Στις Βρυξέλλες σχεδόν μια βδομάδα
εκκρεμούσε το ζήτημα των διαπιστευτηρίων μου για να επισκεφθώ το
Κοσσυφοπέδιο. Μέχρι τις εκλογές επέμειναν μόλις μερικές ημέρες. Ήταν
κατανοητό ότι στο ΝΑΤΟ δεν ήθελαν και πολύ να βρεθεί για άλλη μιά φορά
Ρώσος δημοσιογράφος στην Πρίστινα.
Γι΄
αυτό αποφάσισα να μη χάσω άδικα χρόνο και πήγα στη νότια Σερβία. Το
πρώτο που με εξέπληξε ιδιαίτερα, ήταν ο τεράστιος αριθμός νέων τζαμιών.
Κοντά στο Πρέσεβο, όπου πριν μερικά χρόνια ουσιαστικά δεν υπήρχαν
τζαμιά, μέτρησα μερικές δεκάδες. Κουβεντιάζοντας με απλούς πολίτες και
με Σέρβους πρόσφυγες από το Κόσοβο έμαθα ότι οι Αλβανοί προσπαθούν και
αγοράζουν σχεδόν τσάμπα όλα τα εδάφη της περιοχής και πιέζουν τους
κατοίκους που έμειναν να μετοικήσουν στο βορρά στους συγγενείς τους.
Επιπλέον, ένας γιατρός μου είπε ότι οι νεαρές Αλβανίδες κάθε χρόνο πηγαίνουν και γεννούν τα παιδιά τους ακριβώς στη Σερβία. Μάλιστα, κάθε φορά - οι ίδιες. Το κύριο γι΄αυτές είναι όχι μόνο να είναι επιτυχής η γέννα, αλλά και τη γέννηση του βρέφους καταχωρηθεί στο έδαφος της Σερβίας. Το παιδί γίνεται αυτόματα πολίτης της Δημοκρατίας της Σερβίας. Έτσι προωθούσαν την επίλυση του δημογραφικού προβλήματος του Κοσσυφοπεδίου και αύξησαν το ποσοστό του αλβανικού πληθυσμού.
Πολλοί μου έλεγαν ότι αν το Πρέσεβο και το Μπουγιάνοβατς περάσουν υπό τον έλεγχο των Αλβανών κοσοβάρων, στο σχετικά εγγύς μέλλον όλοι οι Αλβανοί στο Κοσσυφοπέδιο, την Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, το νότιο τμήμα της Σερβίας, στο Μαυροβούνιο και την Αλβανία μπορούν να ενωθούν σε ενιαίο κράτος. Δεν είναι τυχαίο το ότι πριν τις εκλογές της 17 Νοεμβρίου ο Ιμπραήμ Ρουγκόβα συνεχώς επαναλάμβανε ότι θα επιδείξει πλήρη ανεξαρτησία από το Βελιγράδι.
Ο Αναπληρωτής πρωθυπουργός της Σερβίας Νεμπόισα Τσόβιτς εκείνες τις ημέρες ήταν υπεύθυνος για τα προβλήματα των Σέρβων προσφύγων από το Κοσσυφοπέδιο. Μαζί του και με τους ανθρώπους τους επισκέφθηκα τους καταυλισμούς, όπου είχαν εγκατασταθεί μερικές χιλιάδες άτομα, τα οποία ο Θάτσι και ο Ρουγκόβα είχαν εκδιώξει από τα σπίτια τους. Οι άνθρωποι αυτοί έχασαν όλη την περιουσία τους και το Βελιγράδι δεν είχε τους απαραίτητους πόρους, για να αντισταθμίσει έστω και εν μέρει τις απώλειές τους. Οι δε ντόπιοι κάτοικοι (βασικά, Αλβανοί) τους ανάγκαζαν να υπογράφουν έγγραφα και να πωλούν σε εξευτελιστική τιμή τεράστια τεμάχια γης στους Αλβανούς κοσοβάρους.
Μετά από αυτή τη σύντομη υπηρεσιακή αποστολή στη νότια Σερβία έτυχε να επιστρέψω ξανά στο Βελιγράδι και εκεί τηλεφώνησα στο Ντραγκολιούμπ Μιτσούνοβιτς, ο οποίος το 2001 ήταν Πρόεδρος της Βουλής της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας. Του είπα τι είδα στο Πρέσεβο και το Μπουγιάνοβατς, για τις εκατοντάδες και χιλιάδες Σέρβους, που διαμένουν σε προσφυγικούς καταυλισμούς. Χωρίς κανένα ενδοιασμό εξέφρασα την εικασία ότι ο Θάτσι και ο Ρουγκόβα δεν θα σταματήσουν, ενόσω τους υποστηρίζουν πολλοί στις ΗΠΑ και οι πλούσιες μουσουλμανικές χώρες.
Ο Ντραγκολιούμπ Μιτσούνοβιτς με άκουσε πολύ προσεκτικά και μετά συνόψισε:
Γι΄
αυτό αποφάσισα να μη χάσω άδικα χρόνο και πήγα στη νότια Σερβία. Το
πρώτο που με εξέπληξε ιδιαίτερα, ήταν ο τεράστιος αριθμός νέων τζαμιών.
Κοντά στο Πρέσεβο, όπου πριν μερικά χρόνια ουσιαστικά δεν υπήρχαν
τζαμιά, μέτρησα μερικές δεκάδες. Κουβεντιάζοντας με απλούς πολίτες και
με Σέρβους πρόσφυγες από το Κόσοβο έμαθα ότι οι Αλβανοί προσπαθούν και
αγοράζουν σχεδόν τσάμπα όλα τα εδάφη της περιοχής και πιέζουν τους
κατοίκους που έμειναν να μετοικήσουν στο βορρά στους συγγενείς τους.
Επιπλέον, ένας γιατρός μου είπε ότι οι νεαρές Αλβανίδες κάθε χρόνο πηγαίνουν και γεννούν τα παιδιά τους ακριβώς στη Σερβία. Μάλιστα, κάθε φορά - οι ίδιες. Το κύριο γι΄αυτές είναι όχι μόνο να είναι επιτυχής η γέννα, αλλά και τη γέννηση του βρέφους καταχωρηθεί στο έδαφος της Σερβίας. Το παιδί γίνεται αυτόματα πολίτης της Δημοκρατίας της Σερβίας. Έτσι προωθούσαν την επίλυση του δημογραφικού προβλήματος του Κοσσυφοπεδίου και αύξησαν το ποσοστό του αλβανικού πληθυσμού.
Πολλοί μου έλεγαν ότι αν το Πρέσεβο και το Μπουγιάνοβατς περάσουν υπό τον έλεγχο των Αλβανών κοσοβάρων, στο σχετικά εγγύς μέλλον όλοι οι Αλβανοί στο Κοσσυφοπέδιο, την Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, το νότιο τμήμα της Σερβίας, στο Μαυροβούνιο και την Αλβανία μπορούν να ενωθούν σε ενιαίο κράτος. Δεν είναι τυχαίο το ότι πριν τις εκλογές της 17 Νοεμβρίου ο Ιμπραήμ Ρουγκόβα συνεχώς επαναλάμβανε ότι θα επιδείξει πλήρη ανεξαρτησία από το Βελιγράδι.
Ο Αναπληρωτής πρωθυπουργός της Σερβίας Νεμπόισα Τσόβιτς εκείνες τις ημέρες ήταν υπεύθυνος για τα προβλήματα των Σέρβων προσφύγων από το Κοσσυφοπέδιο. Μαζί του και με τους ανθρώπους τους επισκέφθηκα τους καταυλισμούς, όπου είχαν εγκατασταθεί μερικές χιλιάδες άτομα, τα οποία ο Θάτσι και ο Ρουγκόβα είχαν εκδιώξει από τα σπίτια τους. Οι άνθρωποι αυτοί έχασαν όλη την περιουσία τους και το Βελιγράδι δεν είχε τους απαραίτητους πόρους, για να αντισταθμίσει έστω και εν μέρει τις απώλειές τους. Οι δε ντόπιοι κάτοικοι (βασικά, Αλβανοί) τους ανάγκαζαν να υπογράφουν έγγραφα και να πωλούν σε εξευτελιστική τιμή τεράστια τεμάχια γης στους Αλβανούς κοσοβάρους.
Μετά από αυτή τη σύντομη υπηρεσιακή αποστολή στη νότια Σερβία έτυχε να επιστρέψω ξανά στο Βελιγράδι και εκεί τηλεφώνησα στο Ντραγκολιούμπ Μιτσούνοβιτς, ο οποίος το 2001 ήταν Πρόεδρος της Βουλής της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας. Του είπα τι είδα στο Πρέσεβο και το Μπουγιάνοβατς, για τις εκατοντάδες και χιλιάδες Σέρβους, που διαμένουν σε προσφυγικούς καταυλισμούς. Χωρίς κανένα ενδοιασμό εξέφρασα την εικασία ότι ο Θάτσι και ο Ρουγκόβα δεν θα σταματήσουν, ενόσω τους υποστηρίζουν πολλοί στις ΗΠΑ και οι πλούσιες μουσουλμανικές χώρες.
Ο Ντραγκολιούμπ Μιτσούνοβιτς με άκουσε πολύ προσεκτικά και μετά συνόψισε:
-
Το αλβανικό εθνικό ζήτημα αποτελεί απλώς συγκάλυψη για το νέο μοίρασμα
των εδαφών. Οποιαδήποτε μέρα μπορεί να πραγματοποιηθεί παναλβανικό
δημοψήφισμα στο Κόσοβο, στην Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της
Μακεδονίας, το Μαυροβούνιο και την Αλβανία και να λάβουν απόλυτη
πλειοψηφία. Και μετά θα μπορούν να θέσουν το θέμα στους διεθνείς
οργανισμούς για την αναγνώριση ενός νέου κράτους για τους Αλβανούς. Έτσι
η αναταραχή στη Νότια Ευρώπη θα συνεχίζεται για πάρα πολλά χρόνια.
Αυτά τα λόγια έμειναν στη μνήμη μου για πάντα. Ο Θάτσι και η Πρίστινα πέτυχαν το σκοπό τους μετά την πάροδο μερικών χρόνων.
* Η άποψη της Σύνταξης μπορεί να μη συμπίπτει με την άποψη του/της αρθρογράφου.
