13 Οκτωβρίου 2013

Τρία χρόνια δρόμος για τη συνάντηση Ελλάδας - Ισραήλ με κερδισμένη την ελληνική γραφειοκρατία

http://panosharitos.com/cms/images/upload/84491020132419_b_gi.jpg
Χρειάστηκαν τρία χρόνια για να γίνει πραγματικότητα το Ανώτατο Υπουργικό Συμβούλιο Συνεργασίας Ελλάδας – Ισραήλ. Η ιδέα έπεσε στο τραπέζι για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια της πρώτης επίσκεψης Παπανδρέου ως πρωθυπουργού στην περιοχή. Οι προσπάθειες ξεκίνησαν από το στενό πυρήνα των υπουργών του με προεξέχοντα τον Χάρη Παμπούκη αλλά δεν έφτασαν ποτέ στο προσδοκώμενο αποτέλεσμα. Η συνέχεια δόθηκε από την κυβέρνηση Σαμαρά και μετά από αρκετές καθυστερήσεις κι αναβολές το G2G (Government to Government) έλαβε χώρα εχθές.Κάλιο αργά παρά ποτέ.

Οι δυο πλευρές κατά τις συναντήσεις που είχαν στο πλέον υψηλόβαθμο επίπεδο επαναβεβαίωσαν τη σύσφιξη των σχέσεων των δυο χωρών κι έβαλαν τις βάσεις και τις υπογραφές για να προχωρήσουν οι σχέσεις αυτές ένα βήμα παραπέρα. Ο Έλληνας πρωθυπουργός αναφέρθηκε μετά τη συνάντησή του με τον ομόλογό του Μπέντζαμιν Νετανιάχου στο θετικό κλίμα και τη διάθεση για περαιτέρω συνεργασία που χαρακτηρίζει τις δυο πλευρές.

Ο κ. Νετανιάχου από την πλευρά του στάθηκε "στο κουράγιο και τη δύναμη που επέδειξε η ελληνική κυβέρνηση τα χρόνια που πέρασαν, επεσήμανε πως οι αγορές κατανοούν ό,τι κάτι έχει αλλάξει στη χώρα μας και κάλεσε τους έξυπνους επιχειρηματίες να επενδύσουν τώρα στην Ελλάδα γιατί αργότερα όλοι θα τρέχουν για αυτό".

Ο κ. Σαμαράς ταξίδεψε στο Ισραήλ έχοντας πλέον ανταποκριθεί στο αίτημα της κυβέρνησης του Ισραήλ και των Εβραικών οργανώσεων σε Ελλάδα και Αμερική για μια ουσιαστική διαχείρηση του θέματος της Χρυσής Αυγής. Ο ίδιος άλλωστε έγραψε στο βιβλίο επισκεπτών στο Μουσείο του Ολοκαυτώματος, "ποτέ ξανά", αν και σχολιάσθηκε μάλλον αρνητικά για το ό,τι αρνήθηκε να φορέσει το εβραικό καπέλο (Κιπά) που με βάση το πρωτόκολλο όλοι οι ξένοι ηγέτες φορούν κατά την απόδοση τιμών στα θύματα του ολοκαυτώματος.

Στα της ουσίας όμως και ειδικότερα στα θέματα διμερούς συνεργασίας που επικυρώθηκαν χθές. Ελλάδα και Ισραήλ υπέγραψαν συνολικά έντεκα χαρτιά που αφορούν στη συνεργασία αμφότερων. Μετά από τρια χρόνια προετοιμασίας, συνομιλιών, ταξιδιών, προετοιμασίας, μνημονίων κατανόησης και πυρετωδών εργασιών με στόχο το G2G, θα περίμενε κανείς να υπογραφούν έντεκα συμφωνίες.
 

Το γεγονός όμως είναι πως οι συμφωνίες είναι μόνο δύο. Τη μια την υπέγραψε ο αντιπρόεδρος και υπουργός των εξωτερικών Ε. Βενιζέλος και αφορά σε επιμορφωτικά και εκπαιδευτικά προγράμματα και την άλλη ο υπουργός πολιτισμού Π. Παναγιωτόπουλος σχετικά με τη συμπαραγωγή ταινιών.
Η συμφωνία που υπέγραψε η υπουργός τουριμού κ. Κεφαλογιάννη απλά επιβεβαιώνει ό,τι ισχύουν κι επαυξάνονται τα όσα είχε συμφωνήσει προ διετίας ο. Π. Γερουλάνος.Ο κ. Μανιάτης υπουργός περιβάλλοντος κι ενέργειας υπέγραψε μια κοινή διακύρηξη συνεκμετάλευσης, ερευνών και κοινού εμπορίου.

Με δεδομένο πως ήδη από την περίοδο που ο Χ. Παμπούκης είχε αναλάβει τις στρατηγικές επενδύσεις, οι ισραηλινοί πίεζαν την κυβέρνηση Παπανδρέου να προχωρήσει στη χάραξη της ΑΟΖ ώστε να τρέξουν κοινά προγράμματα, εννοείται πως σήμερα το Τελ Αβίβ θα περίμενε κάτι πιό συγκεκριμένο.

Η Ελλάδα μπορεί να πράττει σωστά που αποφέυγει μονομερείς ενέργειες στη χάραξη της ΑΟΖ ωστόσο, θα μπορούσε να ρίξει το βάρος της συνεργασίας με το Ισραήλ σε άλλους ενεργειακούς τομείς και όχι απλά να υπογράφουμε κοινές διακυρήξεις που δεν αποτελούν τίποτα περισσότερο από την πραγματική πολιτική διάθεση για διεύρυνση της συνεργασίας στη Ναυτιλία, σε επενδυτικά σχήματα και στη θαλάσσια συνεργασία.

Μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και τους τίτλους στην πρώτη σελίδα των εγγράφων που υπεγράφησαν, το ειδικό βάρος των συμφωνηθέντων δεν εμπνέει αισιοδοξία για κάτι χειροπιαστό, πέρα από τον τομέα της ’μυνας - αφού εκεί απλά έχουν θέσει το πλαίσιο από το Ισραήλ διότι ξέρουν τι χρειάζονται και φρόντισαν να το πάρουν.

- Εμείς, ξέρουμε τι ακριβώς θέλουμε από αυτή τη σχέση ;
- Αν ναι, γιατί μετά από τρία χρόνια προεργασίας, δεν προχωράμε σε συμφωνίες παρά μόνο διατυπώνουμε ιδέες και προθέσεις ;

Σίγουρα είναι θετικό ότι 120 επιχειρηματίες συνόδεψαν τον πρωθυπουργό στο ταξίδι του. Το εμπόριο και οι επενδύσεις μπορούν να τονώσουν μια αγορά σε συνθήκες κρίσης.

Όταν όμως μετά από τρία χρόνια εντατικής προετοιμασίας ενός τέτοιου ταξιδιού και με δεδομένο ό,τι η Ελλάδα χρειάζεται μέρος των τεχνικών δυνατοτήτων του Ισραήλ σε τομείς όπως η ενέργεια ή η γεωργία και τελικώς υπογράφουμε κοινές διακυρήξεις γιατί η ελληνική γραφειοκρατία δεν είχε ικανό χρόνο για να διατυπώσει αιτήματα προς συμφωνία, το συμπέρασμα δεν γεννά αισοδοξία ως προς τις δυνατότητές των εμπλεκομένων φορέων.

Όπως χαρακτηριστικά μου έλεγε ένας φίλος ισραηλινός διπλωμάτης "η διάθεση για συνεργασία υπάρχει, αν θα γίνετε πιο συγκεκριμένοι στις διεκδικήσεις σας κι αν θα το εκμεταλευτείται από εσάς εξαρτάται".
http://panosharitos.com/articles_det.asp?ID=844