ.
Πριν από δυόμισι χρόνια το Βερολίνο επέβαλε στον Ολάντ να εγκαταλείψει τις προεκλογικές δεσμεύσεις του και έτσι άνοιξε τον δρόμο της Λεπέν για την εξουσία.
kapopoulos@pegasus.gr-ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ