Της Φανούλας Αργυρού-Ας προσέξει, λοιπόν, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, αν έχει σκοπό να ακολουθήσει τις συστάσεις φόρου τιμής του Κ. Σημίτη για «επανένωση» και όχι απελευθέρωση...
Το εθνικό μας θέμα
Όσον αφορά το εθνικό μας θέμα, τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Τα ξένα ειδησεογραφικά μέσα είχαν ένα κοινό σημείο. Τόνιζαν πως απέτυχε να ολοκληρώσει την «επανένωση» της Κύπρου. Την οποίαν εννοούσαν με τη Διζωνική και το «Σχέδιο Ανάν» (το ίδιο και κάποιοι δικοί μας). Όταν ο λαός το 2004 με το «όχι» τού 76% τον άφησε εκτεθειμένο έναντι των ξένων, στους οποίους κάποιοι είχαν υποσχεθεί να το περάσουν (με αντάλλαγμα την ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. - γι’ αυτό και εκλιπαρούσε ο Κληρίδης τον λαό για παράταση της θητείας του δίχως εκλογές για 16 μήνες).
* New York Times και Reuters: O Γλαύκος Κληρίδης ήταν ο άνθρωπος που αγωνίστηκε για την επανένωση της Κύπρου. Οδήγησε την Κύπρο στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά δεν μπόρεσε να καταφέρει το μεγαλύτερό του όνειρο, την επανένωση της πατρίδας του.
* Guardian: Δεν μπόρεσε ο Κληρίδης να πείσει για την άποψή του ότι μισή φραντζόλα είναι καλύτερη από το τίποτα.
* Ντε Σότο: «Clerides achieved many things, but was frustrated in his desire to put Cyprus back together again. He has left a legacy of steadfastness and integrity in the pursuit of a noble goal. It remains pending».
Ο Ντε Σότο αναφέρθηκε στις προσπάθειες του μ. Γλ. Κληρίδη να «επανενώσει» την Κύπρο. Ουσιαστικά, στην αποτυχία του να περάσει τη λύση «επανένωσης» (εννοείται με τη Διζωνική και το «Σχέδιο Ανάν»), ως ένα «ευγενή του στόχο που παραμένει εκκρεμής».
* Κ. Σημίτης: «Πυξίδα πορείας για το σήμερα ο Γλ. Κληρίδης». Ο κ. Σημίτης αναφέρθηκε στο όραμα επανένωσης του Γλαύκου Κληρίδη και είπε ότι «οφείλουμε να το πραγματοποιήσουμε, ως φόρο τιμής σε έναν μεγάλο πολιτικό».
* Γ. Βασιλείου: Ο Πρόεδρος Κληρίδης αφήνει μια κληρονομιά. Το έργο του έμεινε ατέλειωτο. Η Κύπρος εξακολουθεί να είναι μοιρασμένη και οφείλουμε με ρεαλισμό και αποφασιστικότητα, ακολουθώντας τα διδάγματά του, να συνεχίσουμε για να πετύχουμε τον στόχο για τον οποίο θυσίασε τη ζωή του.
* Π. Πολυβίου: Το όνειρό του δεν ήταν η Ευρώπη, το όνειρό του ήταν η επανένωση της Κύπρου. Η Ευρώπη ήταν ένα χρήσιμο εργαλείο. Και του οφείλουμε εμείς τώρα να συνδυάσουμε αφενός μεν τον ρεαλισμό, αφετέρου όμως τη δυναμική διαπραγμάτευση, για να φθάσουμε σε λύση αυτού του προβλήματος.
Ο ρεαλισμός του Γλ. Κληρίδη
Για το πώς ερμηνεύεται ο ρεαλισμός του Γλ. Κληρίδη στο Κυπριακό, όμως, έγραψε ο αγαπητός βετεράνος αρθρογράφος, Σάββας Ιακωβίδης, σε άρθρο του στη « Σημερινή», στις 19 Νοεμβρίου 2013, όπου σημείωσε μεταξύ άλλων: «Μιλώντας, λοιπόν, για τον ρεαλισμό του Κληρίδη, πρέπει να τον συναρτήσουμε και προς δύο κρίσιμα δεδομένα, όπως διδάσκει αυτή η θεωρία. Πρώτον, προς την επιβίωση και ασφάλεια της Κύπρου. Δεύτερον, προς την ατομική και συλλογική ελευθερία. Δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει την αγάπη και την έγνοια του Γλ. Κληρίδη για την επιβίωση της Κύπρου και του Ελληνισμού. Όμως, το φιάσκο των S-300 κατέφερε σοβαρότατο πλήγμα στο ηθικό και στην αξιοπιστία του Κληρίδη.
»Από την άλλη, ο Κληρίδης με τους στενούς συνεργάτες του, συνέβαλαν στο τερατούργημα Ανάν, που θα παρέδιδε την Κύπρο αύτανδρη στην τουρκοκρατία και σε νέα βρετανική αποικιοκρατία. Ως συνομιλητής των Τούρκων, έπρεπε να γνωρίζει καλύτερα από κάθε άλλο τη νοοτροπία και τη στοχοθεσία των εχθρών μας. Δεν αντιλήφθηκε, και ως νομικός, πως με το σχέδιο Ανάν η Κύπρος θα καθίστατο τουρκικό προτεκτοράτο; Ευτυχώς που ο Κληρίδης συνέβαλε στην ένταξή μας στην Ε.Ε. Από σήμερα παραδίδεται στην Ιστορία. Αυτή θα κρίνει αμερόληπτα τις αποφάσεις, τις αμφιταλαντεύσεις, τα διλήμματα και τα mea culpa του».
Ο Κώστας Σημίτης
Απροκάλυπτα αμετανόητος ο πρώην ανανικός Έλληνας Πρωθυπουργός, Κώστα Σημίτης, μας καλεί να γλείψουμε εκεί όπου φτύσαμε, γιατί «οφείλουμε να το πραγματοποιήσουμε, ως φόρο τιμής σε έναν μεγάλο πολιτικό».
Ως φόρο τιμής, λοιπόν, μας καλεί να δεχθούμε τη μοιρασιά της πατρίδας μας με τους εισβολείς Αττίλες (γιατί δεν μπορούν όλοι αυτοί να εννοούν απελευθέρωση, αλλιώς δεν θα αναφέρονταν σε «επανένωση» εφόσον η Κύπρος ποτέ δεν ήταν χωρισμένη σε δύο κομμάτια), να τους δικαιώσουμε, να παραγράψουμε τα δικαιώματα και περιουσίες μας, να νομιμοποιήσουμε τα τουρκικά εγκλήματα εις βάρος μας και τις κλεψιές τους, να αποσύρουμε το «όχι» μας της 24.4.2004, και... ας προσθέσουμε και την «πρόταση» Ν. Τορναρίτη.
Να μετονομαστεί το αεροδρόμιο Λάρνακας σε «Αεροδρόμιο Γλ. Κληρίδη», να μετονομάσουν και οι «συνεταίροι (μας) στο τουρκικό συνιστών κράτος» το κατεχόμενο αεροδρόμιο της Τύμπου (που θα αναγνωρίσουμε) σε «Αεροδρόμιο Ρ. Ντενκτάς» και να ζήσουν όλοι αυτοί καλά κι εμείς χειρότερα. Σε ένα τουρκικό ρατσιστικό διζωνικό δικοινοτικό ομόσπονδο προτεκτοράτο, που απαιτούσαν οι Τούρκοι κατακτητές από το 1956. Και που οι Άγγλοι οι ίδιοι αμφέβαλλαν αν μπορούσε ποτέ να γίνει αποδεκτό, παρόλο που από το 1957 οι Τούρκοι πίστευαν ότι με τη βοήθεια των Ελληνοκυπρίων θα μπορούσαν να το κατορθώσουν.
Έλα, λοιπόν, που οι Τούρκοι τελικά επαληθεύτηκαν. Σήμερα (και προ πολλού) οι μεγαλύτεροι υποστηρικτές της ΔΔΟ είναι κάποιοι Ελληνοκύπριοι, αρχής γενομένης από τον μ. Γλ. Κληρίδη (σύντομα συστρατεύθηκε και το ΑΚΕΛ μαζί του), που από τον Αύγουστο του 1974 ανέλαβε να προωθήσει τη λύση αυτή με την καθοδήγηση του βρετανικού Φόρειν Όφις, του τότε Υπ. Εξωτερικών Τζέιμς Κάλλαχαν και του Βρετ. Υπ. Αρμοστή στη Λευκωσία σερ Όλιβερ, περνώντας και από την «Αργώ» στις 6 Νοεμβρίου 1974. Για να αποσπάσει τα συγχαρητήρια του Κάλλαχαν για την τόλμη και... ρεαλισμό του και πάει η ιστορία της διζωνικής και ρεαλιστικής πολιτικής Κληρίδη λέγοντας, μέχρι σήμερα...
Ας προσέξει, λοιπόν, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης αν έχει σκοπό να ακολουθήσει τις συστάσεις φόρου τιμής του Κ. Σημίτη για «επανένωση» και όχι απελευθέρωση... «Εάν η λήθη είναι αρετή, η ιστορική μνήμη είναι χρέος».
ΦΑΝΟΥΛΑ ΑΡΓΥΡΟΥ
Ερευνήτρια, συγγραφέας
