Οι αραβικές και μουσουλμανικές μάζες στις αραβικές και μουσουλμανικές χώρες, με βάση το Κοράνι, έχουν τελείως αντίθετη άποψη περί δημοκρατίας, βασικών ελευθεριών και δικαιωμάτων του πολίτη. Ακόμα και η κατοχική Τουρκία, που το παίζει διά του Ερντογάν, με «λάιτ Ισλάμ», έχει άκρως άλλη αντίληψη περί ελευθερίας και ανθρώπινων δικαιωμάτων. Τα εγκλήματα τιμής και οι δολοφονίες γυναικών είναι στην ημερήσια διάταξη. Τούτων των γενικών λεχθέντων, αίφνης πριν από τρία χρόνια εμφανίστηκε η λεγόμενη «αραβική άνοιξη». Ξεκίνησε από την Τυνησία και ως πυρκαγιά διαδόθηκε σε αρκετές αραβικές χώρες. Κάποιοι πίστεψαν, αφελώς, πως θα ήταν η αρχή της απελευθέρωσης των αραβικών μαζών από δεσποτικά και τυραννικά, δικτατορικά και ανελεύθερα καθεστώτα. Οι εξελίξεις στην Τυνησία, αργότερα στη Λιβύη και σε άλλες αραβικές χώρες κατέδειξαν ότι είναι πάρα πολύ μακρύς ο δρόμος προς την αποκατάσταση θεμελιωδών ανθρώπινων δικαιωμάτων και ελευθεριών στον αραβικό κόσμο. Σήμερα πρέπει να μιλάμε για τον «αραβικό χειμώνα».
Η εμφύλια διαμάχη στη Συρία και τώρα οι αιματηρές συγκρούσεις στην Αίγυπτο επιβαρύνουν ακόμα περισσότερο ένα αρνητικό κλίμα και σκοτεινιάζουν κάθε προοπτική εξόδου του αραβικού κόσμου από το τούνελ της κορανικής τυραννίας και θρησκευτικής τύφλωσης. Η Αίγυπτος εθεωρείτο χώρα όχι και τόσο πιστή στις κορανικές παραδόσεις και επιταγές. Οι Αιγύπτιοι είναι άλλη πάστα Αράβων και μουσουλμάνων, ίσως επειδή είχαν δεχθεί πολλές ξένες - και ελληνικές - επιρροές για πολύ χρόνο. Εξάλλου, η Αίγυπτος ανέκαθεν εθεωρείτο ως η ηγέτιδα δύναμη και χώρα του αραβικού κόσμου, ιδιαίτερα από την εποχή της παντοδυναμίας του Γκαμάλ Αμντέλ Νάσερ. Τώρα, η χώρα βυθίζεται σε έναν επικίνδυνο εμφύλιο, μετά την απόφαση του στρατού να ανακόψει την ισλαμοποίηση της χώρας από τον ηγέτη της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, Μόρσι. Εκφράζεται η άποψη πως, αν ο στρατός δεν καταφέρει να ελέγξει την κατάσταση, η Αίγυπτος ενδέχεται να γλιστρήσει και αυτή σε έναν θρησκευτικό και εμφύλιο σπαραγμό. Πρέπει να λεχθεί ότι πολλοί Αιγύπτιοι είδαν με ανακούφιση την απομάκρυνση του Μόρσι και των Αδελφών Μουσουλμάνων.
Μέχρι πρόσφατα, στις αναλύσεις και στις πολιτικές προσεγγίσεις στη Δύση, γινόταν λόγος για τη μεγάλη διαφορά και αντιπαράθεση μεταξύ της Δύσης και του Ισλάμ. Αργότερα, ανακαλύφθηκε ο όρος περί «ήπιου και πολιτικού Ισλάμ». Το Ισλάμ, όμως, για τους μουσουλμάνους είναι ένα και εστιάζεται γύρω από το Κοράνι. Σήμερα παρατηρούνται δύο εξελίξεις. Πρώτον, η απάθεια και η μη ενεργός, πλέον, εμπλοκή της Δύσης στα προβλήματα του αραβικού κόσμου. Δεύτερον και πολύ πιο σημαντικό, από το Μαρόκο και την Τυνησία μέχρι τη Συρία, την Υεμένη και την Αίγυπτο, το Ιράκ και το Αφγανιστάν, μουσουλμάνοι πολεμούν εναντίον μουσουλμάνων, με πρωτοφανή βιαιότητα και βαρβαρότητα. Μήπως είναι η αρχή νέων θρησκευτικών πολέμων;
http://www.sigmalive.com
