Συνωμοτεί
η Fed κατά του Ερντογάν μέσω της συρρίκνωσης της ποσοτικής επέκτασης;
Προφανώς οι πιέσεις που δέχονται τα εθνικά νομίσματα σε μία σειρά χωρών,
με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τη Νότιο Αφρική, προφύλαξαν τον
πρωθυπουργό της Τουρκίας από ένα παρόμοιο φραστικό ολίσθημα, δεν τον
εμπόδισαν όμως να επικρίνει την Κεντρική Τράπεζα της χώρας για την
αύξηση κατά 5% των επιτοκίων, καλώντας τη να δρα με υπευθυνότητα για τον
αντίκτυπο στην οικονομία.
Ο Ερντογάν γνωρίζει πολύ καλά ότι η αύξηση των επιτοκίων, και μάλιστα αν επαναληφθεί, μπορεί να «σκοτώσει» την ανάπτυξη και να δώσει χαριστική βολή στο σαφές δημοσκοπικό προβάδισμα που διατηρεί παρά την εξέγερση στην πλατεία Ταξίμ και την ασύμμετρη σκληρή καταστολή που ακολούθησε, αλλά και από τις πρόσφατες αποκαλύψεις για τα σκάνδαλα διαπλοκής - διαφθοράς που αποκαλύφθηκαν ως παρενέργεια της μετωπικής σύγκρουσης του με τον ιμάμη Φετουλάχ Γκιουλέν.
Η πρώτη εκλογική νίκη του Ερντογάν και του ΑΚΡ τον Νοέμβριο του 2002 ήταν κυρίως η αποτύπωση της οργής της κοινωνίας για τη σκληρή οικονομική εξυγίανση που επέβαλε το ΔΝΤ στα τέλη της δεκαετίας του '90 με «τσάρο» της Οικονομίας, τον Κεμάλ Ντερβίς: Τότε εκτός από τον θρίαμβο του ΑΚΡ έμειναν εκτός βουλής η Δημοκρατική Αριστερά του πρωθυπουργοί Ετζεβίτ, το κόμμα της Μητέρας Πατρίδας που ίδρυσε ο Οζάλ με αρχηγό τον Γιλμάζ και το κόμμα του Ορθού Δρόμου που ίδρυσε ο Ντεμιρέλ, με αρχηγό την Τσιλέρ.
Σε πολύ μεγάλο βαθμό τα αυξανόμενα θηριώδη εκλογικά ποσοστά που πήρε το ΑΚΡ (41% το 2002, 46% το 2007, και 50% το 2011) στηρίχτηκαν στην ευφορία της οικονομικής ανάπτυξης που προέκυψε από τη σκληρή εξυγίανση που πλήρωσε με θανάσιμο κόστος η παλαιά πολιτική ηγεσία.
Αν μετά τη σκληρή αστυνομική καταστολή και το πάρτι διαφθοράς - διαπλοκής των «Νέων Τζακιών» που δημιουργήθηκαν στα δέκα και πλέον χρόνια διακυβέρνησης Ερντογάν και το ναυάγιο της εξωτερικής πολιτικής Νταβούτογλου έρθει να προστεθεί η παλινδρόμηση στην ύφεση, τότε ο Ερντογάν θα έχει άδοξο τέλος μέσα σε μία συνολική φθορά και απαξίωση.
kapopoulos@pegasus.gr-Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ
Ο Ερντογάν γνωρίζει πολύ καλά ότι η αύξηση των επιτοκίων, και μάλιστα αν επαναληφθεί, μπορεί να «σκοτώσει» την ανάπτυξη και να δώσει χαριστική βολή στο σαφές δημοσκοπικό προβάδισμα που διατηρεί παρά την εξέγερση στην πλατεία Ταξίμ και την ασύμμετρη σκληρή καταστολή που ακολούθησε, αλλά και από τις πρόσφατες αποκαλύψεις για τα σκάνδαλα διαπλοκής - διαφθοράς που αποκαλύφθηκαν ως παρενέργεια της μετωπικής σύγκρουσης του με τον ιμάμη Φετουλάχ Γκιουλέν.
Η πρώτη εκλογική νίκη του Ερντογάν και του ΑΚΡ τον Νοέμβριο του 2002 ήταν κυρίως η αποτύπωση της οργής της κοινωνίας για τη σκληρή οικονομική εξυγίανση που επέβαλε το ΔΝΤ στα τέλη της δεκαετίας του '90 με «τσάρο» της Οικονομίας, τον Κεμάλ Ντερβίς: Τότε εκτός από τον θρίαμβο του ΑΚΡ έμειναν εκτός βουλής η Δημοκρατική Αριστερά του πρωθυπουργοί Ετζεβίτ, το κόμμα της Μητέρας Πατρίδας που ίδρυσε ο Οζάλ με αρχηγό τον Γιλμάζ και το κόμμα του Ορθού Δρόμου που ίδρυσε ο Ντεμιρέλ, με αρχηγό την Τσιλέρ.
Σε πολύ μεγάλο βαθμό τα αυξανόμενα θηριώδη εκλογικά ποσοστά που πήρε το ΑΚΡ (41% το 2002, 46% το 2007, και 50% το 2011) στηρίχτηκαν στην ευφορία της οικονομικής ανάπτυξης που προέκυψε από τη σκληρή εξυγίανση που πλήρωσε με θανάσιμο κόστος η παλαιά πολιτική ηγεσία.
Αν μετά τη σκληρή αστυνομική καταστολή και το πάρτι διαφθοράς - διαπλοκής των «Νέων Τζακιών» που δημιουργήθηκαν στα δέκα και πλέον χρόνια διακυβέρνησης Ερντογάν και το ναυάγιο της εξωτερικής πολιτικής Νταβούτογλου έρθει να προστεθεί η παλινδρόμηση στην ύφεση, τότε ο Ερντογάν θα έχει άδοξο τέλος μέσα σε μία συνολική φθορά και απαξίωση.
kapopoulos@pegasus.gr-Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ