Ποιος είναι ο πολιτικός λόγος της «χρυσής αυγής» (ΧΑ); Αυτός ο οποίος χωρίζει την πραγματικότητα σε βολικά σχήματα, ώστε να δημιουργηθούν δυο αντίπαλα στρατόπεδα. Το ένα στρατόπεδο έχει μια φυσική θέση ισχύος γιατί έχει κατασκευαστεί με βάση το κυρίαρχο ιδεολόγημα του κατασκευαστή. Το
αντίπαλο στρατόπεδο βολικά έχει όλα τα στοιχεία του κακού. Έτσι στα
νοητικά κατασκευάσματα της ακροδεξιάς υπάρχουν πάντα κακοί μετανάστες,
σιωνιστές που επιβουλεύονται τα όσια και τα ιερά και γενικά
κατασκευάσματα που εξυπηρετούν το θυμικό και όχι τη λογική.
Αυτό
το σχήμα είναι πολύ βολικό. Κυρίως για τους εμπνευστές του, γιατί τους
βάζει αυτόματα σε μια θέση ισχύος. Εκτός δηλαδή του πλήθους που κρίνουν.
Παρ' όλο που είναι βολικό, αυτό το σχήμα είναι τελείως ακραίο. Διάβαζα
προ ημερών έναν σεβάσμιο της ελληνικής διανόησης να αποκαλεί την
Ελλάδα... «βόθρο»!
Ένας άλλος φιλόσοφος, διάσημος τα τελευταία χρόνια, πρωταγωνιστεί σε
μια εκστρατεία που θα ζήλευαν οι αποικιοκράτες του 19ου αιώνα, αυτήν της
εξατομίκευσης και του διαφωτισμού
του Έλληνα. Μια άλλη κυρία διαμαρτύρεται για τους λαϊκούς τραγουδιστές,
που αποκαλούνε «συναυλίες» τις ανοιχτές τους εκδηλώσεις. Ένας άλλος
κύριος σιχτίρισε το τουριστικό προϊόν της Ελλάδας γιατί κάθισε σε ένα
κατάστημα, δεν είδε τις τιμές, και όταν του ήρθε ο λογαριασμός θεώρησε
υπερβολική την χρέωση. Η Ελλάδα του πλαστικού τιμοκαταλόγου πρέπει να εξαφανιστεί!
Απορώ με ποιον τρόπο. Σε κάποια άλλη περίπτωση, ακούστηκε ότι ένας
ανάλογος κύριος σε ανάλογη περίπτωση δεν πλήρωσε. Και η λίστα
συνεχίζεται.
Αυτή η έκφραση συλλογικής ευθύνης συνοδεύεται με μια κρυφή σκέψη που δεν βγαίνει προς τα έξω από τους εκφραστές της. «Καλά να πάθουν που υποφέρουν», σκέφτονται από μέσα τους αυτοί οι κύριοι και αυτές οι κυρίες. Γράφω το κείμενο με αφορμή το συμβάν στο λεωφορείο με τον θάνατο ενός παιδιού και την αντίδραση μιας συγγραφέως η οποία έθεσε το ζήτημα βολικά στο επίπεδο του «τζαμπατζή»,
χωρίς να αφήσει να διαπιστωθούν τα πραγματικά αίτια τους συμβάντος.
Μπορεί να είναι ατύχημα χωρίς ευθύνη κανενός, όμως ένα τέτοιο ζήτημα δεν
αντιμετωπίζεται με όρους τζαμπατζή εναντίον τίμιου πολίτη.
Εξυπηρετεί αυτή η αντιμετώπιση τα νοητικά σχήματα που τόσο βολικά
χωρίζουν μια διανόηση που υπάρχει ερήμην της κοινωνίας, από την ίδια την
κοινωνία.
Λυπάμαι, άλλα στο δικό μου λεξικό η απόδοση γενικών χαρακτηρισμών σε έναν πληθυσμό λέγεται ρατσισμός. Και επίσης λυπάμαι που δίπλα στους χρυσαυγίτες που δέρνουν μετανάστες, υπάρχουν χρυσαυγίτες του πνεύματος που δέρνουν την λογική. Δεν διαφέρει ο κύριος που αποκαλεί την Ελλάδα «βόθρο» (και ίσως λύματα τους κατοίκους της) σε επίπεδο πολιτικού λόγου από τον Ηλία Κασιδιάρη. Τον ίδιο ρατσιστικό λόγο εκφέρουν. Στην τελική είναι συνοδοιπόροι...
