Πρόσφατα, στην οικονομική διάσκεψη του Κρασνογιάρσκ για μια ακόμη φορά έγιναν συζητήσεις επί συζητήσεων για την ανάπτυξη των ανατολικών περιφερειών της Ρωσίας. Είμαι βέβαιος ότι οι δημόσιες εταιρίες, τα ιδρύματα και τα υπουργεία, δεν θα μπορέσουν να λύσουν τα προβλήματα της Σιβηρίας.


Ιδού όμως, ορισμένα στοιχεία που συνθέτουν το «προφίλ» αυτής της απέραντης περιοχής:

Πρώτον, σχεδόν το 75% των συνολικών εσόδων από τις ρωσικές εξαγωγές (περίπου 410 δις δολάρια) για το 2012 προήλθαν από προϊόντα που εξορύχτηκαν ή κατασκευάστηκαν πέρα από τα Ουράλια. Επίσης, σύμφωνα με υπολογισμούς, ο όγκος των επενδύσεων στην οικονομία της Σιβηρίας και της Άπω Ανατολής το 2012 ήταν 62 δις δολάρια. Εφόσον η ομοσπονδιακή κυβέρνηση προτίθεται να ενισχύσει την ανάπτυξη της Σιβηρίας, τότε θα ήταν ορθότερο να διοχετεύσει στη συγκεκριμένη περιοχή ένα μέρος των εσόδων αυτών.ώσει σαφείς απαντήσεις για τη σωστή κατεύθυνση των επενδύσεων. Από την πλευρά του δε, το κράτος και οι φορείς του προσανατολίζονται σε επενδύσεις για γιγαντιαία και συχνά μη προσοδοφόρα προγράμματα. Στις στρατηγικές που αφορούν την ανάπτυξη της Σιβηρίας και της Άπω Ανατολής διαβάζουμε για εμφάνιση πόλεων στην Αρκτική, για γέφυρα στη Σαχαλίνη και τούνελ κάτω από τον Βερίγγειο πορθμό (θαλάσσιο στενό μεταξύ του ακρωτηρίου Ντεζνιόβ της Τσουκότκα που είναι το ανατολικότερο σημείο της Ασίας, και του Ακρωτηρίου του Πρίγκιπα της Ουαλίας της Αλάσκα που είναι το δυτικότερο σημείο της Αμερικανικής ηπείρου). Για αυτούς που βρίσκονται στη Μόσχα, όλα αυτά ίσως να φαντάζουν ενδιαφέροντα, ωστόσο, από τη Σαχαλίνη προς την ηπειρωτική χώρα δεν μεταβαίνουν πάνω από 160 χιλ. άνθρωποι το χρόνο, ενώ το κόστος της σήραγγας μέχρι την Αλάσκα ξεπερνά αρκετές φορές τον ετήσιο όγκο του εμπορίου της Ρωσίας με αυτή την πολιτεία των ΗΠΑ, τη στιγμή μάλιστα που μέσω του Υπερσιβηρικού εξάγονται κυρίως σιδηρομεταλλεύματα και κάρβουνο.

Δεύτερον, σήμερα μόνο η αγορά μπορεί να δώσει σαφείς απαντήσεις για τη σωστή κατεύθυνση των επενδύσεων. Από την πλευρά του δε, το κράτος και οι φορείς του προσανατολίζονται σε επενδύσεις για γιγαντιαία και συχνά μη προσοδοφόρα προγράμματα. Στις στρατηγικές που αφορούν την ανάπτυξη της Σιβηρίας και της Άπω Ανατολής διαβάζουμε για εμφάνιση πόλεων στην Αρκτική, για γέφυρα στη Σαχαλίνη και τούνελ κάτω από τον Βερίγγειο πορθμό (θαλάσσιο στενό μεταξύ του ακρωτηρίου Ντεζνιόβ της Τσουκότκα που είναι το ανατολικότερο σημείο της Ασίας, και του Ακρωτηρίου του Πρίγκιπα της Ουαλίας της Αλάσκα που είναι το δυτικότερο σημείο της Αμερικανικής ηπείρου). Για αυτούς που βρίσκονται στη Μόσχα, όλα αυτά ίσως να φαντάζουν ενδιαφέροντα, ωστόσο, από τη Σαχαλίνη προς την ηπειρωτική χώρα δεν μεταβαίνουν πάνω από 160 χιλ. άνθρωποι το χρόνο, ενώ το κόστος της σήραγγας μέχρι την Αλάσκα ξεπερνά αρκετές φορές τον ετήσιο όγκο του εμπορίου της Ρωσίας με αυτή την πολιτεία των ΗΠΑ, τη στιγμή μάλιστα που μέσω του Υπερσιβηρικού εξάγονται κυρίως σιδηρομεταλλεύματα και κάρβουνο.

Τρίτον, η Σιβηρία είναι σήμερα μια περιοχή η οποία χρειάζεται τεράστιες επενδύσεις στον κοινωνικό τομέα και ο στόχος αυτός μπορεί να επιτευχθεί καλύτερα από τις τοπικές Αρχές, παρά από τις Ομοσπονδιακές. Εξάλλου, η γέφυρα στη Σαχαλίνη, η σήραγγα στην Αλάσκα, η αξιοποίηση των αρκτικών ακτών και τα έργα σιδηροδρόμων θα απαιτήσουν 150-200 δις δολ. τα επόμενα 10 χρόνια, δηλαδή 150% περισσότερα κονδύλια από όσα δαπανήθηκαν για την κατασκευή κατοικιών σε όλες τις περιοχές πέραν των Ουραλίων καθ’ όλη τη μετασοβιετική περίοδο.