| Του Χριστόδουλου Κ. Γιαλλουρίδη
- Οι τζιχαντιστές έχουν απέναντί τους τη δημοκρατία σε όλα τα επίπεδα…
- Η τραγωδία των Παρισίων δεν συγκλόνισε απλώς την ανθρωπότητα, προκάλεσε κυρίως φόβο και ανησυχία για το τι ακολουθεί σε όλο τον κόσμο, από αυτούς που απειλούν να ισοπεδώσουν οτιδήποτε βρίσκεται απέναντί τους
- Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ απειλή των τζιχαντιστών είναι ασύμμετρη και αποτελεί τον νέο κίνδυνο για την ανθρωπότητα, καθώς δεν μπορεί να εντοπιστεί ως συγκροτημένη στρατιωτική δύναμη
Μετά το Παρίσι ο κόσμος αλλάζει, ανατρέπονται ιστορικές κατακτήσεις αιώνων; Θα ζουν οι άνθρωποι που κατέκτησαν ελευθερίες και δικαιώματα, που διεκδικούν την πρόοδο, την πνευματική εξέλιξη και την υλική ανάπτυξη σε συνθήκες πνευματικής ομηρίας, φόβου και διαρκούς απειλής, ότι μπορεί αυτό που θα πουν, θα γράψουν ή θα πράξουν, να προκαλέσει την μήνιν και τη δολοφονική αντίδραση σύγχρονων βαρβάρων;
Η τραγωδία των Παρισίων δεν συγκλόνισε απλώς την ανθρωπότητα, δεν επέφερε αισθήματα οργής και αποτροπιασμού γι' αυτούς που, όχι μόνο δεν σέβονται την ανθρώπινη ζωή και λεηλατούν τον παγκόσμιο πολιτισμό, αλλά αυτή η τραγωδία προκάλεσε κυρίως φόβο και ανησυχία για το τι ακολουθεί σε όλο τον κόσμο από αυτούς που απειλούν να ισοπεδώσουν οτιδήποτε βρίσκεται απέναντί τους.
Είχαμε την ευκαιρία να σημειώσουμε και στο παρελθόν πως το πρόβλημα με τους τζιχαντιστές των ISIS δεν βρίσκεται μόνο στο ότι απειλούν με ανατροπές τα καθεστώτα της Μέσης Ανατολής, επιχειρώντας να οικοδομήσουν ένα ισλαμικό κράτος κυριαρχίας, εκεί όπου παράγεται η ενέργεια και τροφοδοτείται η ανθρωπότητα με οξυγόνο υλικού πολιτισμού, αλλά αυτή η τρομοκρατική δράση των ισλαμοφασιστών εκτυλίσσεται σε παγκόσμιο επίπεδο, σε οριζόντιο άξονα.
Η οριζόντια διάσταση συνίσταται στην παγκοσμιοποίηση της απειλής και της στρατηγικής των τζιχαντιστών να ανατρέψουν τα καθεστώτα της Δύσης μέσα από τον φόβο, τον τρόμο και τη χρησιμοποίηση όλων των μέσων της ασύμμετρης απειλής, συμπεριλαμβανομένων και των ισλαμικών ομάδων που βρίσκονται εγκατεστημένες στον δυτικό κόσμο και ταυτίζονται με αυτό το ισλαμιστικό φαινόμενο απίστευτης βαρβαρότητας και καταστροφικής δράσης.
Επομένως η οριζόντια διάσταση σημαίνει την ικανότητα των τζιχαντιστών να κινούνται παντού, σε όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου, αξιοποιώντας δυνάμεις όλων των επιπέδων ανθρώπινης κινητοποίησης, από την πνευματική, στην τεχνολογική και τη στρατιωτική, που σε τελευταία ανάλυση οδηγεί σε εγκληματικές ενέργειες, ικανές να παράγουν και να αναπαραγάγουν τον φόβο παντού, έτσι ώστε να καταστραφεί αυτό που οικοδομήθηκε τα τελευταία τριακόσια χρόνια με τον Διαφωτισμό και την Αναγέννηση, και που είναι το σύγχρονο νεωτερικό κράτος της Δύσης.
Οι τζιχαντιστές έχουν απέναντί τους τη δημοκρατία σε όλα τα επίπεδα, που σημαίνει κράτος δικαίου και ανθρώπινα δικαιώματα, σημαίνει οικονομία της αγοράς, παραγωγή πλούτου, ανταγωνισμός, κοινωνίες ευημερίας και ταυτόχρονα ελευθερία του λόγου και όλες τις ελευθερίες που συνδέονται με την ανθρώπινη ύπαρξη και το άτομο, τον πολίτη στις σύγχρονες δημοκρατίες.
Επομένως, η παγκόσμια απειλή αναφέρεται στον καθένα, στο άτομο ή στις ομάδες, ατομικά και ομού, όπου και εάν βρίσκονται να αισθάνονται ότι μπορεί να απειληθεί ανά πάσα στιγμή η ζωή τους, γιατί απλώς δεν ανήκουν, όχι μόνο στον μουσουλμανικό κόσμο, αλλά στον κόσμο που οικοδομούν στη Μέση Ανατολή οι τζιχαντιστές. Αυτό είναι η μία πτυχή του προβλήματος.
Η άλλη έκφραση της απειλής έγκειται στις ίδιες τις κοινωνίες, τις πολυεθνικές, πολυπολιτισμικές της Δύσης, οι οποίες μπορεί να περιέλθουν μέσα από την καχυποψία και τη διάρρηξη των σχέσεων εμπιστοσύνης σε μια κατάσταση κοινωνικού εμφυλίου.
Αυτό γιατί οι κοινωνίες μεταφέρουν στους μουσουλμάνους, που ζουν στους κόλπους τους -και είναι εκατομμύρια που ζουν στις ευρωπαϊκές και βορειοαμερικανικές μητροπόλεις-, μια ευθύνη και ενοχή, η οποία δεν οφείλεται σε αυτούς, αλλά προέρχεται από τον ισλαμικό εξτρεμισμό των τζιχαντιστών του ISIS, που σχεδιάζουν και πραγματώνουν για τους άλλους, χωρίς οι ίδιοι να το θέλουν, με ανυπολόγιστες συνέπειες στην ίδια τη συνοχή των κρατών και των κοινωνιών.
Η παγκόσμια απειλή των τζιχαντιστών είναι ασύμμετρη και αποτελεί τον νέο κίνδυνο για την ανθρωπότητα, καθώς δεν μπορεί να εντοπιστεί ως συγκροτημένη στρατιωτική δύναμη, κινείται παντού, δεν μπορεί να προβλεφθεί με τις συμβατικές μεθόδους της σύγχρονης στρατηγικής, δεν μπορεί να αποτραπεί εγκαίρως, ούτε και έχει κανείς εκπονήσει ένα σχέδιο ιδεολογικής ή κοσμοθεωρητικής εξόντωσής της, πέραν της στρατιωτικής επιβολής που επιχειρούν οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους μέχρι στιγμής ανεπιτυχώς να επιφέρουν, στην περιοχή της Συρίας και του Ιράκ.
Δεν χρειάζεται να επισημάνουμε και πάλι πως αυτό οφείλεται στις λανθασμένες επιλογές των ΗΠΑ και της Δύσης, που επεχείρησαν και ανέτρεψαν καθεστώτα σταθερότητας χάριν μιας εξωπραγματικής διάστασης μετεμφύτευσης της δημοκρατικής αρχής και του δυτικού συστήματος οργάνωσης των κοινωνιών.
Πρέπει μόνο να υπογραμμίσουμε πως επείγει η παγκόσμια συστράτευση, συμπεριλαμβανομένης και της άρσης της σύγκρουσης που έχει η Δύση με τη Ρωσία σήμερα, έτσι ώστε οι μεγάλες δυνάμεις του κόσμου ομού να εκπονήσουν ένα σχέδιο αποτελεσματικής και ταχύτατης αντιμετώπισης του φαινομένου της σύγχρονης τζιχαντιστικής βαρβαρότητας, την οποία φρόντισε πριν από είκοσι περίπου χρόνια να μας την εμφανίσει σε θεωρητικό επίπεδο, εν είδει αυτοπραγματούμενης προφητείας, ο Samuel Huntighton στο έργο του περί της σύγκρουσης των πολιτισμών.
Υπάρχει και ένα ζήτημα που τίθεται σήμερα σε σχέση με τη μικρή μας πατρίδα, την Κύπρο. Η Κύπρος είναι κατεχόμενη γη και ανοικτή παντού και απ' όλες τις κατευθύνσεις για κάθε καλό και κακό εισρέει από την ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, το οποίο απετέλεσε διαχρονικά μια ενεργό πραγματικότητα σε όλη τη διάρκεια της μακράς ιστορίας της ως κοινωνίας και ως Ελληνισμού σε αυτήν την περιοχή.
Σήμερα όμως ιδιαίτερα, το γεγονός ότι η Κυπριακή Δημοκρατία και οι δυνάμεις ασφαλείας του κράτους δεν ελέγχουν το κατεχόμενο βόρειο τμήμα, το οποίο μετά την περιβόητη απόφαση του Ντενκτάς του 2003, περί ανοίγματος των οδοφραγμάτων, και εντεύθεν μέχρι και σήμερα δημιουργεί έναν ενιαίο χώρο διακίνησης ανθρώπων και αγαθών, τους οποίους δεν είναι σε θέση να ελέγξει και να ταυτοποιήσει το κυπριακό κράτος.
Επομένως, είναι ανοικτός ο χώρος της Δημοκρατίας σε κάθε είδους προβοκάτσια στον χώρο του αποκαλούμενου Νότου, το οποίο να προκαλέσει φόβο και ανησυχία με πολλαπλές επιπτώσεις στη σταθερότητα της δημοκρατίας και στην παρουσία του Ελληνισμού σε αυτόν τον επισφαλή λόγω των σύγχρονων συνθηκών χώρο.
Η ευκαιρία μας
Η ΚΥΠΡΙΑΚΗ κυβέρνηση έχει σήμερα μια ευκαιρία με αφορμή τόσο την παρουσία του «Μπαρμπαρός» στις θάλασσες της κυπριακής ΑΟΖ, όσο και τα ζητήματα ασφαλείας που γεννώνται από την ισλαμική τρομοκρατία στην περιοχή και την αδυναμία του κράτους να ελέγχει τους πάντες που μπαίνουν από τον Βορρά προς τον Νότο, να αυστηροποιήσει στον μέγιστο δυνατό βαθμό την είσοδο προσώπων και αγαθών από τον Βορρά προς τον Νότο.
Αυτό σημαίνει σχεδόν το κλείσιμο των οδοφραγμάτων, μια κατάσταση που δεν ωφέλησε καθόλου την Κύπρο και στήριξε πολλαπλά το ψευδοκράτος, όχι μόνο οικονομικά, που ούτως ή άλλως βοηθήθηκε τα μάλα, αλλά συνέβαλε στην αποκατάσταση μιας διεθνούς εικόνας για την κατεχόμενη περιοχή της Κύπρου, πως πρόκειται για μια περίπου νόμιμη περιοχή, της οποίας την κρατική οντότητα δεν αναγνώρισε η υφήλιος, για λόγους που η διεθνής κοινή γνώμη και οι τουρίστες που μπαινοβγαίνουν μεταξύ των δύο περιοχών δεν μπορούν να κατανοήσουν.
Πρέπει να καταλάβουμε πως, αν θέλουμε να κερδίσουμε κάτι σε αυτήν την τραγική πορεία του κυπριακού προβλήματος, που θα αποκαθιστά τουλάχιστον την έννοια της χαμένης μας αξιοπρέπειας, αυτό θα έχει να κάνει μόνο με την καθ’ οιονδήποτε τρόπον πρόκληση κόστους στην τουρκική πλευρά. Με παρακάλια, όπως κάνουμε τώρα και διαρκές αυτομαστίγωμα μιας ακατανόητης αυτοενοχοποίησης, δεν πρόκειται ποτέ να κερδίσουμε, όχι το δικαίωμα επιστροφής, αλλά τη δυνατότητα συνέχισης της ύπαρξής μας ως κοσμικής και κρατικής οντότητας σε αυτήν την εξαιρετικά δύσκολη περιοχή του κόσμου.
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ Κ. ΓΙΑΛΛΟΥΡΙΔΗΣ
Καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής
Κοσμήτορας Σχολής Διεθνών Σπουδών,
Επικοινωνίας και Πολιτισμού
Παντείου Πανεπιστημίου
