Με τον Γιαννάκη Ομήρου Δεκατέσσερα χρόνια κιόλας έχουν συμπληρωθεί από τον αναπάντεχο χαμό
του Γιάννου Κρανιδιώτη. Ένας ακούραστος και πρωτοπόρος αγωνιστής των
δικαίων του Ελληνισμού, της Ελλάδας και της Κύπρου, έχασε τη ζωή του
στις επάλξεις του καθήκοντος. Έφυγε αδόκητα και τραγικά, στον κολοφώνα
της δράσης και της προσφοράς του. Η απώλειά του για την Κύπρο προσέλαβε
δραματικές διαστάσεις, καθώς ο Γιάννος Κρανιδιώτης υπήρξε η αγρυπνούσα
και γρηγορούσα συνείδηση των κυπριακών δικαίων μέσα στον ελλαδικό χώρο.
Κορυφαία προσφορά του Γιάννου Κρανιδιώτη η ευρωπαϊκή ενσωμάτωση της
Κύπρου, που υπήρξε η μεγαλύτερη πολιτική και διπλωματική κίνηση του
Ελληνισμού μετά την εθνική τραγωδία του 1974. Η πορεία της Κύπρου προς
την Ε.Ε. δεν ήταν μια διαδικασία χωρίς προβλήματα.Πέραν των αναστολών, των δισταγμών και των επιφυλάξεων που
υπήρχαν στα αρχικά στάδια στην Κύπρο, χρειάστηκε για την προώθηση της
ενταξιακής πορείας, μέσα στο πολύπλοκο και πολυσύνθετο κοινοτικό
περιβάλλον, μια συνεχής προσπάθεια, βήμα προς βήμα, με τακτικές
κινήσεις, με ελιγμούς και με σύνθετους πολιτικούς σχεδιασμούς, με κύρια
ευθύνη της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής.
Ο Γιάννος Κρανιδιώτης υπήρξε ο θεμελιωτής αυτής της μεγαλόπνοης πολιτικής. Μεγάλοι σταθμοί το 1988, όταν ο Κρανιδιώτης συμβουλεύει την κυπριακή κυβέρνηση να υποβάλει αίτηση, επί Ελληνικής Προεδρίας, για ένταξη στην Ε.Ε. Μια αίτηση που υποβάλλεται δύο χρόνια αργότερα. Το 1994 έχουμε την απόφαση του Συμβουλίου της Κέρκυρας, με βάση την οποία η Κύπρος πρέπει να περιληφθεί στα κράτη που θα περιλαμβάνονται στην επόμενη διεύρυνση.
Σήμερα, που ο Γιάννος Κρανιδιώτης δεν είναι πια μαζί μας, υπάρχει μια παραδοξότητα που θα πρέπει να επισημάνουμε. Δεκατέσσερα χρόνια απουσίας του και λογικά θα έπρεπε το κενό να έχει πληρωθεί. Όμως όσο περνά ο καιρός, τόσο το κενό γίνεται ακόμα πιο αισθητό και πιο δυσαναπλήρωτο. Οι ευαισθησίες, η αγρυπνία, οι λεπτές ισορροπίες δεν είναι ίδιες χωρίς τον Κρανιδιώτη στην Αθήνα. Όχι γιατί τώρα λείπει η θέρμη του συνεχούς ενδιαφέροντος για την Κύπρο.
Όμως η παρουσία του, έντονη και αδιάλειπτη, για την Κύπρο δεν υπάρχει. Μια παρουσία που έδινε το μέτρο της βαθιάς γνώσης, του συνδετικού κρίκου Ελλάδας - Κύπρου, των ειδικών ευαισθησιών, της οριοθέτησης των λεπτών γραμμών και της ιστορικής γενεσιουργού αιτίας του Κυπριακού, που επιβάλλει και τους ανάλογους, στην εκάστοτε συγκυρία, χειρισμούς. Ο Κρανιδιώτης δεν υπήρξε απλώς ο ακούραστος αγωνιστής των δικαίων του Ελληνισμού, της Ελλάδας και της Κύπρου.
Δεν ήταν μόνο ο κορυφαίος μαχητής και πρωταγωνιστής για το Κυπριακό μέσα στον ελλαδικό χώρο, ακούραστος εργάτης για την εκπλήρωση του μεγάλου οράματος για την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ήταν κυρίως ο οραματιστής των μεγάλων αλμάτων και των ανοικτών οριζόντων για τον Ελληνισμό, που μπορούσε να προωθήσει με τη μεθοδικότητα του ικανού πολιτικού. Με το πάθος του ιδεολόγου, αλλά και την επίγνωση των δυνατοτήτων και των πραγματικών ορίων μιας πολιτικής. Κατ’ εξοχήν ρεαλιστής, ουδέποτε υπέταξε αρχές και αξίες στην αντίληψη της εγκατάλειψης, της παραίτησης και της ηττοπάθειας.
Αγωνιούσε για την υιοθέτηση καινοτόμων αλλαγών, που θα έβαζαν τον Ελληνισμό σε μιαν άλλη τροχιά ανάτασης και δημιουργίας. Σήμερα, που η οικονομική κρίση ταλαιπωρεί Ελλάδα και Κύπρο, αυτές οι οραματικές ιδέες και επιδιώξεις μοιάζουν προφητικές. Είναι χαρακτηριστικό ότι παρά την κομματική στράτευση, εντούτοις ουδέποτε τον συγκίνησε η τρέχουσα και εν πολλοίς «αγοραία» πολιτική, η έντονη κομματική ανάμιξη, η συνήθης διαχείριση των κομματικών υποθέσεων. Όντας βαθύτατα πολιτικοποιημένος, κρατούσε εντούτοις αποστάσεις από κομματικά αξιώματα.
Αν και η ζωή του Γιάννου Κρανιδιώτη υπήρξε σύντομη, το όραμά του για την Ελλάδα, την Κύπρο και τον Ελληνισμό παραμένει διαχρονικό, αλλά και επίκαιρο όσο ποτέ. Ο Γιάννος Κρανιδιώτης ήταν για όλο τον Ελληνισμό μια διαρκής ελπίδα. Τιμώντας τη μνήμη του, ας κρατήσουμε άσβεστη αυτήν την ελπίδα.
ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ Λ. ΟΜΗΡΟΥ
Πρόεδρος Βουλής των Αντιπροσώπων και Πρόεδρος Κ.Σ. ΕΔΕΚ
Ο Γιάννος Κρανιδιώτης υπήρξε ο θεμελιωτής αυτής της μεγαλόπνοης πολιτικής. Μεγάλοι σταθμοί το 1988, όταν ο Κρανιδιώτης συμβουλεύει την κυπριακή κυβέρνηση να υποβάλει αίτηση, επί Ελληνικής Προεδρίας, για ένταξη στην Ε.Ε. Μια αίτηση που υποβάλλεται δύο χρόνια αργότερα. Το 1994 έχουμε την απόφαση του Συμβουλίου της Κέρκυρας, με βάση την οποία η Κύπρος πρέπει να περιληφθεί στα κράτη που θα περιλαμβάνονται στην επόμενη διεύρυνση.
Σήμερα, που ο Γιάννος Κρανιδιώτης δεν είναι πια μαζί μας, υπάρχει μια παραδοξότητα που θα πρέπει να επισημάνουμε. Δεκατέσσερα χρόνια απουσίας του και λογικά θα έπρεπε το κενό να έχει πληρωθεί. Όμως όσο περνά ο καιρός, τόσο το κενό γίνεται ακόμα πιο αισθητό και πιο δυσαναπλήρωτο. Οι ευαισθησίες, η αγρυπνία, οι λεπτές ισορροπίες δεν είναι ίδιες χωρίς τον Κρανιδιώτη στην Αθήνα. Όχι γιατί τώρα λείπει η θέρμη του συνεχούς ενδιαφέροντος για την Κύπρο.
Όμως η παρουσία του, έντονη και αδιάλειπτη, για την Κύπρο δεν υπάρχει. Μια παρουσία που έδινε το μέτρο της βαθιάς γνώσης, του συνδετικού κρίκου Ελλάδας - Κύπρου, των ειδικών ευαισθησιών, της οριοθέτησης των λεπτών γραμμών και της ιστορικής γενεσιουργού αιτίας του Κυπριακού, που επιβάλλει και τους ανάλογους, στην εκάστοτε συγκυρία, χειρισμούς. Ο Κρανιδιώτης δεν υπήρξε απλώς ο ακούραστος αγωνιστής των δικαίων του Ελληνισμού, της Ελλάδας και της Κύπρου.
Δεν ήταν μόνο ο κορυφαίος μαχητής και πρωταγωνιστής για το Κυπριακό μέσα στον ελλαδικό χώρο, ακούραστος εργάτης για την εκπλήρωση του μεγάλου οράματος για την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ήταν κυρίως ο οραματιστής των μεγάλων αλμάτων και των ανοικτών οριζόντων για τον Ελληνισμό, που μπορούσε να προωθήσει με τη μεθοδικότητα του ικανού πολιτικού. Με το πάθος του ιδεολόγου, αλλά και την επίγνωση των δυνατοτήτων και των πραγματικών ορίων μιας πολιτικής. Κατ’ εξοχήν ρεαλιστής, ουδέποτε υπέταξε αρχές και αξίες στην αντίληψη της εγκατάλειψης, της παραίτησης και της ηττοπάθειας.
Αγωνιούσε για την υιοθέτηση καινοτόμων αλλαγών, που θα έβαζαν τον Ελληνισμό σε μιαν άλλη τροχιά ανάτασης και δημιουργίας. Σήμερα, που η οικονομική κρίση ταλαιπωρεί Ελλάδα και Κύπρο, αυτές οι οραματικές ιδέες και επιδιώξεις μοιάζουν προφητικές. Είναι χαρακτηριστικό ότι παρά την κομματική στράτευση, εντούτοις ουδέποτε τον συγκίνησε η τρέχουσα και εν πολλοίς «αγοραία» πολιτική, η έντονη κομματική ανάμιξη, η συνήθης διαχείριση των κομματικών υποθέσεων. Όντας βαθύτατα πολιτικοποιημένος, κρατούσε εντούτοις αποστάσεις από κομματικά αξιώματα.
Αν και η ζωή του Γιάννου Κρανιδιώτη υπήρξε σύντομη, το όραμά του για την Ελλάδα, την Κύπρο και τον Ελληνισμό παραμένει διαχρονικό, αλλά και επίκαιρο όσο ποτέ. Ο Γιάννος Κρανιδιώτης ήταν για όλο τον Ελληνισμό μια διαρκής ελπίδα. Τιμώντας τη μνήμη του, ας κρατήσουμε άσβεστη αυτήν την ελπίδα.
ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ Λ. ΟΜΗΡΟΥ
Πρόεδρος Βουλής των Αντιπροσώπων και Πρόεδρος Κ.Σ. ΕΔΕΚ
