Δεν υπάρχει χειρότερη κατάντια από τον εθισμό της κοινωνίας στον
λαϊκισμό, τον ρατσισμό και τον φασισμό. Πρωτόγνωρα γεγονότα που κάποτε
μας προσέβαλαν ξεσηκώνοντας τη συνείδησή μας, τώρα αντιμετωπίζονται από
ανησυχητικά μεγάλο κομμάτι της κοινής γνώμης σαν μια αποδεκτή ρουτίνα
στο πλαίσιο της καθημερινότητάς μας. Ποιος μπορούσε να φανταστεί, πριν
από μερικά χρόνια, ότι ένα νεοναζιστικό κόμμα θα έμπαινε στη Βουλή, ότι ο
αρχηγός του θα αναλάμβανε την «πολιτική» ευθύνη μίας δολοφονίας εν
ψυχρώ -την ηθική αυτουργία δηλαδή- και ότι ο λαός θα τον επιβράβευε
αυξάνοντας το εκλογικό του ποσοστό. Ποιος μπορούσε να φανταστεί ότι ένας
τραμπούκος θα έδινε καθαρή δολοφονική εντολή στη συμμορία του - «ό,τι
κινείται, σφάζεται»- και ότι θα εκλεγόταν βουλευτής.Ποιος μπορούσε να φανταστεί ότι οι γονείς του δολοφονημένου παιδιού θα χρειάζονταν αστυνομική προστασία για να μπορέσουν να καταθέσουν την αγανάκτηση και τον πόνο τους στο δικαστήριο. Ας θυμηθούμε τη συγκίνηση και τα αισθήματα αλληλεγγύης που εκδηλώθηκαν στο πρώτο ναυάγιο με τους δεκάδες νεκρούς μετανάστες στη Λαμπεντούζα της γειτονικής Ιταλίας. Σήμερα τα ναυάγια απελπισμένων ανθρώπων έγιναν συνηθισμένη είδηση στα κανάλια, οι φρικτές φωτογραφίες των ξεβρασμένων παιδιών δεν προκαλούν παρά τη συμπόνια για ένα δράμα που συμβαίνει κάπου αλλού.
Οι στοιβαγμένοι στα λιμάνια και στις πλατείες των νησιών πρόσφυγες έστειλαν ακόμα περισσότερους πολίτες στην κάλπη της Χρυσής Αυγής. Η ολοένα και αυξανόμενη νομιμοποίηση της χρυσαυγίτικης «ιδεολογίας» από τμήματα της κοινωνίας δεν είναι βέβαια έργο μόνο των χρυσαυγιτών. Οταν η προηγούμενη πρόεδρος της Βουλής θεωρούσε απαραίτητη την παρουσία τους -ενώ ήταν προφυλακισμένοι- προκειμένου να παρθούν αποφάσεις, όταν, μόλις προχθές, σαράντα ένας βουλευτές άλλων κομμάτων θεώρησαν ότι μπορεί ένας φασίστας να είναι μέλος του προεδρείου της Βουλής, ασφαλώς οι ευθύνες για τον κατήφορο επιμερίζονται και σε άλλους χώρους.
Ούτε και μπορεί να προσπεράσει κανείς εύκολα τη ζημιά που έχει επιφέρει σε αριστερούς και δημοκρατικούς πολίτες η συνεχιζόμενη -και μάλιστα αδιαπραγμάτευτα- συγκυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με ένα ακροδεξιό κόμμα, που... κοσμεί με την παρουσία του διακεκριμένα ρατσιστικά, ομοφοβικά και εθνικιστικά στοιχεία. Κατρακυλάμε συνεχώς. Η διαφθορά κάνει όλο και πιο προκλητική την παρουσία της, η καταπάτηση θεσμών και νόμων θεωρείται περίπου αυτονόητη, η δικαιοσύνη παραπέμπει στις καλένδες ή παραιτείται στα δύσκολα, η κατάληψη δημόσιων αξιωμάτων από υπόδικους ή ανθρώπους του υποκόσμου δεν ενοχλεί. Η ατμόσφαιρα γίνεται όλο και πιο αποπνικτική, καθώς μολύνεται καθημερινά από τον ακραίο λαϊκισμό πολιτικών και τηλεοπτικών τσαντιριών. Μπαίνουν όλο και πιο βαθιά τα θεμέλια μιας συντηρητικής κοινωνίας όπου ό,τι αντιστέκεται, πεθαίνει!
