Ο συμβιβασμός όμως τον οποίο θα επικύρωνε έχει ήδη διαμορφωθεί. Απ'
ό,τι φαίνεται η ποσοτική επέκταση (τύπωμα χρήματος) που θα εξαγγείλει ο
Ντράγκι στις 22/1 -με έντονες φήμες ότι η υλοποίησή της θα μετατεθεί
μετά τις εκλογές στην Ελλάδα στις 25/1- θα περιλαμβάνει πολλές εκπτώσεις
για να ικανοποιηθούν οι γερμανικές επιφυλάξεις και αντιρρήσεις. Κατ'
αρχάς η ΕΚΤ θα αγοράσει μόνον ομόλογα υψηλής αξιολόγησης, και έτσι θα
αποκλεισθούν Ισπανία, Πορτογαλία και Ελλάδα, και κατά δεύτερο λόγο θα
υπάρξει κατανομή του κινδύνου με μέρος της ρευστότητας να δημιουργείται
με απευθείας αγορές ομολόγων από την ΕΚΤ και το υπόλοιπο από τις
Κεντρικές Τράπεζες των χωρών-μελών της Ευρωζώνης.Πέραν των
παραπάνω προφανώς θα υπάρξει προσπάθεια του Βερολίνου για κοινή με το
Παρίσι και τη Ρώμη δέσμευση για συνέχιση της σημερινής γραμμής πλεύσης
στην Ευρωζώνη, σε μια στιγμή που πληθαίνουν οι φωνές που επισημαίνουν
ότι η Ποσοτική Επέκταση είναι ασύμβατη με τη θεσμικά επιβεβλημένη (από
το Σύμφωνο Σταθερότητας και το Δημοσιονομικό Σύμφωνο) δημοσιονομική
λιτότητα. Μέχρι τα τέλη Φεβρουαρίου θα πρέπει να έχει καταστεί σαφές αν η
Γαλλία και η Ιταλία θέλουν και μπορούν να υποβάλουν αναθεωρημένους
προϋπολογισμούς για το 2015, ώστε ο αρμόδιος επίτροπος Μοσκοβισί να μην
κινήσει την προβλεπόμενη διαδικασία επιβολής κυρώσεων, στην οποία
περιλαμβάνεται και πρόστιμο (!).Ο Ολάντ έχει καταποντιστεί στις δημοσκοπήσεις σε ποσοστό 11% και η δημοτικότητά του εντός του έτους αναμένεται να αποτυπωθεί σε μονοψήφιο ποσοστό, η Λεπέν και το Εθνικό Μέτωπο έχουν αδιαμφισβήτητο προβάδισμα, που θα διογκωθεί μετά τα πλήγματα του ακραίου ισλαμικού φονταμενταλισμού. Η Λεπέν υπόσχεται και δεσμεύεται για δημοψήφισμα αποχώρησης της Γαλλίας από την ΕΕ ένα εξάμηνο μετά την εκλογή της στην προεδρία. Σε εξαιρετικά δύσκολη θέση βρίσκεται και ο Ρέντσι, ο οποίος γνωρίζει ότι το δημόσιο χρέος της χώρας του είναι μια ωρολογιακή βόμβα για την Ευρωζώνη. Ο Ρέντσι σηκώνει το βάρος διαρθρωτικών αλλαγών υψηλού κόστους, με το Βερολίνο να βρίσκει τις κινήσεις του ανεπαρκείς και το σύνολο της κοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης από τη Φόρτσα Ιτάλια του Μπερλουσκόνι και το Κίνημα των Πέντε Αστέρων του Μπέπε Γκρίλο μέχρι τη Λέγκα του Βορρά του Σαλβίνι να τάσσονται υπέρ της επιστροφής στη λιρέτα.
Σε κάθε περίπτωση και παρά τον συμβιβασμό κορυφής στο ΔΣ της ΕΚΤ που διαμορφώθηκε σε δείπνο εργασίας το βράδυ της Τετάρτης 7/1 η διαμόρφωση ενός κοινού παρονομαστή Γερμανίας, Γαλλίας και Ιταλίας για το μέλλον της Ευρώπης δεν είναι δεδομένη και σε κάθε περίπτωση θα έχει υψηλό κόστος είτε για το Βερολίνο είτε για το Παρίσι και τη Ρώμη. Η συζήτηση στην κεντρική πολιτική σκηνή σεναρίων εξόδου από την Ευρωζώνη δεν γίνεται στην Περιφέρεια και δεν περιορίζεται στην εκτός Ευρωζώνης Βρετανία που συζητά την έξοδο της από την ΕΕ. Γίνεται στην καρδιά της Ευρώπης σε δύο ιδρυτικές χώρες της ΕΟΚ των 6, τη Γαλλία και την Ιταλία. Ενα είναι βέβαιο ότι το μέλλον της Ευρώπης και η Γερμανική Ευρώπη όχι μόνον δεν ταυτίζονται αλλά φαίνεται να αλληλοακυρώνονται.
kapopoulos@pegasus.gr
