Ατυπο προτεκτοράτο στο Βόρειο Ιράκ αλλά και δυνατότητα χειραγώγησης του Ισλαμικού Κράτους είναι δύο «ατού», κατά την άποψη της τουρκικής πλευράς, το μονοπώλιο των οποίων άρχισε να αμφισβητείται με τη στρατιωτική βοήθεια της Γερμανίας στην κουρδική κυβέρνηση Μπαρζανί στο Αρμπίλ και την απόφαση του Κάμερον να ακολουθήσει η Βρετανία τον ίδιο δρόμο.
Από δύο σε τρία ταμπλό η επιλογή της Αγκυρας να είναι παρούσα σε όλες τις πλευρές της σύγκρουσης είναι ένα εγχείρημα υψηλού κινδύνου καθώς κινδυνεύει να κατακρημνίσει την αξιοπιστία των Ερντογάν - Νταβούτογλου σε όλες τις εντός και εκτός περιοχής εμπλεκόμενες πλευρές.
Προφανώς στην Ουάσιγκτον δεν τρέφουν αυταπάτες για τη φερεγγυότητα της Αγκυρας ως συμμάχου κατά των Τζιχαντιστών, είναι όμως πολύ πιθανό η επιλογή της Τουρκίας στη Συμμαχία Προθύμων να εντάσσεται σε μια ευρύτερη προσπάθεια εμπλοκής της στο άνοιγμα δεύτερου μετώπου κατά του Πούτιν στην Τσετσενία, στο Νταγκεστάν και στην Κεντρική Ασία.
Στην καλύτερη των περιπτώσεων η Αγκυρα θα εκμεταλλευτεί τη θέση της ανάμεσα στη Ρωσία και τη Δύση αποσπώντας ό,τι μπορεί και από τις δύο πλευρές, όπως έπραξε και πριν από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν εισέπραξε ως προκαταβολή για την εμπλοκή της κατά της Γερμανίας την επαρχία της Αλεξανδρέττας από την υπό γαλλική διοίκηση Συρία.
kapopoulos@pegasus.gr
